အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး-၏ ယမမင္းထံ အစစ္ခံ သံေပါက္

ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ အမတ္ၾကီးဦးေပၚဦးရဲ႕ ယမင္းထံအစစ္ခံသံေပါက္ ေလးမွာ
မွတ္သားဖြယ္ရာ၊ သံေ၀ဂရ စရာေလးေတြပါေနတာမုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္းဖတ္ေစခ်င္တာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ျပန္
တင္ေပးလုိက္တာပါ....ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ မဂၤလာသတင္းစဥ္ မွာဖတ္လုိက္ရတာပါ..။ စာေရးသူတင္ျပထားတဲ႕အတုိင္း
ကၽြန္ေတာ္ျပန္တင္ထားပါတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေတြလည္း ပုိ႔စ္ေလးကုိဖတ္ျပီးရင္အသိတရားေလးတခုေတာ႕
တုိးမွာပါ...။



ဦးေပၚဦးကို ေရႊဘိုျမိဳ႔နယ္၌ ျမန္မာႏွစ္ ၁၁၂၁-ခုႏွစ္တြင္ ေမြးဖြားသည္။ ဘိုးေတာ္ဗဒံုမင္း အိမ္ေရွ႔မင္းျဖစ္စဥ္က

အိမ္ေတာ္ပါ ငယ္ကၽြန္ရင္းလည္း ျဖစ္၏။ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရား ေလွျပိဳင္ပြဲ အရႈံးအႏိုင္၊ ဧရာဝတီျမစ္ ခုန္ကူးမည့္

မင္းကြန္းက ျခေသၤ့ႀကီး၊ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ ေရတိုးတာ မဟုတ္ဘဲ ေရေရာင္တာပါဘုရား-စသည္ျဖင့္ ဟာသ

ဇဝနဉာဏ္ ရႊင္ရႊင္ျဖင့္ ေလွ်ာက္တင္ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါသည္။


ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဘိုးေတာ္၊ ဘႀကီးေတာ္၊ သာယာဝတီမင္း သံုးဆက္တိုင္တိုင္ ပညာရွိအမတ္ႀကီးအျဖစ္ ခစား

ထမ္းရြက္ခဲ့ျပီး ျမန္မာႏွစ္ ၁၂၀၀-ျပည့္ႏွစ္ အသက္ ၈၀-နီးနီး အရြယ္ေရာက္မွ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ဦးေပၚဦး ကြယ္

လြန္ခ်ိန္စ်ာပနအခမ္းအနားတြင္သူ၏ႀကိဳတင္မွာၾကားခ်က္အရအေလာင္းထည့္ရာမွာလက္တဖက္ကို ေခါင္းျပင္

ဘက္သို႔ ထုတ္ထားခဲ့သည္။ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္က ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ဂုဏ္ျဒပ္ ဟူသမွ် ေသရာသို႔

ယူမသြားႏိုင္၊ လက္ဗလာျဖင့္သာ သြားရေၾကာင္း လူအမ်ားသိေစလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။

ယခုတိုင္ ေျပာစမွတ္တြင္ေနေသာ ျဖစ္ရပ္ပါ။


ယမမင္းထံ အစစ္ခံ သံေပါက္၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာမွာ မဇၩိမနိကာယ္ ဥပရိပဏၰာသ ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဌိေတာ္

မ်ားတြင္လာရွိေသာ ေဒဝဒူတသုတ္ ျဖစ္ပါသည္။ ေဒဝဒူတ ဆိုသည္မွာ နတ္တမန္-ဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ ကေလးသူ

ငယ္၊ သူအို၊ သူနာ၊ သူေသ၊ အက်ဥ္းသား-ဆိုေသာ နတ္တမန္သဖြယ္ ပုဂၢိဳလ္ငါးဦးျဖင့္ ယမမင္းႀကီးက ငရဲသား

အား ေမးစိစစ္ပံုမ်ားကို ေဖာ္ျပထားေသာသုတ္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်းဇူးရွင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဓမၼကထိကအဂၢမဟာပ႑ိ

တ အမရပူရျမိဳ႔ မဟာဂႏၶာရံုေက်ာင္းတိုက္ နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ အရွင္ကု႑လာဘိဝံသ ေရးဖြဲ႔ေသာ

