ဘေလာ႔ေတြထဲမ၀င္ျဖစ္တာၾကာပါျပီ။ ဒီေန႔မွ
ကုိယ္႔ဘေလာ႔ေလးထဲ၀င္ၾကည္႔မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႔ကုိစျပီးဖြင္႔ျပီဆုိ တာနဲ႔ အရင္ဆုံးၾကည္႔တဲ႔ေနရာကေတာ႔
cbox ပါ။ ကုိယ္႔ဆီကုိဘယ္သူေတြလာလည္ျပီး ကုိယ္႔အတြက္ဘာေတြေရးျပီးခ်န္ခဲ႔ လည္းဆုိ တာကုိအရင္ၾကည္႔ပါတယ္။
ျပီးမွဘေလာ႔လည္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလေတြမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ အြန္ လုိင္းေပၚမတက္ႏုိင္သလုိ ဘေလာ႔ထဲလည္းမေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ေတာ႔ အခ်ိန္ေလးရလုိ႔ ေမးလ္၀င္စစ္ရင္း မဖြင္႔တာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ကုိယ္႔ဘေလာ႔ထဲကုိ၀င္ျပီး ထုံးစံအတုိင္း cbox ကုိအရင္သြားၾကည္႕လုိက္ေတာ႔ အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ)က “တဂ္ထား တယ္ေနာ္
အားျပီးအခ်ိန္ေလးရခဲ႔ ရင္ေရးေပးပါ” ဆုိတဲ႔ message ေလးခ်န္ထားခဲ႔တာေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာကုိ
Tag ထား တာလည္းသိခ်င္ေတာ႔ အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ)ရဲ႕ ဘေလာ႔ကုိသြားစပ္စုရတာေပါ႔။ ေတြ႕ပါျပီ
Happy Blog Day(Tag Post) တဲ႔။
“ေသမယ္႔ေန႔မွစစ္ထဲ၀င္” ဆုိသလုိ အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ)
တဂ္တဲ႔အခ်ိန္မွ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘေလာ႔ထဲ၀င္မိသလိုျဖစ္သြားတယ္ ထင္ တာပါဘဲ။ ေရွာင္ေျပးမယ္လုိ႔စိတ္ကူးပါေသးတယ္။
အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ)ရဲ႕ပုိ႔စ္ေလးကုိဖတ္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္႔ နာမည္ကုိ ထိပ္ဆုံးကတပ္လုိ႔
တဂ္ပုိ႔စ္မေရရေသးသူေတြရဲ႕အမည္ကုိ ေဖာ္ျပထားလုိ႔မေျပးရဲေတာ႔ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ “သူ ခုိးေသေဖာ္ညိွ” လုိ႔ရမလားဆုိျပီး တဂ္ပုိ႔စ္မေရရေသးသူေတြရဲ႕ အမည္စာရင္းထဲမွာပါတဲ႔ မၾကီးလြမ္း(အလြမ္းျမိဳ႕ေလး) ရဲ႕
ဘေလာ႔ေလးကုိသြားၾကည္႔မိပါတယ္။ “မဂ်က္ Tag ေသာဘေလာ႔ေဒးပုိ႔စ္”က ခန္႔ခန္႔ၾကီးဆီးၾကိဳလုိ႔ေနပါတယ္။
က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာလွတဲ႔ မၾကီးလြမ္း(အလြမ္းျမိဳ႕ေလး) ကေတာင္ တဂ္ထားတဲ႔ပုိ႔စ္အတြက္တာ၀န္ေက်ျပီဆုိေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္ေရး ပါေတာ႔မယ္။
အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရရင္ ဘေလာ႔ေဒးကုိ
ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးေပမဲ႔ ဘာမွန္းမသိပါဘူး။ ဘေလာ႔မွာလည္းသူမ်ားေတြလုိ တဂ္ပုိ႔စ္ လည္းမေရးဖူးသလုိ
မေရးလည္းမေရးတတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔အခုေရးရေတာ႔မယ္ဆုိေတာ႔ ဘာကေနစျပီးေရးရမွန္းမသိ တာေတာ႔
အမွန္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ မၾကီးလြမ္း(အလြမ္းျမိဳ႕ေလး)နဲ႔ အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ) တုိ႔ရဲ႕တဂ္ပုိ႔စ္ေလးေတြဖတ္ျပီး ဥာဏ္မွီ သေလာက္
