Thursday, July 19, 2012

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရွင္မေတာင္



ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေနနဲ႔ ရွင္မေတာင္လုိ႔ဆုိလုိက္တာနဲ႔ က်ား/မ မေရြးအရြယ္စုံက သနပ္ခါးလုိ႔သိၾကပါတယ္။ အမ်ိဳး သမီးမုိ႔သနပ္ခါးၾကိဳက္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားမ်ားလည္း သနပ္ခါးၾကိဳက္ၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြလုိ ကုိယ္တုိင္မလိမ္းၾကေပမယ္႔ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးရဲ႕အနံ႔ကုိမၾကိဳက္တဲ႔ အမ်ိဳးသားရယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္မၾကားဖူးခဲ႔ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕အမ်ိဳးသားမ်ားဆုိ ကုိယ္တုိင္လိမ္းၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္းလိမ္းပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးသ နပ္ခါးမလိမ္းရဘူးလုိ႔ အမိန္႔ထုတ္မထားေပမယ္႔ လူပ်ိဳအရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ရွက္ျပီးအျပင္သြားရင္သာမလိမ္းေပ မယ္႔အိမ္မွာေနရင္ေတာ႔လိမ္းျဖစ္ပါတယ္။ သင္းပ်ံ႕တဲ႔ရနံ႔ေလးကုိႏွစ္သက္မိတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါး လိမ္းထားရင္ အသားေရေလးလည္းေအးေနတတ္တာမုိ႔ဒီသနပ္ခါးကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္ေနမိတာဆိုရင္လည္း မမွားပါ ဘူး။ ကေလးဘ၀ထဲေနယခုအရြယ္ေရာက္တဲ႔အထိ ရင္းႏွီးႏွစ္သက္မိေနတာ ဒီရွင္မေတာင္သနပ္ခါးပါ။ မွတ္မိ သေလာက္အဖြားကေနစလုိ႔ ၾကီးေတာ္၊ အေဒၚ၊ အေမ၊ အမေတြအားလုံးဆီမွာဒီ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးနံ႔ေတြရွိေနခဲ႔ပါ တယ္။ ရွင္ေတာင္သနပ္ခါးနဲ႔ပတ္သတ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာအမွတ္တရေျပာစရာေတြလည္းရွိေနပါတယ္ ။ ေနာက္ျပီး ဒီ သနပ္ခါးကုိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္(ခ်စ္)သလုိ၊ ေတာ္ေတာ္လည္းေၾကာက္လန္႔သြားခဲ႔ဘူးပါတယ္။ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးတုံး ကုိဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေနရာမွာဘဲေတြ႕လုိက္၊ ေတြ႕လုိက္တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕မ်က္ႏွာကုိကြက္ကနဲျမင္လုိက္ျပီး ေမ႔ မရျဖစ္ေနမိခဲ႔တာဟာလည္း အခုခ်ိန္အထိပါ။



အရြယ္ေလးေရာက္လာလုိ႔ ရည္းစားသညာထားတတ္တဲ႔အခ်ိန္မွာလည္း သနပ္ခါးခ်စ္တဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သနပ္ခါးၾကိဳက္ တဲ႔မမတုိ႔ ေမတၱာမွ်ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးခ်င္းတူေပမယ္႔ ခ်စ္သူပါးကသနပ္ခါးရနံ႔ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔အ တြက္ပုိလုိ႔ေမႊးပါတယ္လုိ႔ေျပာရင္ ရာဇာတုိ႔ေတာ႔တယ္ျပီးပုိတယ္လုိ႔ ထင္ခ်င္ထင္မွာပါ။ အဲဒီလုိပုိျပီးေမႊးတဲ႔သနပ္ခါး ဟာ တစ္ခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္႔ကုိဘယ္လုိေၾကာက္လန္႔သြားေအာင္ ဒုကၡေပးမယ္ဆုိတာ အဲဒီခ်ိန္ကေတြးေတာင္မၾကည္႔မိ ခဲ႔ပါဘူး။



“ရာဇာ..မမတုိ႔လက္ထပ္ဖုိ႔ကိစၥကုိ မမအမေတြအားလုံးကုိေျပာျပီးျပီ..သူတုိ႔အားလုံးသေဘာတူတယ္တဲ႔..ရာဇာမေပ်ာ္ ဘူးလား” ၾကားလုိက္ရတဲ႔မမရဲ႕စကားသံေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္နားၾကားမ်ားမွားသြားသလား လုိ႔ျပန္ေမးၾကည္႔လုိ္က္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာမမွားပါဘူး။  တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေမတၱာမွ်ေနၾကတာ သက္တမ္းအားျဖင္႔ေလးႏွစ္ေက်ာ္ လုိ႔ငါးႏွစ္ထဲေတာင္ေရာက္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ လက္ထပ္ၾကရေအာင္မမရာလုိ႔ေျပာလုိက္တုိင္း အသက္ ၇၀အ ရြယ္မမရဲ႕မိခင္ၾကီး (အဖြား)ကုိငဲ႔ေနရတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေရႊလက္မတြဲႏုိင္ေသးဘဲ အခုလုိခ်စ္သူဘ၀နဲ႔အ ၾကာၾကီးေနခဲ႔ရတာပါ။ အခုလုိမေမွ်ာ္လင္႔ပဲ ၾကားလုိက္ရတဲ႔စကားေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္မေပ်ာ္ပဲေနႏုိင္ပါ႔မလားခင္ဗ်ာ။



“တကယ္ေျပာတာလားမမ…ဒါျဖင္႔အဖြား (မမရဲ႕အေမကုိကၽြန္ေတာ္အဖြားလုိ႔ေခၚပါတယ္)ကုိ ဘယ္သူေျပာမွာလည္း” လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ေမးလုိက္ေတာ႔“မမၾကီးတုိ႔ေျပာတာေတာ႔ အေမ႔ကုိအသိမေပးဘူးတဲ႔ရာဇာ.. မမလည္းေသခ်ာမသိေသး ဘူး..မမလတ္ကဒီအပတ္အလုပ္ပိတ္ရက္ မမတုိ႔၂ေယာက္စလုံးသူ႔အိမ္လာရမယ္တဲ႔ ”မမရဲ႕အေျဖေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ နားသိပ္မရွင္းပါ။ မမကုိယ္တုိင္လည္းဘာမွမသိေသးတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘာမွထပ္မေမးပဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနလုိက္ ပါတယ္။ သမီးျဖစ္တဲ႔မမနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး အဖြားရဲ႕သေဘာထားကုိ ကၽြန္ေတာ္သိထားျပီးသားမုိ႔ လက္ထပ္ဖုိ႔ကိစၥ ဒီေလာက္ လြယ္လိမ္႔မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္မထင္ထားပါဘူး။ မမတုိ႔အိမ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနတဲ႔အိ္မ္ တစ္အိမ္ေက်ာ္ေျခ ရင္းေခါင္းရင္းမုိ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ထဲေနတဲ႔မမတုိ႔အိမ္ ဟာကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ စားအိမ္၊ ေသာက္အိမ္၊ မိသား စုအိမ္လုိျဖစ္ေနတာပါ။ သားေယာက္်ားေလးမရွိတဲ႔အဖြားဟာ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚသားတစ္ေယာက္လုိခ်စ္ခင္သလုိ မမ ကလည္းကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ေမာင္တစ္ေယာက္လုိသံေယာဇဥ္တြယ္ရင္း အၾကင္နာပုိကာခ်စ္သူဘ၀ကုိေရာက္ခဲ႔ၾကတာ ပါ။ မမအထက္မွာရွိတဲ႔အမေတြ ၄ ေယာက္စလုံး အိမ္ေထာင္ေတြက်သြားျပီး အားလုံးအိမ္ေထာင္ေတြခြဲသြားၾကတာမုိ႔ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ႔မမတစ္ေယာက္သာ အေမအုိၾကီးနဲ႔အတူေနျပီးအပ်ိဳၾကီးဘ၀ေရာက္ေနတာပါ။ မမသာအိမ္ေထာင္ျပဳ သြားရင္ အရင္သမီးေတြလုိပဲသူ႔ကုိထားျပီးထြက္သြားက်မွာပဲဆုိတဲ႔ အရြယ္အုိလူၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စုိးရိမ္စိတ္ေၾကာင္႔ သူ႔သမီးျဖစ္တဲ႔မမကုိ “အေမေသမွအိမ္ေထာင္ျပဳပါ” ဆုိတဲ႔အဖြားရဲ႕ တယူသန္အမိန္႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မမရဲ႕ဇာတ္ လမ္းလည္း ေရွ႕လည္းမတုိးသာ၊ ေနာက္လည္းမဆုတ္သာျဖစ္ေနခဲ႔တာၾကာပါျပီ။ 



ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အခုလုိေမတၱာမွ်ေနၾကတာကုိ ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ိဳး၊ ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြအားလုံးသိထား၊ လက္ ခံထား၊ သေဘာတူထားၾကေပမယ္႔ အဖြားတစ္ေယာက္ထဲကုိသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကိစၥကုိေျပာလုိ႔၊ အသိေပးလုိ႔မရတာ ပါ။ သူ႔သမီးကုိအိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔ေျပာတဲ႔သူ သူ႔ရန္သူလုိ႔သတ္မွတ္ထားတာမုိ႔ ဘယ္သူမွေလသံေတာင္မဟရဲ ၾကပါဘူး (စိတ္မထင္ရင္အိမ္ေထာင္သည္သမီးမ်ားနဲ႔ သားမက္မ်ားကုိၾကိမ္လုံးနဲ႔ရုိက္တာ ကုိယ္တုိင္ျမင္ဖူးပါသည္)။ စိတ္လည္း အေတာ္ေလးဆတ္ပါသည္။ စိတ္ေဆာင္လုိ႔လားမသိ အသက္၇၀ ၀န္းက်င္ပါလုိ႔ မထင္ရေလာက္ေအာင္က်န္းမာေရး ကေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါသည္။ ဒါေပမယ္႔အဖြားက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တတ္တဲ႔ ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္နဲ႔ ေဂြးေတာက္ရြက္ဟင္းခ်ိဳကုိ ခဏခဏကုိယ္တုိင္ ခ်က္ေကၽြးတတ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းအ လုပ္နားရက္ေတြမွာဆုိရင္ ကုိယ္႔အိမ္မွာေနတဲ႔အခ်ိန္ထက္ မမတုိ႔အိမ္မွာေနတဲ႔အခ်ိန္ကပုိမ်ားပါသည္။ မိန္းမသားေတြ မုိ႔ေယာက္်ားေတြလုပ္ရမယ္႔အလုပ္မွန္သမွ် ကၽြန္ေတာ္အကုန္လုပ္ေပးသလုိ၊ အဖြားလိမ္းဖုိ႔အတြက္ ရွင္မေတာင္သနပ္ ခါးကုိေန႔တုိင္းေသြးေသြးေပးေနလုိ႔ မမတုိ႔အိမ္မွာကၽြန္ေတာ္ဟာအဖြားရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ေနျခင္းပါ (ရာဇာတုိ႔စည္း ရုံးေရးေကာင္းတယ္လုိ႔မထင္နဲ႔ေနာ္..မိသားစုဘ၀ေလးဆုံးရႈံးေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူမမတုိ႔အိမ္မွာ ကုိယ္႔ရဲ႕မိသားစုဘ ၀ေလးကုိျပန္ ရေနရသလုိခံစားရတာကတစ္ေၾကာင္း၊ မမရဲ႕မိခင္ကုိကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အဖြားအရင္းလုိသေဘားထားမိျပီး စိတ္ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ လုပ္ေပးခဲ႔တာပါ..ေစတနာမွန္ေတာ႔လည္းအက်ိဳးေပးလည္း ထူးပါတယ္ :D)။ 



တခါတေလကၽြန္ေတာ္အဖြားနဲ႔ စကားစပ္မိတုိင္းေနာက္သလုိ၊ ေျပာင္သလုိနဲ႔ “အဖြား…အမကုိေယာက္်ားေပးစားလုိက္ ပါလား” လုိ႔စကားစၾကည္႔လုိက္မိတုိင္း “ ရာဇာေရ….အဖြား ကုိအတၱၾကီးတယ္ ဘဲေျပာေျပာ၊ တရားမရွိဘူးလုိ႔ပဲဆုိခ်င္ ဆုိနင္႔အမကုိ အဖြားေသမွပဲအိမ္ေထာင္ျပဳခြင္႔ေပးမယ္လုိ႔ အျပတ္ေျပာထားျပီးသား.. ဒါကုိမွသူမေနႏုိင္လုိ႔ေယာက္်ား ယူခ်င္ရင္ အဖြားကုိအရင္ေသေအာင္သတ္သြား လုိ႔ေျပာထားတယ္” ကၽြန္ေတာ္ေမးလုိက္တုိင္းအဖြားရဲ႕ အေျဖကဒါပါ ဘဲ။ အဲဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္ေရာမမပါ အရြယ္လြန္ေနတဲ႔အုိၾကီး၊ အုိမ၊ မိခင္ၾကီးကုိစိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္တာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ဆက္မတုိးပဲအဖြားလက္ခံလာတဲ႔အထိ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ေစာင္႔ၾကရင္း အခုလုိအၾကာၾကီး ခ်စ္သူဘ၀နဲ႔အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔ရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခ်င္းအခုလုိခ်စ္သူဘ၀ေရာက္ေနတာကုိ ငယ္ရာကေနၾကီးလာတဲ႔ သမီး၅ေယာက္ရဲ႕ မိခင္(အဖြား)မသိပဲဘယ္ေနပါ႔မလည္းခင္ဗ်ာ။ အင္း…ပုဂံရာဇ၀င္္ဇာတ္လမ္းထဲက ကုိဗ်တၱကုိေတာ႔ နံနက္တုိင္းပန္းဆက္သရတဲ႔အတြက္ ပန္းဆက္သမားလုိ႔ဆုိရင္ ကုိယ္႔ခ်စ္သူမမနဲ႔ အဖြားအတြက္ေန႔တုိင္း ရွင္မေတာင္ သနပ္ခါးေသြးျပီး သနပ္ခါးရည္ဆက္သခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္လည္း သနပ္ခါးဆက္သမားလုိ႔ေတာင္ဆုိရမ လုိျဖစ္ေနပါျပီ။ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးနဲ႔ပတ္သတ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အမွတ္ရစရာေလးေတြေပါ႔ခင္ဗ်ာ။



