ကုိယ္ခ်င္းစာ နာတတ္ခဲ႕ ျပီ အေဖ

ဧျပီလ ၇ ရက္ေန႔

အင္း... ဘာလုိလုိနဲ႔ ဖုိးသားေလးေတာင္  ဒီေန႔ ၃ ႏွစ္ျပည့္ျပီပဲ…။ မိဘဆုိတဲ့  ေနရာကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္လာခဲ့တာလည္း ၃ ႏွစ္ျပည့္ျပီေပါ႔...။ ဒီေန႔ေတာ့  ထူးထူးျခားျခား  သတိရေနမိတာ အေဖ့ကုိပါ…။ ေလာကၾကီးထဲမွာ ေမေမ မရွိေတာ့ေပမဲ့ အေဖကေတာ့ ရွိေနပါေသးတယ္…။ ဒါေပမဲ့ ေမေမနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔အေဖ့ၾကား   ေတာ္ေတာ္ေလး  ေသြးေအးေနသလုိ အဆင္မေျပတဲ့ မိသားစုျပႆနာေလးေတြေၾကာင့္လည္း  သား အဖခ်င္း သိပ္ျပီး ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး မရွိလွပါ ဘူး…။ အေမခ်စ္တဲ့ သားပီပီ အေဖ့အေပၚ ေမေမနဲ႔  ပတ္သက္လုိ႔ အတုိက္အခံေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္တတ္ပါတယ္...။ ေနာက္ထပ္ ဘ၀မွာ နာက်ည္းမိတာကေတာ့  အေဖ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔  ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔  အေမ့ကုိ  ထားခဲ့ျပီး ေနာက္အိမ္ေထာင္   ျပဳသြားခဲ့တာပါပဲ…။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ ၀မ္းမနည္းခဲ့ပါဘူး… ။ အေမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ လုံျခဳံ ေႏြးေထြးပါတယ္…။ အေဖ မရွိေတာ့တဲ့  ဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔မိသားစု ဘ၀ေတြလည္း  အခ်ိန္ အတုိင္းအတာ တခုထိ တည္ျငိမ္မႈ မရခဲ့ပါဘူး…။ ဒါေပမဲ့  ေမေမ့ကုိေတာ့   ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္၊ အေဖ နဲ႔   ေနခဲ့စဥ္ကထက္   အစစအရာရာ   သာေအာင္ထားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္…။ 

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀မွာ လူမခ်မ္းသာေပမဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့၊ သာယာတဲ့၊ အမ်ားကအားက်ရတဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးအျဖစ္  ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္… ။ အဲဒီအခ်ိန္  ကတည္းက အေဖက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ထဲမွာ မရွိေတာ့တာပါ…။ အေဖ့ကုိ လုံး၀ေမ့နခဲ့တယ္  ဆုိရင္လည္း  မမွားပါဘူး…။ ကၽြန္ေတာ္  အထက္ က အကုိၾကီးနဲ႔  သူ႔ေအာက္က  မမ ကေတာ့   အေဖ့  သတင္းေလးေတြ ယူယူလာတတ္ေပမဲ့  ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ  မေျပာၾကပါဘူး…။ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းသိထားလုိ႔ပါ…။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အေဖ့ရဲ႕ အေၾကာင္းကုိ သူတုိ႔အသိဆုံးမုိ႔ပါ…။ အိမ္ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး၀င္ေငြကုိ ေမာင္ႏွ ေတြအားလုံး ၀ုိင္းရွာၾကပါတယ္. .။ ဒါေပမဲ့  အဓိက စီးပြားရွာတဲ့  သူက  ကၽြန္ေတာ္ပါ…။ ကၽြန္ေတာ္က အကုိ နဲ႔  မမကုိ သက္ေတာင့္  သက္သာ အလုပ္ေလးေတြနဲ႔   ပုံမွန္၀င္ေငြရေအာင္ပဲ   ရွာေစခဲ့ပါတယ္..။ ကုိယ္တုိင္ကေတာ႕ သူ တုိ႔ထက္ပုိျပီး ၾကိဳးစားခဲ့ ရပါတယ္၊ အပင္ပန္းခံခဲ့ ပါတယ၊္ အလုပ္မ်ိဳးစုံလုပ္လုိ႔ ရသေလာက္၀င္ ေငြရွာခဲ့ပါတယ္…။ ရွာလုိ႔ရသေလာက္ကုိလည္း တစ္ျပားမက်န္ ေမေမရဲ႕ လက္ထဲကုိ အပ္တတ္ပါတယ္…။ လၻက္ရည္ဖုိးေလာက္သာ တခါတေလ ေမေမ့ဆီက ျပန္ေတာင္းတတ္ ပါတယ္…။ ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ ကြမ္း နဲ႔ ရည္းစား(မိန္းမကိစၥ) ဆုိတာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ “ေဝရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ”မို႔ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ   အသုံးေငြလည္း  ကၽြန္ေတာ့္အတြက္  မလုိအပ္ ခဲ့ပါဘူး…။ 

ကၽြန္ေတာ့္အထက္က အကုိနဲ႔အမ ဆုိေပမဲ့လည္း သူတုိ႔လုပ္တာ လမ္းမမွန္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတတ္ပါတယ္…။ အကုိေတြ အမေတြအေပၚ မေလးစားလုိ႔ ခံေျပာတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္လုိ႔လည္း အကုိၾကီးေရာ  မမေရာ  ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ  လက္ခံတတ္ၾကပါ တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္မွားေနရင္  သူတုိ႔  ဆုံးမတာ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံတတ္ပါ တယ္…။ ေမာင္ႏွမေတြအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္   ထိန္းသိမ္းေပးတဲ့  သေဘာပါ…။ အဲအေဖနဲ႔  ပတ္သက္လုိ႔  သူတုိ႔ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ဘာမွလာမေျပာၾကပါဘူး…။ ကုိယ္က  အျပတ္ေျပာထားလုိ႔ပါ…။အေဖ နဲ႔  ပတ္သက္ရင္ ဘာမွ လာမေျပာဖုိ႔ ေျပာထားျပီးသားပါ…။ 