ေရးခ် လုိက္ပါေတာ႔မယ္ အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ) ခင္ဗ်ာ။ မွားတာပါရင္၊ တဂ္ပုိ႔စ္တစ္ခုရဲ႕အဂၤါရပ္နဲ႔မျပည္႔စုံရင္ေတာ႔
ၾကိဳျပီးေတာ႔ေတာင္းပန္ထား ပါေစခင္ဗ်ာ။
“ဘေလာ႔ေဒး” ဆုိေတာ႔ ဘေလာ႔နဲ႔ပတ္သက္တာေလးေတြ၊
အမွတ္ရစရာေလးေတြပဲေရးမွ သင္႔ေတာ္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဘေလာ႔ေရးေနတဲ႔သူေတြအားလုံးကုိ “ဘေလာ႔ဂါ” လုိ႔ေခၚဆုိသတ္မွတ္ၾကေပမယ္႔
ကၽြန္ေတာ္႔ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႔ဂါမဟုတ္လုိ႔ပါ။ ဘေလာ႔ဂါဆုိတဲ႔ အမည္ကုိခံယူထုိက္တဲ႔အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြ
ကၽြန္ေတာ္႔မွာမရွိေသးလုိ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္သာဘေလာ႔ဂါ ဆုိတဲ႔အမည္ကုိခံယူ လုိက္မယ္ဆုိရင္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ႔ဘေလာ႔ဂါစစ္စစ္
အကုိေတြ၊ အမေတြ၊ ညီေတြ၊ ညီမေတြကုိေစာ္ကား သလုိမ်ိဳးျဖစ္သြားမွာမုိ႔ “ဘေလာ႔ဂါ”ဆုိတဲ႔အမည္ကုိ
မခံယူ၀ံ႔ပါခင္ဗ်ာ။
ဘေလာ႔ေလးေတြကုိ ဘေလာ႔ဂါေတြအေနနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ဖန္တီး တည္ေဆာက္ထားၾက တယ္ဆုိတာကုိေတာ႔ အထူးေျပာေနစရာလုိမယ္မထင္ပါဘူး။
ကုိယ္ဖန္တီးထားတဲ႔ ဘေလာ႔ေလးေတြအေပၚမွာလည္း ဘေလာ႔ဂါသမားတုိင္း ဘယ္ေလာက္ တန္ဖုိးထား သံေယာဇဥ္ရွိသလည္းဆုိတာလည္း
ဘေလာ႔ဂါသမားတုိင္း ပုိျပီးသိၾကပါ တယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂါေတြ ဘေလာ႔ေလးထဲကေန ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားၾကသလုိ၊ ပုိ႔စ္ေလးေတြ အေရးက်ဲသြားၾကတာကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ႔ ဘေလာ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ သတိထားမိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ လည္း ပုံမွန္ဘေလာ႔မလည္ႏုိင္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ သုိ႔ေပမယ္႔လည္းသူတုိ႔အားလုံး
ဘေလာ႔အေပၚမွာဘယ္ေတာ႔မွ သံေယာဇဥ္မကုန္ဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ အတပ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ႔
ဘေလာ႔ထဲမွာရတဲ႔ခင္မင္ရင္းႏွိးမႈ၊ ရုိေသေလးစားမႈ၊ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းမႈေတြက တစ္ျခားေနရာေတြက
ရတာထက္ပုိျပီးေႏြးေထြးခုိင္မာတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ယူ ဆမိလို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္႔မွာကုိယ္ပုိင္ဘေလာ႔ေလးတစ္ခုျဖစ္လာဖုိ႔
စျပီးသေႏၶတည္ေစခဲ႔တာကေတာ႔ ညီေလးဖုိးခ်မ္း(ထာ၀ရသစၥာ)ပါ။ အိမ္ လြမ္းသူႏုိင္းဆုိက္မွာ
ကဗ်ာေတြအျမဲလာတင္ေနလုိ႔ သူနဲ႔ရင္းႏီွးေနတာပါ။ တစ္ေန႕ေတာ႔ဖုိးခ်မ္းနဲ႔ ဂ်ီေတာ႔မွာစကားေျပာ ရင္း
သူ႕ရဲ႕ဘေလာ႔လင္႔ေလးေပးသလုိ“အကုိဘေလာ႔ေလးတစ္ခုလုပ္ပါလား” ဆုိျပီး ကၽြန္ေတာ႔ကုိသူေျပာပါတယ္။
