ငါလူသားပီသျပီလား

“မႏုႆတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ” ဟူသည္ႏွင္႔အညီ လူ႔ဘ၀သည္ အလြန္ပင္ရခဲလွ၏။ လူ႔ဘ၀ရခဲလွပုံကုိ ဤကဲ႔သုိ႔ ပမာပုံႏႈိင္းဆုိ ၾက၏။ “ျဗဟၼာ႔ျပည္က အပ္ တစ္စင္း၊ လူ႕ျပည္က အပ္တစ္စင္း၊ အပ္သြားျခင္းသာ ထိဖြယ္ရာ၊ ပမာပုံလုိ႔ခင္း” ဟူ၏။ ဆုိလုိရင္း မွာ ျဗဟၼာ႔ျပည္မွခ်လုိက္ေသာ အပ္ႏွင္႔ လူ႔ျပည္ကေထာင္ထားေသာ အပ္တုိ႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ထိပ္တုိက္ေတြ႔ဆုံဖြယ္ရာသာ ရွိျပီး လူသားဘ၀ျဖစ္ဖုိ႔ရာ အင္မတန္မွခက္ခဲလွသည္ကုိ ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ လူသားဘ၀ျဖစ္ဖုိ႔ရာ ခက္ခဲသလုိ ရလာေသာလူ႕ဘ၀ သည္လည္း အင္မတန္မွ တုိေတာင္းလွ၏။ ထုိ တုိေတာင္းလွေသာ ဤလူ႔ဘ၀တုိတုိေလးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံး လူသားပီ သ(လူသားဆန္)စြာ က်င္႔ၾကံေနထုိင္သင္႔ေပသည္။

“ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတုိ႔ေဘာင္” ဟု ဆုိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ လူ႔ဘ၀ကုိရလာသည္ႏွင္႔ လုပ္ေဆာင္စရာ အမႈကိစၥေတြလည္း အေတာ္ ပင္မ်ားလွေပ၏။ ကိုယ္႔ဘ၀ရွင္သန္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာနေတြျဖင္႔ ငါမွငါဆုိတဲ႔ အတၱေတြ ကုိေရွ႕တန္း မတင္သင္႔ေပ။ ဤသက္ရွိ ေလာကၾကီးတြင္ ၀မ္းေရးသည္ အေရးၾကီး၏။ “အူမေတာင္႔မွ သီလေစာင္႔” ဟူေသာ စကားပုံသည္ ၀မ္းေရးျပည္႔စုံမွ ကုိယ္က်င္႔တရားေကာင္းႏုိင္မည္ ဟုဆုိလုိဟန္တူ၏။ သုိ႔ေသာ္ မိမိတုိ႔၏ မဆုံးႏုိင္ေသးေသာ သံသရာကုိ ရည္ေမွ်ာ္၍ “သီလေစာင္႔မွ အူမေတာင္႔မည္” ဟူေသာ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖင္႔ ဘ၀၏တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း အ က်ိဳးေပးမ်ားရွာရာတြင္ သမၼာအာဇီ၀ က်စြာျဖင္႔ရွာေဖြသင္႔ေပသည္။ ထုိ႔အျပင္ လူဟူသည္ကား မိမိတစ္ဦးတည္း၊ တစ္ေယာက္ တည္းေနလုိ႔မျဖစ္ပဲ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင္႔ေနရသူျဖစ္ေလရာ မိမိႏွင္႔ ပတ္၀န္းက်င္၏ ဆက္ဆံေရးသည္လည္း အလြန္အေရးၾကီး လွေပ၏။

မိမိ၏ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မိသားစု၀င္မ်ား၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ အတူ ကုိယ္နဲ႔ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ျခင္း မရွိေသာလူပုဂၢိဳလ္မ်ား လည္း အေရာင္မ်ိဳးစုံျဖင္႔ ရွိေနၾကေပမည္။ မိမိသည္ လူသားပီသစြာ ျငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင္႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ မဆက္ဆံလွ်င္ ထုိပတ္၀န္းက်င္သည္လည္း လူသားဆန္စြာ ျငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင္႔ မိမိကုိျပန္လည္ တုန္႔ျပန္လာမည္ မဟုတ္ေပ။ ေလာကနိ ယာမသေဘာအရ အရာရာတုိင္းတြင္ တန္ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဆုိတာ အျမဲတမ္းရွိေနျပီး မိမိကဘာမွမေပးပဲ ဘယ္အရာ မွ ျပန္ရလာလိမ္႔မည္ မဟုတ္ေပ။ မိမိ၏ပတ္၀န္းက်င္ႏွင္႔ လူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းၾကားတြင္ မိမိ၏အတၱေၾကာင္႔ တစ္ပါးသူအတြက္ ထိခုိက္နစ္နာမႈမ်ား မျဖစ္ရေလေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရင္းျဖင္႔ မိမိႏွင္႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာေအာင္ အရင္ဆုံး တည္ေဆာက္သင္႔ေပသည္။

လူဟူသည္ကား အတၱႏွင္႔ မကင္းႏုိင္ေပ။ သုိ႔ေသာ္ နည္းေအာင္ကား ျပဳက်င္႔ႏုိင္၏။ အရာရာတုိင္းတြင္ “ေမတၱာတရား” လက္ ကုိင္ထားကာ “ကုိယ္ခ်င္းစာနာစိတ္”ေမြးႏုိင္လွ်င္ပင္ ငါဆုိေသာအတၱသည္ ေလ်ာ႔နည္းလာမည္ျဖစ္ျပီး လူသားပီသ လာပါလိမ္႔ မည္။ လူသားပီသ လာသည္ႏွင္႔အမွ် ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာနေတြလည္း နည္းလာေပလိမ္႔မည္။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာနေတြ နည္းလာသည္ႏွင္႔ အမွ် မိမိ၏ဘ၀သည္လည္း ေသာကအပူကင္းကာ ေအးခ်မ္းလာေပမည္။ ရရွိလာေသာဘ၀ တုိတုိအခ်ိန္ေလးတြင္ လူသားပီသစြာ ျဖတ္သန္းရင္း ျငိမ္းခ်မ္းစြာျဖင္႔မိမိ၏ လူသားဘ၀ကုိ နိဂုံးခ်ဳပ္သင္႔ေပသည္။ ရခဲလွေသာ လူ႕ဘ၀ ကုိရရွိလာျပီးမွ လူသားမပီသ ပဲဘ၀နိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံး လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္မည္ မဟုတ္ေပ။