သံေပါက္လကၤာမ်ားကို ရႈပါ။



၁။ ရပ္ႀကိဳရပ္ၾကား၊ လွည့္ပတ္သြား၊ ငါးပါးတမန္ေတာ္၊

ျမင္သူနည္းပါး၊ မျမင္မ်ား၊ ထူးျခားလွပါေသာ္၊

မျမင္ေလလား၊ ျမင္ေလလား၊ စဥ္းစားၾကပါေနာ္။


၂။ ဟစ္ေအာ္ဆံုးမ၊ တရားျပ၊ ငါးဝတမန္ေတာ္၊

ၾကားသူနည္းပါး၊ မၾကားမ်ား၊ ထူးျခားလွပါေသာ္၊

မၾကားေလလား၊ ၾကားေလလား၊ စဥ္းစားၾကပါေနာ္။



၃။ ကေလးေလးက၊ ျမတ္ဓမၼ၊ ေဟာျပေတြ႔တိုင္းသာ၊

ကၽြႏ္ုပ္လိုပဲ၊ သင္တို႔လည္း၊ ျဖစ္ျမဲဓမၼတာ၊

မျဖစ္ခင္က၊ ကုသလ၊ ျပဳၾကဖန္ခါခါ၊

ဇာတိလြတ္ေရး၊ ေျမႇာ္ေထာက္ေတြး၊ မေႏွးက်င့္ၾကပါ။


၄။ သူအိုႀကီးက၊ ျမတ္ဓမၼ၊ ေဟာျပေတြ႔တိုင္းသာ၊

ငါအိုသလိုပဲ၊ သင္တို႔လည္း၊ အိုျမဲဓမၼတာ၊

မအိုခင္က၊ ကုသလ၊ ျပဳၾကဖန္ခါခါ၊

အအိုလြတ္ေရး၊ ေျမႇာ္ေထာက္ေတြး၊ မေႏွးက်င့္ၾကပါ။



၅။ သူနာႀကီးက၊ ျမတ္ဓမၼ၊ ေဟာျပေတြ႔တိုင္းသာ၊

ငါနာသလိုပဲ၊ သင္တို႔လည္း၊ နာျမဲဓမၼတာ၊

မနာခင္က၊ ကုသလ၊ ျပဳၾကဖန္ခါခါ၊

အနာလြတ္ေရး၊ ေျမႇာ္ေထာက္ေတြး၊ မေႏွးက်င့္ၾကပါ။



၆။ သူေသႀကီးက၊ ျမတ္ဓမၼ၊ ေဟာျပေတြ႔တိုင္းသာ၊

ငါေသသလိုပဲ၊ သင္တို႔လည္း၊ ေသျမဲဓမၼတာ၊

မေသခင္က၊ ကုသလ၊ ျပဳၾကဖန္ခါခါ၊

အေသလြတ္ေရး၊ ေျမႇာ္ေထာက္ေတြး၊ မေႏွးက်င့္ၾကပါ။



၇။ အက်ဥ္းသမားက၊ ျမတ္ဓမၼ၊ ေဟာျပေတြ႔တိုင္းသာ၊

ကၽြႏ္ုပ္လိုပဲ၊ သင္တို႔လည္း၊ ျဖစ္ျမဲဓမၼတာ၊

မျဖစ္ခင္က၊ ကုသလ၊ ျပဳၾကဖန္ခါခါ၊

ေႏွာင္ဖြဲ႔လြတ္ေရး၊ ေျမႇာ္ေထာက္ေတြး၊ မေႏွးက်င့္ၾကပါ။



ယမမင္းႀကီးက ငရဲျပည္ေရာက္လာသူမ်ားကို ေမးစိစစ္ရသည္ဆိုေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္ကမူ အပါယ္ဘံုသား

မဟုတ္ပါ။ စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘံု၌ ပါဝင္ေသာ ေဝမာနိကျပိတၱာမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ ေဝမာနိကျပိတၱာတို႔၏ အရွင္

ဘုရင္ျဖစ္၍ နတ္နန္းဗိမာန္၊ နတ္သမီးအျခံအရံ၊ ဥယ်ာဥ္ပေဒသာပင္ စသည္ျဖင့္ နတ္စည္းစိမ္ခံစားရသူပါ။


ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ႏွစ္မ်ိဳးေရာစပ္ျပဳခဲ့ေသာ ကံေၾကာင့္ နတ္ျပိတၱာ ျဖစ္ရသည္။ တခါတရံမွာ အကုသုိလ္အက်ိဳး

ကိုလည္း ခံစားရ၏၊ ယမမင္းက တေယာက္တည္းရွိတာ မဟုတ္ပါ၊ ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္၏ တံခါးဝတိုင္းမွာ ရွိပါသည္၊

ငရဲတထပ္ တံခါးေလးခုျဖစ္၍ ယမမင္းေပါင္း ၃၂-ေယာက္ပင္ ရွိ၏။


သူက နတ္ျပိတၱာမ်ိဳးျဖစ္၍ တရားနာ တရားအားထုတ္ခြင့္ရျပီး ကၽြတ္တန္းဝင္ခြင့္ ရွိပါသည္။ တရားထူးရလွ်င္

အကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပး မခံစားရေတာ့ဘဲ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္မ်ား ျဖစ္လာၾကပါသည္။ ယမမင္းအေၾကာင္း

အက်ယ္တဝင့္ သိလိုပါက (မ၊ ဌ၊ ၄-၁၆၄) တြင္ ရႈပါ။


ယမမင္းထံ အစစ္ခံ ဆိုေပမယ့္ ဘဝတပါးေျပာင္းသြားသူတိုင္း အစစ္ခံရျခင္း မဟုတ္ပါ၊ လူ႔ဘံု၊ နတ္ရပ္ေရာက္

ထိုက္ေသာ ကုသိုလ္ရွင္မ်ား ဆိုင္ရာသုဂတိဘံုသို႔ ေရာက္သြားၾကသလို အကုသိုလ္ကံႀကီးသူ တို႔မွာလည္း ထိုက္

သင့္ရာ ငရဲသို႔ တိုက္ရို္က္ပင္ ေရာက္သြားၾကပါ၏။ အကုသိုလ္ကံ အနည္းငယ္ျပဳသူတို႔သာ ယမမင္းထံ အစစ္ခံ

ၾကရပါသည္။ ယမမင္းက ထိုသူ၏ ေမ့ေလ်ာ့ေနေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားကို အစေဖာ္ေပးသျဖင့္ကယ္တင္

ရွင္ဟုပင္ ဆိုႏိုင္ပါသည္။ သံေပါက္လကၤာမ်ားကို မွတ္သားၾကပါဦးစို႔။


၁။ အိုကြယ့္ေယာက်္ား၊ လူ႔ျပည္သား၊ ဘယ္တရားမ်ား က်င့္ခဲ့တယ္၊?

ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမွာ၊ ေလွ်ာက္စရာ၊ ဘယ္ဟာကိုမွ် မရွိတယ္။


၂။ ကုသို္လ္ေကာင္းမႈ၊ တခုခု၊ မျပဳခဲ့လားကြယ္၊?

ယမရာဇာ၊ ေမးေသာခါ၊ ခမ်ာမႈိင္၍ေနရွာတယ္။


၃။ အေမာင္ေယာက်ာ္း၊ သတိထား၊ စဥ္းစားပါဦးကြယ္၊?

ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ သာသနာ၊ မထြန္းပါလားကြယ္၊?

ကၽြန္တာ္တို႔ရြာ၊ သာသနာ၊ ထြန္းလွပါေတာ့တယ္။



၄။ ပဗၺဇၨိတ၊ ဒုလႅဘ၊ မရခဲ့လားကြယ္၊?

သာသနာစက္၊ ရဟန္းဘက္၊ စိတ္မွ် မသက္တယ္။


၅။ ရဟန္းျဖစ္မွာ၊ မင္းဆရာ၊ မေဟာပါလားကြယ္၊?

ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ၊ ေဟာျပရွာ၊ နားမွာ မဝင္တယ္၊

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မွာ၊ သည္အခါ၊ ရြာသာေရာက္ေတာ့တယ္။


၆။ ေယာက်္ားစစ္ပ၊ လွလွရ၊ မင္းဘဝကို ႏွေျမာတယ္

လူတို႔ျပည္ရြာ၊ အေမာင့္မွာ၊ ဘာမ်ားလုပ္ခဲ့တယ္၊?