အခ်ိန္ မရတာလည္းပါသ လုိဘေလာ႔လည္းတစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးေတာ႔မလုပ္တတ္ပါဘူး။ “အကုိအခ်ိန္မေပးႏုိင္လုိ႔ မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး ညီေလးရာ”လုိ႔သာကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီထဲကစျပီး ကုိယ္ပုိင္ဘေလာ႔တစ္ခုလုပ္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူး ရလုိက္မိပါတယ္။ အဲဒီစိတ္ကူးကုိ
အေကာင္အထည္ေပၚလာဖုိ႔တြန္းအားေပး လာတဲ႔သူေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ညီမေလး လမင္း(ခ်စ္စံအိမ္)ပါ။
အိမ္လြမ္းသူႏုိင္းဆုိက္မွာ လမင္း(ခ်စ္စံအိမ္)တစ္ေယာက္ပုိ႔စ္တင္ရင္
စာလုံးေပါင္းအမွားေတြ၊ ပုိ႔စ္တစ္ခုထဲမွာ တင္ေဖာင္႔ ဆုိက္အၾကီးၾကီးေတြ၊ ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ျဖစ္သလုိ
လာလာတင္တတ္သလုိ ကၽြန္ေတာ္သူတင္တဲ႔ပုိ႔စ္ေတြျပင္ေပးရလြန္း လုိ႔ရင္းႏွိးသြားခဲ႔တာပါ။
ပထမဦးဆုံးလမင္းရဲ႕(လမင္းငယ္) ဆုိတဲ႔ ဘေလာ႔ေလးလုပ္ျပီးသြားေတာ႔ သူကကၽြန္ေတာ္႔ကုိ လင္႔ေပးျပီး လာၾကြားပါတယ္။
“အကုိ လမင္းဘေလာ႔ လုပ္ထားတယ္လာၾကည္႔ပါအုန္း... သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လုပ္ေပးထားတာ” လုိ႔ေျပာပါတယ္။
“လုိအပ္တာေလးေတြလည္းျပင္ေပးအုန္းေနာ္” ဆုိျပီး သူ႕အေကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ကုိေပးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ဘေလာ႔ကုိ
လက္တည္႔စမ္းျပီးျပင္ေပးလုိက္ပါတယ္ (အခု “ခ်စ္စံအိမ္” ဘေလာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္ဆုံးစလုပ္ ထားတဲ႔ “လမင္းငယ္” ဆုိတဲ႔ဘေလာ႔ေလးပါ)။ အဲလုိျပင္ေပးျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘေလာ႔ရဲ႕သေဘာတရားေလးကုိ အနည္းငယ္တီးမိေခါက္မိသြားပါတယ္။ ကုိယ္ပုိင္ ဘေလာ႔ေလးကုိလည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ စျပီးတည္ေဆာက္ခဲ႔ပါတယ္။
ညီမေလးလမင္း (ခ်စ္စံအိမ္)ေၾကာင္႔ ဘေလာ႔လုပ္ဖုိ႔စိတ္ပါ သြားတယ္ဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႔ေလး လုပ္ရတဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ႔
တစ္ျခားေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး။ ကုိယ္ႏွစ္သက္ရာေလးေတြကုိ တစ္ေနရာထဲမွာ စုေဆာင္းထားခ်င္တယ္၊
ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြရွိလာရင္ ရင္ဖြင္႔မယ္၊ အမွတ္ရစရာ၊ မွတ္ သားဖြယ္ရာေလးေတြကုိ
သိမ္းဆည္းထားခ်င္တယ္ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင္႔ မွတ္စုအေနနဲ႔ဘေလာ႕ေလးကုိ တည္ေဆာက္ ခဲ႔တာပါ။
ဒါေၾကာင္႔အထက္မွာေရးခဲ႔သလုိ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္အျဖစ္မခံယူ၀ံ႔တာပါခင္ဗ်ာ။
၂၀၁၁ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဘေလာ႔ေလးကုိစတင္တည္ေဆာက္ျပီး