အေဖ အိမ္ကထြက္သြားေတာ့   ေမေမတားေနရင္းနဲ႔   အရင္ဆုံး   ထြက္ရွာတာ ကၽြန္ေတာ္ပါ… ။ အဲဒီအခ်ိန္ အေဖ ေနာက္အိမ္ေထာင္ မျပဳရေသးပါဘူး…။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔   ျပန္ေနဖုိ႔ေပါ့ ...။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈ  အရာအထင္ခဲ့ပါဘူး…။ ကၽြန္ေတာ္ရ  လုိက္ရတာကေတာ့  အေဖ့ဆီက  တသက္မေမ႔ႏုိင္တဲ့ စကားေလး  တခြန္းပါ…။ “ မကုိ ခ်စ္ မွ ဥကုိတြယ္တာ” တဲ့…။ ဒီစကားေလးနဲ႔တင္  အေဖ႔ အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ကြယ္ျပဳလုိက္ႏုိင္ပါျပီ …။မ ျဖစ္တဲ့ ေမေမ့ကုိ မခ်စ္မွေတာ့ ဥ ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔  ေမာင္ႏွမေတြကုိလည္း  အေဖ  ဘယ္တြယ္တာပါေတာ့ မလည္းေလ… ။ အဲဒီထဲကေန ဘ၀ကုိ မခံခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ ရုန္းကန္ရင္း ေမေမ့ေပၚကုိ  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔  မာင္ႏွမေတြ အခ်စ္ပုိ ခဲ့ၾကပါတယ္…။ ေနာက္မ်ား  မၾကာခင္မွာေတာ့   အေဖ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳ သြားျပီဆုိတဲ့  သတင္း  အေဖ နဲ႔  ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္   ေနာက္ဆုံး   ၾကားရျခင္းပါ…။ 

သူလည္းသူ႔ဘ၀နဲ႔ သူ၊ ကုိယ္လည္းကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ကုိယ္မုိ႔ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုစာေလာက္ အဆက္အသြယ္  ျပတ္သြားပါတယ္…။ ေမေမရဲ႕ က်န္းမားေရး အရမ္း စုိးရိမ္ေနရတဲ့  အခ်ိန္မွာေတာ့  အေဖ့ရဲ႕ မိဘမ်ားျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အဖုိးအဖြားမ်ားထံ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားဖုိ႔ ေမာင္ႏွမ ေတြတုိင္ပင္ပါတယ္…။ ေမေမ နဲ႔အေဖ  အိမ္ေထာင္ကြဲသြား  ကတည္းက ေမေမရဲ႕ ဆႏၷအရ အေဖ့ရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြကုိ အဆက္အသြယ္  ျဖတ္ထားခဲ့ျပီး မိသားစုေတြ ေျခရာေဖ်ာက္လုိ႔ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ စြန္ေလးမွာ မိသားစု ေလးေယာက္  တစ္အုိးတစ္အိမ္  ထူေထာင္လုိ႔ေနၾကတာပါ…။ 

အခုေတာ့  ေမေမရဲ႕ အေျခအေနက ေန႔လား ညလားျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ  လူၾကီးေတြကုိ အသိေပးသင့္တယ္လုိ႔ အကုိၾကီးရဲ႕  အၾကံေပးခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔  လက္ခံခဲ့  ၾကတာပါ…။ အေၾကာင္းၾကားဖုိ႔  တာ၀န္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပါ႔…။ ကားဂိတ္ေရာက္လုိ႔  ရြာကလူၾကံဳေတြ႕ရင္  စာထည္႔ေပးလုိက္မယ္… ။ မေတြ႔ ရင္ေတာ့ လူကုိယ္တုိင္ သြားမယ္ေပါ႔…။ အမွန္ကေတာ့ မသြားခ်င္ပါ…။ ေမေမ့ရဲ႕ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ေလးမွာ ေမေမ့ အနားမွာ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနခ်င္လုိ႔ပါ…။ အေဖ မရွိတဲ့   ေနာက္ပုိင္း  အလုပ္လုပ္ရင္း  မိသားစုနဲ႔  ကၽြန္ေတာ္  ခြဲေနရတဲ့  အခ်ိန္ကမ်ားပါတယ္…။ အခုလည္း ကန္းရုိးတန္းသေဘၤာ လုိက္ေနရာကေန နားလုိက္ျပီး ေမေမ့ အနားမွာ ေနေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ…။ အခုလည္း မျဖစ္မေနသြားရမယ္ဆုိေတာ့  နာက္ဆံတင္းတင္းနဲ႔ပဲ   ကၽြန္ေတာ္ ဒလ ဖက္ကမ္းကူးသြားျပီး  ကားဂိတ္မွာ ရြာက  လူၾကံဳကုိရွာရပါေတာ့တယ္…။