ကၽြန္ေတာ့္မယား၊ စားဖို႔မ်ား၊ ႀကိဳးစားလုပ္ခဲ့တယ္။


၇။ အေမာင္အေမာင္၊ ေယာင္ေတာင္ေတာင္၊ အေမာင္မွားခဲ့တယ္၊

သဒၶါေျဖာင့္တန္း၊ ဒါနခန္း၊ ေျပာစမ္းပါဦးကြယ္၊?

သားႀကီးရွင္ျဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္စစ္၊ ညႇစ္၍လွဴခဲ့တယ္။


၈။ လွဴေသာအခါ၊ ေစတနာ၊ သံုးျဖာညီလားကြယ္၊?

သံုးခ်က္ေစတနာ၊ နည္းလွပါ၊ မွန္စြာေလွ်ာက္ေတာ့မယ္၊

ကၽြန္ေတာ့္အလွဴ၊ ေၾကြးေတြပူ၊ ေငြကူေမွ်ာ္မိတယ္။

ကူေငြႏွင့္သာ၊ ငါလွဴတာ၊ ေထမိပါရင္ ေတာ္ေရာ့မယ္။

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မွာ၊ သည္လိုသာ၊ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။


၉။ ယုတ္ျမတ္မဟူ၊ စားေသာက္သူ၊ ၾကည္ျဖဴပါလားကြယ္၊?

ေငြကူမ်ားရာ၊ လူခ်မ္းသာ၊ မ်က္ႏွာလို္က္၍ ေကၽြးခဲ့တယ္၊

မ်က္ႏွာနည္းပါး၊ လူမြဲမ်ား၊ မလႊဲသာေကၽြး ေကၽြးရတယ္။

လူခ်မ္းသာပင္၊ မ႑ပ္ဝင္၊ ဖ်ာလွ်င္ သင္ျဖဴး ခင္းေပးတယ္၊

သည္ကို ဟိုကုိ၊ ၾကြပါဆို၊ ဗ်ိဳဗ်ာမစဲ ေခၚခဲ့တယ္၊

ကြမ္းေဆးလက္ဖက္၊ ဆီစက္စက္၊ ဝက္ႏွင့္ၾကက္သား ေကၽြးခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမွာ၊ ေငြမ်က္ႏွာ၊ သည္လိုဟာမွ သဒၶါတယ္။


၁၀။ မင္းအလွဴမွာ၊ ေငြကုန္သာ၊ ႏွေျမာပါဘိကြယ္၊

ပရိကၡရာ၊ ေဆာင္ရန္မွာ၊ ေကာင္းစြာ လွဴလားကြယ္၊?

ပရိကၡရာ၊ ညံ႔လွစြာ၊ အဖိုးခ်ိဳတာ ေရြးဝယ္တယ္။


၁၁။ လွဴေသာအခါ၊ ပစၥည္းမွာ၊ စင္ၾကယ္ပါလားကြယ္၊?

ကၽြန္ေတာ္လွဴတာ၊ ပစၥည္းမွာ၊ ခိုးတာမ်ားခဲ့တယ္။


၁၂။ ပစၥည္းကုန္မွာ၊ မင္းလွဴတာ၊ ဝမ္းနည္းပါေလတယ္။

ဘုန္းႀကီးပင့္ခန္း၊ အလမ္းလမ္း၊ ေျပာစမ္းပါဦးကြယ္၊?

အက်င့္သိကၡာ၊ ေရြးခ်ယ္ကာ၊ ျမတ္ရာကိုယ္ေတာ္ပင့္လားကြယ္၊?