၂၀၁၂ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၃ရက္မွာပုိ႔စ္ေလးေတြတင္ရင္း “ဘေလာ႔ မွတ္စု” ကုိစတင္သက္၀င္လႈတ္ရွားေစခဲ႔တာ
ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အထိပါ။ ေျပးေျပးလႊားလႊားနဲ႔ ဘေလာ႔လည္ခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ဟာဆုိရင္လည္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လုိ႔
ႏွစ္ႏွစ္နားကပ္ေနျပီေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာလည္း ဘေလာ႔ညီအ ကုိေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ႔
ခင္မင္ရင္းႏွိး မႈေတြရခဲ႔သလုိ အျပန္အလွန္အားေပးမႈေလးေတြေၾကာင္႔ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး မႈေလးေတြကုိ
ခံစားခဲ႔ရပါတယ္။ ဘေလာ႔ ေရးသူေတြအတြက္ ကြန္မန္႔ေလးေတြဟာ ခြန္အားေလးေတြပဲ မဟုတ္ပါ လားခင္ဗ်ာ။
ဘေလာ႔နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အမွတ္တရျဖစ္ေစတဲ႔အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုကုိလည္း
သြားျပီးသတိရလုိက္ပါေသးတယ္။ ျပီးခဲ႔ တဲ႔ႏွစ္က ဦးဇင္းအရွင္၀ိလ၀ံသ(၀ီရဓမၼ) ဦးေဆာင္လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အြန္လုိင္းေမာင္ႏွမေတြအေနနဲ႔ စုေပါင္းစပ္ေပါင္း ပရဟိ တအလွဴေလး တစ္ခုလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ထုံးအစံအတိုင္း အလွဴေငြကုိတာ၀န္ခံျပီးေကာက္ခံေပးတဲ႔သူအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လည္းပါတယ္ေပါ႔။
တစ္ရက္ေတာ႔ အလွဴရွင္တစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္ျပီး အလွဴေငြထည္႔မယ္႔အေၾကာင္းေျပာလာပါတယ္။ တစ္ျခားသူေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး အခု“ဘေလာ႔ေဒးတဂ္ပုိ႔စ္”ကုိလာျပီး တဂ္သြားတဲ႔ အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ) ပါခင္ဗ်ာ။ ဒါမ်ားဆန္းသ လားဆုိေတာ႔
တစ္ျခားသူေတြအ တြက္အဆန္းမဟုတ္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ႔အေတာ္ေလးဆန္းေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
အရမ္းရင္းႏွိးျပီး တစ္အိမ္ထဲမွာေတာင္အတူေနခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေမာင္ႏွမေတြလုိျဖစ္ေနတဲ႔ အမျဖဴကုိ jasmine-ေတာင္ၾကီး (စံပယ္ခ်ိဳ) ဆုိတဲ႔ကဗ်ာအေရးေကာင္းတဲ႔
ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္မွန္းမသိခဲ႔သလုိ၊ လြင္ျပင္ကုိလည္း (လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္) ဆုိတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါမွန္း
ကၽြန္ေတာ္လုံး၀ သိမထားခဲ႔ပါဘူး။ အလွဴေငြလာလွဴမွသာ သူတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံကုိ အေရးအ သားေကာင္းလွတဲ႔
ဘေလာ႔ဂါေတြမွန္း ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ရလုိ႔ပါ။ လူခ်င္းအရမ္းရင္းနီးရင္းသေလာက္ အဆက္စပ္မရွိလုိ႔ ဘေလာ႔ဂါေတြမွန္းမသိခဲ႔ေပမယ္႔