ကံၾကမၼာ မ်ား အေတာ္ဆန္းက်ယ္ ပါတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ခါးခါး သီးသီး မေတြ႕ခ်င္လွပါတဲ႕ အေဖ႔ ကုိ ရြာကုိသြားမယ္႔ ေနာက္ဆုံးကားေပၚမွာ သူ႔ေနာက္မိန္းမ နဲ႕ ခန္႔ခန္႔ၾကီး ေတြ႕လုိက္ရလုိ႔ပါ…။ အေဖ႕ကုိ မေမွ်ာ္လင္႕ပဲေတြ႕ လုိက္ရေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲ ဘယ္လုိျဖစ္သြားမွန္းသိ၊ အလုိလုိစီးက်လာတဲ႕လာတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္ရည္ ေတြကုိ သုတ္ရင္းကၽြန္ေတာ္ လွည္႔ျပန္မယ္ အလုပ္မွာ“ လူေလး ” လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ေခၚ လုိက္တဲ႕အေဖ႕ အရဲ႕ အ သံဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ ေျခေထာက္ေတြကုိ တုတ္ေႏွာင္လုိက္သလုိပါ ပဲ…။ “ လူေလးဘယ္သြားမလုိ႔လည္း ” လည္း လုိ႔ေျပာလည္းေျပာ ရင္း ကၽြန္ေတာ္႕ ပခုံးေပၚ အေဖ႔လက္ကေရာက္လာ ပါတယ္…။ရင္ထဲမွာ ေႏြးကနဲ ခံစားလုိက္သလုိ အေဖ႕ႏႈတ္ကထြက္လာတဲ႕ “လူေလး” ဆုိတဲ႕စကားေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္မိပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အေဖ႕ၾကားမွာ အေဖ႕ႏႈတ္ကထြက္လာတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အေႏြးအေထြး ဆုံးစကားေလးပါ…။ အေဖတခါ ဘူးမွ ကၽြန္ေတာ္႔ အေပၚဒီလုိ ျငင္ျငင္သာသာ မေခၚဖူးတဲ႕ စကားပါ…။ 

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိပ္ယာထဲက ေ၀ဒနာခံစားေနရတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ျမင္လုိက္ရေတာ့  ခုန အေဖနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ သာယာမႈေလးေတြဟာ  ရုတ္ျခည္းပဲ  အေငြ႔ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္…။ “ရြာသြားမလုိ႔လား လူေလး… အေဖတုိ႔လည္း မင္းအဖုိးေတြ အဖြားေတြကုိ သြားကန္ေတာ့ မလုိ႔… သန္းသန္းေရာ ေနေကာင္းလား” ဆုိတဲ့  စကားေတြ  အေဖေျပာပါေတာ့တယ္..။ အေဖအဲလုိေျပာေလ ကၽြန္ေတာ္  မ်က္ရည္ေတြက်ေလပါ…။ သန္းသန္းဆုိတဲ့  ေမေမ့ရဲ႕   နာမည္ကုိ အေဖေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲဆုိ႔ေလပါ… ။ တခ်ိန္တုန္းကေတာ့  ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ ေရႊလက္တြဲလုိ႔   တစ္အုိးတစ္ အိမ္ထူေထာင္ လုိ႔၊ ရင္ခ်င္းဆက္ ေက်ာခ်င္းကပ္ခဲ့တဲ့ အရင္းအႏွီးဆုံးသူေတြ  ျဖစ္ခဲ့ၾကေပမဲ့   အခုေတာ့ တစ္စိမ္းေတြ လုိပါလားလုိ႔ ေတြးရင္း “မကုိ မခ်စ္ေတာ႔တဲ့ အေဖ… ဥေတြျဖစ္တ့ဲ  ငါကုိပုိျပီး  စိမ္းကားေနႏိုင္တာေပါ႔” ဆုိျပီးလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕  မ်က္ရည္ေတြလည္း  အတားအဆီးမရွိ  က်ခ်င္တုိင္း   က်ေနပါ ေတာ့တယ္… ။

အေျခအေနကုိ ရိပ္မိတဲ့ အေဖက ခပ္လွမ္းလွမ္းက သူ႔မိန္းနဲ႔စကားခဏေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ …။ “ လူေလးလာ အေဖတုိ႔ လၻက္ရည္ဆုိင္မွာ သြားစကားေျပာရေအာင္” ေျပာျပီး   ေရွ႕ကေနဦးေဆာင္   သြားပါတယ္…။ အေဖ့ကုိ ေျပာခ်င္တဲ့  စကားေတြ ရင္ထဲမွာအျပည့္မုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေပါက္ကြဲေတာ့မယ္ ဆုိတာ အေဖသိပုံရပါတယ္…။ လၻက္ရည္မွာျပီး အရင္စကားစတာ အေဖပါ…။“ လူေလးအခု  ဘာလုပ္ေနလည္း၊ အကုိ နဲ႔ မမ တုိ႔ေရာ  ဘာလုပ္လည္း၊ မင္းအေမေရာ ေနေကာင္းလား၊ အခုရြာကုိအလည္သြားမွာလား၊ စား၀တ္ေနေရးေတြေရာ  အဆင္ေျပလား၊ ဘယ္လုိေျဖရွင္းၾကလည္း၊ အခုဘယ္မွာေနလည္း” စျဖင္႔  သူသိခ်င္တဲ့ လည္း ေပါင္းမ်ားစြာကုိ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ အေျဖေပးလုိက္တာ ကေတာ႔“ ေမေမေသေတာ့မယ္ အေဖ…။ ေန႔လားညလားပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ အေဖ့အမ်ိဳးေတြ  သိရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လာအေၾကာင္ၾကားတာ…။ ေတာ္ၾကာ   ေသတာေတာင္ အေၾကာင္းမၾကား ရေကာင္းလားဆုိျပီး  အပစ္တင္ခံရမွာစုိးလုိ႔ပါ…။ 

အေဖ မရွိထဲက အားလုံးနဲ႔  အဆက္အသြယ္ျဖတ္ျပီး   ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ရပ္တည္ေနတာပါ   အေဖ။ ဘယ္သူ႔ အေထာက္အပံ့၊ ဘယ္သူ႔အားကုိးမွ   မပါဘူး အေဖ…။ အခုလာတာလည္း   အသိေပးယုံ သက္သက္ပါ အေဖ ။ ဘာအကူအညီ အေထာက္ပန္႔မွ ေမွ်ာ္ကုိးျပီး လာတာမဟုတ္ဘူး အေဖ…။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ရြာကလူၾကဳံကုိ လာရွာတာ ပါ…။  

