ေျမြ ေျမြ ေျမြၾကီး ေျမြၾကီး
ဟိုမွာ ဟိုမွာ အိမ္ထဲ၀င္လာေနတယ္
ဘာေျမြလဲ မသိပါဘူး ဒုကၡပါပဲ
ေမွာင္ကလည္းေမွာင္ေနျပီ
ဟဲ႔ ဟဲ႔ ဓါတ္မီးေလး ဘာေလးယူခဲ့ၾကပါဟဲ့။
စာေရးသူသည္ ေမြးရပ္ဌာေန အညာေျမသို႔ ေရာက္ခိုက္ ေႏြဦးကာလ ေန၀င္ မိုးခ်ဳပ္ အေမွာင္ကဖံုးအုပ္စျပဳ႕
ေနျပီျဖစ္ေသာ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္၀ယ္ ခမည္းေတာ္ မယ္ ေတာ္တို႔၏ အိမ္ေရွ့ကြပ္ျပစ္ေပၚ၌ထိုင္းရင္း ခမည္း
ေတာ္ၾကီးႏွင့္ စကားေျပာေနစဥ္ မယ္ ေတာ္ၾကီး၏ အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုက္ေသာအသံကို ၾကားလိုက္ရ၏။
ထိုစဥ္ ခမည္းေတာ္ၾကီးက `ဒီမွာ ဦးဇင္းေရာက္ေနတာ သိရဲ့သားနဲ႔ ေအာ္ၾကီးဟစ္ က်ယ္လုပ္ေနရသလား၊ ထားလိုက္ပါ၊ သူ႔လမ္းသူသြားလိမ့္မယ္´ဟုလွမ္းေျပာလိုက္၏။
`မထားနိုင္ေပါင္ေတာ္ အဆိပ္ရွိတဲ့သတၱ၀ါဆို ဒုကၡ၊ ဟဲ့…..လာၾကပါဟဲ့၊ ဓါတ္မီးနဲ႔ ထိုးၾကည့္ၾကစမ္းပါ၊ ေျမြးဆိုး
လား ေျမြေကာင္းလားဆိုတာကို တိတိက်က် သိရတာေပါ့´
ဤကား မယ္ေတာ္ၾကီး၏ ခမည္းေတာ္ၾကီးစကားကို အေလးမထားပဲ သူ႔သား သမီးမ်ားကို လွမ္းေခၚေနသံ
ျဖစ္၏၊ စာေရးသူကေတာ့ သူတို႔အားလံုးၾကားမွာ ၀င္မပါ ေသးပဲ အကဲခတ္ၾကည့္ရင္းအသာေလးထိုင္ေန
လိုက္၏၊ မၾကာမီ အကိုျဖစ္သူ ေရာက္ လာျပီး ဓါတ္မီးနဲ႔ထိုးၾကည့္ၾက၏၊ ထိုအခါ မယ္ေတာ္ၾကီးက`အမေလး
ေျမြးဆိုးေတာ့ ေျမြဆိုး၊ ဟဲ့ လုပ္ၾကပါ၊ အေ၀းကိုေကာ္ထုတ္ၾက၊ မတတ္သာတဲ့ အဆံုးေတာ့သတ္ပစ္လိုက္ၾက အႏ ၱရာယ္ရွိတယ္၊ ေၾကာက္စရာၾကီး´ဟု ေစခိုင္းေနေလ၏။
`ေဟ့ ဒကာမၾကီး ဦးဇင္းေရာက္ေနတယ္၊ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ´ဟု ခမည္း ေတာ္ၾကီးက စာေရးသူကို
အားနာေနသည့္အမူအရာျဖင့္ လွမ္းတားေနျပန္၏၊ မယ္ေတာ္ ၾကီးကေတာ့သူမွန္တယ္ထင္ရင္ ဘယ္
သူ႔မွဂရုမစိုက္တတ္ေသာ သူ႔ဥာဥ္ သူ႔စရိုက္ အတိုင္း မၾကားခ်င္ေယာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ေန၏၊ စာေရးသူကေတာ့ လူမႈကိစၥ၀င္မရႈတ္ပဲေအးေအးပဲ ေနလိုက္၏။
ေျမြဆိုးကို အေ၀းသို႔ေရာက္ေအာင္ပဲ ႏွင္ထုတ္လိုက္ၾကသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သတ္ပစ္လိုက္ၾကသလားေတာ့
မသိ၊ ခဏၾကာေသာ္ စာေရးသူထံ ေရာက္လာၾကကာ ရွိခိုးဦးခ်၍ ထိုင္ေနၾက၏။
`ေလာေကာ သတၱာနမာေစေရာ - အတၱာနတၳပဒႆေကာ ေလာကျဖစ္စဥ္မွန္သမွ်သည္ အဆိုးအေကာင္း