သိလုိက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔အေပၚမွာ ပုိျပီးေလးစားခင္မင္မိပါတယ္။ အခုေတာ႔
အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ)တို႕နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အေနေ၀းသြားေပမယ္႔ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ နီးနီးေလးပဲလုိ႔ခံစားမိေနပါတယ္။
ဒါေလးကလည္း ဘေလာ႔နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ေတာ႔အမွတ္ တရေတြထဲက တစ္ခုေပါ႔။
ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႔ထဲေရာက္ရင္ ဘေလာ႔ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြရဲ႕
စာမ်က္ႏွာေတြကုိအရင္ သြားလည္တတ္ပါတယ္။ ေရာက္ ခဲ႔ရင္လည္း ေရာက္ခဲ႔ေၾကာင္း အမွတ္တရေလးေတြ
ခ်န္ထားခဲ႔တတ္သလုိ၊ တင္ထားတဲ႔ပုိ႔စ္နဲ႔ေလးအတြက္လည္း ကြန္ မန္႔ေလးေတြမန္႔ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာ႔အတြက္
ပုိ႔စ္တင္တတ္တာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကြန္မန္႔ေပးရင္းအခ်ိန္ကုန္သြားလုိ႔ ကုိယ္႔ဘေလာ႔မွာ ဘာပုိ႔စ္မွမတင္လုိက္ရဘဲျပန္သြားရတဲ႔
အၾကိမ္ေပါင္းကလည္းမနည္းပါဘူး။ ေလေၾကာရွည္တတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မန္႔ျပီဆုိ ရင္တင္ထားတဲ႔
ပုိ႔စ္ထက္ေတာင္ကၽြန္ေတာ္႔ကြန္မန္႔က ပုိရွည္သြားတတ္ပါတယ္။ ဘေလာ႔ေရးသူ အတြက္ေတာ႔ ကြန္မန္႔ေလးဟာ
အားေဆးဆုိတာကုိ ဘေလာ႔ေရးေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ခံစားမိပါတယ္။ ကုိယ္႔ပုိ႔စ္မွာ ကြန္မန္႔ေတြမရေပမယ္႔
က်န္တဲ႔ဘေလာ႔ေရးေနတဲ႕သူေတြကုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အားေဆးေလးေတြ တုိက္ခဲ႔ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ကြန္မန္႔ေလးတစ္ခုေၾကာင္႔
ပုိ႔စ္တင္တဲ႔ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ အဲဒီပီတိ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ေနတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႔လည္လုိ႔ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ ေနရာတုိင္းမွာ အျမဲတမ္းေျခရာေလးေတြ ခ်န္ထားခဲ႔တာပါ။
“တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္ကရလုိက္ရတာထက္ ကုိယ္ကေပးလုိက္လုိ႔ျပန္ရလာတဲ႔ ခံစားမႈေလးေတြက ပုိျပီးပီတိျဖစ္ရပါတယ္”ခင္ဗ်ာ။
“အမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း
ေျမာက္မွန္းမသိ” ဆုိတဲ႔စကားပုံ လုိကၽြန္ေတာ္လည္း ဘေလာ႔ထဲကရင္းႏွီး တဲ႔သူေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ေပ်ာက္
ကုန္ျပီး ပုိ႔စ္အသစ္ေတြတက္လာတာမေတြ႕လုိ႔ တစ္ခါမွမသုံးဘူးတဲ႔ ဖဘထဲကုိ၀င္လုိက္မိပါ တယ္။ ေတြ႕ပါျပီဗ်ာ
သုိက္သုိက္၀န္း၀န္းနဲ႔ ဘေလာ႔ ထဲကေနေပ်ာက္သြားတဲ႔ ေရာင္းရင္းေတြကုို လူစုံတက္စုံပါဘဲ။
ကၽြန္ေတာ္ လည္းဘာရယ္မဟုတ္ ဘေလာ႔ ကေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဖဘထဲမွာေယာင္လည္လည္နဲ႔ ကုိယ္႔ဘေလာ႔ကုိေတာင္ပစ္ထားမိပါတယ္။