ေလာကတြင္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ရွိၾကသည္ျဖစ္ရာ မိမိ၏ေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင္႔ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား အေပၚတြင္ ခုတုံး လုပ္အျမတ္ထုတ္လုိသူမ်ားလည္း ရွိၾကေပမည္။ ထုိသူမ်ားေၾကာင္႔ မိမိ၏ လူသားပီသမႈကုိ အပြန္းအပဲ႕ခံရန္မထုိက္တန္ေပ။ “သဒိသံ ပါ ကံ ဇေနတိ” မိမိျပဳေသာ ကံသည္ တူေသာအက်ိဳးကုိ ေပး၏။ ထုိေၾကာင္႔ ေစတနာ၊ ေမတၱာသည္ လူတုိင္းႏွင္႔တန္ ၏။ ကုိယ္ေပးလုိက္တာႏွင္႔ အခ်ိဳးညီညီ ျပန္ရတတ္ေပ၏။ ေစတနာေကာင္းလွ်င္ ကံေကာင္းမည္ျဖစ္ျပီး ေစတနာမေကာင္း လွ်င္ ကံလည္းေကာင္းမည္ မဟုတ္ေပ။ ကံေကာင္းျခင္းဟူသည္ အလုပ္ေကာင္းျခင္းျဖစ္၏။ မိမိ၏ လူသားပီသျပီး ေကာင္း မြန္ေသာျပဳမူလုပ္ေဆာင္မႈမ်ားသည္ မိမိဘ၀အတြက္ ကံေကာင္းျခင္းမ်ားျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကုိယ္တ ရားမပ်က္ဖုိ႔ လုိေပသည္။

ရေတာင္႔ရခဲ ရလာေသာ လူ႕ဘ၀အခ်ိန္တုိတုိေလးအတြင္းတြင္ မိမိ၏ စိတ္သႏၱာန္၌ ရွိသင္႔ရွိထုိက္တဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းတရား (၇)ပါးျဖစ္ေသာ

 (၁) သဒၶါ (ရတနာသုံးပါးႏွင္႔ ကံကံ၏အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္ျခင္း)

 (၂) ဟီရိ (မေကာင္းမႈကုိ ရွက္ျခင္း)

 (၃) ၾသတၱပ (မေကာင္းမႈကုိ ေၾကာက္ျခင္း)

 (၄) ဗာဟုႆစၥ (အၾကားအျမင္ မ်ားျခင္း)

 (၅) ၀ီရိယ (ထၾကြလုံ႕လ ရွိျခင္း)

 (၆) သတိ (တရား မေမ႕ျခင္း)

 (၇) ပညာ (အသိဉာဏ္ ရွိျခင္း) စသည္႔ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကုိ က်င္႔ၾကံၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္သင္႔ေပသည္။ သုိ႔မွသာ လူသားပီသျပီး လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေပမည္။ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာလွ်င္ ေလာကအတြက္ေသာ္၎၊ မိမိပတ္၀န္းက်င္အတြက္ေသာ္ ၎ (သုိ႕မဟုတ္) မိသားစုအတြက္ေသာ္၎ တစ္ေနရာရာအတြင္ အသုံးတည္႔ေသာသူသာျဖစ္ထုိက္ေပသည္။ ငါမွငါဆုိတဲ႔ အတၱေတြႏွင္႔ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာနတရားေတြဖုန္းလႊမ္းေနေသာ လူပုိ တစ္ေယာက္မျဖစ္ရေလေအာင္ ဂရုျပဳ သင္႔ေပသည္။ ဘယ္ေနရာရာ မွအသုံးမတည္႔ေသာ အတၱသမားလူပုိမ်ားသည္ လူ႔ေလာကၾကီးအတြက္ “ဆန္ကုန္ေျမေလး” မ်ား သာျဖစ္ၾကေပ၏။ ထုိသူမ်ားသည္ အစ မျမင္ႏုိင္ေသာ သံသရာေရလ်ဥ္ေၾကာ၀ယ္ “ကယြတ္ကင္းေလွ်ာက္ သဖြယ္” သြား လာေနၾကအုန္းေပမည္။

လူဟူသည္ သူ႕သေဘာသူ ေဆာင္၏။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စိတ္သေဘာထားျခင္းလည္း မတုိက္ဆုိင္ေပ။ တစ္ခါတရံ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေန တတ္၏။ စိတ္သေဘာထားျခင္း မတုိက္ဆုိင္၍သာ ရန္သူဟုသတ္မွတ္ပါလွ်င္ ဘယ္သူ မွ မိတ္ေဆြမျဖစ္ႏုိင္ေပ။ မိမိ၏ကိုယ္၌ အေကာင္းျမင္စိတ္၊ သည္းခံစိတ္သာ ေမြးႏုိင္ဖုိ႔လုိေပသည္။ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္ေပမယ္႔လည္း မိမိ၏စိတ္သႏၱာန္ကုိ ျပဳျပင္ယူလုိ႔ရေပသည္။ ဘယ္အရာမွမတည္ျမဲေသာ ဤေလာကၾကီးတြင္ အ ရာရာကုိဖက္တြယ္ ဆုတ္ကုိင္ထားျခင္းသည္ မိမိ၏ဘ၀ကုိ ပူေလာင္ေစ၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ လူသည္ ကာယသုခ၊ စိတၱသုခ ရခ်င္ရုိး မွန္ပါလွ်င္ မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္ျငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔ လုိပါသည္။

မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္သည္ မျငိမ္းခ်မ္းပဲ ပူေလာင္ဆူပြက္ေနပါက မိမိသည္လည္း မည္သည္႔နည္းႏွင္႔မွ် ကာယသုခ၊ စိတၱ သုခ ႏွစ္ျဖာကုိ ရလိမ္႔မည္မဟုတ္ေပ။ မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္ျငိမ္ခ်မ္းသာယာေအာင္ မိမိ၏စိတ္သႏၱာန္ကုိ အရင္ဆုံးျပဳျပင္ျပီး လူသားပီသ(လူသားဆန္)စြာ ျပဳမူက်င္႔ေဆာင္ပါမွ ပတ္၀န္းက်င္သည္ မိမိကုိ ျငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင္႔ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္ လာေပလိမ္႔ မည္။ မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္ျငိမ္းခ်မ္း ျခင္းေၾကာင္႔ မိမိသည္လည္း ကာယသုခ၊ စိတၱသုခ ႏွစ္ျဖာကုိရရွိကာ ဘ၀တုိတုိမွာ လူျဖစ္ရ က်ိဳးနပ္ေပလိမ္႔မည္။ တစ္ပါးသူ အေပၚတြင္ အျပစ္ရွာေနမည္႔အစား မိမိ ၏ကုိယ္ေပၚမွ အျပစ္ ကုိအရင္ရွာသင္႔ေပ၏။ အရင္ျပဳ ျပင္သင္႔ေပ၏။ မိမိကိုယ္ကို လူအျဖစ္ မွတ္ေက်ာက္တင္ႏုိင္ျခင္းငွာ “ငါလူသားပီသျပီလား” ဆုိတဲ႔အခ်က္ကုိ အျမဲမပ်က္ ျပန္ လည္ဆင္ျခင္ သုံးသပ္သင္႔ေပသည္။

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း၊ ညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံး ကာယသုခ၊ စိတၱသုခ ႏွစ္ျဖာ ျဖင္႔ျပည္႔စုံႏုိင္ၾကပါေစ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင္႔

ရာဇာေထြး

မွတ္ခ်က္။ ။ ေရးဖုိ႔ အခ်ိန္မမွီလုိက္ေသာ အမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ)ရဲ႕ BPP-Challenge ႏွင္႔ အိမ္တံခါးလာေခါက္ျပီး BPP-Challenge လုပ္သြားေသာ တီတင္႔(အန္တီတင္႔) အတြက္ ရုိေသေလးစားေသာအားျဖင္႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးအားဖ်စ္ညွစ္ျပီး ေရးသားပါ၏။ ၀မ္းစာ ရွားသူပီပီ စာေရးဖုိ႔လည္းေတာ္ေတာ္ခက္၏။ တီတင္႔၏ “ဘ၀တုိတုိ ထုိထုိလူသား” ပုိ႔စ္ေလးဖတ္ျပီး “ငါလူသားပီသျပီလား” ဆုိေသာ ပုိ႔စ္ေလးအား မိမိ၏အယူအဆမ်ားေပၚတြင္ အေျခခံျပီးေရးသားပါ၏။ “အမွားပါေသာ္ ဉာဏ္တစ္ထြာ တစ္မုိက္ရယ္ နဲ႔ ေမာင္ရာဇာ ငမုိက္သား ကုိ….အုိ…. ဘေလာ႔ဂါအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ သည္းခံခြင္႔လႊတ္ၾကပါကုန္ေစသတည္း။      ။

read more

ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရ "ဘေလာ့ဂါဘ၀"

တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔အခ်ိန္ေတြကုန္မွန္းမသိ ကုန္လြန္သြားလုိက္တာတစ္ႏွစ္ဆုိတာဘာမွ မၾကာလုိက္သလုိပါပဲ။ ဘေလာ႔ေဒးအ မွတ္တရ ဘေလာ႔ဂါဘ၀ Tag Post ေလးေတြေရးဖုိ႔ တီတင္႔(Anuty Tint) ဖဘကေနႏႈိးေဆာ္လုိက္မွပဲ ဘေလာ႔ေဒးနီးျပီဆုိ တာသတိရမိပါတယ္။ မႏွစ္ကအမျဖဴ(စံပယ္ခ်ိဳ)ေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ေဒးတဂ္ပုိ႔စ္ေလး တစ္ခုေရးဖူးပါတယ္။ အခုဘေလာ႔ေဒး ကုိျပန္ေရာက္လာျပန္ပါျပီ။ တစ္ႏွစ္ဆုိတာဘာမွမၾကာလုိက္သလုိ ဘေလာ႔မွာလည္းဘာမွကုိမတင္ႏုိင္ခဲ႔ပါဘူး။ ကုိယ္႔ဘေလာ႔ ထဲကုိေျခဦးမလွည္႔မိတာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီမုိ႔ တီတင္႔(Anuty Tint) ေျပာသလုိဒီေန႔ေတာ႔အခ်ိန္ေပးျပီး ဘေလာ႔ေလးကုိ ဖုန္၀င္ခါလုိက္ပါမယ္။ ေနာက္မွဖုန္ျပန္တက္တာလည္း ေနာက္အပုိင္းေပါ႔။

ဘေလာ႔ဂါဘ၀ ဆုိေတာ႔ခက္ေတာ႔ခက္သားလားခင္ဗ်ာ။ ဘာမ်ားခက္လုိ႔လည္းဆုိေတာ႔ ဘေလာ႔ဂါစစ္စစ္ေတြအတြက္ေတာ႔မ ခက္ဘူးေပါ႔။ အဲ…..ဘေလာ႔ဂါမဟုတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ႔ ဘေလာ႔ဂါဘ၀အေၾကာင္းေရးဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ ခက္ေနတာပါ။ အမွန္က ကၽြန္ေတာ္ဆုိတဲ႔သေကာင႔္သားက ေတာင္မေရာက္ေျမာက္မေရာက္ရယ္ပါ။ ဟုိေနရာစပ္စပ္ ဒီေနရာစပ္စပ္နဲ႔ နတ္ကရာေက်းေမာေနတတ္တဲ႔ လူစားမ်ိဳးပါ။ တစ္ခုခုကုိဓါတ္က်ေနရင္ က်န္တဲ႔အရာေတြကုိ အကုန္ေမ႔ေနတတ္ပါတယ္။ စာေရးဖုိ႔စိတ္ကူး ေပါက္လာရင္ေတာ႔ ဘေလာ႔ထဲမွာလည္ေနတတ္ပါတယ္။ စာေရးဖုိ႔စိတ္ကူး ဆုိလုိ႔အရမ္းလည္းအထင္မၾကီး လုိက္ပါနဲ႔အုန္း။ ဘေလာ႔လည္ရင္း ကုိယ္နွစ္သက္တဲ႔ပုိ႔စ္ေလးေတြကုိ ေကာ္ပီကူး၊ ကုိယ္႔ဘေလာ႔နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္စာျပန္ စီျပီးပုိ႔စ္ေတြတင္တာေလာက္သာလုပ္ျဖစ္တာပါ။ အဲဒီအဆင္႔ေလာက္ကုိ စိတ္ၾကီး၀င္ျပီး ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ ရယ္လုိ႔မသက္မွတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ပါလုိ႔သက္မွတ္လုိက္ရင္ တကယ္ဘေလာ႔ေရးေနတဲ႔ဘေလာ႔ ဂါစစ္စစ္ေတြကုိေစာ္ကားရာေရာက္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ခံယူထားလုိ႔ပါ။ တကယ္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ မဟုတ္တဲ႔ ဘေလာ႔ခ်ာတစ္ေယာက္ပါ။ ဘေလာ႔ခ်ာဆုိေတာ႔ ခ်ာတာေတြပဲေရးတာေပါ႔။