ကိုညႊန္ျပေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ေရွ့ေဆာင္လမ္းျပ ဆရာတစ္ ဆူပင္ျဖစ္၏´ဟူေသာ နိတိစကားႏွင့္အညီ စာေရးသူစိတ္၀ယ္ ေျမြဆိုးကို အေၾကာင္းျပဳ႕ ၍ မိသားစုကို တရားတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေဟာလိုက္ရရင္ ေကာင္းမယ္ဟု အၾကံျဖစ္ေပၚ လာသည္ႏွင့္………………
ကဲ ကဲ ကဲအားလံုးနားေထာင္ၾက၊ ဦးဇင္း တရားစကားတစ္ခြန္း ႏွစ္ခြန္း ေလာက္ေျပာျပမယ္…………ဟု ဆိုကာ မိသားစုကို တရားလမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ဆဲြတင္ လိုက္၏။
စာေရးသူ။ ။ ဒကာမၾကီး ေစာေစာကေျမြကဘာေျမြလဲ၊
မယ္ေတာ္ၾကီး။ ။ ေျမြေဟာက္ ဦးဇင္းရဲ့ ေျမြဆိုး ေျမြဆိုး သိပ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္၊
စာေရးသူ။ ။ ဘယ္အရာကိုၾကည့္ျပီး ေျမြဆိုး ေျမြေဟာက္လို႔ သတ္မွတ္သလဲ ဒကာမၾကီး၊
မယ္ေတာ္ၾကီး။ ။ အို - ဦးဇင္းကလဲ ဒါေလးေတာင္မသိဘူးလား၊ လည္ပင္းတစ္ ၀ိုက္မွာ ဒါမွမဟုတ္တစ္
ကိုယ္လံုးမွာ ေျမြဆိပ္ အမည္းရစ္ကေလးေတြအေရးအ ေၾကာင္းကေလးေတြပါရင္ေျမြဆုိး၊ ေျမြေဟာက္လို႔ေခၚ
တယ္ဦးဇင္းရဲ့၊ သူ႔အဆိပ္ကသိပ္ျပင္း တယ္၊ အႏၱရာယ္ရွိတယ္။
စာေရးသူ။ ။ ဟုတ္ပါျပီ အဲဒီေျမြဆိုးကို ဘာလုပ္ပစ္လိုက္ၾကသလဲ။
မယ္ေတာ္ၾကီး အသံလည္းထြက္မလာ၊ အကိုျဖစ္သူကလည္း ေလွ်ာက္ထားဖို႔ ခက္ေနသည့္ဟန္၊ ညီမငယ္
မ်ားကလည္း ေခါင္းငံု႔ေနၾက၏၊ ထိုအခါ စာေရးသူကပဲ အလိုက္သိစြာ စကားစကို ဆက္လိုက္ပါ၏။
`ကဲ - ဟုတ္ပါျပီ၊ ေျမြဆိုး ဆိုေတာ့ အႏ ၱရာယ္ရွိလို႔ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလို႔ သတ္ခ်င္သတ္မယ္၊ရိုက္ခ်င္ ရိုက္ခ်မယ္၊ အေ၀းသို႔ေရာက္ေအာင္ႏွင္ထုတ္ခ်င္ႏွင္ထုတ္မယ္၊ စက္ဆုတ္ရြံရွာစရာေကာင္းတဲ့ ဒီေျမြဆိုးကို စက္ဆုပ္တယ္၊ ရြံရွာတယ္၊ ျငီးေငြ႔ တယ္၊ စိတ္ကုန္တယ္ ဆိုပါေတာ့´
မယ္ေတာ္ၾကီး။ ။ မွန္ပါ ေျမြဆိုးဆိုေတာ့ စက္ဆုပ္ပါတယ္၊ ရြံပါတယ္၊ စိတ္ကုန္ ပါတယ္။
စာေရးသူ။ ။ `ကဲ အားလံုးကိုေမးမယ္ေနာ္ ေျဖၾက၊ အခုဒီနားမွာထိုင္ေနၾကတဲ့ သူေတြကိုဘာ
လို႔ေခၚသလဲ။´
အားလံုး။ ။ `လူ - လူလို႔ေခၚပါတယ္´။
စာေရးသူ။ ။ ဟုတ္ျပီ - အဲဒီလူဆိုကလည္း မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း လွ်ာ ကိုယ္ ပထ၀ီ အာေပါ ၀ါေယာ
ေတေဇာ ဆိုတဲ႔ ဓါတ္ၾကီး(၄)ပါးစတဲ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ သိစိတ္ ခံစားမႈသေဘာမွတ္သားမႈသ
ေဘာ၊ ျပဳျပင္မႈသေဘာ ဆိုတဲ့ အသိရွိ နာမ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သတၱ၀ါပဲ။
အားလံုး။ ။ မွန္ပါ။