ဖဘမွာဘာေလးတင္လုိက္ တင္လုိက္ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးလာျပီး မန္႔ၾက၊ Like ၾက နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေတာ႔ေပ်ာ္စရာေကာင္း သလုိ
ကၽြန္ေတာ္လည္းခဏတာ သာယာေနမိပါတယ္။ ဖဘကအရမ္းလြတ္လပ္ပြင္႕လင္းၾကလုိ႔ တင္ခ်င္တာတင္ၾက၊
ဖြခ်င္တာဖြၾက၊ ဘာသာေရးလူမ်ိဳးေရးေတြ ပုတ္ခတ္ၾကနဲ႔ မၾကာခင္မွာဘဲကၽြန္ေတာ္ ဖဘကုိ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္လုိ႔ သြားပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ဖဘကုိ “နင္ေနခဲ႔ငါသြားေတာ႔မယ္” ဆုိျပီး ဘေလာ႔ထဲျပန္၀င္ျပီး လည္ေနတာ ဒီေန႔အထိပါ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘေလာ႔ေတြမွာေတာ႔ အားလုံးကသူ႕လုိင္းနဲ႔သူမုိ႔
ဘာျပႆနာမွသိပ္မရွိလွသလုိ အတက္ႏုိင္ဆုံးလည္းထိန္း သိမ္းၾကပါတယ္။ ပုိ႔စ္တင္တဲ႔သူအေနနဲ႔
ကုိယ္႔ဘေလာ႔ရဲ႕ဂုဏ္ကုိထိန္းလုိ႔ ပုိ႔စ္ေရးတဲ႔၊ တင္တဲ႔ေနရာမွာပုိျပီး ၾကိဳးစားအား ထုတ္ၾကတယ္ဆုိတာ ဘေလာ႔ေရးတဲ႔သူတုိင္းအသိပါ။ ဒီလုိပါဘဲ လာျပီးအားေပးၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါေမာင္ႏွမေတြကလည္း
ပုိ႔စ္တင္သူရဲ႕ၾကိဳးစား အားထုတ္မႈကုိလာေရာက္အသိမွတ္ျပဳျပီး ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ မွတ္ခ်က္ကြန္မန္႔ေလးေတြ ေပးသြား တတ္ၾကတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုလုိခ်င္တာက ဘေလာ႔မွာရတဲ႔ကြန္မန္႔ေလးေတြဟာ ပုိ႔စ္တင္သူအတြက္ ပုိျပီး၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ေစတယ္လုိ႔ေျပာခ်င္တာပါ။
အဲဒီမွတ္ခ်က္ကြန္မန္႔ေလးေတြေၾကာင္႔လည္း ဘေလာ႔ဂါေတြဟာ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ပုိျပီးေႏြးေထြးတဲ႔
ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ၊ ရုိေသေလးစားသမႈ ကုိရ ရွိေစတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဘေလာ႔ေဒးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွသိမထားတာမုိ႔
ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ ဘေလာ႔အေၾကာင္းေလးနဲ႔ ဘေလာ႔ ဂါေတြ ရဲ႕အေၾကာင္းေလးကုိသာဥာဏ္မွီသေလာက္ျပန္ေရးလုိက္တာပါ။
အခုပုိ႔စ္က ဘေလာ႔ေဒး အတြက္ေနာက္က်ေနမယ္႔ တဂ္ပုိ႔စ္ လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္
“ဟက္ပီးဘေလာ႔ေဒး” ပါခင္ဗ်ာ။ ခင္မင္ရင္းႏွိးေနေသာဘေလာ႔ဂါ ညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးႏွင္႔
မခင္မင္ မရင္းႏွိးေသးေသာဘေလာ႔ဂါ ညီအကုိ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္ပါ
ခင္ဗ်ာ။ ဘေလာ႔ဂါ ညီအကုိ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ျပီး ဘ၀အေမာေတြေျပၾကပါေစ
လုိ႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္သရင္း အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ) ရဲ႕ Happy Blog Day တဂ္ပုိ႔စ္ေလးကုိ ဒီမွာတင္
နိဂုံးခ်ဴပ္ပါရေစခင္ဗ်ာ။
ရာဇာေထြး