 အေဖ့နဲ႔အေဖ့   ေနာက္ မိန္းမကုိ အခုလုိေတြ႕လုိက္ရေတာ    အေမ႔အတြက္   ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ခံျပင္း မိတယ္ အေဖ…။ အမွန္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္အခု အေဖနဲ႕ စကားေတာင္မေျပာခ်င္ ဘူးအေဖ…။ ဒါေပမဲ့  ေမေမ့ရဲ ႔   သတင္းေလးကုိေတာ့    အေဖ့ရဲ႕    အမ်ိဳးေတြဆီ   အေဖကုိယ္တုိင္ပဲ ယူသြားေပးလုိက္ပါ…။ လာခ်င္တဲ့   သူေတြလာလုိ႔   ရပါတယ္ လိပ္စာလည္းေရးထား ပါတယ္...။ လာရင္လည္း    လက္ခ်ည္း ပဲလာပါလုိ႔      ေျပာလုိက္ပါ အေဖ…”ကၽြန္ေတာ္ေျပာလည္းေျပာ အသင္႔ပါလာတဲ့  စာအိတ္ေလးလည္း စားပဲြဲေပၚတင္လုိက္ပါတယ္…။ စာအိတ္ေလးကုိ   အေဖ ေတြေတြေလး     ၾကည့္ေနရင္းသူ႔ လက္ကုိင္အိတ္ေလးထဲက  ငါးေထာင္တန္တအုပ္ ကၽြန္ေတာ့္   လြယ္အိတ္ထဲ   ထည့္လုိက္ပါတယ္…။ 

ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ  အေဖ့ရဲ႕ေငြေတြ   ျပန္ေပးျပီး “ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔အတြက္ေငြမလုိပါ ဘူးအေဖ… အေဖ့ေငြေတြ အေဖသာျပန္ယူသြားပါ… ေၾသာ္ အေဖ့အမ်ိဳးေတြ   ကၽြန္ေတာ္တုိ႔    အိမ္ကုိ လာခ်င္ရင္ လာလုိ႔ရပါတယ္  အေဖ… ဒါေပမယ္႔ အေဖေတာ့   မလာပါနဲ႔ဗ်ာ… ေမေမရဲ႕ေနာက္ဆုံး  အခ်ိန္ေလးမွာ စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္လုိ႔ပါ   အေဖ… ” ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလည္းေျပာ    ျပန္လည္းျပန္ခဲ႕ပါ တယ္…။ 

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့  အကုိၾကီးနဲ႔မမက  ရြာကလူၾကံဳနဲ႔ေတြ႔လား   စာေပးလုိက္လားဆုိတဲ့   အေမးကုိ  ေမေမ့ကုိ  ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္  ခါင္းညိတ္လုိ႔သာ အေျဖေပးလုိက္ပါတယ္…။ အေဖနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ေၾကာင္းေတာ့   ကၽြန္ေတာ္  မေျပာလုိက္ပါ…။ေမေမ့ရဲ႕  သတင္းကုိ ေမေမသိပ္မုန္းေနတဲ့ အေဖသာသူ႔  ေဆြမ်ိဳးေတြဆီကုိ ယူသြားခဲ့မွန္း သိသြားရင္ အေသေတာင္  ေျဖာင့္ပါမလားဆုိျပီး ေမာေနတဲ့ ေမေမ့ကုိ ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြသာ တသြင္သြင္စီးက်  ေနမိပါေတာ့တယ္…။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အေဖနဲ႔  ဆုံေတြ႔လုိက္ရလုိ႔   စိတ္ထဲမွာလည္း   ပုိ၀မ္း နည္းမိေနတာ    လည္းပါတာေပါ့…။