စာေရးသူ။ ။ ကဲ - လူေတြကို အကဲခတ္ၾကည့္ရေအာင္ ေျမြကို ေတြ႔တဲ့အခါ လည္ပင္းနား တ၀ိုက္မွာ သို႔
မဟုတ္ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အဆိပ္ေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ အမည္းရစ္ ကေလးေတြ အေရးအေၾကာင္းေလးေတြ ပါရင္
ေျမြးဆိုးလို႔သတ္မွတ္ျပီး ရြံရွာ မုန္းတီး အေၾကာက္ၾကီး ေၾကာက္ၾကတယ္ေနာ္။
အားလံုး။ ။ မွန္ပါ။
စာေရးသူ။ ။ ကဲ - လူေတြကိုလဲ အေသအခ်ာၾကည့္ၾကပါအံုး၊ ေမြးလာ ကတည္းက လူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာေျမြ
ေတြလိုပဲ အရစ္ကေလးေတြပါလာတယ္တဲ့၊ အတိအက်ေျပာရရင္ အရစ္(၃)ရစ္ေပါ့။ ကဲ - ဘာအရစ္ေတြလို႔ထင္သလဲ။
ညီမငယ္။ ။ နဖူရစ္၊ မ်က္ရစ္၊ လည္ရစ္ေတြလား ဘုရား။
စာေရးသူ။ ။ အင္း - ငါ့ညီမကေတာ့ လုပ္ျပီ၊ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဒီလိုအရစ္မ်ိဳးက ေတာ့ အဲဒီ သံုးမ်ဳိးတင္ ဘယ္
ကမလဲ ဗိုက္ရစ္ ေပါင္ရစ္၊ စသည္အမ်ားၾကီးရွိနိုင္တယ္၊ အခုေခတ္က ဟိုအရစ္ေဖၚ ဒီအရစ္ေဖၚနဲ႔ အရမ္း
အရစ္မ်ားတဲ့ေခတ္ပဲ၊ ဦးဇင္းေျပာတဲ့ အရစ္(၃)ရစ္က အဲဒါေတြမဟုတ္ဘူး၊ ကဲ - ေစာေစာကေျပာတဲ့ ေျမြကို အရစ္ပါမပါ၊ ေျမြဆိုးဟုတ္ မဟုတ္ ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ေမွာင္ေနတဲ့အတြက္ ဘာနဲ႔ၾကည့္သလဲ။
အစ္ကို။ ။ ဓါတ္မီးနဲ႔ထိုးၾကည့္ပါတယ္ ဘုရား၊
စာေရးသူ။ ။ ဟုတ္တယ္ ဓါတ္မီးနဲ႔ ၾကည့္ရတယ္၊ ဓါတ္မီးရဲ့ အလင္းေရာင္နဲ႔ ၾကည့္ရတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ လူ႔
ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ အရစ္(၃)ရစ္ကို ၾကည့္တဲ့အခါ ေမာဟ အ၀ိဇၨာ အေမွာင္တိုက္ၾကီးဖံုးေနတဲ့အတြက္ ရိုးရိုးၾကည့္
လို႔မရဘူး၊ ပညာမ်က္စိ ပညာဓါတ္မီး ပညာတည္းဟူေသာ အလင္းေရာင္နဲ႔ၾကည့္မွျမင္နိုင္မယ္၊ လူ႔အားလံုးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္မွာပါ လာတဲ့ အရစ္ေတြက အနိစၥအရစ္၊ ဒုကၡအရစ္၊ အနတၱအရစ္၊ ေတြတဲ့၊ ေမြလာကတဲက မျမဲ
တဲ့အမွတ္အသား အနိစၥအရစ္၊ ဆင္းရဲမဲ့အမွတ္အသား ဒုကၡအရစ္၊ အစိုးမရ အာမခံ မရွိ အမာခံမရွိ အႏွစ္
မပါ မခိုင္မာစဲြစရာ ငါဆိုတာမရွိဘူးလို႔ ေဖၚျပထားတဲ့ အနတၱအရစ္အဲဒီအရစ္(၃)ရစ္ပါလာၾကတယ္။
ဒကာၾကီး။ ။ မွန္ပါ၊ မွန္ပါ၊ (ေခါင္း တျငိမ့္ျငိမ့္ျဖင့္ သေဘာေပါက္လာသည့္ဟန္)