ကၽြန္ေတာ္ေရာမမပါတနဂၤေႏြေန႔ အလုပ္ပိတ္ရက္မုိ႔ရွစ္မုိင္မွာရွိတဲ႔မမရဲ႕ အမလတ္ေနတဲ႔တုိက္ခန္းကုိ အလည္ထြက္ ခဲ႔ပါတယ္။ မမလတ္တုိ႔တိုက္ခန္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ျပီးမၾကာခင္မွာဘဲက်န္တဲ႔မမရဲ႕ အမသုံးေယာက္အျပင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူေနတဲ႔ အမ၀မ္းကြဲလင္မယားပါေရာက္လာပါတယ္။ ေနာက္မွသိရတာက အားလုံးကုိသူတုိ႔ခ်ိန္း လုိက္ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေခၚလုိက္တာပါ။ အဓိက ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မမတုိ႔လက္ထပ္ဖုိ႔ကိစၥကုိ သူ တုိ႔အေမ မသိရေအာင္တုိင္ပင္ၾကတာပါ။ ဘာလုိ႔အခုလုိသူတုိ႔အေလာသုံးဆယ္လုပ္ၾကတာလည္းဆုိတာ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ သတိမထားမိေသးပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ကကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဘ ၀ေရွ႕ေရးအတြက္ျပည္ပထြက္အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ အားလုံးစီစဥ္ေဆာင္ရြက္ထားျပီးျပည္ပက အလုပ္ေခၚစာကုိေစာင္႔ေနတဲ႔ အခ်ိန္ဆုိရင္လည္းမမွားပါဘူး (ကၽြန္ေတာ္ျပည္ပကုိမထြက္သြားခင္အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ဖက္ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြအားလုံးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ လက္ထပ္ျပီးသားျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔အခုလုိတက္သုတ္ရုိက္စီစဥ္လုိက္တယ္ ဆုိတာေနာက္ ပုိင္းမွာသိခဲ႔ရပါတယ္)



ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္ေတာ္ရာဇာတစ္ေယာက္ အုိရေတာ႔မယ္ေပါ႔။ အုိရခ်ည္႔ေသးရဲ႕ဆုိျပီး စိတ္ကူးနဲ႔ေပ်ာ္မလုိ႔ျပင္ေနတုန္း ရွိေသး မဂၤလာေဆာင္အျပီးေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကုိ ႏွစ္ဖက္အမေတြအားလုံးကထုတ္ျပန္ပါတယ္ ။ သူတုိ႔ေျပာတာကုိလက္ခံရင္အခုစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္တဲ႔ခင္ဗ်ာ။ ခဲေလသမွ်ေတာ႔သဲေရက်ပဲဗ်ိဳ႕။ ကဲ..ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ရာဇာ တစ္ေယာက္ကံေကာင္းလုိ႔ထီေပါက္ပါတယ္၊ ထီ ေပါက္ျပီးထီလက္မွတ္ေပ်ာက္ တဲ႔အျဖစ္ မ်ိဳးပါ။ အစီစဥ္အရ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကုိသူတုိ႔အေမ မသိရေအာင္တရား၀င္လက္ထပ္ေပး ထားမယ္တဲ႔၊ အဲဒီ လုိလက္ထပ္ျပီးသြားရင္သူတုိ႔အေမ မသိေအာင္ဟန္မပ်က္ကုိယ္႔အိမ္မွာ ကုိယ္ေနရမယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ျပည္ပကျပန္ မေရာက္မခ်င္း လင္လုိ၊ မယားလုိမေနရဘူးတဲ႔ဗ်ာ..အဲဒီလုိမၾကားဖူးတဲ႔စည္းကမ္းခ်က္ေတြနဲ႔အခ်ည္ခံရလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထီလက္မွတ္ေပ်ာက္တဲ႔အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ၾကံဳ ရတယ္လုိ႔ဆုိတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္းျပည္ပထြက္ဖုိ႔ ၃ လေလာက္ေစာင္႔ရ မယ္ဆုိတာေလးသိထားလုိ႔ မသြားခင္အဆင္ေျပႏုိင္ေကာင္းပါရဲ႕ေလ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္လက္ခံထားလုိက္မယ္၊ ေနာက္မွ မီးစင္ၾကည္႔ကမယ္ေပါ႔၊ သူတုိ႔ထုတ္ထားတဲ႔ မေတာ္၊ မတရား စည္းကမ္းခ်က္ေတြကုိမၾကိဳက္ေပမယ္႔ “ခရုမွာလည္းအ ဆံနဲ႔ ရာဇာ႔မွာလည္းအၾကံနဲ႔” ဆုိသလုိေပါ႔.. ကုိယ္လည္း ကုိယ္႔အၾကံနဲ႔ကုိယ္မုိ႔ အုိရခ်ည္ေသးရဲ႕ဆုိျပီးလက္ခံလုိက္ပါ တယ္။(ေနာက္မွမီးစင္ၾကည္႔ကမယ္ဆုိတဲ႔အလုပ္က သိပ္ေတာ႔မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ အင္းကံမ်ားမေကာင္းခ်င္ရင္ဘာလုပ္ လုပ္အဆင္မေျပဘူးေနာ္.. ရာဇာတုိ႔ေတာ႔ကုိယ္ေတြ႕ဗ်ာ..ကုိယ္ေတြ႕)



ကၽြန္ေတာ္လည္း အခါေတာ္ေပးအမေတြနဲ႔အတူ မဂၤလာကိစၥအတြက္အားလုံးကုိတက္သုတ္ရုိက္ စီစဥ္ရပါေတာ႔တယ္ ။ ေန႔ေကာင္းရက္သာေရြး၊ ဖိတ္စာရုိက္၊ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးကုိေထာက္ၾကန္႔မွာရွိတဲ႔ ေရႊက်ီးသာပရိယတၱိစာသင္တုိက္ မွာျပဳလုပ္ဖုိ႔ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဖိတ္စာလုိက္ေ၀တဲ႔အလုပ္ကုိ အမေတြအားလုံးကသိုသုိသိပ္သိပ္လုပ္ေပးျပီး မဂၤလာ ကိစၥကုိသူတုိ႔ အေမ(အဖြား)မသိရေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါတယ္။ အစီစဥ္အတုိင္းၾကာသပေတးေန႔ မနက္၁၀နာရီ မွာမဂၤလာဒုံျမိဳ႕နယ္တရားရုံးတြင္ ႏွစ္ဖက္အုပ္ထိန္းသူအမမ်ားနဲ႔အတူ မဂၤလာလက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထုိးပါ တယ္(အဲဒီေန႔ကကၽြန္ေတာ္နဲ႔ခ်စ္သူမမ အလုပ္ကေနေန႔၀က္ခြင္႔ယူျပီး တရားရုံးသြားရတာပါခင္ဗ်ာ)။ မဂၤလာ ဆြမ္းေကၽြး ရက္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတဲ႔ တနဂၤေႏြေန႔ မနက္မွာေတာ႔ အလွဴသြားစရာရွိတယ္ဆုိျပီး အဖြားကုုိလိမ္ေျပာ ကာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးကုိ အေရာက္သြားခဲ႔ရပါတယ္(အဲဒီေန႔က သတုိ႔သားကၽြန္ေတာ္တုိက္ ပုံလည္း မ၀တ္ႏုိင္ခဲ႔သလုိ၊ သတုိ႔သမီးျဖစ္တဲ႔မမလည္း အိမ္ကထြက္လာတဲ႔အတုိင္း ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးဘဲၾကားနဲ႔ ပါတိတ္ပန္းေရာင္၀မ္းဆက္ေလး နဲ႔သာႏွစ္ေယာက္သားဧည္႔ခံပြဲကုိေပ်ာ္ရႊင္ စြာက်င္းပခဲ႔ၾကပါတယ္)။ 



မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးကုိ ဖိတ္ထားတဲ႔ရပ္မိ၊ ရပ္ဖေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေၾကာင္း ကုိ အားလုံးသိထားၾကျပီးသားမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးေလးဟာလည္း ဘာျပႆနာမရွိပဲ စုိစုိျပည္ျပည္နဲ႔ျပီး ဆုံးခဲ႔ပါတယ္။ အားလုံးကုိလက္ဖြဲ႕ျခင္းသည္းခံပါလုိ႔ ဖိတ္စာမွာေရးထားေပမယ္႔ အတင္းလက္ဖြဲ႕သြားတဲ႔မိတ္ေဆြေတြ ရဲ႕လက္ဖြဲ႕ပစၥည္းမ်ားကုိ ရွစ္မုိင္ကအမအိမ္မွာအရင္သြားပုိ႔ထားျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အိမ္ျပန္ၾကေတာ႔ ညေနေတာင္ အေတာ္ေစာင္းေနပါျပီ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးစိတ္ပန္း၊ လူပန္းမုိ႔ သတုိ႔သမီးအသစ္ေလးကုိ သူ႔အိမ္ကုိအ ရင္ပုိ႔ရင္း အဖြားကုိေတြ႔လုိ႔ “အဖြားေရမ၀င္ေတာ႔ဘူး….ေရမုိးခ်ိဳးျပီးမွလာေတာ႔မယ္ေနာ္” လုိ႔ေျပာျပီးကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ျပန္ ခဏနားေရခ်ိဳး၊ ထမင္းစားနဲ႔မုိ႔ည၇ နာ ရီေလာက္ျဖစ္သြားပါတယ္။ “ ကုိၾကီးရာဇာေရ ဖုန္းလာေနတယ္ …ေန႔ လည္ေလာက္ကလည္းေခၚေသးတယ္.. ကုိၾကီးတုိ႔မရွိဘူး.. မွာစရာရွိတာမွာခဲ႔ပါလုိ႔.. ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ႔ ကုိၾကီးျပန္ လာရင္သာျပန္ဆက္ခုိင္းလုိက္ပါတဲ႔…အဲဒါပဲေျပာသြားတယ္.. ကုိျငိမ္းခ်မ္းလုိ႔ေျပာရင္ကုိၾကီး သိတယ္လုိ႔သူေျပာတယ္” လမ္းထိပ္ဖုန္းအိမ္မွ ေက်ာ္ေက်ာ္လာေျပာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း “ေအးေအးညီေလးေက်ာ္ေက်ာ္ေရ အခုပဲအကုိလုိက္ ခဲ႔မယ္” လုိ႔ျပန္ေျပာျပီး ဖုန္းဆက္ဖုိ႔လုိ္က္သြားလုိက္ပါတယ္။ မသြားလုိ႔လည္းမရပါဘူး…ျပည္ပသြားမယ္႔အလုပ္ကိစၥကုိ တာ၀န္ယူထားေပး တဲ႔သူမုိ႔ဘာအေၾကာင္းထူးရွိလည္း သိခ်င္တာမုိ႔သြားလုိက္တာပါ။ အင္းေလာေလာလတ္လတ္ မဂၤ လာေဆာင္ထားခဲ႔တဲ႔ ခ်စ္သူ(ဇနီး)မမေတာ႔ဒီအခ်ိန္ဆုိေမွ်ာ္ေနေရာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးျပီးရင္လာမယ္ လုိ႔ေျပာခဲ႔ တာကုိး။



“ဟလုိဟုတ္ကဲ႔..ကုိျငိမ္းခ်မ္း..ကၽြန္ေတာ္ရာဇာေထြးပါ.. အကုိေန႔လည္ကဖုန္းဆက္တယ္ဆုိ.. ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔ အျပင္ သြားေနလုိ႔ဗ်ာ.. အခုမွျပန္ေရာက္တယ္…ဘာထူးလုိ႔လည္းအကုိ” လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ေမးလုိက္ေတာ႔ “ဟာကုိရာဇာေရ… ခင္ဗ်ား၀မ္းသာေပေတာ႔ဗ်ာ… ကုိရာဇာသဘက္ခါသြား ရဖုိ႔ေလယာဥ္လက္မွတ္ နဲ႕စာရြက္စာတမ္းေတြအားလုံးရျပီ… အဲဒါေတြကုိလာယူလုိ႔ရေအာင္လွမ္းေျပာတာပါ… ကၽြန္ေတာ္ထင္တာ ကုိရာဇာတုိ႔ေနာက္ ၂ လေလာက္ၾကာမွထြက္ ရမယ္ထင္ေနတာ…ကၽြန္ေတာ္လည္းမနက္ကမွ ဖက္(စ္)ရတယ္… မနက္ဖန္ကၽြန္ေတာ္႔ရုံးခန္းကုိ ၉ နာရီေလာက္လာ ယူဗ်ာ” ဆုိျပီးဖုန္းခ်သြားပါတယ္။ သူကေတာ႔ ၀မ္းသာစရာသတင္းကုိ လွမ္းေျပာတာပါပဲ… ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ နားထဲသံရည္ပူေလာင္းခ်ခံလုိက္ရသလုိ ဘာေျပာလုိ႔ေျပာရမွန္းကုိမသိပဲ ဖုန္းကုိကုိင္ျပီးငုိင္ေနမိပါတယ္။(ကံမေကာင္း လုိက္ပုံမ်ားေျပာပါတယ္။ ၾကာမယ္လုိ႔ထင္ထားတဲ႔အလုပ္တစ္ခုခ်က္ခ်င္းရလာတာကုိအဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာ ရမွာလား၊ ၀မ္းနည္းရမွာ လားခင္ဗ်ာ)



တဖက္ကဖုန္းက်သြားျပီမုိ႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ မဂၤလာဒုံကမမရဲ႕ အမအၾကီးဆုံးဆီဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားလုိက္သလုိ ရွစ္မုိင္ကမမလတ္ကုိလည္း လွမ္းျပီးအသိေပးလုိက္ပါတယ္။ အခါေတာ္ေပး မမၾကီးနဲ႔ မမ လတ္တုိ႔ကခုည ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီလာေတြ႕မယ္ေစာင္႔ေနတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္းဖုန္းေျပာခ က်သင္႔ေငြရွင္းေပးျပီးအိမ္ ကုိျပန္ ကၽြန္ေတာ္႔အမ၀မ္းကြဲျဖစ္တဲ႔မမလိႈင္နဲ႔ သူ႕အမ်ိဳးသားအကုိတင္ကုိတုိ႔ကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနတာ ဒီအမ၀မ္းကြဲလင္မယားနဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔မိဘေတြဆုိရင္ လည္းမမွားပါဘူး။ “ဟယ္…ေမာင္ေလး.. နင္႔ဟာကလည္းဆုိင္းမဆင္႕ဗုံမဆင္႔ပါလားဟ..ဒီအေၾကာင္းကုိ မိသန္႔ေလး(ခ်စ္သူမမကုိသူတုိ႔အားလုံး မိသန္႔လုိ႔ေခၚ ပါတယ္) သိျပီးျပီလား..အင္းၾကား ရင္စိတ္မေကာင္းအေတာ္ျဖစ္မွာ” အခုလုိမမလႈိင္ေျပာမွကၽြန္ေတာ္လည္း ငုိရမလုိ ရီရမလုိျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါကုိရိပ္မိတဲ႔အကုိက “အာ..ဘာမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနနဲ႔ညီေလး..သြားစရာရွိတာကုိသာ စိတ္ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔နဲ႔သြား..မိသန္႔ေလးအတြက္ဘာမွမပူနဲ႔..အကုိတုိ႔လည္းသူ႔အေမကုိ၀ုိင္းျပီးနားခ်ေပးထားမယ္..ညီေလး ဟုိမွာႏွစ္ေစ႔လုိ႔ျပန္လာရင္ အားလုံးအဆင္ေျပေစရမယ္..ဟုတ္ျပီးလား.. ကဲမိသန္႔ေလးမသိေသးရင္ သြားေျပာလုိက္ အုန္း..သူ႔အေမကုိလည္းေျပာခဲ႔ေပါ႔..ေနာက္ေန႔သြားရမယ္ဆုိတာကုိ..ေတာ္ေသးတာေပါ႔ကြာ လက္ထပ္ျပီး၊ မဂၤလာ ဆြမ္းေကၽြးေလးလုပ္တာျပီးသြားလုိ႔..ညီေလးတုိ႔မိသန္႔ေလး တုိ႔ကုိအကုိတုိ႔အားလုံးအျမန္ေနရာခ်ထားေပးခ်င္ေပမယ္႔ သူတုိ႔အေမေၾကာင္႔အခက္ေတြ႔ေနတာ..ေနာက္ျပီးညီေလးလည္းျပည္ပမွာ တစ္ေယာက္ထဲေနတဲ႔အခါ မျဖစ္သင္႔တာ မျဖစ္ရေအာင္ အထိန္းအကြပ္ေလးျဖစ္ေနေအာင္လုိ႔ အကုိတုိ႔အားလုံးညီေလးနဲ႔ မိသန္႔ေလးကုိလက္ထပ္ေပးထား လုိက္တာပဲညီေလး.. အခုညီေလးအေနနဲ႔ လူပ်ိဳလူလြတ္မဟုတ္ေတာ႔ဘူးေနာ္.. အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီ ..ညီေလးမွာမိသန္႔ေလးရွိေနျပီ.. ဒါေတြကုိေခါင္းထဲထည္႔ထားဟုတ္ျပီလား” 