တကယ္လုိ႔ ဘေလာ႔ေတြသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ဘေလာ႔ဂါေတြဟာပန္းခ်ီဆရာေတြပါ။ ပန္းခ်ီဆရာေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ကုိ သူတုိ႔ရင္ထဲကခံစားခ်က္ အႏုပညာေတြကုိေပါင္းစပ္ျပီး စုတ္တံနဲ႔ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေပၚမွာ ပုံေဖာ္ၾကတာ ပါ။ အနီးအေ၀း၊ အလင္းအေမွာင္နဲ႔ အေရာင္ေတြရဲ႕သီအုိရီေတြကုိ အေျခခံအားျဖင္႔နားလည္ခံစားတတ္မွ ပန္းခ်ီဆရာေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ႏုိင္သလုိ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္းဟာလည္း အဲဒီပန္းခ်ီဆရာေပၚမွာသာ မူတည္ပါ တယ္။ အဲဒီလုိပါပဲ ဘေလာ႔တစ္ခုေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္းဟာလည္း အဲဒီဘေလာ႔ရဲ႕ဘေလာ႔ဂါေပၚမွာသာ မူတည္ပါတယ္။ ဘေလာ႔ဂါသမားစစ္စစ္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္အႏုပညာေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ဘေလာ႔ေတြေပၚမွာ လက္ရာေျမာက္စြာပုံေဖာ္အ သက္သြင္းၾကပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ဘေလာ႔ေလးေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ကုိယ္ပြားေလးေတြအျဖစ္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၾကပါတယ္။ မိမိဘေလာ႔ေလးအတြက္ မအားတဲ႔ၾကားကအခ်ိန္လုျပီးကုိယ္ႏွစ္သက္ရာ စာေပေလးေတြကုိေရးသားၾကရင္း ေရွ႕သုိ႔မွန္မွန္ခ်ီ တက္ၾကပါတယ္။ ဘေလာ႔ဂါသမားစစ္စစ္ေတြဟာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ရဲ႕ဘေလာ႔ေလးေတြကုိ တန္ဖုိး ထားဖက္တြယ္ထားတတ္ ျပီးပစ္ပယ္မထားတတ္ၾကပါဘူး။ အဲဒီအခ်က္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတာ႔တစ္ျခားစီပါ။

ဘေလာ႔ေလးလုပ္၊ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြေရး၊ ေကာ္ပီပုိ႔စ္ေတြနဲ႔ကဗ်ာမဆန္လွတဲ႔ ကိုယ္႔ဘေလာ႔ကုိ လူမ၀င္တာလည္း အဆန္းေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္တုိင္ကပန္းခ်ီအေၾကာင္းနားမလည္ပဲ စုတ္တံကုိင္ျပီး အေရာင္မ်ိဳးစုံနဲ႔ေတာင္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္ လုပ္ျပီးေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီပါလုိ႔ေျပာရင္ လူဟားစရာျဖစ္ေနမွာပါ။ အဲဒီပန္းခ်ီကားကုိလည္း ဘယ္သူမွအခ်ိန္ကုန္ခံျပီး လာမၾကည္႔ တာလည္း ဆန္းေတာ႔မဆန္းပါဘူး။ အဲဒီပန္းခ်ီကားေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္းဟာ ေရးဆြဲခဲ႔တဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚမွာသာ မူ တည္တာပါ။ အဲဒီလုိပါပဲကုိယ္႔ ဘေလာ႔လူ၀င္နည္းျခင္း၊ မ်ားျခင္းဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚမွာသာ မူတည္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ ဘေလာ႔မွာလူသူေျခာက္ ကပ္ေနေတာ႔လည္း အထီးက်န္တယ္လုိ႔ခံစားမိပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘေလာ႔ေလးနဲ႔ နည္းနည္းအေနေ၀းလုိ႔ ေသြးေအးလာပါတယ္။ ကုိယ္႔ဘေလာ႔ကုိဘာမွမလုပ္ေတာ႔ပဲ ရင္းႏွီးေနတဲ႔ဘေလာ႔ေတြဆီကုိသာလွည္႔ ပတ္ရင္းအခ်ိန္ျဖဳန္းေနခဲ႔တာပါ။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္႔ရဲ႕ဘေလာ႔ေလးကုိ တိတ္တဆိတ္နဲ႔ေက်ာခုိင္းျပီး ဖဘနဲ႔သ တင္း၀က္ဆုိက္ေတြ မွာသာအခ်ိန္ကုန္လြန္ေနခဲ႔တာပါ။