စာေရးသူ။ ။ အဲဒီ အရစ္(၃)ရစ္က ေျမြဆိပ္လိုပဲ အင္မတန္ျပင္ထန္တဲ့ အဆိပ္ ရစ္ေတြေပါ့၊လူတစ္ေယာက္ ရုပ္တရက္အိုသြားတယ္၊ ရုပ္တရက္နာသြားတယ္၊ ရုပ္တ ရက္ေသသြားတယ္ဆိုတာေတြဟာ အနိစၥ ဒုကၡ အ
နတၱ ဆိုတဲ့ အဆိပ္မည္းၾကီးေတြပ်ံ႕ သြားလို႔ပဲ၊ ကဲအားလံုးကိုေမးမယ္ အဲဒီလိုအရစ္(၃)ရစ္ပါတဲ့လူကိုက်ေတာ့ ဘယ္လို ေခၚမလဲ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့လူ လို႔ေခၚမလား၊ မုန္းစရာေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့လူဆိုး
လို႔ ေခၚမလား၊
ဒကာၾကီး။ ။ မွန္ပါ၊ လူဆိုးလို႔ေခၚရမွာ ဘုရား
စာေရးသူ။ ။ ဒါဆို ဒီနားကလူေတြအားလံုးဟာ အရစ္(၃)ရစ္နဲ႔ လူဆိုးေတြေပါ႔ အဆိပ္ေတြျပည့္ေနၾကတဲ့
ေၾကာက္စရာ လူဆိုးၾကီးေတြေပါ႔၊ ဟုတ္လား။
ဒကာမၾကီး။ ။ ဦးဇင္းသေဘာပဲတပည့္ေတာ္မတို႔ကေတာ့ဘယ္သူ႔ကိုမွမ ေၾကာက္တတ္ပါဘူး။
စာေရးသူ။ ။ အို - ဒကာမၾကီးကလဲ ခက္ေတာ့ေနျပန္ျပီ၊ ဦးဇင္း တရားသေဘာနဲ႔ေျပာတာေျမြဆိုးရဲ႕ေျမြ
ဆိပ္က သူမ်ားကိုပဲ ဒုကၡေပးမွာ၊ ကိုယ့္ခႏၶာမွာ ပါလာတဲ႔ အဆိပ္ေတြက ကိုယ့္ကိုဒုကၡေပးမယ္ဆိုတာကို သိ
ေအာင္လို႔ေျပာျပေနတာ ဒကာမၾကီး ရဲ့အဲဒီ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေၾကာက္ဘူးဆိုတာ သတၱိ မာန ဇဲြ လံု႔လကိုတရား
သေဘာအရ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ေနရာမွာသာ အသံုးခ်လိုက္ရင္ သိပ္အက်ဳိးမ်ားမွာပဲ။
ဒကာမၾကီး။ ။ ဘာကိုဘယ္လိုေၾကာက္ရမွာလဲ ဘုရား။
စာေရးသူ။ ။ ဦးဇင္း ရွင္းျပမယ္၊ ဂရုတစိုက္နားေထာင္ၾက၊ လူဆိုတာ ရုပ္ နာမ္ ခႏၱာနဲ႔ဖဲြ႔စည္းထားတာသိ
ၾကျပီေနာ္၊ အဲဒီထဲမွာ ထင္ရွားတဲ့ ရုပ္ အေပါင္းအစုထဲ ဓါတ္ၾကီးေလးပါးကိုပဲ ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္လူ
ေတြဟာ ပထ၀ီဓါတ္ရဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္အရ အစစ အရာရာ ခပ္မာမာေလးမွၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္မာေအာင္လုပ္
ေပးၾကရတယ္၊ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးမွဆိုလည္း ေပ်ာ့ေအာင္လုပ္ေပးၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ပထ၀ီဓါတ္ဆိုတဲ့ ရုပ္
ၾကီးက ေက်းဇူးသိတတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ေန႔က်ကုိယ့္ကိုဖ်က္ဆီးသြားၾကတာပဲ၊ပထ၀ီဓါတ္ဖ်က္လို႔ေသရ
တယ္ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့၊ အာေပါဓါတ္ရဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္အရ စီးစီး ေလးမွၾကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့၊ အစားအစာေတြ