အကုိရဲ႕ဆုံးမစကားေတြနားေထာင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္မမတုိ႔အိမ္ဖက္ထြက္လာေတာ႔ ည၉နာရီ၀န္းက်င္ေပါ႔။ မီးပ်က္ရက္မုိ႔ တလမ္းလုံးေမွာင္ေနျပီး အိမ္ေတြအားလုံးလည္းဖေယာင္တုိင္မီး မိွန္တုတ္တုတ္ေလးေတြပဲလင္းေနၾကတာပါ။ တခ်ိဳ႕ အိမ္အနည္းငယ္မွာေတာ႔ အင္ဗက္တာသုံးတာမုိ႔ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရွိေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မမ တုိ႔ျခံေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ ဘုရားစင္မွာဆီမီးပူေဇာ္ထားတဲ႔ ဖေယာင္းတုိင္မီးအလင္းေရာင္သာေတြ႔ျပီး ခါတုိင္းအင္ဗက္ တာနဲ႔တြဲသုံးတဲ႔၂ ေပမီးေခ်ာင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ကုိမေတြ႕လုိ႔ မီးေခ်ာင္းမ်ားကၽြမ္းေနသလားဆုိျပီး ကၽြန္ေတာ္အိမ္ထဲကုိ တန္း၀င္သြားလုိက္ပါတယ္။ ျခံတံခါးဖြင္႔ထားျပီးအိမ္မၾကီးတံခါးသာအတြင္းကဂ်က္ထုိးထားလုိ႔ အဖြားတုိ႔မအိပ္ေသးဘူး ဆုိတာကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။ “အဖြားေရ..အဖြား…ကၽြန္ေတာ္ရာဇာ ပါတံခါးဖြင္႔ပါအုန္း” ကၽြန္ေတာ္အသံျပဳေပမယ္႔ အထဲကေနအသံျပန္ထြက္မလာပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္းထုံးစံအတုိင္း မလြယ္ေပါက္ကေန လက္လွ်ိဳႏႈိက္လုိ႔အတြင္း ကဂ်က္ကုိျဖဳတ္ျပီး အိမ္တြင္းကုိ၀င္လုိက္ပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာလူမရွိတာမုိ႔ ေနာက္ေဖးမွာထမင္းမ်ားစားေနသလားလုိ႔ သြား အၾကည္႔မွာေတာ႔....



“ကဲဟာ…ကဲဟာ…မွတ္ပီလား” ဆုိတဲ႔အဖြားရဲ႕ ေဒါသံ၊

“ေအာင္မေလးေသပါျပီဗ်ာ” ဆုိတဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ေၾကာက္လန္႔တၾကားနာက်င္ျငီးတြားသံ၊

“ဟယ္..အေမမလုပ္နဲ႔ေလ…အဲဒါရာဇာ” ဆုိတဲ႔ခ်စ္သူမမရဲ႕ စုိးရိမ္ထိပ္လန္႔တၾကီးတားေနတဲ႔ အသံေတြ 



အားလုံးဟာတျပိဳင္နက္ထဲထြက္ေပၚလာျပီး တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔အေမွာင္ညကုိလႈတ္ႏုိးလုိက္သလုိ ပတ္၀န္းက်င္မွာပါ ဆူညံကုန္ပါတယ္။ ညာဖက္ဂ်ိဳေစာင္းကုိ မာေက်ာတဲ႔အရာနဲ႔ခ်က္ေကာင္း အထုခံလုိက္ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းအိမ္ ၾကမ္းျပင္ထက္မွာပုံလွ်က္သား ၾကယ္ေတြ၊ လေတြကုိေရတြက္ေနမိပါျပီ။ အိမ္ထဲကဆူညံသံေတြေၾကာင္႔ ေဘးအိမ္မွ လူမ်ား၊ အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွ ရာအိမ္မွဴး ဦးကံတုိ႔လင္မယားေတြအျပင္ ကၽြန္ေတာ္႔အမလင္မယားေတြပါ အဖြား တုိ႔အိမ္ကုိေရာက္လာပါတယ္။ တအိမ္လုံးမွာ ဘုရားစင္မွဖေယာင္း တုိင္မီးအလင္းေရာင္သာရွိသလုိ အရုိက္ခံရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရီရီေ၀ေ၀နဲ႔မုိ႔အားလုံးကုိ အျမင္မရွင္းေသးပါဘူး။ လူေတြေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္လည္း လဲေနရာမွအသာထထုိင္ရင္း အနီးမွာရွိေနတဲ႔ခုန ကၽြန္ေတာ္အရုိက္ခံလုိက္ရတဲ႔အရာကုိေတြ႔လုိ႔ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ လက္နဲ႔အသာ ေကာက္ကုိင္ထားလုိက္မိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘယ္သူက အင္ဗက္တာမီးကုိေကာက္ျပီးထြန္းလုိက္ တယ္မသိ မီးေခ်ာင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ေမ်ာက္ပြဲထဲကေမ်ာက္ကုိလူ၀ုိင္းၾကည္႔သလုိ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိအားလုံး ၀ုိင္းၾကည္႔ေနၾကပါျပီ။



“အခ်က္မသိေတာ႔သားမက္သူခုိးထင္” ဆုိသလုိ အဖြားတစ္ေယာက္ေမွာင္ၾကီးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိလူမွားျပီးတီးလုိက္ တာလုိ႔ေျဖျပီးေတြးလုိက္မိပါတယ္။ ရာအိမ္မွဴးျဖစ္တဲ႔ဦးေလး ဦးကံမွ “အမေစာ…အဲဒါရာဇာေလ… အမလူမွားျပီးရုိက္ လုိက္တာကုိး” ဆုိျပီးေျပာလည္းေျပာ ကၽြန္ေတာ႔္ကုိလည္းလာျပီးထူေပးပါတယ္။ “ေအး..သိတယ္ေမာင္ကံေရ…ဒီ အေကာင္မွန္းသိလုိ႔ကုိ ငါတမင္ေစာင္႔ျပီးရုိက္တာေဟ႔… ဟဲ႔အေကာင္ နင္႔တုိ႔ကုိယ္နင္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္လည္လွခ်ည္႔ရဲ႕ ဆုိျပီးထင္ေနၾကတယ္ေပါ႔ေလ..ဒီေန႔နင္တုိ႔ ဘာလုပ္တယ္ဆုိတာ ငါမသိဘူးမ်ားေအာက္ေမ႔ေနလား ဟင္..ဟုိေကာင္ မမိသန္႔ နင္လည္းေတာ္ေတာ္ လင္လုိခ်င္ေနတယ္ေပါ႔ေလ..ေအး နင္လည္းငါနဲ႔ေတြ႔မယ္..ဟိုေကာင္မေလးေယာက္နဲ႔ သူတုိ႔လင္ေတြ လည္းလာပါေစအုန္း …ေစာျမဘယ္ လုိေကာင္မလည္းဆုိတာသိသြားေအာင္လုပ္ျပမယ္” ဆုိတဲ႔အဖြား ရဲ႕ေဒါသစကားေတြကုိၾကားလုိက္ရေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးအံ႔အားသင္႔သြားၾကပါတယ္။ အဖြားရဲ႕စကားအရ ခုနကၽြန္ေတာ္အရုိက္ခံရတာ လူမွားအရုိက္ခံရတာမဟုတ္ပဲ ေယာကၡမရဲ႕တမင္ၾကိဳတင္ၾကံစည္ျခင္းကုိ ခံလုိက္ရတယ္ ဆုိတာ သေဘာေပါက္ လုိက္ပါျပီ။ “ ဟဲ႔ အေကာင္သြား..နင္အခုငါ႔အိမ္ေပၚကဆင္း..ခ်က္ခ်င္းဆင္းေနာ္.. မဟုတ္ရင္ နင္႔ကုိငါထပ္လုပ္မိမယ္..ဟုိေကာင္မမိသန္႔..နင္လည္းအခန္းထဲ၀င္.. မိလႈိင္နင္တုိ႔လည္းျပန္ၾက.. နင္တုိ႔အားလုံးအလုိ တူအလုိပါေတြဘဲ..အားလုံးသြားၾက..ငါ႔အိမ္မ လာၾကနဲ႔” ဆုိျပီးအဖြားပြဲၾကမ္းေနပါျပီ။ 



ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ ဘာမွကုိေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ အဖြားကုိအခုလုိမျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ အားလုံးဖံုးဖုံးဖိဖိလုပ္ထားတာကုိ ဘယ္ သူကလာခၽြန္သြားသည္မသိ..အခုေတာ႔အားလုံးပုိရႈတ္ ကုန္ပါျပီ။ ခရီးသြားဖုိ႔လာေျပာတဲ႔ကိစၥေတာင္ ဘယ္ဆီေရာက္ သြားမွန္းမသိ အဖြားရဲ႕ေဒါသေအာက္မွာ အားလုံးျငိမ္သက္လုိ႔ေနပါျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ “အေမ..ဘာျဖစ္ေနၾကတာ လည္း” ဆုိျပီး၀င္လာတဲ႔အခါေတာ္ေပး မမၾကီးနဲ႔မမလတ္ညီအမႏွစ္ေယာက္လည္း ဘုမသိ၊ ဘမသိေရာက္လာလုိ႔ပြဲ ကပုိဆူသြားေတာ႔တယ္။ “ေအး..ေကာင္မေတြလာၾက.. နင္တုိ႔အသက္ရွည္အုန္းမယ္.. မေအကုိ၀ုိင္းျပီးလိမ္တဲ႔ေကာင္ မေတြ..ကဲဟာ..ကဲဟာ” ဆုိျပီးအမႏွစ္ေယာက္စလုံးကုိ လက္နဲ႔မိတဲ႔ေနရာရုိက္ပါေတာ႔သည္။ ဆြဲတဲ႔သူဆြဲ၊ ငုိတဲ႔သူငုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ရာဇာရဲ႕မဂၤလာဦးညဟာ အရပ္ကူပါ လူ၀ုိင္းပါဆုိသလုိ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိစည္ကားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ (အင္း..သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတဲ႔ bachelor night ကေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္စရာေကာင္း ပါသည္..ကၽြန္ေတာ္႔အဖုိ႔ေတာ႔ အဲဒီညေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ဘက္ခ်လာရုိက္လုိ႔ ေဒါင္ခ်ာပါစုိင္း သြားပါသည္)



“ဟုိအေကာင္ နင္မသြားေသးဘူးလား” ဆုိျပီးကၽြန္ေတာ္႔ဖက္လွည္႔လာလုိ႔ အျမန္သုတ္ေျခတင္ခဲ႔ရပါတယ္။ မတင္လုိ႔ ကလည္းမရပါဘူး။ မဟုတ္ရင္ထပ္ျပီးအရုိက္ခံရမယ္႔အေနထားမုိ႔ ဒီအခ်ိန္မွာေရွာင္ေနလုိက္တာ ပုိျပီးေကာင္းပါတယ္။ အားလုံးလည္းအလွ်ဳိအလွ်ိဳျပန္ကုန္ၾကလုိ႔ သူတုိ႔သားအမိေတြသာအိမ္မွာက်န္ခဲ႔ျပီး စကားေျပာသံ၊ ဆူသံေတြတုိးသြား လုိက္၊ က်ယ္လာလုိက္နဲ႔မနက္ ၂နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ႔ ဘာသံမွမၾကားရေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္းအရုိက္ ခံရလုိ႔ညာဖက္ဂ်ိဳေဇာင္းမွာ နာေနတာကတစ္ေၾကာင္း၊ မထင္မွတ္ထားတာေတြ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိျဖစ္လာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ေလသံမာမာနဲ႔တခါမွ စကားမေျပာဘူးတဲ႔အဖြား ကုၽြန္ေတာ္႔အေပၚေတာ္ေတာ္ေလးေဒါသထြက္ေနလုိ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ရက္ေလာက္ေနျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြနဲ႔ အားလုံးကုိ ခြဲျပီးေရျခား၊ ေျမျခားကုိသြားရေတာ႔မယ္ဆုိတဲ႔အသိေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိအိပ္လုိ႔မရေအာင္ တြန္းအားေပးေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔အိပ္လုိ႔မရမယ္႔ အတူတူကုိယ္႔ရဲ႕ ပစၥည္းေလးေတြသိမ္းရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မဂၤလာဦးညကုိ တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္(ေခါင္းနာ) စြာျဖင္႔ျဖတ္သန္းရင္း မုိးစင္စင္လင္းေစခဲ႔ပါတယ္။ 



မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာေတာ႔ မမၾကီး၊ မမလတ္၊ အမတုိ႔လင္မယားနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးလမ္းထိပ္လၻက္ ရည္ဆုိင္ကုိထြက္လာခဲ႔ပါတယ္။ စားေသာက္စရာေတြမွာျပီး ညကျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ အား လုံးမ်က္ႏွာေတြေတာ႔မေကာင္းၾကပါ။ “အေမေတာ႔ညက ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ဆုိးေနတာ.. မမတုိ႔ညီအမေတြလည္း အရုိက္ခံရတာေျပာမေနနဲ႔..သူေမာျပီးအိပ္သြားမွပဲ မမတုိ႔လည္းသက္သာေတာ႔တယ္..ေမာင္ေလးမနက္ဖန္သြားရမယ္႔ အေၾကာင္းညီမေလးကုိမမတုိ႔ေျပာလုိက္တယ္..သူလုိက္ေတာ႔လုိက္မပုိ႔ႏုိင္ေတာ႔ဘူးတဲ႔..အေမကအခုေတာင္အလုပ္မ သြားရဘူးေျပာထားတယ္..ညကေခါင္းကုိအရုိက္ခံရတယ္ဆုိ.. အခုလုိဘယ္လုိေနလည္းေမာင္ေလး သက္သာလား.. အေမဘာနဲ႔ရုိက္ တာလည္းရာဇာ” မမၾကီးရဲ႕အေမးဆုံးမွညကကၽြန္ေတာ္ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ေကာက္ကုိင္လာတဲ႔ အရာကုိ သြားသတိရလုိက္ပါတယ္။ ““ရွင္မေတာင္သနပ္ခါး အေပြးတုံးၾကီး”” ပါ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ရက္ေလာက္ကမွ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ လႊနဲ႔ျဖတ္ထားေပးခဲ႔တဲ႔ တခါမွမေသြးရေသးတဲ႔ “ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးအေပြးတုံး” ၾကီးပါခင္ဗ်ာ။ 



“ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးအေပြးတုံးၾကီး နဲ႔ရုိက္တာမမေရ.. အဖြားလက္ကလြတ္က်လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းကေယာင္က တမ္းနဲ႔ေကာက္ျပီးကုိင္လာတာ ဘာမွန္းမသိဘူး..အိမ္ေရာက္လုိ႔ၾကည္႔လုိက္မွ သနပ္ခါးတုံး မွန္းသိတာ” လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ လည္းေျပာလုိက္ေရာ မမၾကီးတုိ႔ညီအမႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ျပီး ခြက္ထုိး၊ ခြက္လန္ရီ ၾကပါေတာ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အမလင္မယားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ သူတုိ႔ညီအမႏွစ္ေယာက္ကုိသာ ၾကည္႔ေနမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တဲ႔အထဲမွာ အခုလုိရီစရာေကာင္းတဲ႔ စကားလည္းမပါသလုိ၊ ခုနသူတုိ႔ မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးသိေနတာမုိ႔ အခုမွထျပီးခြက္ထုိး ခြက္လန္အားရပါးရ ရီျပီးအူျမဴးေန တာေတြ႕လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ဆန္းေနပါတယ္။ “ မမၾကီး ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း... ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔အထဲမွာရီ စရာပါလုိ႔လား” လုိ႔ေမးမွအားလုံးအရီရပ္ျပီး “ကဲ..ေမာင္ေလးရာဇာ..အားလုံးအဆင္ေျပသြားမွာပါ..အခုေမာင္ေလးျမိဳ႕ ထဲသြားမွာမလား..ကဲသြားစရာရွိတာသာသြား..မမၾကီးလည္းေက်ာင္းသြားဖုိ႔ အခ်ိန္နီးေနျပီသြားေတာ႔မယ္..မိလိႈင္တုိ႔ လင္မယားလည္း အလုပ္သြားမွာမလား.. သြားၾကမယ္ေလ.. ရာဇာညက်ရင္မမၾကီးတုိ႔ဆီဖုန္းဆက္လုိက္..ေလဆိပ္ ကုိဘယ္ႏွစ္နာရီဆင္းရမလည္းဆုိတာကုိေနာ္..မမတုိ႔အားလုံးေလဆိပ္ကေစာင္႔ေနမယ္ ဟုတ္ျပီလား.. စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔ ..မင္းနဲ႔မိသန္႔ေလးကိစၥ မမၾကီးတုိ႔အားလုံးတာ၀န္ယူတယ္” လုိ႔ေျပာျပီး စကားလမ္းေၾကာင္းလြဲသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းျမိဳ႕ထဲမွာ ၉နာရီခ်ိန္းထားတာမုိ႔ မမၾကီးတုိ႔အားလုံးကုိ ႏႈတ္ဆက္ျပီးထြက္လာလုိက္ပါတယ္။ လုိအပ္ တဲ႔စာရြက္စာတမ္းမ်ားနဲ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္မ်ားကုိခ်ိန္း ထားတဲ႔ရုံးခန္းမွာသြားယူျပီး အသုံးလုိမယ္႔ပစၥည္းေလးတခ်ိဳ႕ ကုိလုိက္၀ယ္ရင္းျမိဳ႕ထဲမွာတင္ ညေနေစာင္းသြားပါတယ္။ ညေနရုံးဆင္းခ်ိန္မုိ႔လုိင္းကားတုိးစီးရင္း အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ညေန ၆နာရီေလာက္ရွိေနပါျပီ။ ေရမုိးခ်ိဳးျပီး ခ်စ္ဇနီးေလးရဲ႕အိမ္ေရွ႕ကုိအရဲစြန္႔ျပီးသြားၾကည္႔ေတာ႔ျခံတံခါး၊ အိမ္တံခါး အားလုံးေသာ႔ခတ္ထားတာကုိပဲေတြ႕ရပါတယ္။ လူမရွိတာေသခ်ာေနတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေခၚၾကည္႔ မေနေတာ႔ပါဘူး။ မမတုိ႔အိမ္ေရွ႕အိမ္မွ ရာအိမ္မွဴးဦးေလးကုိေမးၾကည္႔ေတာ႔ သားအမိ၂ေယာက္လွည္းကူးက အမ်ိဳးေတြဆီသြားေၾကာင္း သိလုိက္ရပါတယ္။ မနက္ဖန္မနက္အေစာၾကီး ေလဆိပ္ဆင္းရမွာမုိ႔ မသြားခင္ေတာ႔ခ်စ္သူ(ခ်စ္ဇနီးေလး) ရဲ႕မ်က္ႏွာ ကုိျမင္သြားခ်င္တာေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ခုေတာ႔……



မနက္ ၅ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေလဆိပ္ကုိေရာက္ေတာ႔ မမၾကီးတုိ႔ညီအမေလးေယာက္နဲ႔ သူတုိ႔အမ်ိဳးသားေတြ အားလုံးကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အရင္ၾကိဳေရာက္ႏွင္႔ေနၾကပါျပီ။ ေလယာဥ္ခ်ိန္ကမနက္ ၇ နာရီမုိ႔အခ်ိန္ေစာေနပါေသးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးေကာ္ဖီဆုိင္ထုိင္လုိ႔ မနက္စာစားရင္းအမမ်ားကမွာစရာရွိတာမ်ား မွာၾကပါတယ္။ မမၾကီးရဲ႕အ မ်ိဳးသားအကုိၾကီးေက်ာ္ႏုိင္ကေတာ႔ “ ရာဇာ…ေရဟုိေန႔ကျဖစ္တဲ႔ကိစၥေတြကုိေတြးျပီးစိတ္ မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔…အေမက အဲလုိပဲ.. အကုိၾကီးတုိ႔လင္မယားေတာင္အခု အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ေနျပီ.. သူစိတ္မထင္ရင္ေခၚျပီးရုိက္ခ်င္ ရုိက္ေနတာ ..ရာဇာကအခုမွအရုိက္ခံရတာ.. အကုိၾကီးတုိ႔သားမက္ေတြအားလုံး ေဒၚေစာျမအရုိက္မခံဖူးတဲ႔ သူမရွိဘူး.. ဟုိေန႔က ရာဇာအရုိက္ခံရတာသနပ္ခါးတုံးနဲ႔ဆုိဟုတ္လား…ရွင္မေတာင္မွဟုတ္ရဲ႕လား” လုိ႔ရီက်ဲက်ဲလုပ္ျပီးေမးလုိ႔ “ဟုတ္တယ္ အကုိၾကီး” လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျဖလုိက္ေတာ႔ အားလုံးသေဘာက်ျပီးရီ ပါေတာ႔တယ္။ မရီပဲေနတာဆုိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ အမလင္မယားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ပဲရွိပါတယ္။ “အဲဒါဆိုရင္ေသခ်ာသြားျပီး ရာဇာ႔ကုိအေမက သူ႕သားမက္အျဖစ္လက္ခံ လုိက္ျပီ” အကုိၾကီးေက်ာ္ႏုိင္ရဲ႕စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္မွန္းရိပ္မိေနတဲ႔မမလတ္ေယာက္်ားက “ဒီလုိညီေလးေရ ..အကုိတုိ႔မယားညီအကုိေလးေယာက္စလုံး ညီေလးလုိပဲသူတုိ႔အေမရဲ႕ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးတုံးနဲ႕ အထုခံဖူးတယ္ ကြာ.. အေမကသူ႕သားမက္အားလုံးကုိ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးတုံးနဲ႔ထုျပီး၊ မွတ္ေက်ာက္တင္ျပီးမွ သားမက္အျဖစ္ လက္ခံတာဗ်ား..အခုညီေလးကုိလည္း သနပ္ခါးတုန္းနဲ႔ထုတယ္ ဆုိေတာ႔အုိေကသြားျပီ လုိ႔ေျပာတာ...အေမလက္ခံ သြားျပီလုိ႔ေျပာတာညီေလးေရ” ေၾသာ္အခုမွကၽြန္ေတာ္တုိ႔သေဘာေပါက္သြားပါျပီ။ ဒါေၾကာင္႔မမၾကီးတုိ႔အားလုံး ခြက္ ထုိး ခြက္လန္ရီေနၾကတာကုိး။ 



“အားလုံးေတာ႔တစ္ခ်က္စီပဲကြ ရာဇာရ.. ညီေလးအလွည္႔မွ ၂ခ်က္ေတာင္ဆုိေတာ႔အေမကမင္းကုိ သားမက္ေတြအ ထဲမွာအခ်စ္ဆုံးျဖစ္လုိ႔ထင္တယ္” ဟုဆုိကာ၀ုိင္းျပီး ရီၾကပါေတာ႔တယ္။ ဒီတစ္ခါမရီႏုိင္တာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ထဲပါ။ အေျခအေနအား လုံးကုိသိလုိက္ရျပီမုိ႔၀မ္းသာေပမယ္႔ ခ်စ္ဇနီးေလးကုိေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေတြ႕ခြင္႔၊ ႏႈတ္ဆက္ ခြင္႔မရခဲ႔တဲ႔အတြက္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး၀မ္းနည္း၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေနပါ တယ္ခင္ဗ်ာ။ အခ်ိန္အားျဖင္႔ အနည္းဆုံး ၃ ႏွစ္ေလာက္ခြဲေနရမွာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ရာဇာတစ္ေယာက္ ၾကင္လည္းမၾကင္၊ ျမင္လည္းမျမင္လုိက္ရ တဲ႔ခ်စ္ဇနီးမမကုိ လြမ္းေနရအုန္းမွာပါ။ ေၾသာ္ဒါေၾကာင္႔ တြင္းသင္း၀န္မင္းၾကီးဦးထြန္းညိဳက ဥမၼာဒႏီၱပ်ိဳ႕မွာေအာက္ပါ စာသားေလးကုိ စပ္ဆုိခဲ႔တယ္ထင္ပါရဲ႕ခင္ဗ်ာ။



လြမ္းတပူေဆြး သူနဲ႔ေ၀းေသာ္

ျပည္ထဲေရးႏွင္႔ ၀မ္းေရးတုိ႔ထက္

လြမ္းေရး ပုိခက္၏။


(ဂ်ိဳေဇာင္းကဒဏ္ရာထက္ လြမ္းရမယ္႔အျဖစ္ကပုိနာပါတယ္ခင္ဗ်ာ)



သြားဖုိ႔အခ်ိန္က်လာျပီမုိ႔ အကုိေတြ၊ အမေတြအားလုံးကုိရွစ္ခုိးႏႈတ္ဆက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္းသက္ဆုိင္ရာေကာင္တာ အသီးသီးကုိေက်ာ္ျဖတ္ရင္း အေကာက္ခြန္ေကာင္တာသုိ႔ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ “ပစၥည္းေလးေတြစစ္ၾကည္႔မယ္ေနာ္ ..အိတ္ကေလးဖြင္႔ေပးပါ” လုိ႔အေကာက္ခြန္အရာရွိရဲ႕စကားေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕တစ္ခုထဲေသာ လက္ဆြဲအိတ္ကုိ ဖြင္႔ျပလုိက္ပါတယ္။ တာ၀န္အရပစၥည္းမ်ားကုိစစ္ၾကည္႔ရင္းက ပုဆုိးနဲ႔ပတ္ထားတဲ႔အရာကုိေတြ႔လုိ႔ ထုတ္လုိက္ရင္း “ ဒါကဘာလည္း” လုိ႔ေမးလည္းေမး၊ ေျဖလည္းေျဖၾကည္႔လုိက္ၾကပါတယ္။ ထြက္က်လာတဲ႔အရာကုိေတြ႕လုိက္ေတာ႔မွ ပဲ အေကာက္အခြန္ကဆရာသမား ၂ ေယာက္လည္းျပဳံးစိစိနဲ႕ “ ကဲသြားလုိ႔ရပါျပီဗ်ာ ”ဆုိျပီးသြားခြင္႔ျပဳလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းကုိယ္႔ပစၥည္းေလးေတြျပန္စီထည္႔ရင္း ခုနေျဖလုိက္လုိ႔္ထြက္လာတဲ႔ “ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးအေပြးတုံး” ကုိၾကည္႔ရင္း ညာဖက္ဂ်ိဳေဇာင္းကုိဘုထြက္ေအာင္ထုျပီးမွ သားမက္အျဖစ္လက္ခံေပးလုိက္တဲ႔ တစ္သက္မေမ႔ႏုိင္တဲ႔ (အဖြား) ေဒၚေစာျမရဲ႕မ်က္ႏွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ရာဇာတစ္ေယာက္ ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန္႔နဲ႔ျပန္ျပီးျမင္ေယာင္ မိေနတာ အခုခ်ိန္အထိပါ ဘဲခင္ဗ်ာ……။





သူငယ္ခ်င္းညီအကုိေမာင္ႏွမေတြအားလုံး ဘ၀အေမာေတြေျပၾကပါေစ။


ရာဇာေထြး


read more

Tuesday, July 17, 2012

အခ်စ္ေဖာ္ေကာင္




သီခ်င္းနားေထာင္ရန္ လင္႕ =
  အခ်စ္ေဖာ္ေကာင္




ပုိ႔စ္ေလးေတြမတင္ႏုိင္ေသးလုိ႔ ရွိတဲ႔သီခ်င္းေလးေတြပဲတင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ တခ်ိန္က ဆလုိင္းသႊေအာင္ ရဲ႕နာမည္ၾကီး ခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္းေဟာင္းေလးပါ။ အခုခ်ိန္မွာ ဘုိျဖဴနဲ႕ဂေရဟမ္တုိ႔ကျပန္လည္ သီဆုိထားၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္ႏွစ္ သက္တဲ႔သီခ်င္းေလးမုိ႔ ဘုိျဖဴသီဆုိထားတာေလးကုိျပန္လည္ျပီး Flashsong အျဖစ္ဖန္တီးထားတာပါ။ ႏွစ္သက္ၾက မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ သီခ်င္းေလးနားေထာင္ရင္း ခဏတာဘ၀အေမာေတြေျပၾကပါေစ….။