ေမေမ့ရဲ႕   ဆႏၷအရေရာ၊   ဆရာ၀န္ရဲ႕“ သားတုိ႔ရဲ႕အေမကုိ  စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္သာ  ထားလုိက္ပါ… သားတုိ႔အေမရဲ႕  ဆႏၷကုိေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ သားတုိ႔  လုိက္ေရာေပးလုိက္ပါ၊ သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ကုိ  ေရာက္ေနပါျပီ” ဆုိတဲ့  ဆရာ၀န္ရဲ႕  တုိက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္  ေမေမ့ရဲ႕   ေနာက္ဆုံးခရီးကုိ အိမ္မွာပဲ   အဆုံးသတ္ဖုိ႔  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြ တုိင္ပင္ျပီး ေမေမ႔ကုိ အိမ္မွာပဲ ထားလုိက္ပါေတာ့တယ္… ။ ဒီေန႔ေတာ့  အရင္ေန႔ေတြ ကထက္စာရင္   ေမေမ နည္းနည္းပုိလန္း  ေနပါတယ္ ၊ ခါတိုင္းေန႔ေတြဆုိရင္  အစာေတာင္မ၀င္ခ်င္တဲ့ ေမေမ ဒီေန႔ ၾကက္သားစြတ္ေတြ   ဘာေတြ    ေသာက္ေနတာၾကည့္ ျပီး   ကၽြန္ေတာ္တုိ႔   ေမာင္ႏွမေတြ  ေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းသာေနၾကတာပါ…။ ဆီကုန္လုိ႔ ျငိမ္းေတာ့မယ့္ မီးဇာ မီးပုိေတာက္တဲ႕ သေဘာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔  မသိခဲ့လုိ႔  ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတာပါ…။ မၾကာခင္ ေမေမကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြကုိ ထာ၀ရ ခြဲသြားေတာ႔မယ္ဆုိတာ သတိမထားမိၾကလုိ႔ ေပ်ာ္မိတာပါ…။ ဒီလုိနဲ႔ ညဖက္ မွာ ေမာင္ႏွမေတြ ေမေမ့ကုိ အလွည့္က်ေစာင့္ရင္း  မနက္လင္းခါနီး ၄ နာရီအခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ  ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ လက္ေပၚမွာတင္ ေမေမ ညင္ညင္သာသာေလး  အသက္ထြက္လုိ႔   ဘ၀တပါးကုိ    ကူးေျပာင္းသြားခဲ့ပါတယ္…။ အကုိၾကီးနဲ႔  မမကုိ နႈိးျပီး ေမေမ့ကုိ  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြ  ၾကိဳးစားေခၚေနပါေသာ္လည္း ေမေမ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အသံကုိ  မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး…။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ငုိသံေၾကာင့္ ေဘးအိမ္ေတြက လူၾကီးေတြေရာက္လာျပီး  လုိအပ္တာေတြ စီစဥ္ေပးၾကပါတယ္… ။ ဘ၀မွာ အားအငယ္ဆုံးအခ်ိန္ပါ။ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ တေယာက္က ငုိရင္ တေယာက္က ေခ်ာ႔လို္က္နဲ႔ လူတုိင္းၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ ပရိေဒ၀မီးကုိ ပူေလာင္ခံစားေနတဲ႔ အခ်ိန္ပါ…။ အခ်ိန္တန္ရင္ အားလုံး  ဒီလမ္းကုိ သြားရမယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိထား နားလည္ေပမဲ့  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ထဲကေန ေမေမထြက္သြားတာ အရမ္းေစာပါေသးတယ္...။ ေမေမဆုံးတဲ႔ အခ်ိန္ အသက္ ၄၈ ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္..။ ေမေမ့ကိစၥအတြက္ လုိအပ္တာေလးေတြ လုပ္ေနရင္း၊ ေမေမ့ကုိ သတင္းေမးဖုိ႔ ေရာက္လာတဲ့  အေဖ့ ေဆြမ်ိဳးတအုပ္လည္း လူမမာသတင္းမေမး လုိက္ရပဲ  ေမေမ႔ အသုဘနဲ႔ တန္းေတြတာပါပဲ…။ ေမေမ့ ကိစၥ ကုိသူတုိ႔ ၀ုိင္း၀န္းလုပ္ခ်င္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြ လက္မခံတာေၾကာင့္ အဖြားကစလို္႔ ဘၾကီး၊ ဘေထြးၾကီးေတာ္ေတြ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြကုိ လြတ္ထားလုိက္ၾကပါတယ္… ။ ေမေမ့ကုိ  သျဂိဳလ္မဲ့ ေနမွာေတာ့ အေဖ ေရာက္လုိ႔ လာပါတယ္… ။ အရင္ဆုံး  ေပါက္ကြဲျပီး အေဖ့ကုိ  အိမ္ထဲမ၀င္ဖုိ႔  ေမေမ့ အေလာင္းနား မကပ္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလ  ေျပာေနမိပါတယ္…။ အေဖကလည္း ကၽြန္ေတာ့္  ေဒါသျဖစ္ေနမွန္းသိလုိ႔ အိပ္တြင္းကုိမ၀င္ပါ..။ မမ ကေတာ့မိန္း ကေလးမုိ႔ အေဖ့ကုိျမင္တာနဲ႔  ေျပးဖက္ျပီး   ခ်ဳံးပြဲခ်ငုိလုိ႔ ေနပါျပီ…။ အကုိၾကီးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ  ဖတ္ရင္း အေဖ႔ ကုိ လာခြင္႕ျပဳလုိက္ပါ ညီေလးရာလုိ႔  လာေျပာသလုိ အဖြားကလည္း လာျပီးႏွစ္သိမ့္  ေနတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေလွ်ာ႔ ေပးလုိက္ရပါျပီ…။ 

ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြကေတာ့  အားလုံးအံၾသ သြားၾကတာေပါ႔…။ အားလုံးသိတဲ့  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေဖ ဟာေသသြားျပီ  ဆုိတာေလ…။ ေဆြမရွိ မ်ိဳးမရွိ မိသားစုေလးေယာက္ကုိ သိထားတဲ့ သူတုိ႔ေတြ အရွင္လတ္လတ္  အေဖနဲ႔ အမ်ိဳးေတြ ေတြ႔သြားေတာ့ အံၾသမွာေပါ႔…။ ေမေမ့ကိစၥ ျပီးလုိ႔ အေဖ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔  ေမာင္ႏွမေတြဆီကုိ မၾကာမၾကာလာတတ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆုိင္ခဲ့ပါ…။ ဒီလုိနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ တစ္ေရြ႕ေရြ႕  ကုန္ဆုံးသြားျပီး   အကုိၾကီးလည္း  မြန္ျပည္နယ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္းရင္း အိမ္ေထာင္ရက္သား  က်သြားခဲ့သလုိ မမလည္း အိမ္ထာင္ျပဳသြားခဲ့ပါျပီ…။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အကုိေတြ အမေတြမရွိေတာ့ ဘ၀ကပုိျပီး အထီး က်န္ဆန္လာပါတယ္….။ မမ နဲ႔ လုိက္ေနရင္း မမ အမ်ိဳးသားလုပ္တဲ့  ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၼဏီတခုမွာ ၀င္လုပ္ရင္း မမ ရဲ႕  သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အေၾကာင္းပါခဲ့ပါတယ္… ။ အတြင္းသိ  အဆင္းသိ  တေယာက္အေၾကာင္း  တေယာက္သိထားတာမုိ႔  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔   အိမ္ေထာင္ေရးဟာ သာယာလွပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ျပည္ပကုိ  အလုပ္ထြက္လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔   အခြင့္အေရးေလး  ေပၚလာတာမုိ႔ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ဧျပီလေလာက္မွာ ျမန္မာျပည္ကေန  တစ္ေယာက္ထဲထြက္ခဲ႕ပါတယ္ … ။

ေရာက္စေတာ့  ေတာ္ေတာ္ေလး  ရုန္းကန္ၾကိဳးစားခဲ့ ရတာေတာ့  ျပည္ပေရာက္ဖူးတဲ့ သူတုိင္းသိ ၾကမွာပါ…. ။ ၄ ႏွစ္ေလာက္ေနျပီး မွ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေခၚလုိက္ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သုံးႏွစ္ေလာက္ အတူေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးမွာ  သားဖုိးသားေလးကုိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္…။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာင္း လည္းေသး  သလုိ ဘာခံစားခ်က္မွ လည္းမရွိေသးပါဘူး…။ အခ်ိန္မွန္  ေဆးခန္းသြားျပရ၊ လုိအပ္တဲ့  က်န္းမာေရး  ေစာင့္ေရွာက္မႈ႕ေလးေတြလုပ္ရ၊ အမ်ိဳးသမီးက က်န္းမာေရးေၾကာင့္  ဗုိက္ခြဲထားဖူးေတာ့ ရုိးရုိးေမြးဖုိ႔  မျဖစ္ႏုိင္တာမုိ႔   ဗုိက္ခြဲေမြးဖုိ႔ပဲ စီစဥ္ရပါေတာ့တယ္… ။ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ေနစဥ္မွာ  မိခင္အေနနဲ႔   စားတာ၊ ေသာက္တာ၊ ေနတာထုိင္တာ၊ သြားတာလာတာကစလုိ႔ အစစအရာရာ ဂရုစုိက္ရတာကုိၾကည္႔ျပီး ေမြးသမိခင္ မိခင္မ်ားရဲ႕ၾကီး မားလွတဲ့ ေမတၱာေတြကုိ ပုိျပီးနားလည္ ခံစားရပါတယ္… ။ ဇနီးသည္မွာ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အရင္က ဗုိက္ခြဲထားဖူးတဲ့ ခ်ဳပ္ရုိးေၾကာင့္ အခုလည္းဗုိက္နာတဲ့  အခ်ိန္ထိေအာင္ မေစာင့္ပဲ   ေမြးရမဲ့ရက္  ထက္ေစာျပီးေမြးဖုိ႔   ဧျပီလ ၇ ရက္ေန႔ကုိ ဒိတ္ေပးထားပါတယ္…။ ေမြးခန္း၀င္ခ်ိန္ ေဒသ စံေတာ္ခ်ိန္မနက္ ၇ နာရီလုိ႔  ေျပာထားေပမဲ့  မနက္ ၆ နာရီခြဲေလာက္ထဲက ေနခြဲခန္းထဲသြင္းသြားလုိက္တာ  မနက္ ၈နာရီထုိးခါနီး မွခြဲခန္းက ျပန္ထြက္လာပါတယ္…။ ဇနီးသည္ကုိၾကည္႔ေတာ့  အားနည္းေနသလုိ မ်က္ႏွာကလည္း မေကာင္းလွပါ..။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တခါမွ မခံစားရဘူးတဲ့ ေ၀ဒနာကုိ စျပီးခံစားရပါျပီ…။ ဇနီးသည္သာ ခြဲခန္းကေနထြက္လာတာ ကေလးကတခါထဲပါမလာ…။ ခ်က္ခ်င္းလုိက္ေမးခ်င္ေပမယ္႔ အမ်ိဴးသမီးက  ေတာ္ေတာ္ အားနည္းေနတာမုိ႔ ဆရာ၀န္က စကားမေျပာပါနဲ႔  အုန္းဆုိေတာ့ ေမးလုိ႔ကမရ…။ ဒီအခ်ိန္ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပူေနတာ ဇနီးသည္မဟုတ္..။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ ပူေနတာ  ကၽြန္ေတာ္မျမင္ရေသးတဲ့   သားေလးပါ…

ေဆးရွိန္နဲ႔မိွန္းေနတဲ့  ဇနီးကုိ  သူငယ္ခ်င္းရဲ႕   ဇနီးေလးကေစာင့္ေပးေနတာမုိ႔   ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ကုိရဲတုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးကုိ တာ၀န္ယူခြဲေမြးေပးတဲ႕ ဆရာ၀န္ကုိ ရွာရ ပါေတာ႔ တယ္…။ ေမြးကင္းစ ကေလးေတြထားတဲ႕ အေဆာင္ ထဲမွာ ဆရာ၀န္ကုိေတြ႕လုိက္ရ ေတာ႔ အေျပးအ လြားသြားေမးမိပါတယ္… ။ ကေလးက ေမြးရမယ္႔ အခ်ိန္မတုိင္မွီ ခြဲေမြးလိုက္ရတာ မုိ႔အသက္ ေကာင္းေကာင္း မ ရႈႏုိင္ေသးလုိ႔ ေအာက္စီဂ်င္ ေပးထားရပါတယ္..။ စိတ္မပူပါနဲ႕ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ဆုိ ေကာင္သြားမွာပါ လုိ႔ဆုိျပီးကေလးထားတဲ႕ အခန္းကုိလမ္းညြန္လုိက္လုိ႕ကၽြန္ေတာ္ သြားၾကည္႔လုိက္ပါတယ္ … ။ ေတြ႕လုိက္ရတဲ႕ ျမင္ကြင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲ မွာစုိ႔သြားသလုိ မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ သားသမီးနဲ႔   ပတ္သက္တဲ့    ပထမဦးဆုံး မ်က္ရည္ေတြကၽြန္ေတာ့္   မ်က္ႏွာေပၚမွာ က်လာပါေတာ႔ တယ္…။ ကုိယ့္ရင္ေသြး နီတာရဲ ေလးကုိ ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ေလးထဲမွာ ထည္႔ျပီး ႏွာေခါင္း၊ လက္နဲ႕ ခ်က္ေနရာေတြမွာ ပုိက္ေတြနဲ႔   ျမင္မ ေကာင္းေအာင္ ထုိးတာကုိျမင္ လုိက္ရေတာ့  ဖခင္တေယာက္အေန နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔  ရင္ထဲမွာ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခံစားလုိက္ရသလုိ မ်က္ရည္ေတြကလည္း  ထိမ္းလုိ႔မရေအာင္ က်လာမိပါတယ္…။ 

စိတ္ထဲမွာလည္း ငါ့သားေလးအသက္   မွ ရွင္ႏိုင္ပါ့မလားဆုိတဲ့ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ စုီးရိမ္စိတ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ  ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေပးေနပါျပီ …။ ေမေမဆုံးတုန္းက ၀မ္းနည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာ ကတမ်ိဳး၊ အခုကုိယ္႔ရင္ေသြးေလးကုိ  အခုလုိ အေျခအေန နဲ႔ျမင္ လုိက္ရလုိ႔ ၀မ္းနည္း  စိတ္ထိခုိက္ရတာက တမ်ိဳး ပါ… ။ ကုိယ္႔ရင္ေသြး အေသြးအသားမုိ႔ထင္ပါရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္သားနဲ႔ပတ္ သက္ျပီးေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းနည္းေန မိပါတယ္…။ ေမေမ ဆုံးတုန္းကထက္  ကၽြန္ေတာ္ပုိျပီး  ခံစားေနရတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္အသိဆုံးပါ…။ ဇနီးသည္ သတိ ေကာင္းေကာင္းရလာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဇနီးသည္ ရွိရာ အေဆာင္ကုိ ျပန္လာလုိက္ပါတယ္…။ ကေလးအေျခအေန ေမးလာတဲ့ဇနီးသည္ကုိ စိတ္သက္သာ ရေအာင္  အေျခအေနေကာင္းပါတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္ေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ႔  သားအတြက္ အေတာ္ ေလးစုိးရိမ္  ေနတုန္းပါ….။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း  အလုပ္ေတြနဲ႔မုိ႔ ေန႔လည္ေလာက္မွာျပန္ ၾကပါတယ္…။ 

ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ကုိ  ကားလုိက္ဌားေပးျပီး ေဆးရုံေရွ႕ ကအရိပ္ေကာင္းတဲ့ ခုံတန္းေလးမွာခဏ ၀င္ထုိင္ ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကေလးဘ၀ကုိ အေတြးဇာခ်ဲ႕ မိပါတယ္…။ အဖုိး၊ အဖြားေတြ နဲ႔ ေမေမရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ေတြအရ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိလည္း ဗုိက္ခြဲေမြးခဲ့ရေၾကာင္း၊ ေမြးျပီးျပီးခ်င္း   အခုလုိပဲ အေရးေပၚကုသမႈကုိ    ခံယူရေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ပတ္နဲ႔တင္  က်န္းမာေရးေကာင္းလာလုိ႔ ေဆးရုံကေန   ဆင္းလုိ႔ရေပမယ္.. ေမေမ ကေတာ႕ ကေလးခြဲေမြးတဲ့  ဒဏ္ေၾကာင့္ ေဆးရုံမွာ တလေက်ာ္ေလာက္  ေနခဲ့ရေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ ႏို႔စာလုိ႔ ငုိရင္အေဖက အိမ္ေထာင္သည္ သူ႔ညီမ(ကၽြန္ေတာ္႔ေဒၚေလး)ဆီ ပုိ႔ျပီး ႏုိ႔တုိက္ေစတဲ႔အေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္ကုိက်န္ တဲ့ သားနဲ႔ သမီး ထက္ပုိျပီးဂရု တစုိက္ ဒုကၡခံခဲ့  ေၾကာင္းေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားမိပါ ေတာ့တယ္..။ 

အခုုလုိ ကၽြန္ေတာ္ သားအတြက္  ပူေဆြးေသာက   ေရာက္ခံစားခဲ့သလုိ   တခ်ိန္က အေဖလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚမွာ  ကုိယ္ရင္ေသြးဆုိတဲ့   အသိနဲ႔   အခုလုိပဲ ခံစားရမွာပဲလုိ႔  ကုိယ္ခ်င္းစာနာတတ္ခဲ့ ပါတယ္ ။ အေဖ ဆုိတဲ့   ေနရာကုိ   ေရာက္လာမွ အေဖ့ရဲ႕ ေမတၱာကုိ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္  ခံစားတတ္မိပါျပီ…။ ျဖစ္ျပီးခဲ့တဲ့ မိသားစုအေရး ကိစၥေတြအတြက္ အေဖ့မွာ    တာ၀န္ရွိသလုိ၊ အေဖ မွားေနေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ အေဖ့ေပၚ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့  အျပဳအမူေတြကလည္း သားသမီးတေယာက္အေန မမွန္ခဲ့ဘူး ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္  သိလုိက္ရပါျပီ …။ အေဖ ဘာေတြ ပဲလုပ္ေနလုပ္ေန၊  ဘာေတြပဲမွားေနမွားေန  အေဖဟာ အေဖပါပဲ…။ အနႏၱ ဂုိဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္ ပါပဲ..။ အေဖ့အေပၚမွာ  အျမင္မၾကည္ပဲ  အေမွာင္ဖုံးေနတဲ့   ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အတၱနဲ႔ မာနေတြက သားေလး ဖုိးသားေၾကာင့္  ကၽြန္ေတာ္ အျမင္ၾကည္လင္သြားခဲ့ပါျပီ… ။ တစ္နည္းေျပာရရင္   ဖခင္တေယာက္အေန နဲ႕

“ ကုိယ္ခ်င္းစာနာတတ္ ခဲ႕ပါျပီ ”