ကို စီးစီးေလးျဖစ္ေအာင္ျပဳလုပ္ျပီးမွစား ၾကတယ္၊ အရည္ေလးမွၾကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့လည္း အရည္ေတြကို
ေသာက္ၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအာေပါဓါတ္ဆိုတဲ႔ရုပ္ၾကီးကလည္း ေက်းဇူးသိတတ္တာမဟုတ္ဘူး၊တစ္ေန႔က်
ကိုယ့္ကိုဖ်က္ဆီးပ်က္တာပါပဲ၊အာေပါဓါတ္ဖ်က္လို႔ ေသရတယ္ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့၊ ေတေဇာဓါတ္ရဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္
အရ ပူပူေႏြးေႏြးေလးမွ ၾကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့ ပူပူေႏြးေႏြး အစားအစာေတြကိုစားၾကတယ္၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၀တ္ၾကတယ္၊ ေအးေအးေလးမွၾကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ေအးတဲ့အစားအစာ ေအးတဲ့ေရေတြကိုေသာက္ၾက
ရတယ္၊ေအးတဲ့ေနရာေတြမွာေနၾကတယ္၊ ေအးတဲ့ေရေတြကိုခ်ဳိးၾကတယ္ ဒါေပမဲ့အဲဒီေတေဇာဓါတ္ဆိုတဲ့ရုပ္
ၾကီးကလဲ ေက်းဇူးသိတတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ေန႔က်ကိုယ့္ကိုဖ်က္ဆီး ပစ္တာပဲ၊ေတေဇာဓါတ္ဖ်က္လို႔ ေသ
ရတယ္ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့၊ ၀ါေယာဓါတ္ရဲ့ေတာင္းဆို ခ်က္အရ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားေနမွ က်န္းမာတယ္ဆိုလို႔လႈပ္လႈပ္
ရွားရွား ေနၾကရတယ္၊ ပံုမွန္လမ္း ေလွ်ာက္ေပးၾကျပန္တယ္၊ တစ္ခါ ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနမွ ဆိုျပန္ေတာ့လည္းျငိမ္
ျငိမ္ေလးေန ေပးၾကရျပန္တယ္၊ ဒါေပမဲ့အဲဒီ၀ါေယာဓါတ္ဆိုတဲ့ ရုပ္ၾကီးကလည္း ေက်းဇူးသိတတ္တာမဟုတ္
ဘူး တစ္ေန႔က်ရင္ ကိုယ့္ကိုဖ်က္ဆီးပစ္တာပဲ ၀ါေယာဓါတ္ ဖ်က္လို႔(ေလဖ်က္လို႔) ေသရတယ္ဆိုတာ
မ်ဳိးေတြေပါ့။
လူလို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရုပ္၀တၳဳအားလံုးရဲ့ေနရာတိုင္းမွာ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ဆို တဲ့ အဆိပ္ေတြကပ်ံ႕ႏွံ႔ျပည့္
ႏွက္ေနတဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြး အေၾကာင္း မေရြး ေသေၾကပ်က္စီးနိုင္တာကိုေတြးျပီးေတာ့
ေၾကာက္တတ္ရမယ္ လူဆိုတဲ့ တို႔ တေတြဟာ ဘာမွမခိုင္မာတဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာပါလား
အထိမခံ ေၾကြပန္းကန္ဆိုသလိုပဲ ကြဲးလြယ္ ေၾကြလြယ္ ပ်က္စီးလြယ္ ေသလြယ္ေပ်ာက္လြယ္တဲ့ သတၱ၀ါပါ
လားလို႔ အျမဲႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ရမယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရေတြပါလားလို႔ဆင္ျခင္
သံုးသပ္တဲ့ အသိဥာဏ္ျဖစ္ေပၚလာရမယ္လို႔ေျပာတာ၊ ဗုဒၶ ဘုရားရွင္ကေဟာေတာ္မူထားတယ္၊ ရုပ္ နာမ္
ခႏၶာ ဆိုတာလူသတ္သမားပဲတဲ့။
ဒကာၾကီး။ ။ မွန္ပါ တပည့္ေတာ္နားလည္ပါျပီ -
ပထမအခ်က္က - လူဆိုတာ ေပ်ာက္လြယ္ ပ်က္လြယ္တဲ့ ရုပ္ နာမ္ ၀တၳဳပစၥည္း ေတြနဲ႔တည္ေဆာက္ထား
တာလို႔ မထမဆံုးသိရမယ္၊
ဒုတိယအခ်က္က - အဲဒီ ရုပ္ နာမ္ ၀တၳဳ႕ပစၥည္းေတြဆိုတာ အဆိပ္ေတြနဲ႔ျပည့္ေန တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး
ပ်က္စီးနိုင္တယ္ဆိုတာကိုသိျပီး ေၾကာက္တတ္ မုန္းတတ္ ျငီးေငြ႔ တတ္ရမယ္လို႔ေျပာတာ မဟုတ္လား ဘုရား။
စာေရးသူ။ ။ ဒကာၾကီးက အေတာ္သေဘာေပါက္လာျပီ၊ ျပီးမွ ဒကာမၾကီးကိုထပ္ရွင္းျပလိုက္အံုး၊ေနာက္
ဆံုး တစ္ဆင့္က်န္ေသးတယ္ ဒီေလာက္သိရံုနဲ႔ ရပ္ေနလို႔မရ ေသးဘူး အဆိပ္ရစ္ေတြနဲ႔ ေျမြဆိုးကို ေၾကာက္
ေတာ့ ဘာလုပ္ၾကမလဲ၊
ဒကာၾကီး။ ။ အေ၀းသို႔ႏွင္ပစ္မယ္ ဒါမွမဟုတ္ သတ္ပစ္ရမယ္ ဘုရား၊
စာေရးသူ။ ။ အင္း - ဟုတ္ျပီ အဲဒီလိုပဲ ဒကာၾကီးရဲ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လူဆိုးလို႔ေခၚတဲ့ ရုပ္ နာမ္ တ
ရားေတြကိုလည္း တပ္မက္မႈ တြယ္တာမႈကင္းမယ္၊ ဥေပကၡာျပဳ လွ်စ္လ်ဴရႈနိုင္ရမယ္၊ ရုပ္ နာမ္ သခၤါရတရား
ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေလာဘ လည္းမျဖစ္ေစနဲ႔ သတိနဲ႔ထိမ္းျပီး အသိတရားနဲ႔ ဆင္ျခင္ သူ႔ သဘာ၀ ျဖစ္ပ်က္
ကိုျမင္ေန ရင္ ကိုယ့္ရံစိတ္အစဥ္ စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း အျပစ္ကင္းေနတယ္ မဟုတ္လား။
ဒကာၾကီး။ ။ မွန္ပါ။
စာေရးသူ။ ။ ကိုယ့္ရဲ့စိတ္အစဥ္ စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း အျပစ္ကင္းေနရင္ အဲဒါနိဗၺာန္္ဆိုတဲ့ သႏ ၱိသုခ အျငိမ္း
ဓါတ္ကို ရဖို႔အတြက္ လမ္းမွန္ေပၚကို ေရာက္ေနတာပဲ၊ ေလာကုတၱရာရဲ့ေရွ့ေျပးေလာကီမဂ္ဆိုက္ေရာက္ျပီ
လို႔ေျပာလုိ႔ရတယ္။
ဒကာၾကီး။ ။ မွန္ပါဘုရား၊အေတာ္သဘာ၀က်တာပဲ၊တပည့္ေတာ္တို႔လို ေတာသားေတြကိုနားလည္ေအာင္
အခုလိုရွင္းျပတာ ေက်းဇူးပါပဲ။
စာေရးသူ။ ။ ေက်းဇူးတင္မေနပါနဲ႔ ဒကာၾကီးရယ္ သားကအေဖကို ဗုဒၶအလိုက် ေက်းဇူးဆပ္ေနတာပါ၊ ကဲ
ရွင္းေအာင္ထပ္ေျပာမယ္။
အဆိပ္ေတြ အရစ္ေတြပါတဲ့ ေျမြကို ေျမြဆိုးလို႔ သတ္မွတ္သလို - အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ အဆိပ္ေတြအရစ္ေတြပါ
တဲ့ လူကိုလည္း လူဆိုးလို႔သိပါ။
ေျမြဆိုးလို႔သိတဲ့အခါ ဒုကၡေကာင္ အႏ ၱရာယ္ေပးမဲ့အေကာင္ဆိုျပီး ရံြမုန္းၾက သလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္
လည္း ဒုကၡေပးမယ့္ အႏ ၱရာယ္ေပးမယ့္ အဆိပ္ေတြနဲ႔ ပါလားလို႔သိျပီး ရြံပါ မုန္းပါ။
ေျမြဆိုးကို ရြံမုန္းလို႔သတ္ပစ္လိုက္သလို လူဆိုးျဖစ္တဲ့ ဒီရုပ္နာမ္ခႏၶာကိုလည္း တြယ္တာမႈကင္း သံ
ေယာဇဥ္ ရွင္းေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါလို႔တိုက္တြန္းပါတယ္။
ကဲကဲအခ်ိန္လည္း အေတာ္ေမွာင္သြားျပီ တရားအလင္းေရာင္ နဲ႔နိဂံုးခ်ဳပ္ၾကစို႔ ဟုိ ဂါထာတစ္ပုဒ္ ရၾကတယ္မ
ဟုတ္လား။`သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥတိ၊ ယဒါ ပညာယ ပႆတိ၊ အထနိဗၺိႏၵတိ ဒုေကၡ၊ ဧသ မေဂၢါ ၀ိသုဒိၶယာ´
ဆိုတာေလ။
ဒကာၾကီး။ ။ မွန္ပါ - ရဖူးပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ရြာမွာ ညစဥ္ရြာလယ္ ဓမၼာရံု မွာ စုေပါင္းဘုရားရွိခိုးရင္ ရြတ္တဲ့ စာထဲမွာပါတယ္။
စာေရးသူ။ ။ အဲဒီဂါထာရဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုသိလား။
ဒကာၾကီး။ ။ မသိပါဘူးဘုရား သူမ်ားရြတ္လို႔လိုက္ရြတ္တာပါ။
စာေရးသူ။ ။ အင္းအဓိပၸါယ္မသိပဲ ရြတ္ေနတာဆိုေတာ့ အရြတ္ကိုစားရသလို အရသာမရွိျဖစ္ေနမွာေပါ့၊
ဦးဇင္းေျပာျပမယ္ နားေထာင္။
`သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာတိ ယဒါ ပညာယ ပႆတိ´ ဆိုတာက ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရ အားလံုးကို`အနိစၥ´
(မျမဲဘူး)လို႔သိေအာင္ ျမင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါလို႔ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္တယ္၊ ယထာဘူတဥာဏ္ လို႔ေခၚတယ္။
`အထနိဗၺိႏၵတိ ဒုေကၡ´ဆိုတာက မျမဲတဲ့အတြက္ ဒုကၡသက္သက္ျဖစ္တဲ့ အဲဒီ ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရ ေတြကို ရြံ
ပါ မုန္းပါ စိတ္ကုန္ပါလို႔ဆို ဆိုလိုတယ္ နိဗၺိႏၵ ဥာဏ္ လို႔ေခၚတယ္။
`ဟသ မေဂၢါ ၀ိသုဒၶိယာ´ဆိုတာက ျငီးေငြ႔ ရြံမုန္း၍ စိတ္ကုန္သလို ျဖစ္လာတဲ႔ အခါ အသိဥာဏ္လြတ္ထြက္မ
သြားေစပဲ အာလယျပတ္လိုက္ပါ၊ တြယ္တာ တပ္မက္မႈ အသစ္အသစ္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ ေႏွာင္ၾကိဳးအားလံုးကို