ရာဇာေထြး
read more

Wednesday, July 11, 2012

မေျပာခ်င္ပဲ ေျပာရအုန္းမယ္




ဒီအေၾကာင္းေလး  ေျပာခ်င္ေနခဲ့တာ ၾကာပါျပီ… ။ အခုေတာ့  ေျပာဖုိ႔အခ်ိန္ေလးလည္း  ရလာျပီမုိ႔  ေျပာပါေတာ႔မည္…။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ  ခ်က္တင္မွာလာျပီး  အမႈစစ္သလုိ   စစ္စစ္သြားတဲ့   ကိစၥပါ…။ အားလုံးလည္း  ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ…။ ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းသုံးတတ္တာ  အခ်ိန္အားျဖင့္ ၄ ႏွစ္သာရွိပါေသးသည္…။ စျပီးသုံးတဲ့ အခ်ိန္ကေနျပီး ဒီေန႔အထိ အသုံးျပဳေနတာ လက္ရွိအေကာင့္ တစ္ခုထဲပါ…။ ထုံးစံအတုိင္းပါပဲ အြန္လုိင္းကုိ  စျပီးသုံး တတ္ကာစ ခ်က္တင္ပဲထုိင္တတ္ပါတယ္…။ သတင္းဆုိက္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဧရာ၀တီ၊ ဟစ္တုိင္ ၊ ရုိးမ၊ မဥိၥမ စ တဲ့ သတင္း စာမ်က္ႏွာေတြကုိသာ သြားလာလည္ပတ္  တတ္ပါတယ္…။ တျခားဘယ္ဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာေတြကုိမွ မရွာတတ္၊ မသြားတတ္ခဲ့ ပါဘူး။  ( လူကလည္း  နည္းနည္းထူပါတယ္) ..။



ဒါေၾကာင့္ အားအားရွိခ်က္တင္ ေလာက္သာ ထုိင္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္…။ ျမန္မာလုိလည္း စာစရုိက္ တတ္ကာစဆုိ္ေတာ့ ခ်က္တင္ပဲ ထုိင္ခ်င္ေနတာပါ…။ အဲဒီမွာ ဘာျဖစ္လည္းဆုိေတာ႔ ကုိယ္နဲ႔ ခ်က္မယ္႔ အေဖာ္က မရွိျပန္ဘူး…။ ကုိယ္နဲ႔အျမဲ  ခ်က္တင္ထုိင္ျပီး  ေျပာေနတဲ့  သူကလည္းကုိယ္နဲ႔  အခန္းခ်င္းကပ္ ရပ္က သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ ပဲရွိပါတယ္…။ သူတုိ႔လည္း ကုိယ္႔လုိပဲ အခုမွ စျပီးသုံးတတ္ကာစမုိ႔ ႏႈတ္ ခမ္းပဲ့ခ်င္း မီးမႈတ္ေနရသလုိပါပဲ။ ဘာမွအႏွစ္သာရ မရွိဘူး…။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြ လုိခ်င္တာလည္း  မဆန္းပါဘူး…။ ခက္တာက ဘယ္လုိသူငယ္ခ်င္း  ရွာရမလည္းေပါ႔ (အဲေလာက္ေတာင္တုံး တာပါ) …။



ေနာက္မၾကာပါဘူး  ျမန္မာျပည္ျပန္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က  သူ႔အေကာင့္ေပးလုိ႔ သူနဲ႔ ခ်က္တင္ထုိင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္မၾကာမၾကာ သူကျမန္မာျပည္က သတင္းထူးေလးေတြ၊ အတင္းထူးေလးေတြကုိ ေဖာ္၀က္ေမးလ္ ပုိ႔ပုိ႔ေပးပါတယ္…။ အဲဒီအထဲမွာ မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ   ေမးလ္အေကာင့္ေတြ  အမ်ားၾကီးပါလာလုိ႔   ကၽြန္ေတာ္အတြက္ နတ္ရထားဆုိက္ သလုိပါပဲ…။ အဲဒီအထဲကေန  အေကာင့္တခ်ိဳ႕ကုိေရြးလုိ႔   ကၽြန္ေတာ္လုိက္ျပီး အက္ပါတယ္…။ ကုိယ္ကစျပီး အက္တာမုိ႔   သူတုိ႔ကုိယ္႔ကုိ  လက္ခံလုိက္လုိ႔  လုိင္းေပၚမွာေတြ႔ရင္  ကၽြန္ေတာ္ အရင္သြားႏႈတ္ဆက္ပါ တယ္။



(((မဂၤလာပါ…ကၽြန္ေတာ္ရာဇာေထြး…ဒီအေကာင့္ကုိ ေမးလ္ထဲကေနရလုိ႔  အက္လုိက္တာပါခင္ဗ်ာ…အခု လုိလက္ခံေပးလုိ႔  ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ))) စျဖင္႔အဲဒီလုိ ကုိယ္ကအရင္ ဘယ္သူ၊ ဘယ္၀ါျဖစ္ေၾကာင္း အရင္အသိေပးျပီး  မိတ္ဆက္ပါတယ္…။



အဲဒီတုန္းက ကုိယ္႔ကုိေကာင္းေကာင္းမြန္ လက္ခံေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ လည္းအခုခ်ိန္ထိ ရွိၾကပါေသးတယ္…။ တခ်ိဳ႕လည္း တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါ ေလာက္သာေျပာျပီး  ေနာက္မေတြ႔  ရေတာ႔ပါဘူး…။ ဒီလုိနဲ႔ ေနလာတာ ၆ လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ အဲလုိပဲ  ေမလ္းထဲကေန အေကာင့္ေတြ  ထပ္ရျပန္ ပါတယ္…။ အဲဒီေမးလ္ေတြ  ထဲကေန မေလးရွားမွာရွိတဲ့  သူေတြရဲ႕အေကာင့္  ၅ ခု ေလာက္ကုိ  သြားအက္ လုိက္တာ ၄ ေယာက္ကလက္ခံျပီး ၂ ေယာက္သာ  ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္  စကားေျပာပါတယ္…။ အဲက်န္ တဲ့  ေယာက္က်ားေလး  တစ္ေယာက္ကေတာ႔ လက္ခံပါတယ္ စကားျပန္မေျပာပါဘူး…။ ေနာက္ထပ္မိန္း ကေလး တေယာက္ကိုေတာ႔ လုိင္းေပၚမွာေတြ႔လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သြားျပီး  မိတ္ဆက္စကားလည္း  သြားေျပာေရာ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ စစ္တမ္းေတြ  ထုတ္ေတာ႔တာပါပဲ…။ သူ႔အေကာင့္  ဘယ္လုိရတာလည္း  ကေနစျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မွာေနတယ္၊ ဘာလုပ္တယ္၊ အသက္စျဖင္႔ အားလုံးလည္း ေမးျပီေရာ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ  ေတာ္ေတာ္ေလး အားယားေနလား၊ နင့္မွာ  ညီမရွိရင္ အေကာင့္ဖြင့္ခုိင္းျပီး  ခ်က္ၾကပါလား၊ လူတုိင္းနဲ႔ လက္ခံစကားေျပာရေအာင္ ငါ့ကုိဘယ္လုိေကာင္မလုိ႔ နင္ထင္လုိ႔လည္း နင္တုိ႔လုိ မေလးက အေကာင္ေတြ ေ-ာက္ အထင္မၾကီးဘူး၊ အားယားေနတဲ့ အေကာင္ေတြစသျဖင့္ ရင့္ရင့္သီးသီးကုိ အေျပာခံလုိက္ရပါတယ္…။



ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႔ေျပာတဲ့  စကားေတြထဲမွာ  မရုိးသားတဲ့ စကားမ်ိဳး၊ သူ႔ကုိေစာ္ကားသလုိျဖစ္မယ္႔ အသုံးအႏႈန္း တစ္လုံးမွ မပါပါဘူး…။ လက္မခံခ်င္ရင္ အစထဲကကၽြန္ေတာ္အက္တာကုိ  လက္မခံပဲျငင္းလုိ႔ရပါတယ္…။ အခုေတာ႔လက္ ခံပါတယ္၊ သိခ်င္တာေတြလည္း  ေမးသြားပါတယ္၊ ျပီးမွ လူကုိပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ တြယ္သြားတာမုိ႔ ခံရေတာ႔ေတာ္ေတာ္ ခက္ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ အထင္အျမင္ လြဲသြားတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလ္ေတြပုိ႔ျပီး  အၾကိမ္ၾကိမ္ ရွင္းျပပါတယ္…။ ေန႔တုိင္းဆုိသလုိ  ေမးလ္ေတြ ပုိ႔ျဖစ္ပါတယ္...။ တစ္လေလာက္  အၾကာမွာေတာ့ သူဖက္ကလာျပီး စကားျပန္ေျပာလာပါတယ္… အရင္ကေျပာလုိက္ တာေတြအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့…။



ကၽြန္ေတာ္  လုိခ်င္တာအဲဒါပါ...။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူထင္သလုိမ ဟုတ္ဘူးဆုိတာ သူသိသြားရင္  ေက်နပ္ပါျပီ..။ အဲဒီအခ်ိန္ ကစလုိ႔   သူ႔ကုိကၽြန္ေတာ္  ဘာအဆက္အသြယ္ မွမလုပ္ေတာ့ပဲ ေနလုိက္တာဒီေန႔အထိပါ…။ သူလာျပီး  ဟိုင္းလည္း  ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာင္  ျပန္မဟုိင္းပါဘူး၊ သူက မဂၤလာပါဆုိလည္း  ကၽြန္ေတာ္ျပန္ျပီး  မမဂၤလာပါဘူး (မာနၾကီး တာမဟုတ္ပါ)…။



ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေၾကာင့္ခ်က္တင္ကုိ  ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္သြားပါတယ္…။ အဲဒီ ေနာက္ပုိင္းက စလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကုိမွစျပီး   အရင္သြားမအက္ေတာ့တာ  ဒီေန႔  ဒီခ်ိန္အထိပါ…။ ကုိယ္႔ကုိ လာအက္သမွ် အားလုံးကုိပဲ လက္ခံပါတယ္ …။ ေနာက္ေတာ့ ႏုိင္းဆုိက္ေတြမွာ မန္ဘာ၀င္ရင္း  စာေလး ဘာေလးေရးျဖစ္ေတာ႔   ခ်က္တင္မထုိင္  ျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး…။ ကြန္မန္႔ေလးေတြ လုိက္ေပး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ စာမ်က္ႏွာေလးေတြ လည္လုိက္ ၊ ေနာက္ေတာ့ ဘေလာ့ေလး  တစ္ခုလုပ္ျပီး လုိင္းေပၚ မွာ  ေပ်ာ္ေနခဲ့တာပါ…။ ခ်က္တင္မွာ   အရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ သူေတြေလာက္နဲ႔သာ  ေျပာျဖစ္ခဲ႕တာပါ…။



တေလာေလးက  အလွဴအတြက္ ဆက္သြယ္ရမယ္႔ အေကာင့္ေတြ  တင္ထားပါတယ္…။ လာအက္ၾက တဲ့ သူေတြလည္းရွိပါတယ္( ၆ေယာက္ ပါ..။ တေယာက္မွ အလွဴအေၾကာင္းမေမးပဲ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းေတြကုိသာ အမႈစစ္သလုိ စစ္သြားၾကပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္႔နည္းတူ အမလြမ္း(အလြမ္းျမိဳ႕ေလး) နဲ႔  ညီမေလး လမင္း(ခ်စ္စံအိမ္)တုိ႔လည္း  ခံရတယ္လုိ႔   သတင္းရပါတယ္:P)…။



အဲဒီ  မတုိင္ခင္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ႏုိင္းဆုိက္ေတြမွာ   လည္ေနတုန္းက   အေကာင့္ကုိ   ဆုိက္ေတြထဲမွာ  တင္ထားတာရွိပါတယ္…။ အက္ဒမင္  လုပ္ေနတာမုိ႔  ဆက္သြယ္ရန္ေမးလ္ လိပ္စာေတြမွာလည္း  လက္ရွိအေကာင့္ကုိ  တင္ထားသလုိ ဖလက္ေစာင္း  သီခ်င္းေလးေတြ  လုပ္ရင္လည္း  ကုိယ္႔အေကာင့္ကုိ  ထည္႔ထားတာမုိ႔ ဘယ္သူလာအက္အက္ ကၽြန္ေတာ္အားလုံးကုိ  လက္ခံတတ္ပါတယ္…။ သူတုိ႔  မသိတာေလးေတြ လာေမးၾကသလုိ၊ လုိခ်င္တာေလးေတြလည္း  ေတာင္းတတ္ၾကပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ လူတတ္ၾကီးမဟုတ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တတ္ထားတာ၊ သိထားတာ၊ ရွိတာေလးေတြဆုိရင္အ ခ်ိန္ေပးျပီးေျပာျပ၊ လုပ္ျပ၊ သင္ျပေပးတတ္ပါတယ္…။ အဲလုိလာအက္တဲ့  အထဲမွာတခ်ိဳ႕ ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္…။ သူတုိ႔က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ  အရင္လာအက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံတာပါ…။



သူတုိ႔ ဘယ္သူ၊ ဘယ္၀ါဆု္ိတာ မသိပါဘူး…။ ေနာက္ျပီး လာအက္တဲ့ သူေတြက သူတုိ႔ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆုိတာကုိ  အရင္မေျပာပဲ မင္းဘယ္သူလည္း၊  ဘယ္မွာေနတာလည္း၊ ဘာအလုပ္လုပ္လည္း အဲလုိေတြ  သူတုိ႔အရင္လာေမးၾကပါတယ္… ။ ေနာက္ျပီး မိန္းကေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္  လာေတာ႔အက္ပါတယ္၊ သူတုိ႔သိခ်င္တာေတြ အကုန္ေမးသြားတတ္ပါတယ္၊   ကုိယ္က  သူ႔နာမည္  ဘယ္လုိေခၚလည္းလုိ႔ ျပန္ေမးရင္  မေျဖပါဘူး...။ သူတု္ိ႔နဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာျပီးသြားတယ္ သူတုိ႔ ဘယ္သူဆုိတာ  ကၽြန္ေတာ္မသိလုိက္ပါဘူး…။ ကဲကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ အဲဒီမွာပါ…။ သူငယ္ခ်င္းလုိ  ခင္မင္ခ်င္လုိ႔ ရုိးရုိးသားလာအက္ျပီး မိတ္ေဆြဖြဲ႔ခ်င္တာဆုိရင္ လက္ခံပါတယ္…။ တခုခု  အကူအညီလုိလုိ႔  လာအက္ရင္  လက္ခံပါ တယ္…။



ဒါေပမယ္႔ကုိယ္နဲ႔ စကားလာေျပာတဲ့သူဟာ  ေမာင္ျဖဴလား၊ ေမာင္နီလား၊ ေယာက္က်ားလား၊ မိန္းမလား ဆုိတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ပါတယ္…။ အခုေတာ့ ကုိယ့္ နာမည္ေလးေတာင္မွ မေျပာျပ ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ရုိးသားမႈမရွိရင္ အစထဲက လာျပီးမအက္တာ သူ႔ အတြက္ေရာ ကုိယ္႔အတြက္ပါ ပုိေကာင္းပါတယ္…။ ရုိးသားစြာ  ခင္မင္ခ်င္တဲ့  သူေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳဆုိပါ တယ္…။ အားလုံးကုိ    ေမာင္ လုိႏွမလုိ ခင္မင္တတ္တာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ရင္းအမွန္ပါ…။ မရုိးသားတဲ႔ ဘေဘာ မ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လာအက္မေနပါနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္…။



ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း  မရုိးမသားမဆက္ဆံတတ္ပါဘူး…။ အားလုံးကုိ  ခင္မင္တတ္ပါတယ္…။ ခင္မင္တတ္လြန္းလုိ႔လည္း ခဏခဏအ လိမ္ခံခဲ့ရဘူးပါတယ္:D…။ အလုပ္လုပ္ရင္း  အြန္လုိင္းသုံးတာမုိ႔ မအားတတ္တာမ်ားပါတယ္…။ အလုပ္ ထဲေရာက္လာရင္ အေကာင့္ကုိ အျမဲတမ္းဖြင့့္ထားျပီး အလုပ္လုပ္လုိက္၊ အလုပ္ေလးပါးတဲ့အခ်ိန္ အြန္လုိင္းေလးတက္လိုက္ ဒီလုိေနတာပါ… ။ ဒါေၾကာင့္ အျမဲတမ္း Busy ပဲျပထားတာပါ…။ အဲလုိျပထားေပမယ္႔ ကုိယ္႔ကုိ လာျပီးစကားေျပာေနမယ္ ကုိယ္ကလည္း  အားေနမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ျပီးလက္ခံ စကားေျပာတတ္ပါတယ္…။ တခါတေလ ကုိယ္ကလည္း အလုပ္ရွဳပ္ေနတဲ့့ အခါမ်ိဳးသူတုိ႔ လာစကားေျပာရင္  ဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္ပါဘူး…။ အဲဒီအခါ က်ရင္ ( ေဟ့  ေျပာေနတယ္ေလ… မၾကားဘူးလား … ျပန္ေျဖေလ …ေ-ာက္ပဲ က မ်ားေနေသးတယ္ ) အဲလုိ လည္း  အေျပာခံရဘူးပါတယ္…။ အဲလုိေျပာသြားတဲ့  သူေတြကကၽြန္ေတာ့္   တူ သား  အရြယ္ေတြပါ…။



(အမ်ိဳးရင္းျဖစ္တဲ့  ညီမေလး ခ်စ္စံအိမ္ေတာင္  ကၽြန္ေတာ္က မာနၾကီးတယ္… အဲဒီ မာနေတြကုိ  ဗုိက္ထဲမွာ ထည္႔ထားလုိ႔  ကၽြန္ေတာ္  ဗိုက္ပူေနတာလုိ႔  ေတာင္သူမ်ားကုိသြားျပီး   အတင္းတုတ္ပါ တယ္:P)



တစ္ဖက္လူရဲ႕  အေျခအေနကုိ  ေသခ်ာမသိပဲ ကုိယ္႔ဖက္ကိုယ္ၾကည္႔ျပီး  ေျပာသြားၾကတာပါ…။ ေနာက္ ထပ္ရွိပါေသးတယ္… ကုိယ္႔ကုိ လာအက္ျပီး မိန္းကေလးအေကာင့္ေတြ  ရွိရင္ေပးလား…ကၽြန္ေတာ္မွာရွိ တာ လည္းျပန္ေပးမယ္ေလ ဆုိျပီး မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီး အေကာင္႔လာေတာင္းတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္…။



ကၽြန္ေတာ့္အထင္   သူတုိ႔မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးအခ်ိန္ေတြ  ပုိေနတယ္ထင္တာပဲ၊ အင္တာနက္သုံး တဲ့  ေနရာမွာ ခ်က္တင္အျပင္  တစ္ျခားဘာမွ မသုံးတတ္ဘူးလား မသိဘူး…။ လုိင္းေပၚတက္လာ ေကာင္မေလး ၊ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ Q ဖုိ႔ေလာက္ပဲသူတုိ႔ အာရံုရၾကတာလား မေျပာတတ္ပါဘူး…။ အဲလုိလူမ်ိဳးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ျပန္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး…ေမာလုိ႔…။ ကၽြန္ေတာ္အြန္လုိင္း စသုံးတတ္ကာစ ခ်က္တင္ထုိင္ခ်င္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းရွာတာ မိန္းကေလး  မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္…။ ခ်စ္စကား ၾကိဳက္စကားေျပာဖုိ႔ တီတီ တာတာ လုပ္ဖုိ႔လည္း စိတ္ကူးမရွိဘဲတကယ္ သူငယ္ခ်င္းလုိခ်င္လုိ႔  လုိက္အက္ျပီး   မိတ္ေဆြဖြဲ႔တာပါ…။ သူ႔တုိ႔က်မွ  ေကာင္မေလး   အေကာင့္ေတြ ခ်င္းဖလွယ္ၾကမယ္ လုပ္တာေတာ္ေတာ္ အံၾသမိပါတယ္ …။ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း ကၽြန္ေတာ႔္လုိ  ခဏခဏ  အေမးခံရလုိ႔  စိတ္ပ်က္ျပီး  သူ႔အေကာင့္မွာ  အခုလုိ  စာေလးျပီး  တင္ထားပါတယ္ …။

အမည္= ဇာလင္းဟန္

အသက္= ၃၃ ႏွစ္

အမ်ိဳးအစား= ေယာက္က်ား

ေနရပ္= မေလးရွား


အဲလုိေရးထားတာ…။ ကၽြန္ေတာ္က“ ဟ..ဇာလင္း  စာေတြ ဘာေတြ  ေရးထားလုိ႔ပါလား ”လုိ႔ေမးေတာ့“  ဟုတ္တယ္ ကုိဖုိးေက်ာ္ေရ .… ဇာလင္းဟန္လုိ႔  ေရးထာတာေတာင္ လာျပီး Q တဲ႕ ေကာင္နဲ႕.. .ေကာင္မေလး အေကာင့္ လာေတာင္းတဲ့ ေကာင္နဲ႕.. .ေတာ္ေတာ္ အာရုံေနာက္လုိ႔  ေရးထား လုိက္ေအးေရာ။ အကုိရာ...” ကဲ....မခက္ဘူးလားခင္ဗ်ာ…။ အင္တာနက္ကုိ ခ်က္တင္ေလာက္သာ အသုံးခ်ေနရင္ ေငြကုန္အခ်ိန္ကုန္တာဘဲ အဖတ္တင္မွာပါ…။ အင္တာနက္သုံးရင္း အျခားေလ့လာ  သင္ယူစရာ  ဗဟုသုတေတြအမ်ားၾကီးပါ…။ ရွာၾကပါ၊  ေလ႔လာၾကပါ၊  ခ်က္တင္မွာပဲ အခ်ိန္းမျဖဳန္းၾကဖုိ႔ ညီငယ္၊  ညီမငယ္၊  ကုိကုိ၊  မမေတြ  ကုိအသိေပးခ်င္ပါ တယ္…။ 



သူငယ္ခ်င္း ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြအားလုံး ဘ၀အေမာေတြေျပၾကပါေစ

ရာဇာေထြး



read more

Friday, July 6, 2012

အျမတ္တႏိုးရိုေသျခင္း(၀ါ) ပူဇာ



တေန႔တာအလုပ္တာ၀န္မ်ားျပီးလုိ႔ အိမ္ကုိျပန္ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္ကမနက္ ၄း၀၀ နာရီပါ။ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္အရဆုိရင္ မ နက္၂း၃၀ေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္အိမ္ေရာက္တုိင္း အျမဲတမ္းသတိတရျဖစ္မိတာ ဇနီးနဲ႔သားကုိပါ။ ဒီအခ်ိန္ဆုိ ဇနီးသည္နဲ႔ သားေလး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနၾကေရာေပါ႔ဆုိျပီး အျမဲတမ္းသတိရရွိေနတတ္တာပါ။ အခန္းေရာက္ရင္အ ၀တ္အစားအရင္လဲလုိ႔ စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔အတြက္မီးဖုိေခ်ာင္ကုိ၀င္ ခ်က္စရာရွိတာခ်က္၊ ေလွ်ာ္စရာရွိ တာေလးေတြေလွ်ာ္ ဖြတ္၊ ကုိယ္ေနတဲ႔အခန္းေလးသန္႔ရွင္းေရးလုပ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ရဲ႕တာ၀န္ေတြကုိယူရျပန္ပါတယ္။ အား လုံးကိစၥျပီးလုိ႔ ေရမုိးခ်ိဳးျပီးရင္ေတာ႔ ဘုရားစင္ဖက္လွည္႔လုိ႔ေသာက္ေတာ္ေရအသစ္လဲ၊ ဆီမီးပူေဇာ္ျပီးရင္ ဘုရား ရွိခုိးျခင္း ကုိစတင္ပါတယ္။ ေမတၱာပုိ႔အမွ်အတမ္းေ၀ျပီးရင္ လုိခ်င္တဲ႔ဆုကုိေတာင္းလုိ႔ ဘုရားရွိခုိးျခင္းကုိအဆုံးသတ္ ပါ တယ္။ ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ေနက်မထူးဆန္းတဲ႔ သမရုိးက်၀တၱရားေလးေတြပါ။




တေန႔တာျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္ေတြအားလုံးထဲမွာေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ မိသားစုအတြက္ရွာေဖြရုန္းကန္ခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ေတြက မနက္ပုိင္းဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ခဏတာတရားဘာ၀နာပြားတဲ႔အခ်ိန္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပုိျပီးမ်ားပါ တယ္။ အဲလုိတရားဘာ၀နာပြားေနတဲ႔ခဏတာအခ်ိန္တိုတုိေလးအတြင္းမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ အတၱကင္းကင္း နဲ႔တရားဘာ၀နာမပြားႏုိင္ေသးဘူးလုိ႔ကုိယ္႔ကုိ ကုိယ္ဆင္ျခင္သုံးသပ္မိလုိက္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔အတၱမကင္းႏုိင္ေသးဘူး လုိ႔သံုးသပ္ရတာလည္းဆုိေတာ႔ ဘုရားရွိခုိးအျပီးမွာကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိခ်င္လုိ႔ ေတာင္းတဲ႔ဆုေတြေၾကာင္႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးဘုရားရွင္ကုိရွိခုိးျပီး “ပူဆာ” ေနၾကလုိ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္အဲဒီအထဲမွာပါေနလုိ႔ အတၱကင္းကင္းနဲ႔ တရား ဘာ၀နာ မပြားႏုိင္ေသးဘူးလုိ႔ကၽြန္ေတာ္အထက္မွာ၀န္ခံခဲ႔ပါတယ္။ ဇနီးသည္ေရာသားေရာ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ၊ အ လုပ္အကုိင္ေတြအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ပါေစ၊ စီးပြားလာဘ္လာဘေတြလည္းတုိးတက္ပါေစ၊ ၾကံတုိင္းေအာင္လုိ႔ေဆာင္ တုိင္းလည္းေျမာက္ပါေစ စသျဖင္႔ေပါ႔ေလကုိယ္လုိခ်င္တဲ႔ဆုေတြကုိေတာင္းေနတာ ဘုရားရွင္ကုိ “ပူဇာ” ရာမေရာက္ ပဲ “ပူဆာ” သလုိျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ယူဆမိလုိ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိသလုိလုိႏွင္႔ လုပ္ ေနၾကတဲ႔အေၾကာင္းအရာေလးေတြပါ။ ဘုရားမွာအဓိဌာန္၀င္တယ္၊ ကုိးန၀င္းအဓိဌာန္ပုတီးစိပ္ရင္ စီးပြားေရး၊ လူ မႈေရးဘယ္လုိအဆင္ေျပမယ္ စသျဖင္႔အဲလုိေတြလုပ္ေနၾကတာဟာဘုရားရွင္ကုိ “ပူဇာ” တာမဟုတ္ပဲ “ပူဆာ” ရာေရာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေနနဲ႔တရားဘာ၀နာပြားတဲ႔အခါ၊ ဘုရားရွင္ကုိ္ရွိခုိးပူေဇာ္ တဲ႔ေနရာမွာ “ ပူဇာ ” နဲ႔  “ ပူဆာ ” ကုိခြဲခြဲျခားျခားသိထား(သတိထား)သင္႔ပါတယ္။




“ ပူဇာ ” သည္ပါဠိစကားေလးတခုျဖစ္ပါတယ္္။ ျမန္မာလုိျပန္မယ္ဆုိ“ အျမတ္တႏိုးရိုေသျခင္းကုိ ပူဇာ ”လုိ႔ေခၚပါ တယ္။ “ ပူဆာ ” သည္ပစၥည္းတခုခုလုိခ်င္လုိ႔ေတာင္ခံတာကုိ ပူဆာ လုိ႕ေခၚပါတယ္။ ဥပမာမိဘထံမွာ လုိခ်င္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ႔ေသာအခါမရမက၀ယ္ခုိင္းတာမ်ဳိးကုိ (ပူဆာ) လိ႔ုေခၚပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပူေဇာ္ (ပူဇာ) ထုိက္ေသာဘုရားရွင္သာျဖစ္ပါတယ္။ (ပူဆာ)ထုိက္ေသာ ဘုရားတစ္ဆူမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာျမတ္စြာဘုရားကုိေတာ႔ ရွိခုိးၾကပါတယ္္။ ပူေဇာ္ (ပူဇာ) သူကနည္းျပီး (ပူဆာ)  တဲ႔သူေတြက မ်ားေနမယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္္(ကုိယ္တုိင္လည္း ပူဆာ နဲ႔မကင္းႏုိင္ခဲ႔ပါ)။ အခက္အခဲတခုခုျဖစ္လာရင္ အရွင္ ဘုရားဘာေလးျဖစ္ရပါလုိ၏၊ ညာေလးျဖစ္ရပါလုိ၏ ဆုိတဲ႔အဲဒီလုိ (ပူဆာ) မ်ိဳးေတြကုိအသိတရားေလးေတြ နဲ႔ေရွာင္ က်ဥ္သင္႔ပါတယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္က ရတနာထုိက္ေအာင္ေနရင္ ရတနာအလုိုလုိဆုိက္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္းေကာင္း က်ိဳးေတြကုိလုိခ်င္ရင္ မိမိကုိယ္တုိင္ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ေကာင္းမြန္ေအာင္ေနထုိင္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ထံမွာဘာမွ (ပူဆာ) ေနစရာမလုိပါဘူး။ ကုိယ္ကုိတုိင္လုိက္နာက်င္႔ၾကံအားထုတ္မွရမွာပါ။ ဒီအသိေလးရလာတဲ႔ေနာက္ပုိင္း ဘုရား ရွိခုိးရင္ “ပူဇာ” ကေန “ပူဆာ” မျဖစ္ရေလေအာင္အျမဲတမ္းသတိတရားေလးထားတတ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သူေတာ္ေကာင္းမ်ားအေနနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိရွိခုိးပူေဇာ္တဲ႔ေနရာမွာ တကယ္႔အစစ္အမွန္ “ပူဇာ” (အျမတ္တႏိုးရိုေသျခင္း ပူဇာ) နဲ႔သာပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဴလုိက္ပါ တယ္ခင္ဗ်ာ။