အိတ္ကပ္ထဲမွ ဟန္းဖုန္းမည္သံေလးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ အေတြးေလးေတြ ပ်က္သြားပါေတာ့တယ္…။နံပါတ္ ကို ၾကည္႔လုိက္ေတာ့မွ ဇနီးသည္ ေခၚေနတာပါ…။ ဖုန္းဖြင့္လုိ႔  နားေထာင္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ“ ေမာင္ အေဖ့ ဆီကုိ ဖုန္းဆက္ျပီး အေၾကာင္းၾကားလုိက္ပါအုန္း… ညကဖုန္း ဆက္ေသးတယ္… သူဖုန္းေစာင္႕ေနမယ္တဲ႕ အမ ဖုန္း ထဲမွာပုိက္ဆံမရွိေတာ႕” ဇနီးသည္ရဲ႕ စကားမဆုံးခင္  လုိင္းက်သြားတာမုိ႔  သူ႔ဖုန္းထဲ  ပုိက္ဆံ ကုန္သြားပါျပီ…။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔  အဆက္အသြယ္ မလုပ္ေပမယ့္  ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးနဲ႔  အဆက္အသြယ္ရွိတယ္ ဆုိတာေတာ့  ကၽြန္ေတာ္  သိထားပါတယ္…။ ဒီအခ်ိန္မွာ  ကၽြန္ေတာ္  ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကုိ သိထားျပီးသားမုိ႔ ဇနီးသည္ ေပးထားတဲ့  အေဖ့ရဲ႕   ဖုန္းနံပါတ္ေလးကုိ တုန္ယင္စြာႏွိတ္ရင္း  အေဖ့ဖုန္းကုိ လွမ္းေခၚလုိက္ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ့္   ဖုန္းမွန္းအေဖ သိထားလုိ႔ အရင္ဆုံးပဲ သူက စေမးပါတယ္…“ 

လူေလး အေဖ့ ေျမးေလးနဲ႔ သမိးေရာ က်န္းမာလား၊ ကေလးေရာ အဂၤါစုံလား  လူေလး၊ ဘယ္ႏွေပါင္ရွိလည္း၊ ဘယ္အခ်ိန္က  ေမြးတာလည္း လူေလး၊ အခ်ိန္ကုိ  ေသခ်ာမွတ္ထား  ကေလးဇာတာတြက္လုိ႔   ရေအာင္” လုိ႔ အေဖတရဆက္ ေျပာေနမဲ့  ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြၾကားမွာ ဘာစကားလုံးေတြမွ ရွာမရခဲ႔ပါ ဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္  ျပန္ေျပာမိတာကေတာ႕ “ အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္ အေဖ… စိတ္မပူၾကပါနဲ႔လုိ႔ က်န္တဲ့ သူေတြကုိလည္း  ေျပာလုိက္ပါ  အေဖ… ကၽြန္ေတာ္  အေဖ့အေပၚမွားခဲ့တာေတြ   ရွိပါတယ္   ခြင္႔လြတ္ေပး ပါအေဖ… ကၽြန္ေတာ္အခု ဖခင္တစ္ယာက္ျဖစ္ေနျပီမုိ႔ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာကုိ နားလည္ခဲ႕ပါျပီ အေဖ… ကုိယ္လည္းခ်င္းစာတတ္ ခဲ့ပါျပီ အေဖ..” လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေတာ႔…“ အေဖခြင့္လြတ္ပါတယ္ လူေလးရာ… အေဖလည္း သားတုိ႔အေပၚ တာ၀န္မေက်ခဲ့ဘူးေလ…။ သားလည္း အေဖ့လို  တာ၀န္မေက်တဲ့ အေဖမ်ိဳးမျဖစ္ေစနဲ႔ ငါ့သား… အေဖလည္း အသက္ၾကီးျပီမုိ႔ အားလုံးကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ေနပါျပီ…  အခုလည္း လူေလးအကုိေတြ  အမေတြဆီ တလွည္႔စီေနရင္း  မျမင္ရတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့  လူေလးကုိ အေဖ လြမ္းေနတာပါ လူေလးရာ… အသက္ေလး  ၾကီးလာေတာ႔ သားသမီးေတြရဲ႕ အျပဳအစုအယု အယေတြကုိ လုိခ်င္လာမိတယ္… အေဖလူေလးကုိ ေတြ႔ခ်င္ေနျပီ လူေလးရာ… အင္း အေဖတုိ႔  သားအဖခ်င္း ထမင္းလက္ဆုံမစားရတာ ႏွစ္ 20 နီးပါးပဲေနာ္…လူေလးရဲ႕ မိသားစုကုိ ေကာင္းမြန္ေအာင္  ေစာင္႔ေလွ်ာက္ပါ … လူေလးတုိ႔  မိသားစုျပန္လာမယ္႔ အခ်ိန္ကုိ အေဖေစာင့္  ေနပါမယ္..”

ေၾသာ္.... အခုေတာ့သား ဖုိးသားေလးနဲ႔ ဇနီးသည္တုိ႔  ျမန္မာျပည္ျပန္သြားတာ ၂ ႏွစ္နီးပါးေတာင္ရွိေနပါျပီ…။ ဇနီး ထက္ သားကုိ ပုိလြမ္းေနမိပါသည္…။ သားေလး ဖုိးသား ကေတာ့ သူ႔အေဖကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ လြမ္းေနတာ၊ သတိရေနတာ ဘယ္သိပါ့ မလည္းခင္ဗ်ာ… ။ အေဖလည္း  အခုလုိပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ  လြမ္းဆြတ္ တမ္းတသတိေနခဲ့တာ ပါလားဆုိတဲ့ အသိ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာ စိတ္ေလး ကၽြန္ေတာ့္  ရင္ထဲမွာျဖစ္ေပၚခံစားေနရပါျပီ ခင္ဗ်ာ….။

သူငယ္ခ်င္း ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြအားလုံး ဘ၀အေမာေတြ ေျပၾကပါေစ

ရာဇာေထြး