ျဖတ္ေတာက္ျပီး သံေယာဇဥ္နယ္မွ လြတ္ေအာင္ ရုန္းထြက္ပါလို႔ ဆိုလိုတယ္၊ အဲဒါ မဂ္ဥာဏ္ ပဲေပါ့။
ဒကာၾကီး။ ။ ေၾသာ္ - အေရးၾကီးတဲ့ ဥာဏ္စဥ္သံုးပါးပဲေပါ့ ဘုရား။
ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရ အားလံုးကို အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱလို႔ အမွန္အကန္ သိတာက `ယထာဘူတဉာဏ္´
အမွန္အတိုင္းသိျပီး ျငီးေငြ႔စိတ္ကုန္စရာေတြပဲလို႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္နိုင္တာက `နိဗၺိႏၵဉာဏ္´
တကယ္ျငီးေငြ႔ တကယ္စိတ္ကုန္ျပီး ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရေတြကို စြန္႔ပစ္နုိင္ တာ အသစ္အသစ္မလိုခ်င္ေတာ့
တာက`မဂ္ဉာဏ္´လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ လား ဘုရား။
စာေရးသူ။ ။ သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ ဒကာၾကီး၊ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ထပ္ေျပာရရင္ ဘယ္အရာမဆိုျဖစ္ျပန္ပ်က္ျပန္
ေလာကဓံ ဆိုသလိုပဲ ျဖစ္ျပီလွ်င္ပ်က္တာပဲ ဆိုတဲ့ အျဖစ္မွန္ သဘာ၀အမွန္ကို သိေအာင္လုပ္၊
- ရံြမုန္းနိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား။
- ေနာက္ကုိ ျပန္ၾကည့္ ျပန္ၾကည့္ လုပ္မေနနဲ႔၊ ျငိမေနနဲ႔ လိုဆိုလိုရင္းပဲ။
ျဖစ္ပ်က္ႏွစ္တန္ အျမင္မွန္ ေခၚရန္ ယထာဘူတ။
ျဖစ္ပ်က္ျမင္ကာ ျငီးေငြ႔လာ မွတ္ပါ နိဗၺိႏၵ။
ျငီးေငြ႔ေသာအခါ မတြယ္တာ အဲဒါ မဂ္ဉာဏ္ဗ်။
မဂ္ေပါက္ဖို၀င္ နိဗၺာန္ျမင္ အစဥ္ျငိမ္းေအးရ……
လို႔ လကၤာ ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြ ေရးသား သီကုံုးထားတာ ရွိတယ္။ ကဲ - ကဲ ဦးဇင္း ျပန္ၾကြေတာ့မယ္။
ဒကာၾကီး။ ။ ဟဲ႔သားၾကီး ဦးဇင္းကို ေက်ာင္းေရာက္ေအာင္ လိုက္ပို႔လိုက္အံုး၊ ေမွာင္ေနတယ္၊ဓါတ္မီးယူသြား။
စာေရးသူ။ ။ အင္းလမ္းခရီးမွာ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ မကတိအေမွာင္ကို ထြင္း ေဖာက္ဖို႔ အလင္းေရာင္လို
အပ္သလို၊ သံသရာခရီးမွာ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ဘ၀ အေမွာင္ကို ထြင္းေဖါက္ဖုိ႔ ပညာအလင္းေရာင္ လိုအပ္
တယ္ေနာ္။
ဒကာၾကီး။ ။ မွန္ပါ - မွန္ပါ့၊
ဒီေန႔ ဦးဇင္း မိန္႔သြားတာေတြက မွတ္သားစရာ လိုက္နာစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဖိုးတန္လိုက္တာ။
သာဓုပါဘုရား- သာဓု - သာဓု။
အရွင္သိရီဒတၳာလကၤာရ
No comments:
Post a Comment