သူငယ္ခ်င္းညီအကုိေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးဘ၀အေမာေတြေျပၾကပါေစ။


ရာဇာေထြး
read more

Tuesday, July 3, 2012

ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ တီဘီ



“မ်က္ကန္းတေစၱမေၾကာက္” ဆုိတဲ႔စကားပုံေလးကို အားလုံးၾကားဖူးၾကမွာပါ။ မ်က္စိမျမင္တဲ႔သူ တေစၱသရဲ ကုိမေၾကာက္သလုိ အႏၱရာယ္ရွိမွန္းမသိရင္လည္း အဲဒီအရာကုိအႏၱရာယ္လုိ႔မသတ္မွတ္ပဲဖာသိ ဖာသာေန တတ္တဲ႔သေဘာပါ။ ကၽြန္ေတာ္အခုေျပာခ်င္တာက ကူးစက္လြယ္တဲ႔ တီဘီေရာဂါအေၾကာင္းေလးပါ။ အား လုံးသိျပီးျဖစ္ သလုိမသိေသးတဲ႕သူေတြအတြက္လည္းဗဟုသုတျဖစ္ရေလေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႔လုိလည္းမ်က္ ကန္း တေစၱေတြ မျဖစ္ရေလေအာင္ ဗဟုသုတအျဖစ္ေရးသားတင္ျပေပးလုိက္တာပါခင္ဗ်ာ။


ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕တူေလးတေယာက္ကမေလးရွားေရာက္လာတာ ၆ လ၀န္းက်င္္သာရွိပါေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ လြန္ခဲ့တဲ႔ ၅ လေလာက္က တတိယႏုိင္ငံကုိအျပီးထြက္သြားၾကျပီမုိ႔ သူတုိ႔ကုိယ္စား သူ႔ တူ ေလးကုိၾကည္႔ရႈ႕ထားေပးဖုိ႔အပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ေနတဲ႔အိမ္ကလည္းကပ္ရပ္ျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ အေနေအး တဲ႔ သူမုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္အလြယ္ပဲလက္ခံခဲ႔ပါတယ္။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္အလုပ္သြားရင္အျမဲတမ္းေတြ႕ေနၾကပါ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔တလေလာက္ကေတာ႔ ေနမေကာင္းျဖစ္လုိ႔ေဆးခန္းသြားျပလုိက္လုိ႔ ေနေကာင္းသြားေပမယ္႔ေခ်ာင္း ဆိုးတာေတာ႔ရပ္မသြားပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆုိးေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ သူေခ်ာင္းဆုိးေနတာကုိ ရုိးရုိးေခ်ာင္း ဆုိးတယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနခဲ႔တာပါ။ ထင္လည္းထင္ခ်င္စရာပါ။ ေနျပန္ေကာင္းလာျပီးေနာက္ပုိင္း အ ခ်ိဳေတြ အရမ္းစားသလုိႏုိ႕ဆီေတြေပါင္မုန္႔ေတြ အျမဲစားတာေတြ႕လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ တားေတာင္ယူရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူေခ်ာင္းဆုိးတာသာမန္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ႔တာပါ။ တစ္ရက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အခန္းတံခါး လာေခါက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သြားဖြင္႔ေပး လုိက္ေတာ႔သူပါ။ မ်က္ႏွာကလည္းျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ၀တ္ထား တဲ႔အကၤ်ီ မွာလည္းေသြးစေတြနဲ႔မုိ႔ရန္ျဖစ္လာသလားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္မိပါတယ္။ ပုံမွန္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္သူ မလာတတ္ပါဘူး။ အခုလုိထူးထူးျခားျခား ေရာက္လာတာမုိ႔ “ေက်ာ္ေက်ာ္ဘာျဖစ္လာတာလည္း” လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ႔“ ကၽြန္ေတာ္ခုနေခ်ာင္းဆုိးရင္း ေသြးေတြပါလာလို႔အကုိ… ေနာက္ျပီးခဏ ေနေတာ႔ လည္ေခ်ာင္း၀မွာ ပ်ိဳ႕ျပီးအန္ခ်င္လာတယ္… အန္လုိက္ေတာ့ ေသြးေတြပဲအကုိ” လုိ႔ေျပာလည္းေျပာေခ်ာင္း လည္းဆုိးလုိ႔ လက္ေဆး basin မွာသြားျပီးသူ အန္ပါေတာ႔တယ္။ ေခ်ာင္းဆုိးလုိက္ ေသြးအန္လုိက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အထင္ ၁လီတာနီးပါးေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးစုိးရိမ္သြားသလုိ သူ လည္းေတာ္ေတာ္ေလးေၾကာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းခ်က္ခ်င္းေကအယ္ ကျမန္မာေဆးခန္းကုိေျပးရ ပါေတာ႔တယ္။ ေဆးခန္းေရာက္တဲ႔အခ်ိန္သူ႔အေျခအေနကုိ ဆရာ၀န္ကုိရွင္းျပေတာ႔ ဆရာ၀န္ကဘာမွေတာင္ မစစ္ပါဘူး…“ခင္ဗ်ားလူနာကုိေဆးရုံသာေခၚသြားလုိက္ပါ…ကၽြန္ေတာ္႔ေဆးခန္းအေနနဲ႔ ေတာ႔ဘာေထာက္ခံ ခ်က္မွမေရးေပးဘူးေနာ္” ဆုိျပီေဆးရုံကုိသြားခုိင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ နည္းနည္း စပ္ဖ်င္း ဖ်င္းျဖစ္သြားပါတယ္။ နားၾကပ္ေလးနဲ႔လူနာကုိ စမ္းတာေလးေတာင္မလုပ္ပါဘူး။ ေဆးရုံကုိတန္း သြားပါတဲ႔၊ မသကာသူ႕အေနနဲ႔ လူနာရဲ႕အေျခအေနေလးကုိ ေဆးစာသေဘာမ်ိဳးေလးေရးေပးရင္ေတာင္လူနာ အတြက္ အေရးေပၚဌာနကုိသြားဖုိ႔ အမ်ားၾကီးအေထာက္အကူရလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးေတာင္တင္မိမွာပါ။ အခုေတာ႔ မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္သလုိပါ။ ေနာက္ျပီးလူနာကလည္း တရား၀င္ေနထုိင္တာမဟုတ္လုိ႔ သူတုိ႔လုပ္မေပးခ်င္တာ လားမသိပါဘူး။ အင္း................. ဒါေပမယ္႔ ဆက္မေျပာေတာ႔ပါဘူး။


ေဆးရုံသြားဖုိ႔ကိစၥ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းေျခာက္သြားပါတယ္။ လူနာကအုိဗာစေတးေနထုိင္သူမုိ႔ တရား၀င္ေနထုိင္ေၾကာင္း ဘာစာရြက္၊ စာတမ္းအေထာက္အထားမွ မရွိတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ေဆးခန္းတစ္ခု ရဲ႕ေထာက္ခံခ်က္မပါပဲ ေဆးရုံသြားရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးအခက္ခဲ ျဖစ္တတ္တာကတစ္ၾကာင္းမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ညစ္ သြားပါတယ္။ သူ႔အတြက္ေဆးခန္းေထာက္ ခံခ်က္နဲ႕အေထာက္ အ ထားေလးတခုခုလုိအပ္ေနတာအမွန္ပါ။ လူနာကုိၾကည္႔ေတာ႔ ေသြးအန္ျပီးသြားရင္ ပုံမွန္ပါ။ ေခ်ာင္းေတာ႔ မ ၾကာမၾကာဆုိးပါတယ္ ေသြးလည္းပါပါတယ္။ သူ႔ ကုိဘယ္လုိေနလည္းေမးေတာ႔ ဘာမွမခံစားရေၾကာင္း၊ နာ တာက်င္တာလည္းမရွိေၾကာင္း၊ လည္ေခ်ာင္းယားျပီး ေခ်ာင္းဆုိတာေလာက္ပဲလုိ႔ေျဖပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔သူ႔ ကုိအိမ္မွာျပန္နားျပီးေနဖုိ႔ေျပာရပါတယ္။ သူ႔အတြက္လုိအပ္ တ႔ဲစာရြက္၊ စာတမ္းေလးလုပ္ေပးဖုိ႔ အဲဒီေန႔အဖုိ႔ အခ်ိန္မရေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညေနဖက္အလုပ္ျပန္၀င္ ရင္းသူ႔အတြက္ဘယ္လုိလုပ္ရရင္ ေကာင္း မလည္းလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီဖုန္းဆက္ေမးၾကည္႔ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က Puchong (ပူခ်ဳန္း) မွာ ရွိတဲ႔ ျမန္မာအဖြဲ႕အစည္းတခု (အမည္မ်ားကုိေတာ႔မေဖာ္ျပေတာ႔ပါဘူး။ မေလးမွာေနတဲ႔ လူေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ားနဲ UNHCR လက္မွတ္ကုိင္ထားၾကတဲ႔သူေတြသိၾကမွာပါ) မွာအကူအညီ ေတာင္းၾကည္႔ပါလား လုိ႔အ ၾကံေပးပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ကေနအိမ္ျပန္ျပီး ေရမုိးခ်ိဳးျပီး အဲဒီ လူနာေကာင္ေလး ကုိေခၚ Puchong (ပူခ်ဳန္း) ကုိသြားျပီး အဲဒီအဖြ႔ဲအစည္းကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာလုိ႔ အကူအညီေတာင္းရ ပါေတာ႔တယ္။ သူတုိ႔ေရွ႔မွာတင္ ေခ်ာင္းဆုိးျပီးေသြးေတြပါေနတာေတြ႕လုိ႔ခ်က္ခ်င္းပဲ လုိအပ္တဲ႔စာရြက္၊ စာ တမ္း နဲ႔သူတို႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ကဒ္ေတြ ထုတ္ေပးပါတယ္။ တဆက္ထဲမွာပဲသူတုိ႔က Jalan Padang Belia (Brickfields) မွာရွိတဲ႔ (ACTS CLINIC) ကုိသြားဖုိ႔လမ္းညြန္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေဆးခန္းက အခ မဲ႔ေဆးကုသေပး တဲ႔ေဆးခန္းပါ။ ဆရာ၀န္ကလြဲရင္ က်န္၀န္ထမ္းအားလုံး ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြပါ။ ဒုကၡ သည္ေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ျပီးဖြင္႔ထားတဲ႔ အခမဲ႔ေဆးခန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း လုိအပ္တဲ႔အေထာက္ အ ထားေလးေတြလည္းရျပီမုိ႔ ေကအယ္မွာရွိတဲ႔ အဲဒီ (ACTS) ေဆးခန္းကုိဆက္ ျပီးေျပးရပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ တနဂၤေႏြမုိ႔ ေဆးခန္း ကေန႔၀က္ပဲဖြင္႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေတာ႔ ေဆးခန္းကပိတ္သြားပါျပီ။ “ ေက်ာ္ေက်ာ္ေနလုိ႔သက္သာလား... သက္သာရင္မနက္ျဖန္က်မွလာလုိက္ၾကတာေပါ႔ ”လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆုိေတာ႔ ေကာင္ေလးကေနသာေၾကာင္း၊ မနက္ဖန္မွထပ္ လာမယ္ဆုိတာနဲ႔ သူ႔ကုိအိမ္ျပန္ပုိ႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္ လည္းအလုပ္ကုိ တန္း၀င္ရပါတယ္။


မနက္ ၈ နာရီခြဲေလာက္မွာ ေဆးခန္းေရာက္ပါတယ္။ ၉ နာရီမွာ ေဆးခန္းဖြင္႔ပါတယ္။ တုံကင္နံပါတ္ယူျပီး ၁၀ နာရီေလာက္မွာ ဆရာ၀န္နဲ႔ေတြ႔ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသား ဆရာ၀န္တေယာက္လို႔ထင္ပါတယ္။ သူကအဂၤ လိပ္လုိ ေျပာပါတယ္။ လူနာနဲ႔ဆရာ၀န္ၾကားမွာ စကားျပန္ထားေပးေတာ႔ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္။ လုိအပ္တဲ႔စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ျပီး ေသာက္ေဆးေပးပါတယ္။ မနက္ဖန္ျပန္လာျပီး ဓါတ္မွန္ရုိက္ဖုိ႔၊ ေသြးစစ္ဖုိ႔ သူ ခ်ိန္းလုိက္ပါတယ္။ အင္း ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာေဆးခန္းနဲ႔ေတာ႔ အပုံၾကီးကြာပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ေနာက္ေန႔ မနက္၁၀နာရီေလာက္မွာ ေဆးခန္းမွ အကူေကာင္ေလးတေယာက္ကဦးေဆာင္လုိ႔ လူနာတခ်ိဳ႕ကုိ ဓါတ္မွန္ ရုိက္၊ ေသြးစစ္၊ သလိပ္စစ္ဖုိ႔တ ျခားေဆးရုံတခုကုိေခၚသြားပါတယ္ (ေဆးရုံအမည္ကုိမသိခဲ႔ရပါဘူး)။ ညေန ၂နာရီေလာက္မွာ အားလုံးကိစၥျပီးလုိ႔ ေဆးခန္းကုိ တေခါက္ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။ ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖေတြ ကုိ ဆရာ၀န္မွစစ္ေဆးျပီး မနက္ဖန္ျပန္လာရန္ ရက္ခ်ိန္းထပ္ေပးပါတယ္။ ေနာက္တရက္ေဆးခန္းေရာက္ေတာ႔ ဆရာ၀န္မွ ေဆးရုံသုိ႔သြားရန္ညြန္ၾကားပါတယ္။ သြားရမယ္႔ေဆးရုံကုိလည္း ေဆးခန္းမွလုိက္ပုိ႔ေပးပါတယ္။ Jalan Pahang (ဂ်လမ္း ပါဟမ္း) မွာရွိတဲ႔ IPR (Institut Perubatan Respiratori) ကုိသြားရပါတယ္ …ျမန္မာလုိအလြယ္ေခၚရရင္ အဆုတ္ေရာဂါကု ေဆးရုံေပါ႔။ အဲဒီမွာတခါ လုိအပ္တဲ႔ေဆးစစ္ခ်က္ေတြအျပင္၊ ဓါတ္မွန္ပါ တခါထပ္ျပီး ရုိက္ရပါတယ္။ ၁၁. ၀၅. ၂၀၁၂ ကုိေဆး ရုံကုိလာဖုိ႔ ရက္ခ်ိန္းေပးလုိက္ပါတယ္ ။ ေဆး ခန္းမွာပုိက္ဆံမကုန္ခဲ႔သလုိ အခုေဆးရုံမွာလည္း ဓါတ္မွန္၊ ေသြးစစ္၊ သလိပ္စစ္အတြက္ မေလးေငြ ရင္းဂစ္ ၃၀ သာကုန္ခဲ႔ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာတဲ႔ႏႈန္းထားပါခင္ဗ်ာ။