သည္လိုဟာမွာ၊ မေလ့လာ၊ မ်က္ႏွာနာမွ ပင့္ခဲ့တယ္၊

ႏႈတ္ဆက္ေခၚငင္၊ မ်က္ႏွာရႊင္၊ ပုဂၢိဳလ္ေကာင္းလို႔ ထင္ခဲ့တယ္၊

သည္လိုဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ္မွာ၊ မ်ားစြာပင့္ခဲ့တယ္၊

တို႔အမ်ိဳးပါ၊ တို႔ဆရာ၊ တို႔ရြာကိုယ္ေတာ္ပင့္ဦးမယ္၊

ေျပာင္းႏွင့္စပါး၊ မင္းတို႔မ်ား၊ ဘယ္ေလာက္ရလားကြယ္၊

ေက်ာင္းကိုမ်ားသြား၊ ရယ္ဟားဟား၊ လက္ဖက္ကြမ္းေဆး စားခဲ့တယ္၊

ငွက္ေပ်ာအုန္းသီး၊ ဒကာႀကီး၊ ျမည္းစမ္းပါဦးကြယ္၊

ဒီလိုေခၚဆို၊ မ်က္ႏွာခ်ိဳ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္မွ ပင့္ခဲ့တယ္၊

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာ၊ လွဴၾကတာ၊ ဒီလိုခ်ည္းသာ ပင့္ၾကတယ္၊


၁၃။ အေမာင္လွဴတာ၊ ဗလခ်ာ၊ တန္ပါဦးေတာ့ကြယ္၊

အဂၤါငါးလီ၊ ပဥၥသီ၊ ေဆာက္တည္ျမဲလားကြယ္၊?

သီလငါးပါး၊ က်င့္တရား၊ ပ်က္ျပားမ်ားခဲ့တယ္၊

သက္သတ္ခိုးမႈ၊ ကာေမသု၊ တခုမက်န္ ေပါက္ခဲ့တယ္၊

မုသားေသရည္၊ ဤႏွစ္လီ၊ ဝသီရွိတိုင္း က်င့္ခဲ့တယ္။


၁၄။ ျဖစ္ခဲေလစြ၊ လူ႔ဘဝ၊ သနားလွေတာ့တယ္၊

ကၽြန္ေတာ္ခ်ည္းသာ၊ မဟုတ္ပါ၊ လူတကာလည္း ပ်က္ၾကတယ္၊

မိန္းမေတြဟာ၊ ပ်က္လို္က္တာ၊ ေစ်းဝယ္ရာေတာင္ ရန္ျဖစ္တယ္။


၁၅။ သည္မွတခန္း၊ ေရွ႔သို႔လွမ္း၊ ေမးစမ္းပါဦးမယ္၊

ဘုရား တရား၊ သံဃာမ်ား၊ ဝပ္တြားပါလားကြယ္၊?

ဘုရားဖူးမ်ား၊ တဟားဟား၊ ေပ်ာ္ပါးရေအာင္ လိုက္ဖူးတယ္။


၁၆။ လိုက္ေသာအခါ၊ ျမတ္ဗုဒၶါ၊ ၾကည္ညိဳလွစြာ ဖူးလားကြယ္၊?

ဗုဒၶဂုေဏာ၊ စိတ္မေစာ၊ ရယ္ေမာ စားေသာက္ ျပန္ခဲ့တယ္။


၁၇။ မာတာပိတ၊ မိႏွင့္ဘ၊ ညြတ္ခယလားကြယ္၊?

မညြတ္ခဘဲ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း၊ ဆဲေတာင္ဆဲေသးတယ္။


၁၈။ မွားစြမွားစြ၊ ေမာင္ဗာလ၊ သနားပါဘိကြယ္၊

တရားေတာ္မွာ၊ ေဒသနာ၊ ၾကားနာရဲ႔လားကြယ္၊?

စိတ္ကမပါ၊ ရွက္လိုက္တာ၊ လူဆိုမွာေၾကာင့္ နာဖူးတယ္။


၁၉။ နာေသာအခါ၊ မင္းစိတ္မွာ၊ သဒၶါၾကည္ႏူးရွိလားကြယ္၊?

ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား၊ စိတ္ကသြား၊ ေတာထဲမ်ားေတာင္ ေရာက္ေသးတယ္။


၂၀။ ပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာ၊ ေဟာၾကားပါ၊ သည္တခါလားကြယ္၊?

ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမွာ၊ တခါသာ၊ လူမ်က္ႏွာေၾကာင့္ လိုက္ေသးတယ္။


၂၁။ သည္တခါနာ၊ အေမာင့္မွာ၊ ၾကည္ညိဳပါလားကြယ္၊?

တရားလည္းခ်၊ အိပ္ေရးဝ၊ ထ၍ျပန္ခဲ့တယ္၊

မိန္းမေတြဟာ၊ ငိုက္လိုက္တာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္ သာေသးတယ္။


၂၂။ စံေက်ာင္းဝိဟာ၊ ျမတ္သံဃာ၊ ဆည္းကပ္ပါလားကြယ္၊?

ဆြမ္းမုန္႔ငွက္ေပ်ာ၊ ေက်ာင္းမွာေပါ၊ ေရာ၍လိုက္ဖူးတယ္။


၂၃။ လိုက္ေသာအခါ၊ ေထရ္သံဃာ၊ ရဟႏၲာလို႔ ထင္လားကြယ္၊?

ဘုန္းႀကီးနားမွာ၊ မေရာက္ပါ၊ ေတာ္ရာေခ်ာင္က ခိုခဲ့တယ္။


၂၄။ ခိုေသာအခါ၊ မင္းစိတ္မွာ၊ ၾကည္ညိဳပါလားကြယ္၊?

ၾကည္ညိဳေဝးကြာ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာ၊ စားစရာသာ ၾကည့္ခဲ့တယ္၊

စားစရာျမင္၊ မေကၽြးလွ်င္၊ စိတ္တြင္ျပစ္မွားတယ္၊

ဘုန္းႀကီးႏွယ္ကြာ၊ ႏွေျမာတာ၊ သည္လိုမ်ားေတာင္ ဆိုမိတယ္၊

ကၽြန္ေတာ္ခ်ည္းသာ၊ မဟုတ္ပါ၊ သူတကာလည္း ဆိုၾကတယ္။


၂၅။ ေက်ာင္းပစၥည္းမ်ား၊ အေမာင္အား၊ ေရွာင္ရွားရဲ႔လားကြယ္၊?

စားသည့္ထမင္း၊ ဝမ္းေတာင့္တင္း၊ ေက်ာင္းက အႏိုင္ဆင္းခဲ့တယ္။


၂၆။ စားသည္မယြင္း၊ ေက်ာင္းတလင္း၊ ခတ္ျခင္း တံျမက္ လွည္းလားကြယ္၊?

မလွည္းမိပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာ၊ စားျပီးေသာက္ခါ ျပန္ခဲ့တယ္၊

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာ၊ လူေတြဟာ၊ သည္လိုခ်ည္းသာ စားၾကတယ္။


၂၇။ အေမာင္ေယာက်္ား၊ မင္းျဖစ္ျငား၊ သနားပါဘိတယ္၊

ဥပုသ္ေစာင့္ခန္း၊ ေရွ႔သို႔လွမ္း၊ ေမးစမ္းပါဦးမယ္၊

ဥပုသ္အဂၤါ၊ အရိယာ၊ ျဖဴစြာသီလ ေစာင့္လားကြယ္၊?

ဘုန္းႀကီးမ်ားထံ၊ သီလခံ၊ ကၽြက္ဆူညံေအာင္ ေျပာခဲ့တယ္။


၂၈။ ေျပာေသာစကား၊ မင္းျဖစ္ျငား၊ တရားေၾကာင္းလားကြယ္၊?

တရားေၾကာင္းရာ၊ မဟုတ္ပါ၊ ေရာက္မိေရာက္ရာ ေျပာပါတယ္၊

လယ္ယာ-ကၽြဲ-ႏြား၊ ေျပာင္း-စပါး၊ သားမယားေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္၊

စပ္မိစပ္ရာ၊ ေျပာလိုက္တာ၊ ႏြားခ်င္းလဲရာ ေရာက္ေသးတယ္၊

စကားမဆံုး၊ တေန႔လံုး၊ အုန္းအုန္းကၽြတ္ကၽြတ္ ညံခဲ့တယ္၊

ဥပုသ္ေစာင့္ရာ၊ ေျပာၾကတာ၊ မိုးမရြာေၾကာင္းသာ မ်ားၾကတယ္။


၂၉။ သီလေပ်ာက္က်ား၊ ေစာင့္ေလျငား၊ မိုးကားကြက္ၾကား ရြာတတ္တယ္၊

မင္းတို႔လူ႔ေဘာင္၊ သီလေၾကာင္၊ မိုးေရွာင္ကြင္းတတ္တယ္၊

မင္းတုိ႔ျဖစ္ပံု၊ အလံုးစံု၊ အကုန္ေတြးပကြယ္၊

မင္းတို႔ေစာင့္တာ၊ ဥပုသ္မွာ၊ ထမင္းဆာတာ သနားတယ္၊

ဘာဝနာလမ္း၊ ကမၼ႒ာန္း၊ စီးျဖန္းပါလားကြယ္၊?

ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာ၊ အလုပ္မွာ၊ လြန္စြာ နည္းခဲ့တယ္။



၃၀။ တရားစကား၊ အေမာင့္အား၊ ေဆြးေႏြးပါလားကြယ္၊?

တတ္သည္ဆိုလွ်င္၊ ကၽြန္ေတာ္ပင္၊ အလြန္ေမးခ်င္တယ္။


၃၁။ ေမးေသာအခါ၊ အေၾကာင္းရာ၊ ဘာဝနာလားကြယ္၊?

ပရိသတ္ေဘာင္၊ လူလယ္ေကာင္၊ အထင္ႀကီးေအာင္ ေမးခဲ့တယ္၊

မေျဖႏိုင္က၊ အရွက္ရ၊ နာမည္လွလွ ပ်က္ခဲ့တယ္၊

တခါတခါ၊ က်ဳပ္တို႔ရြာ၊ စာစကားသာ ေျပာၾကတယ္၊

သျဂႋဳဟ္ေဘးေပါက္၊ ေကာက္သင္းေကာက္၊ ေရာက္မိေရာက္ရာ ျငင္းၾကတယ္၊

ကၽြန္ေတာ္ကေတာင္၊ တတ္ဟန္ေဆာင္၊ ေဖာင္ေဖာင္လန္ေအာင္ ျငင္းခဲ့တယ္။


၃၂။ ျငင္းေသာအခါ၊ မင္းစိတ္မွာ၊ ဘယ္လိုပါလဲကြယ္၊?

ကၽြန္ေတာ္ကပင္၊ ဂုဏ္လိုခ်င္၊ တတ္သည္ထင္ေအာင္ ျငင္းခဲ့တယ္၊

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာ၊ လူေတြဟာ၊ စာျငင္းတာနဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္၊


၃၃။ အေမာင္ေယာက်္ား၊ ေလွ်ာက္စကား၊ အမွားေတြသာ မ်ားခဲ့တယ္၊

အားကိုးစရာ၊ ကုသိုလ္မွာ၊ ဘယ္ဟာကိုမွ မရွိတယ္၊

တခုကိုမွ၊ ေမးမရ၊ ဝမ္းနည္းလွေခ်တယ္၊

အေမာင္ျဖစ္ေထြ၊ သနားေလ၊ လူ႔ျပည္မယား မကယ္တယ္၊

မကယ္ျဖစ္တာ၊ မင္းတခါ၊ ၾကမၼာေမွာက္ေတာ့မယ္၊

အေမာင့္ျဖစ္ပံု၊ အလံုးစံု၊ အကုန္သနားတယ္၊

ယမရာဇာ၊ ေမးေသာခါ၊ ခမ်ာမႈိင္၍ ေနေတာ့တယ္၊

သည္ေသာအခါ၊ ငရဲရြာ၊ ဆြဲကာခ်ေတာ့တယ္၊

ခ်ေသာအခါ၊ သူ႔ခမ်ာ၊ ေအာ္ကာ ခံရတယ္၊

သံေပါက္အလာ၊ ႏွလံုးမွာ၊ ျမဲစြာမွတ္ၾကကြယ္။


ယမမင္းေမးလို႔မွ ေျပာစရာ ေကာင္းမႈ တခုမရွိ၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ ကင္းကြာ ဝမ္းစာရွာေဖြမႈျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ ခဲ့

ရပံု၊ တသက္မွတခါ သားႀကီးရွင္ျဖစ္အလွဴပြဲမွာပင္ ပကာသန ေရွ႔တန္းတင္၍ လွဴရက်ိဳးမနပ္ခဲ့ပံု၊ အက်င့္ပ်က္ျပား၊

မိဘႏွစ္ပါး မရိုေသ၊ အသိတရား ေပးမည့္ တရားေဒသနာပြဲၾကံဳလို႔မွ မနာယူမိပံု၊ ရွားရွားပါးပါး အခါႀကီး

ရက္ႀကီး ေက်ာင္းကန္ဘုရားေရာက္ခိုက္ကေလးမွာပင္ စားေသာက္ျငင္းခံု အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ပံု စေသာ

ပုထုဇဥ္လူသားတို႔ ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္ အဖံုဖံုကို အတိအလင္း ေဖာ္ထုတ္ထားပါ၏။


တဖက္မွၾကည့္လွ်င္ ေရွးဘိုးဘြားမ်ားေခတ္က သိုက္ျမိဳက္စည္ကားစြာ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ ကုသိုလ္ဆက္

ခဲ့ၾကပံု၊ ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သံုးသူ မ်ားျပားခဲ့ပံု၊ တရားစကား ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကပံု စသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ားကို

ထင္ေယာင္လာေစႏိုင္ေသာ သံေပါက္လကၤာမ်ားလည္း ျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။


ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဘာသာဋီကာ က်မ္းျပဳအေက်ာ္ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက အနာဂတ္သာသနာေရး

က်မ္းမွာ “သားႀကီးရွင္ျဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္စစ္၊ ညႇစ္၍လွဴခဲ့တယ္”စသည့္ လကၤာပိုဒ္မ်ား ကိုးကားလ်က္ ေငြကုန္ လူ

ပန္း အက်ိဳးမဲ့ ပကာသနအလွဴမ်ား ရပ္တန္းက ရပ္ၾကဖို႔ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဓမၼကထိက အေက်ာ္အေမာ္

ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ တရားပြဲႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ေသာ္မွ “တရားလည္းခ်၊ အိပ္ေရးဝ၊ ထ၍ျပန္ခဲ့တယ္”ဟု

ဆိုရေလာက္ေအာင္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္က ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္ေတြ တေလွႀကီးနဲ႔ပါလား။

ကုသိုလ္ရဖို႔လုပ္လွ်င္ ကုသိုလ္ျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါသည္၊ ေခၽြးဒီးဒီးက် အားစိုက္ရွာေဖြခဲ့ရေသာ ဥစၥာဓနကိုစြန္႔

လႊတ္လွဴဒါန္း ေပးကမ္းျခင္းသည္၊ တသက္တာ ဝမ္းေျမာက္ၾကည္ႏူး ကုသိုလ္ပြားဖြယ္ ျဖစ္သင့္ပါ၏။ ပကာသ

နကိစၥမ်ားျဖင့္ မိမိအလွဴဒါနကို မေလ်ာ့ပါးေစသင့္ပါ။ ဘုရားဖူးလွ်င္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ား ဆင္ျခင္မိေစဖို႔၊

အနႏၲဂိုဏ္းဝင္ မိဘႏွစ္ပါးကိ္ု ရိုေသလုပ္ေကၽြးဖို႔၊ ဥပုသ္ေစာင့္တာ ထမင္းဆာ အဖတ္မတင္ေစဘဲ ပုတီးစိပ္

ဘာဝနာတရားျဖင့္ အက်ိဳးမ်ားခဲ့ဖို႔ လိုပါသည္။


လိုရင္းကိုိသိမွ လိုရာကို ရပါမည္။ လိုရင္းမေရာက္ဘဲ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ လုပ္ေနတတ္ၾကပံုမ်ားကို “ယမမင္း

ထံ အစစ္ခံ သံေပါက္”က အထင္အရွား ျပသခဲ့ပါ၏။ ယင္းသံေပါက္လကၤာမ်ားကို အက်င့္စာရိတၱ ျပဳျပင္ေရး

စာေပအျဖစ္ ဘိုးဘြားမိဘမ်ား စြဲမက္ ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္လည္း အံဝင္ခြင္က်

ရွိေနဆဲ။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း အသိအျမင္ အလင္းေရာင္ေပးေနဦးမည္သာ။


မင္းေစာ (ေတာင္သမန္)