အလုပ္အကုိင္ေနရာအေျပာင္းအလဲေလးေၾကာင္႔ အရင္လုိအြန္လုိင္းကုိပုံမွန္ မသုံးျဖစ္တာလည္းပါသလုိ၊ ပ်င္းတာေရာ၊ ဖ်င္း တာေရာေၾကာင္႔ပါ ဘေလာ႔ကုိလုံး၀ပစ္ပယ္ထားျပီး ဖဘ မွာငုပ္ခ်ည္၊ ေပၚခ်ည္လုပ္ေနတာပါ။ ေဘာ္ဒါေတြကလည္း ဒီဖဘ မွာေတာ္ေတာ္စုံၾကသလုိ ဓါတ္ပုံတစ္ပုံ၊ စာတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ Like ေတြ Comment ပလူပ်ံျပီး ဖလန္းဖလန္းထေနတာမုိ႔ ဘေလာ႔ ထဲ၀င္လည္ဖုိ႔ကုိ ဘယ္သူမွသိပ္ျပီး စိတ္အားမထက္သန္ၾကေတာ႔ဘူးေပါ႔။ ဘေလာ႔ထဲမွာအခုလုိလူစုံတက္စုံ ေတြ႔ရဖုိ႔ဆုိတာက လည္း ဒီဖဘမွာေလာက္မနီးစပ္တာလည္းပါမွာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖဘလာျပီးလုံးလားေထြးလားျဖစ္ေနမိတာေပါ႔။

ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီးျပီးသား ဘေလာ႔ဂါအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔လည္း ဖဘမွာအလြယ္တကူဆုံမိၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ဘေလာ႔ေလးေတြကုိ ရံဖန္ရံခါ ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည္႔မိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္းအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ဘေလာ႔ေလးေတြကုိ ပစ္ပယ္ထားျပီး လူစည္ကားရာဖဘျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးမွာ က်င္လည္ေနၾကပါျပီ။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အလြယ္တကူေတြ႕ဆုံႏုိင္သလုိ ဘာ အေၾကာင္းအရာေလးျဖစ္ျဖစ္ တင္လုိက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ Like ေတြ Comment တက္လာတာမုိ႔ ဘေလာ႔မွာထက္စာ ရင္ ဒီဖဘမွာလာျပီးက်င္လည္ေနၾကတာကလည္း သဘာ၀ေတာ႔က်ပါတယ္။ ဘေလာ႔မွာပုိ႔စ္တင္ရင္ ၀င္ျပီးဖတ္တဲ႔ကသူနည္း ပါးသလုိ Comment  ၁၀ခုေလာက္ရဖုိ႔ကလည္းခက္ပါတယ္။  ဖဘမွာတင္လုိက္ရင္ Like ေတြ Comment အလြယ္တကူရ တာမုိ႔ အားလုံးဟာဘေလာ႔မွာထက္ ဖဘမွာပုိျပီးေပ်ာ္ေနၾကတာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။

ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္အတြက္ စာဖတ္သူကေပးတဲ႔ကြန္မန္႔ေလးေတြဟာ အားေဆးတစ္ခြက္ပါ။ ေနာက္ထပ္ပုိ႔စ္ေတြေရးဖုိ႔အ တြက္ ခြန္အား(တြန္းအား)ေတြ ဆုိရင္လည္းမမွားပါဘူး။ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ဟာ ကြန္မန္႔လုိခ်င္လုိ႔ပုိ႔စ္ေရးတာ မဟုတ္ေပ မယ္႔ ကုိယ္ၾကိဳးစားအားထုတ္ျပီးေရးထားတဲ႔ ပုိ႔စ္ေလးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ကြန္မန္႔ေလးေတြကုိ ျမင္ရရင္ျဖင္႔ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးျပီး ပီတိေလးေတြျဖစ္ရစျမဲပါ။ ေနာက္ထပ္ေရးဖုိ႕လည္းစိတ္မွာအလုိလုိ ခြန္အားျဖစ္မိလာသလုိ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ လည္းယုံၾကည္မႈေတြတုိးလာမွာပါ။ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မႈေတြတုိးလာတာနဲ႔အမွ် ဘေလာ႔ေလးအေပၚမွာထားတဲ႔ ကုိယ္႔ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ဟာလည္း ပုိျပီးခုိင္မာလာမွာပါ။ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ဟာ ကုိယ္႔ရဲ႕ဘေလာ႔မွာပုိ႔စ္တစ္ခု တင္ေတာ႔မယ္ဆုိရင္ အေသအခ်ာၾကိဳးစားအားထုတ္ျပီး ေရးသားၾကတာပါ။ အဖက္ဖက္ကလုိလုိေသးမရွိေအာင္ စာေၾကာင္းအထားအသုိကအစ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံအဆုံး ေသေသခ်ာခ်ာဂရုတစုိက္စိစစ္ျပီးမွ ကုိယ္႔ရဲ႕ပုိ႔စ္ေတြကုိတင္ၾကတာပါ။  ကိုယ္႔ရဲ႕ဘေလာ႔ေလးမွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ဘေလာ႔ဂါေတြအေနနဲ႔ၾကိဳးစားၾကတယ္ဆုိတာ ယုံမွားသံသယျဖစ္စရာမရွိပါဘူး။ စိတ္မေကာင္းစရာ တစ္ခုကေတာ႔ အဲဒီလုိဘေလာ႔ဂါသမားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ကုိယ္႔ဘေလာ႔ေလးေတြအေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈအားေတြနည္းသြားျပီး ဘေလာ႔ေတြထဲကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတာပါပဲ။ ဒါဟာဘေလာ႔ရြာၾကီးအတြက္ေတာ႔ အႏုတ္လကၡဏာပါ။

မိမိရဲ႕ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းတစ္ခုကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ကမွတန္ဖုိးမထားရင္ က်န္တဲ႔ဘယ္သူေတြကမွလည္း အေရးတယူနဲ႔ တန္းဖုိး ထားေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိပါပဲ ဘေလာ႔ေလးေတြအရင္လုိျပန္လည္ စည္ကားသုိက္ျမိဳက္လာဖုိ႔ဆိုတာ ဘေလာ႔ဂါေတြမွ မလုပ္ရင္ ဘယ္လုိမွျဖစ္လာႏုိင္စရာအေၾကာင္းမျမင္ပါဘူး။ ဘေလာ႔ဂါေမာင္ႏွမေတြကုိ ဘေလာ႔ေတြမွာ သာျပန္လည္ဆုံ စည္းေစခ်င္မိတာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ဆႏၵအမွန္ပါ။ ဖဘ လုိေနရာမ်ိဳးမွာအခ်ိန္တစ္နာရီ ကုန္ေနမယ္႔အစား ကုိယ္႔ဘေလာ႔ေလးေတြ အတြက္ အခ်ိန္နာ၀က္ေလာက္ဖဲ႔ ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ ဘေလာ႔ေလးေတြမွန္မွန္လည္ပတ္ေနမွာပါ။ ကိုယ္႔မွာတင္စရာပုိ႔စ္ မရွိေပမယ္႔လည္း အျခားေသာဘေလာ႔ဂါေတြရဲ႕ပုိ႔စ္ေလးေတြဖတ္ရင္း အနည္းဆုံးေတာ႔အားေပး စကားေလးေတြေျပာေပးႏုိင္ တာေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ဘေလာ႔ဂါေတြအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ေဖးမအားေပးမႈေတြနဲ႔ မွန္မွန္ခ်ီတက္သြားၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင္႔ ဘေလာ႔ရြာၾကီးလည္း အရင္ကလုိ ျပန္လည္စည္ကားသုိက္ျမိဳက္လာမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ယူဆမိပါတယ္။

ဘေလာ႔ေဒးနဲ႔အတူ ဘေလာ႔ဂါညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမမ်ား၊ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာမ်ားအားလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ္ဒီေနရာ ကေနရုိေသေလးစြာျဖင္႔ ဂါရ၀ ျပဳလုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင္႔

ရာဇာေထြး

မွတ္ခ်က္။ ဖုန္တက္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ဘေလာ႔ေလးကုိ တီတင္႔(Anuty Tint) ရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင္႔ ဖုန္၀င္ခါျဖစ္လုိက္တာပါ။ “ဘေလာ႔ဂါဘ၀” ေခါင္းစဥ္နဲ႔အံမ၀င္ေပမယ္႔ ဘေလာ႔ေဒးမွာအမွတ္တရအေနနဲ႔ Tag Post ခပ္ခ်ာခ်ာေလးတစ္ခု အေနေတာ႔ေရးျဖစ္သြားတာေပါ႔။ တီတင္႔(Anuty Tint)ေရ ပုိ႔စ္ေလးေရးဖုိ႔လႈံ႔ေဆာ္ေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

read more

ေဗဒါလမ္း (၄) – မွန္းဖို႔လိုပဲ

မွန္းဖို႔လိုပဲ

မေဗဒါ၊ ဘယ္ရြာဘယ္စခန္းနဲ႕

ဘယ္ကမ္းေျခ ဘယ္ေရဆိပ္မွာမွ၊ ေနအိပ္လိုပဲ။

ဒီတက္လ်င္ေပ်ာ္

ေဗဒါေမာ္ ေရေက်ာ္ဆိုက္ေအာင္ ၊ ဆန္လိုက္သည္ပဲ။

မေဗဒါ၊ ဘယ္ရြာ ဘယ္စခန္းနဲ႕

ဘယ္ကမ္းေျခ၊ ဘယ္ေရဆိပ္မွာမွ၊ ေနအိပ္လိုပဲ

ဒီက်လ်င္ရႊင္

ေဗဒါခင္ ပင္လယ္ဆိုက္ေအာင္၊ စုန္လိုက္သည္ပဲ။

ဘုတ္မက အီ၊ ပီပီက သံမစဲ၊

မေဗဒါ စုန္ဆန္လမ္းကို ၊ မွန္းဖို႕လိုပဲ။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ

(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ – ၁၉၅၉)

မွတ္ခ်က္။  ။ ႏွစ္သက္မိေသာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ “ေဗဒါလမ္းကဗ်ာ” ေလးမ်ားပါခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ဘေလာ႔ေလးထဲမွာ အမွတ္ တရသိမ္းထားခ်င္တာမုိ႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ “ေဗဒါလမ္းကဗ်ာစာစု” မ်ားစာအုပ္မွ ကူးယူေရးသားေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ စာအထား၊ အသုိ ႏွင္႔ စာလုံးေပါင္း အမွားအယြင္း မ်ားရွိခဲ႔ပါက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ေပါ႕ဆမႈအမွားမ်ား သာျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ ။

ရာဇာေထြး
 

read more

မျပီးဆုံးေသးေသာပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးျဖတ္သန္းေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔ၾကတဲ႔ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ  ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈေတြ၊ ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာစိတ္ထိ ခုိက္ေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔အတူ ေမ႔မရႏုိင္တဲ႔အမွတ္တရေန႔ေလးေတြ အားလုံးကုိယ္စီရွိေနၾကမွာပါ။ အနိမ္႔ အျမင္႔၊ အဆုိး အေကာင္းေတြနဲ႔အတူ ဘ၀ကုိခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာလည္းေမ႔မရႏုိင္တဲ႔ အမွတ္တရေန႔ေလး တစ္ ခ်ိဳ႕ထဲက အျမဲတမ္းအမွတ္တရျဖစ္ေနေစတဲ႔ ေန႔ေလး၃ေန႔ရွိပါတယ္။

မိမိရဲ႕အသက္ကုိေသမင္းလက္မွာ၀ကြက္အပ္လုိ႔ ကုိးလလြယ္ျပီး ဆယ္လဖြားေပးခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ေမြးသမိခင္ ၾကီး ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ခဲ႔တဲ႔ေန႔ေလးရယ္။ ပုထုဇဥ္တုိ႔ရဲ႕သေဘာ၊ သဘာ၀အေလ်ာက္ ကုိယ္႔ဘ၀ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္နဲ႔အတူ တစ္ အုိး၊ တစ္အိမ္ထူေထာင္လုိ႔ အိမ္ေထာင္သည္ဆုိတဲ႔ ဘ၀သစ္တစ္ခုကုိစတင္ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ လက္ထပ္ မဂၤလာျပဳလုပ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ေန႔ေလးရယ္။ ကုိယ္႔ေသြးကေနျဖစ္လာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔တုိ႔ရဲ႕အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးျဖစ္ တဲ႔ သားေလး (ဖုိးသား) လူ႕ေလာကၾကီးထဲ ကုိစတင္ေရာက္ရွိလာတဲ႔ေန႔ (တစ္နည္းအားျဖင္႔) ကၽြန္ေတာ္႔ကုိသာမန္လူေတြ ထက္ ပုိျပီးျမင္႔ျမတ္ေစတဲ႔ “အနႏၱဂုိဏ္း၀င္” (မိဘ)ဖခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေစခဲ႔တဲ႔ သားေလး(ဖုိးသား) ရဲ႕ေမြးေန႔ေလးေတြ ကေတာ႔ျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ဘ၀မွာေမ႔မရႏုိင္တဲ႔ အမွတ္တရေန႔ေတြထဲက အျမဲတမ္းအမွတ္တရျဖစ္ေစတဲ႔ေန႔ေလးေတြပါ။

ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ေႏြးေထြးတဲ႔မိသားစုဆုိတဲ႔ဘ၀နဲ႔ ကင္းကြာျပီေနေနရတာဟာ အတိတ္ကျပဳခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကံကံ ၏အက်ိဳးေၾကာင္႔လို႔ပဲဆုိရမလုိပါ။ ကေလးဘ၀အရြယ္ထဲကမိသားစုနဲ႔ခြဲျပီး အေ၀းမွာသာအေနမ်ားခဲ႔ရသလုိ၊ အရြယ္ေရာက္ လာေတာ႔လည္း အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပလွတဲ႔ အမိ၊ အဖေတြေၾကာင္႔ ယုိင္နဲ႔လာေနတဲ႔မိသားစုရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးအေျခ အေနေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိမိသားစုနဲ႔ေ၀းရာကေနပံ႔ပုိးေပးဖုိ႔ တမင္ပဲဖန္တီးထားခဲ႔သလုိပါ။

မိသားစုတစ္ခုလုံးရဲ႕ပဲ႔ကုိင္ျဖစ္သူ အေဖရင္ခြင္ေျပာင္းသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစုေတြလည္း ဦးတည္ရာမဲ႔ေပါ႔။ က်န္းမာေရးမေကာင္းလွတဲ႔အေမ႔ကုိ ငဲ႔လုိ႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ အေဖ႔ေနရာကုိ၀င္ျပီး အိမ္ရဲ႕စား၀တ္ေနေရးအေျခ အေနေတြကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္အင္အားေလးေတြနဲ႔ ၀င္ေရာက္ေထာက္ကူရင္း ရုန္းကန္ရတာခ်င္းအတူတူ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲသာ ကြက္ျပီးအေ၀းကေန အိမ္ရဲ႕တာ၀န္ေတြကုိ ခြဲေ၀ယူခဲ႔ရျပန္ပါတယ္။ အေဖမရွိလုိ႔မျပည္႔မစုံျဖစ္ေနတဲ႔ မိသားစုဘ၀ေလးထဲမွာ အကုိနဲ႔ မမကေတာ႔ အေမ႔နားကေန မခြာရပါဘူး။ ကံဆုိးသူကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္သာ လက္က်န္ မိသားစုေလးနဲ႔ ထပ္ျပီးခြဲခြါေနခဲ႔ရျပန္ပါတယ္။

ေၾကာင္ေလးေတြ၊ ေခြးေလးေတြ ကုိခ်စ္တတ္သူပီပီ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ အလည္အပတ္သြားတဲ႔အခါ  ေတြ႕သမွ်ေၾကာင္ေပါက္ စေလးေတြ၊ ေခြးေပါက္စေလးေတြကုိ ခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ေနထုိင္ရာအရပ္ဆီကုိေခၚယူလုိ႔ ေမြးျမဴခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကခ်စ္လုိ႔ ေခၚျပီးေမြးထားတယ္ဆုိေပမယ္႔ တစ္ဖက္မွာသူ႕ရဲ႕မိသားစုအသိုက္အျမဳံကုိ ဖ်က္ဆီးလုိက္သလုိျဖစ္ေန တယ္ဆုိတာကုိ မစဥ္းစားခဲ႔မိပါဘူး။ ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လုိခ်င္တာကုိရခဲ႔လုိ႔ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ျဖစ္ခဲ႔မိပါတယ္။  စဥ္း စားတတ္လာတဲ႔အခါမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ေလးေတြကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္မိလာပါတယ္။ အဲဒီလုိ မသိနားမ လည္ေသးတဲ႔ အရြယ္ကျပဳခဲ႔ဖူးတဲ႔ အကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္၀ဋ္မ်ားလည္ေနသလားလုိ႔လည္း တစ္ခါတစ္ေလခံ စားေနမိသလုိ ေနာင္တလည္းရေနမိပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာရခဲ႔တဲ႔ အသိတရားေလးတစ္ခုေၾကာင္႔ ယေန႔ထိတုိင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေၾကာင္ေလးေတြ၊ ဘယ္ေခြးေလးေတြ၊ ဘယ္တိရိစာၦန္ေကာင္ေလးေတြကုိမွ သူတုိ႔အသုိက္အျမံဳနဲ႔မခြဲေတာ႔ သလုိ ကၽြန္ေတာ္႔ေၾကာင္႔လည္း ဘယ္မိသားစုအသုိက္အျမံဳမွမပ်က္ဆီးေစရဘူးဆုိတဲ႔ အသိတရားေလးတစ္ခုက ရင္ထဲ မွာထာ၀ရကိန္းေအာင္းလုိ႔ေနပါေတာ႔တယ္။ 

လူ႕ဘ၀ကုိရလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ မိဘေတြဖန္တီးေပးတဲ႔အေမ၊ အေဖနဲ႔ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြပါတဲ႔ မိသားစုဘ၀ေလးတခုရယ္၊ မိမိ ကုိယ္တုိင္ဖန္တီးတဲ႔ လင္သား၊ ဇနီးသည္နဲ႔ သားသမီးေတြပါ၀င္တဲ႔ မိသားစုဘ၀ေလးရယ္ ဆုိျပီးမိသားစုဘ၀ေလးႏွစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အားလုံး ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ႕ၾကရမွာပါ။ မိဘေတြဖန္တီးသြားတဲ႔ မိသားစုဘ၀မွာေတာ႔ သားသမီးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လုိခ်င္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕စရာေကာင္း ျပီးေႏြးေထြးတဲ႔မိသားစုဘ၀ကုိ မရခဲ႔ပါဘူး။ အခ်ိန္အေတာ္မ်ား မ်ား အေမနဲ႔ အကုိ၊ အမေတြကုိ အေ၀းကေနသာ လြမ္းေနခဲ႔ရတာပါ။ ေႏြးေထြးတဲ႔မိသားစုရဲ႕တန္ဖိုးကုိ အတူတူေနၾကတဲ႔ သူေတြထက္ အေ၀းမွာခြဲျပီးေနရ တဲ႔သူေတြကပုိျပီးနားလည္ၾကသလုိ ပုိျပီးလည္းတန္ဖုိးထားတတ္ၾကပါတယ္။ အျမဲတမ္းလုိလုိ မိသားစုနဲ႔ခြဲေနရျပီး တစ္ေယာက္ထဲအထီးက်န္ျဖစ္ေနတတ္တဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္႔ရဲ႕မိသားစုေလးနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလး အတူတူေနခ်င္မိေနတာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ ရဲ႕အလုိခ်င္ဆုံးနဲ႔ အေတာင္႔တဆုံးအရာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြျဖစ္လာဖုိ႔ ဘ၀တစ္ခုကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ပုံေဖာ္တည္ေဆာက္မယ္ဆုိတဲ႔ ခံစားခ်က္က ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ မွာကိန္းေအာင္းေနခဲ႔တာလည္းၾကာပါျပီ။ ေႏြးေထြးတဲ႔မိသားစုဘ၀ေလးတစ္ခု ကုိစတင္ဖုိ႔ ဘ၀တူ ခံစားခ်က္ခ်င္းတူၾကတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ၂၇၊ ၀၂၊ ၂၀၀၃ ရက္ေန႔မွာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လက္ထပ္ထိမ္းျမားလုိက္ၾကျပီး ဘ၀သစ္ကုိစတင္ ပုံေဖာ္ေနၾကတာျဖင္႔ ယေန႔ထိဆုိလွ်င္ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းလည္း ၁၁ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႔ခဲ႔ပါျပီ။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႔မိသားစုဘ၀အိမ္မက္ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးကေတာ႔ ဒီေန႔အထိကုိ မႈံ၀ါး၀ါးနဲ႔ရုပ္လုံးေပၚမလာေသးပါ ဘူး။ သူလည္းအထီးက်န္ျပီးေနရသလုိ ကၽြန္ေတာ္လည္းအထီးက်န္လုိ႔ လြမ္းေနရတုန္းပါ။

အိမ္ေထာင္သက္တမ္းလည္း ၁၁ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႔ခဲ႔သလုိ ကၽြန္ေတာ္ျပည္ပေရာက္ေနတာကလည္း ၁၁ႏွစ္ရွိေနပါျပီ။ ဘ၀ မွာ အထီးက်န္ဆန္ျပီး မိသားစုဘ၀ကုိငတ္ခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကံတူအက်ိဳးေပးကလည္းတူႏုိင္ လြန္းလွပါတယ္။ အထီးက်န္ဆန္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းကာ ဘ၀သစ္တစ္ခုကုိထူေထာင္ၾကပါတယ္ အခုခ်ိန္ ထိတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္ျပည္ဆီေ၀းလုိ႔ လြမ္းေနရတုန္းပါ။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ေထာင္သက္တမ္း ၁၁ႏွစ္မွာ ဇနီးသည္ကၽြန္ေတာ္ရွိရာ လုိက္ျပီးအတူေနခဲ႔အခ်ိန္က ၃ ႏွစ္ခြဲသာသာတာရွိခဲ႔သလုိ မၾကာခင္ရက္ပုိင္းအတြင္းမွာ အသက္ငါးႏွစ္ျပည္႔ေတာ႔မယ္႔ သားနဲ႔အတူတူေနခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ကလည္း သူေမြးျပီး တစ္ႏွစ္ခြဲအထိသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသား စုေလး သိုက္သိုက္၀န္း၀န္းနဲ႔ အတူတူေနခဲ႔ၾကဖူးတာပါ။ ျမန္မာျပည္မွာက်န္ခဲ႔တဲ႔ သူတုိ႔သားအမိကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိလြမ္း၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတုိ႔သားအမိကုိလြမ္းနဲ႔ အင္း….. ဒီလုိနဲ႔ပဲ ၁၁ႏွစ္လုံးလုံးေရးဆြဲေနခဲ႔တဲ႔ စိတ္ကူးရင္ အိမ္မက္ပန္းခ်ီ ကားေလးဟာ ဒီေန႔၊ ဒီအခ်ိန္ထိကုိ ပီပီျပင္ျပင္နဲ႔ရုပ္လုံးေပၚမလာႏုိင္ေသးပါဘူး။

မိဘေတြဖန္တီးေပးခဲ႔တဲ႔ မိသားစုဘ၀ေလးမွာလည္း သားသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေမနဲ႔ ညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမေတြကုိခြဲ လုိ႔ အေ၀းကေန လြမ္းခဲ႔ရျပီးပါျပီ။ အခုတစ္ခါလည္း ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် စိတ္ၾကိဳက္ဖန္တီးထားတဲ႔ ကုိယ္႔ရဲ႕မိသားစုဘ၀ေလး ကုိ အေ၀းကေန ထပ္ျပီးလြမ္းေနရတာလည္း ၁၁ႏွစ္တုိင္ခဲ႔ျပန္ပါျပီ။ ေနာက္ထပ္အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ မိသားစုနဲ႔ခြဲလုိ႔ လြမ္းေနအုန္း မယ္ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္မသိႏုိင္ေသးပါဘူး။ မျပီးဆုံးေသးတဲ႔ “ေႏြးေထြးတဲ႔မိသားစုဘ၀” စိတ္ကူးရင္ အိမ္မက္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးကုိေတာ႔ျဖင္႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးေတြနဲ႔အတူ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ထိ ကၽြန္ေတာ္ဆက္လက္ေရးဆြဲေန အုန္းမွာပါ။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း၊ ညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ျပီး “ေႏြးေထြးတဲ႔မိသားစုဘ၀ေလး” မ်ား ကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ ႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။   ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင္႔

ရာဇာေထြး

မွတ္ခ်က္။ “၁၁ႏွစ္ျပည္႔ လက္ထပ္မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ အမွတ္တရ”

 

 

 

 

read more