ေဆးရုံကေပးလုိက္တဲ႔ ရက္ခ်ိန္းေန႔မနက္ ၁၀နာရီေလာက္ေဆးရုံ ေရာက္ပါတယ္။ ေဆးရုံတခါထဲတက္ရပါ တယ္ ။ ေကာင္ေလးက မေလးလုိေရာ အဂၤလိပ္လုိပါ ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္တာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္မနက္ တုိင္းေဆးရုံ သြားရပါတယ္။ (အန္တီတင္႔ မေလးေရာက္တဲ႔ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ေဆးရုံေရာက္ေနတာျဖစ္ သလုိ၊ အလုပ္က ညဖက္အလုပ္၊ မနက္မုိးလင္းရင္ေဆးရုံသြားမုိ႔ အိပ္ေရးေတြေတာ္ေတာ္ပ်က္ ထားလုိ႔လာ မေတြ႔ႏုိင္တာပါ အန္တီေရ)။ တီဘီေရာဂါလုိ႔ ဆရာ၀န္ေျပာပါတယ္။ သူနဲ႔တစ္အိမ္ထဲေနတဲ႔သူေတြ၊ သူနဲ႔အ လုပ္အတူလုပ္တဲ႔ သူေတြအားလုံး တီဘီေရာဂါရွိ၊ မရွိေဆးစစ္ခုိင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူနဲ႔တ ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ အတူသြားလာေနတာမုိ႔ ဆရာ၀န္က ေဆးစစ္ဖုိ႔ေျပာလာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာကၽြန္ေတာ္ တခုသြားျပီးသိလုိက္ရတာက တီဘီေရာဂါဟာ အဲဒီေလာက္ကူး စက္ျမန္ပါလားဆုိတာပါပဲ။ အရင္ကေသ ခ်ာမသိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းတကယ္ မသိခဲ႔ပါဘူး။ အခုမွဆရာ၀န္နဲ႔ ေန႔တုိင္းနီး ပါးေတြ႔ေတာ႔ ဆရာ၀န္ရွင္းျပမွ ဒီတီဘီေရာဂါအေၾကာင္းကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိခြင္႔ရလုိက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားပါတယ္။ အရင္ကေတာ႔ မ်က္ကန္းတေစၱမေၾကာက္ ေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ အခုေတာ႔ ေၾကာက္သြားပါျပီ။ ဆရာ၀န္ရဲ႕ေထာက္ခံခ်က္နဲ႔ လူနာေကာင္ေလးနဲ႔ တစ္အိမ္ထဲေနသူေတြ အျပင္ ကၽြန္ေတာ္ပါ တီဘီေရာဂါပုိးရွိ၊ မရွိေဆးရုံမွာေဆးစစ္ရပါတယ္။ အားလုံးေရာဂါမရွိသလုိ တီဘီေရာဂါအ တြက္ေဆးစစ္ခ တျပားတခ်ပ္မွမေပးခဲ႔ရလုိ႔ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ၀မ္းသာမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ လူနာေကာင္ေလး လည္း ေဆးရုံ၁၀ရက္တက္လုိက္ရျပီး ၂၁ ရက္ေန႔ေဆးရုံကဆင္းပါတယ္။ ေဆး၀ါးကုသခ တျပားတခ်ပ္မွ မေပးခဲ႔ရပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီေဆးရုံေရာက္မွ တီဘီေရာဂါနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေၾကာက္စရာေကာင္းေၾကာင္း၊ မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ တီဘီေရာဂါေ၀ဒနာသည္ တေယာက္ရွိေနရင္ ဘယ္လုိကူးစက္ျပန္႔ပြားလြယ္တယ္၊ ဘယ္လုိကာကြယ္ရမယ္ ဆုိတာေတြကုိသိလာခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔အားလုံးမ်က္စိေတြ၊ နားေတြဖြင္႔ထားၾကရပါမယ္။ မ်က္ကန္း တေစၱမေၾကာက္ ေတြမျဖစ္ရေလေအာင္ ကၽြန္ေတာ္သိလာခဲ႔တဲ႔ တီဘီေရာဂါ အေၾကာင္းေလးျဖန္႔ေ၀ခ်င္ပါတယ္။


အဆုတ္နာေရာဂါ(တီဘီ)ဆုိတာဘာလည္း?

အဆုတ္နာေရာဂါ ဒါမွမဟုတ္ တီဘီေရာဂါဟာ လူတေယာက္ကေန တေယာက္ကုိ ေလထဲကေနျပန္႔ပြား သြား တဲ႔ ေရာဂါပုိးေတြေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ႔ ေရာဂါတမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေရာဂါကုိ အခ်ိန္မွီေဆးမကုသရင္ အသက္ေသ ဆုံးႏုိင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။


တီဘီေရာဂါဘယ္လုိကူးစက္တတ္သလည္း?

တီဘီေရာဂါပုိးရွိသူ တေယာက္က ေခ်ာင္းဆုိးရင္၊ ႏွာေခ်ရင္၊ သီခ်င္းဆုိရင္၊ တံေတြးေထြးရင္ ဒါမွမဟုတ္ ရယ္ လုိက္ရင္ သူ႔ရဲ႕တီဘီပုိးေတြဟာ ေလထဲမွာျပန္႔ႏွံ႔သြားပါတယ္။ အဲဒီတီဘီပုိးေတြရွိတဲ႔ေလကုိ တျခားလူေတြ ကရႈမိတဲ႔အခါ အဲဒီတီဘီေရာဂါကုိ ရသြားတတ္ပါတယ္။ အင္မတန္သတိထားရမွာပါ။


ဘယ္သူေတြတီဘီေရာဂါျဖစ္ၾကသလည္း?

ကမၻာတ၀ွမ္းလုံးမွာ လူေပါင္းေျခာက္ဘီလီယံနီးပါး တီဘီျဖစ္ေစတဲ႔ ဘက္တီးရီးယားရွိေနတယ္လုိ႔ ကမၻာ့က်န္း မာေရးအဖြဲ႕ (WHO)ကခန္႔မွန္းထားပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္လည္း ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ လူေပါင္းႏွစ္သန္းေလာက္ တီ ဘီေရာဂါ ေၾကာင္႔ေသဆုံးၾကပါတယ္။ ဒီတီဘီေရာဂါရွိသူေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနတဲ႔ လူေတြ အေနနဲ႔ ေရာဂါကူးစက္ဖုိ႔ အႏၱရာယ္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီအထဲမွာ မိသားစု၀င္ေတြ၊ တစ္အိမ္ထဲအတူေနတဲ႔ သူေတြ၊ အတန္းေဖာ္ ေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ ပါပါတယ္။


ထၾကြျခင္းမရွိတဲ႔ရွိတဲ႔တီဘီနဲ႔ ထၾကြျခင္းရွိတဲ႔တီဘီေရာဂါဘယ္လုိကြာျခားသလည္း?

ထၾကြျခင္းမရွိတဲ႔ တီဘီေရာဂါရွိေနသူေတြမွာေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ တီဘီျဖစ္ေစတဲ႔ ဘက္တီးရီး ယားေတြရွိေနေပမယ္႔ ဒီဘက္တီးရီးယားေတြက ထၾကြေနျခင္းမရွိဘဲ ေ၀ဒနာရွင္ေတြ ကလည္းဖ်ားနာျခင္း မျဖစ္ၾကပါဘူး။ ထၾကြြျခင္းမရွိတဲ႔ တီဘီေရာဂါရွိသူေတြက တျခားသူေတြကုိ ေရာဂါမကူးစက္တတ္ေပမယ္႔ မၾကာခင္မွာ တီဘီေရာဂါ ထၾကြလာႏုိင္ပါတယ္။


ထၾကြေနတဲ႔ တီဘီရွိေနသူေတြကေတာ႔ တီဘီေရာဂါရွိေနပါျပီ။ ဆုိလုိတာက တီဘီေရာဂါျဖစ္ေစ တဲ႔ဘက္ တီးရီးယားေတြက တက္တက္ၾကြၾကြပြားမ်ားေနၾကျပီး ခႏၱာကုိယ္ထဲကတစ္သွ်ဴးေတြကုိ ဖ်က္ဆီးေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သလိပ္မွာေသြးပါတာ၊ ေသြးအန္တာေတြျဖစ္လာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ေရာဂါက ထ ၾကြတဲ႔ တီဘီေရာဂါေပါ႔ ခင္ဗ်ာ။ သူတုိ႔ေတြဟာ တျခားသူေတြ ျပန္႔ပြားကူးစက္လြယ္ပါတယ္။


ေဆးမတုိးေသာတီဘီေရာဂါ?

တီဘီေဆးေတြ မတုိးရျခင္းအေၾကာင္းကုိဆရာ၀န္က အခုလိုရွင္းျပပါတယ္။ တီဘီေရာဂါရွိသူေတြ ဟာ ဆရာ၀န္ညြန္ ၾကားတဲ႔အတုိင္းေဆးကုိ မွန္မွန္တစ္ရက္မပ်က္ပဲ ကုန္ေအာင္စားရပါမယ္။ ဘာ အေၾကာင္းေၾကာင္႔ျဖစ္ေစ ေဆးေသာက္ျခင္းတစ္ရက္ပ်က္ကြက္သြားရင္ တီဘီပုိးဟာေသာက္ လက္စေဆး အေပၚမွာခံႏုိင္ရည္ရွိသြားျပီး အားေကာင္းတဲ႔တီဘီပုိး ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ပထမဆုံးေဆးပတ္ လည္ေအာင္မေသာက္ခဲ႔ရင္ ေဆးဒဏ္ကုိခံႏုိင္ျပီး အားေကာင္းတဲ႔တီဘီပုိးကုိ ပုိျပီးျပင္းတဲ႔ေဆးတမ်ဳိးနဲ႔ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ဆက္လက္ေသာက္သုံးရမွာပါ။ ဒါေၾကာင္႔တီဘီေရာဂါသည္ေတြအေနနဲ႔ ပထမဦး ဆုံးေဆးပတ္ကုိ ဂရုတစုိက္မွန္မွန္ေသာက္သုံးသြားပါက ၆လအတြင္းေပ်ာက္ကင္းႏုိင္ျပီး၊ ပ်က္ကြက္ခ့ဲ မယ္ဆုိရင္ အခ်ိန္ေတြ၊ ေငြေတြပုိကုန္သြားသလုိ လူအသက္အႏၱရာယ္ေတာင္ စုိးရိမ္ရတဲ႔ ေဆးမတုိးတဲ႔ တီဘီေရာဂါျဖစ္သြားတတ္ေၾကာင္း ေသခ်ာရွင္းျပလုိ႔ သိခြင္႔၊ မွတ္သားခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္။


တီဘီေရာဂါကုိကုသလုိ႔ရႏုိင္ပါသလား?

ဒီတီဘီေရာဂါကုိ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသလုိ႔ရႏုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကုသဖုိ႔အခ်ိန္နဲ႔ လူနာအေနနဲ႔ ေဆးမွန္ မွန္ ေသာက္ဖုိ႔ေတာ႔လုိပါတယ္။ ဆရာ၀န္ညြန္ၾကားတဲ႔အတုိင္း ေရာဂါအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ၆လမွ ၁၂လ အထိ တစ္ရက္မပ်က္ေဆးေသာက္ရပါမယ္။ အေရးအၾကီးဆုံးမွာ လူနာအေနနဲ႔ေဆးကုိတစ္ရက္မပ်က္ပုံ မွန္ေသာက္သြားဖုိ႔ ပါ။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ မိမိအေနနဲ႔ တီဘီေရာဂါရွိတယ္ လုိ႔ထင္တဲ႔ သူတေယာက္နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ဆက္ဆံေနထုိင္ခဲ႔ဘူးမယ္ဆုိရင္ ဒါမွမဟုတ္ ၂ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ ေခ်ာင္း တဟြတ္ဟြတ္ဆုိးေနတာ မေပ်ာက္ခဲ႔ဘူးဆုိရင္ တီဘီေရာဂါစစ္ၾကည္႔ဖုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။



သူငယ္ခ်င္း ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးတီဘီေရာဂါကင္းေ၀းျပီး ဘ၀အေမာေတြေျပၾကပါေစ။

ရာဇာေထြး
read more

Sunday, July 1, 2012

ကဗ်ာခ်စ္သူ



ကဗ်ာခ်စ္သူ

ကဗ်ာေလးေတြကုိ ခ်စ္တယ္
ကဗ်ာခ်စ္တဲ႔ သူေတြကုိလည္းခ်စ္တယ္
ခံစားခ်က္ေတြကုိဖြင္႔ဟလုိ႔ရတာ ကဗ်ာ
ကဗ်ာဟာ ခံစားခ်က္ရွိသူတုိ႔ရဲ႕ ရင္ဖြင္႔ရာေနရာ
ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ေရးဖြဲ႕သီကုန္းတဲ႔ စာ
ကဗ်ာ...။

ရင္မွ ေ၀ဒနာ
ကာရံ မလွ စာစီမက် ေပမယ္႔
ခံစားသူရင္ကုိ ေအးျမ လွပေစတာ
ကဗ်ာ...။

ေတြ႕ၾကံဳလာၾက ေလာကဓမၼတာ
စိတ္မွာ စ်ာန္သြင္း ေရးဖြဲ႕ ႏုိင္တာ
ကဗ်ာ...။

လြတ္လပ္စြာ ေတြး
လြတ္လပ္စြာ ေရး
လြတ္လပ္စြာ ခံစားႏုိင္တာ
ကဗ်ာ...။

ကဗ်ာ ဆရာမဟုတ္ပါ
ကဗ်ာ ခ်စ္သူပါ
ကဗ်ာ ကုိမေရးတတ္ပါ
ကဗ်ာ ကုိခံစားတတ္ျခင္းပါ
ကဗ်ာ အေၾကာင္းကုိနားမလည္ပါ
ကဗ်ာ ကေျပာတဲ႕စကားသာနားလည္ျခင္းပါ
ဤသုိ႔ေၾကာင္႔ ကဗ်ာ ေလးေတြ ကုိ ခ်စ္သည္..။



သူငယ္ခ်င္းေတြကဗ်ာေရးတာအားက်မိတယ္... ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာပဲဖတ္တတ္တာမေရးတတ္ပါဘူး... အခုေရးထား တာေလးကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေရးတဲ႔ကဗ်ာေလးတပုဒ္မွာ ကြန္မန္႔ေပးဖုိ႔ေရးထားတဲ႔ ကြန္မန္႔ေလးပါ... ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာ႔မွာေတာ႔ ကဗ်ာေလးအျဖစ္ျပန္ေရးထားတာပါ... ကဗ်ာမဟုတ္တဲ႔ကဗ်ာမပီသတဲ႔ ကဗ်ာေလးပါ...။



သူငယ္ခ်င္းညီအကုိေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံး ဘ၀အေမာေတြေျပၾကပါေစ ခင္ဗ်ာ...။


ရာဇာေထြး

read more
“ သင္႔ရဲ႕စကားေလးတစ္ခြန္းက ေန႔သစ္ေတြအတြက္ အားေဆးေလးတစ္ခြက္ပါ”... သူငယ္ခ်င္း ညီအကုိေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးဘ၀ အေမာေတြေျပ ၾကပါေစခင္ဗ်ာ...
“ Blog မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမမ်ား..”

Color Code ယူရန္: