ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ တီဘီ

“မ်က္ကန္းတေစၱမေၾကာက္” ဆုိတဲ႔စကားပုံေလးကို အားလုံးၾကားဖူးၾကမွာပါ။ မ်က္စိမျမင္တဲ႔သူ တေစၱသရဲ ကုိမေၾကာက္သလုိ အႏၱရာယ္ရွိမွန္းမသိရင္လည္း အဲဒီအရာကုိအႏၱရာယ္လုိ႔မသတ္မွတ္ပဲဖာသိ ဖာသာေန တတ္တဲ႔သေဘာပါ။ ကၽြန္ေတာ္အခုေျပာခ်င္တာက ကူးစက္လြယ္တဲ႔ တီဘီေရာဂါအေၾကာင္းေလးပါ။ အား လုံးသိျပီးျဖစ္ သလုိမသိေသးတဲ႕သူေတြအတြက္လည္းဗဟုသုတျဖစ္ရေလေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႔လုိလည္းမ်က္ ကန္း တေစၱေတြ မျဖစ္ရေလေအာင္ ဗဟုသုတအျဖစ္ေရးသားတင္ျပေပးလုိက္တာပါခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕တူေလးတေယာက္ကမေလးရွားေရာက္လာတာ ၆ လ၀န္းက်င္္သာရွိပါေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ လြန္ခဲ့တဲ႔ ၅ လေလာက္က တတိယႏုိင္ငံကုိအျပီးထြက္သြားၾကျပီမုိ႔ သူတုိ႔ကုိယ္စား သူ႔ တူ ေလးကုိၾကည္႔ရႈ႕ထားေပးဖုိ႔အပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ေနတဲ႔အိမ္ကလည္းကပ္ရပ္ျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ အေနေအး တဲ႔ သူမုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္အလြယ္ပဲလက္ခံခဲ႔ပါတယ္။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္အလုပ္သြားရင္အျမဲတမ္းေတြ႕ေနၾကပါ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔တလေလာက္ကေတာ႔ ေနမေကာင္းျဖစ္လုိ႔ေဆးခန္းသြားျပလုိက္လုိ႔ ေနေကာင္းသြားေပမယ္႔ေခ်ာင္း ဆိုးတာေတာ႔ရပ္မသြားပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆုိးေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ သူေခ်ာင္းဆုိးေနတာကုိ ရုိးရုိးေခ်ာင္း ဆုိးတယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနခဲ႔တာပါ။ ထင္လည္းထင္ခ်င္စရာပါ။ ေနျပန္ေကာင္းလာျပီးေနာက္ပုိင္း အ ခ်ိဳေတြ အရမ္းစားသလုိႏုိ႕ဆီေတြေပါင္မုန္႔ေတြ အျမဲစားတာေတြ႕လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ တားေတာင္ယူရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူေခ်ာင္းဆုိးတာသာမန္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ႔တာပါ။ တစ္ရက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အခန္းတံခါး လာေခါက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သြားဖြင္႔ေပး လုိက္ေတာ႔သူပါ။ မ်က္ႏွာကလည္းျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ၀တ္ထား တဲ႔အကၤ်ီ မွာလည္းေသြးစေတြနဲ႔မုိ႔ရန္ျဖစ္လာသလားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္မိပါတယ္။ ပုံမွန္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္သူ မလာတတ္ပါဘူး။ အခုလုိထူးထူးျခားျခား ေရာက္လာတာမုိ႔ “ေက်ာ္ေက်ာ္ဘာျဖစ္လာတာလည္း” လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ႔“ ကၽြန္ေတာ္ခုနေခ်ာင္းဆုိးရင္း ေသြးေတြပါလာလို႔အကုိ… ေနာက္ျပီးခဏ ေနေတာ႔ လည္ေခ်ာင္း၀မွာ ပ်ိဳ႕ျပီးအန္ခ်င္လာတယ္… အန္လုိက္ေတာ့ ေသြးေတြပဲအကုိ” လုိ႔ေျပာလည္းေျပာေခ်ာင္း လည္းဆုိးလုိ႔ လက္ေဆး basin မွာသြားျပီးသူ အန္ပါေတာ႔တယ္။ ေခ်ာင္းဆုိးလုိက္ ေသြးအန္လုိက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အထင္ ၁လီတာနီးပါးေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးစုိးရိမ္သြားသလုိ သူ လည္းေတာ္ေတာ္ေလးေၾကာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းခ်က္ခ်င္းေကအယ္ ကျမန္မာေဆးခန္းကုိေျပးရ ပါေတာ႔တယ္။ ေဆးခန္းေရာက္တဲ႔အခ်ိန္သူ႔အေျခအေနကုိ ဆရာ၀န္ကုိရွင္းျပေတာ႔ ဆရာ၀န္ကဘာမွေတာင္ မစစ္ပါဘူး…“ခင္ဗ်ားလူနာကုိေဆးရုံသာေခၚသြားလုိက္ပါ…ကၽြန္ေတာ္႔ေဆးခန္းအေနနဲ႔ ေတာ႔ဘာေထာက္ခံ ခ်က္မွမေရးေပးဘူးေနာ္” ဆုိျပီေဆးရုံကုိသြားခုိင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ နည္းနည္း စပ္ဖ်င္း ဖ်င္းျဖစ္သြားပါတယ္။ နားၾကပ္ေလးနဲ႔လူနာကုိ စမ္းတာေလးေတာင္မလုပ္ပါဘူး။ ေဆးရုံကုိတန္း သြားပါတဲ႔၊ မသကာသူ႕အေနနဲ႔ လူနာရဲ႕အေျခအေနေလးကုိ ေဆးစာသေဘာမ်ိဳးေလးေရးေပးရင္ေတာင္လူနာ အတြက္ အေရးေပၚဌာနကုိသြားဖုိ႔ အမ်ားၾကီးအေထာက္အကူရလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးေတာင္တင္မိမွာပါ။ အခုေတာ႔ မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္သလုိပါ။ ေနာက္ျပီးလူနာကလည္း တရား၀င္ေနထုိင္တာမဟုတ္လုိ႔ သူတုိ႔လုပ္မေပးခ်င္တာ လားမသိပါဘူး။ အင္း................. ဒါေပမယ္႔ ဆက္မေျပာေတာ႔ပါဘူး။

ေဆးရုံသြားဖုိ႔ကိစၥ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းေျခာက္သြားပါတယ္။ လူနာကအုိဗာစေတးေနထုိင္သူမုိ႔ တရား၀င္ေနထုိင္ေၾကာင္း ဘာစာရြက္၊ စာတမ္းအေထာက္အထားမွ မရွိတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ေဆးခန္းတစ္ခု ရဲ႕ေထာက္ခံခ်က္မပါပဲ ေဆးရုံသြားရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးအခက္ခဲ ျဖစ္တတ္တာကတစ္ၾကာင္းမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ညစ္ သြားပါတယ္။ သူ႔အတြက္ေဆးခန္းေထာက္ ခံခ်က္နဲ႕အေထာက္ အ ထားေလးတခုခုလုိအပ္ေနတာအမွန္ပါ။ လူနာကုိၾကည္႔ေတာ႔ ေသြးအန္ျပီးသြားရင္ ပုံမွန္ပါ။ ေခ်ာင္းေတာ႔ မ ၾကာမၾကာဆုိးပါတယ္ ေသြးလည္းပါပါတယ္။ သူ႔ ကုိဘယ္လုိေနလည္းေမးေတာ႔ ဘာမွမခံစားရေၾကာင္း၊ နာ တာက်င္တာလည္းမရွိေၾကာင္း၊ လည္ေခ်ာင္းယားျပီး ေခ်ာင္းဆုိတာေလာက္ပဲလုိ႔ေျဖပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔သူ႔ ကုိအိမ္မွာျပန္နားျပီးေနဖုိ႔ေျပာရပါတယ္။ သူ႔အတြက္လုိအပ္ တ႔ဲစာရြက္၊ စာတမ္းေလးလုပ္ေပးဖုိ႔ အဲဒီေန႔အဖုိ႔ အခ်ိန္မရေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညေနဖက္အလုပ္ျပန္၀င္ ရင္းသူ႔အတြက္ဘယ္လုိလုပ္ရရင္ ေကာင္း မလည္းလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီဖုန္းဆက္ေမးၾကည္႔ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က Puchong (ပူခ်ဳန္း) မွာ ရွိတဲ႔ ျမန္မာအဖြဲ႕အစည္းတခု (အမည္မ်ားကုိေတာ႔မေဖာ္ျပေတာ႔ပါဘူး။ မေလးမွာေနတဲ႔ လူေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ားနဲ UNHCR လက္မွတ္ကုိင္ထားၾကတဲ႔သူေတြသိၾကမွာပါ) မွာအကူအညီ ေတာင္းၾကည္႔ပါလား လုိ႔အ ၾကံေပးပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ကေနအိမ္ျပန္ျပီး ေရမုိးခ်ိဳးျပီး အဲဒီ လူနာေကာင္ေလး ကုိေခၚ Puchong (ပူခ်ဳန္း) ကုိသြားျပီး အဲဒီအဖြ႔ဲအစည္းကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာလုိ႔ အကူအညီေတာင္းရ ပါေတာ႔တယ္။ သူတုိ႔ေရွ႔မွာတင္ ေခ်ာင္းဆုိးျပီးေသြးေတြပါေနတာေတြ႕လုိ႔ခ်က္ခ်င္းပဲ လုိအပ္တဲ႔စာရြက္၊ စာ တမ္း နဲ႔သူတို႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ကဒ္ေတြ ထုတ္ေပးပါတယ္။ တဆက္ထဲမွာပဲသူတုိ႔က Jalan Padang Belia (Brickfields) မွာရွိတဲ႔ (ACTS CLINIC) ကုိသြားဖုိ႔လမ္းညြန္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေဆးခန္းက အခ မဲ႔ေဆးကုသေပး တဲ႔ေဆးခန္းပါ။ ဆရာ၀န္ကလြဲရင္ က်န္၀န္ထမ္းအားလုံး ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြပါ။ ဒုကၡ သည္ေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ျပီးဖြင္႔ထားတဲ႔ အခမဲ႔ေဆးခန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း လုိအပ္တဲ႔အေထာက္ အ ထားေလးေတြလည္းရျပီမုိ႔ ေကအယ္မွာရွိတဲ႔ အဲဒီ (ACTS) ေဆးခန္းကုိဆက္ ျပီးေျပးရပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ တနဂၤေႏြမုိ႔ ေဆးခန္း ကေန႔၀က္ပဲဖြင္႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေတာ႔ ေဆးခန္းကပိတ္သြားပါျပီ။ “ ေက်ာ္ေက်ာ္ေနလုိ႔သက္သာလား... သက္သာရင္မနက္ျဖန္က်မွလာလုိက္ၾကတာေပါ႔ ”လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆုိေတာ႔ ေကာင္ေလးကေနသာေၾကာင္း၊ မနက္ဖန္မွထပ္ လာမယ္ဆုိတာနဲ႔ သူ႔ကုိအိမ္ျပန္ပုိ႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္ လည္းအလုပ္ကုိ တန္း၀င္ရပါတယ္။

မနက္ ၈ နာရီခြဲေလာက္မွာ ေဆးခန္းေရာက္ပါတယ္။ ၉ နာရီမွာ ေဆးခန္းဖြင္႔ပါတယ္။ တုံကင္နံပါတ္ယူျပီး ၁၀ နာရီေလာက္မွာ ဆရာ၀န္နဲ႔ေတြ႔ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသား ဆရာ၀န္တေယာက္လို႔ထင္ပါတယ္။ သူကအဂၤ လိပ္လုိ ေျပာပါတယ္။ လူနာနဲ႔ဆရာ၀န္ၾကားမွာ စကားျပန္ထားေပးေတာ႔ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္။ လုိအပ္တဲ႔စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ျပီး ေသာက္ေဆးေပးပါတယ္။ မနက္ဖန္ျပန္လာျပီး ဓါတ္မွန္ရုိက္ဖုိ႔၊ ေသြးစစ္ဖုိ႔ သူ ခ်ိန္းလုိက္ပါတယ္။ အင္း ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာေဆးခန္းနဲ႔ေတာ႔ အပုံၾကီးကြာပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ေနာက္ေန႔ မနက္၁၀နာရီေလာက္မွာ ေဆးခန္းမွ အကူေကာင္ေလးတေယာက္ကဦးေဆာင္လုိ႔ လူနာတခ်ိဳ႕ကုိ ဓါတ္မွန္ ရုိက္၊ ေသြးစစ္၊ သလိပ္စစ္ဖုိ႔တ ျခားေဆးရုံတခုကုိေခၚသြားပါတယ္ (ေဆးရုံအမည္ကုိမသိခဲ႔ရပါဘူး)။ ညေန ၂နာရီေလာက္မွာ အားလုံးကိစၥျပီးလုိ႔ ေဆးခန္းကုိ တေခါက္ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။ ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖေတြ ကုိ ဆရာ၀န္မွစစ္ေဆးျပီး မနက္ဖန္ျပန္လာရန္ ရက္ခ်ိန္းထပ္ေပးပါတယ္။ ေနာက္တရက္ေဆးခန္းေရာက္ေတာ႔ ဆရာ၀န္မွ ေဆးရုံသုိ႔သြားရန္ညြန္ၾကားပါတယ္။ သြားရမယ္႔ေဆးရုံကုိလည္း ေဆးခန္းမွလုိက္ပုိ႔ေပးပါတယ္။ Jalan Pahang (ဂ်လမ္း ပါဟမ္း) မွာရွိတဲ႔ IPR (Institut Perubatan Respiratori) ကုိသြားရပါတယ္ …ျမန္မာလုိအလြယ္ေခၚရရင္ အဆုတ္ေရာဂါကု ေဆးရုံေပါ႔။ အဲဒီမွာတခါ လုိအပ္တဲ႔ေဆးစစ္ခ်က္ေတြအျပင္၊ ဓါတ္မွန္ပါ တခါထပ္ျပီး ရုိက္ရပါတယ္။ ၁၁. ၀၅. ၂၀၁၂ ကုိေဆး ရုံကုိလာဖုိ႔ ရက္ခ်ိန္းေပးလုိက္ပါတယ္ ။ ေဆး ခန္းမွာပုိက္ဆံမကုန္ခဲ႔သလုိ အခုေဆးရုံမွာလည္း ဓါတ္မွန္၊ ေသြးစစ္၊ သလိပ္စစ္အတြက္ မေလးေငြ ရင္းဂစ္ ၃၀ သာကုန္ခဲ႔ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာတဲ႔ႏႈန္းထားပါခင္ဗ်ာ။

ေဆးရုံကေပးလုိက္တဲ႔ ရက္ခ်ိန္းေန႔မနက္ ၁၀နာရီေလာက္ေဆးရုံ ေရာက္ပါတယ္။ ေဆးရုံတခါထဲတက္ရပါ တယ္ ။ ေကာင္ေလးက မေလးလုိေရာ အဂၤလိပ္လုိပါ ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္တာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္မနက္ တုိင္းေဆးရုံ သြားရပါတယ္။ (အန္တီတင္႔ မေလးေရာက္တဲ႔ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ေဆးရုံေရာက္ေနတာျဖစ္ သလုိ၊ အလုပ္က ညဖက္အလုပ္၊ မနက္မုိးလင္းရင္ေဆးရုံသြားမုိ႔ အိပ္ေရးေတြေတာ္ေတာ္ပ်က္ ထားလုိ႔လာ မေတြ႔ႏုိင္တာပါ အန္တီေရ)။ တီဘီေရာဂါလုိ႔ ဆရာ၀န္ေျပာပါတယ္။ သူနဲ႔တစ္အိမ္ထဲေနတဲ႔သူေတြ၊ သူနဲ႔အ လုပ္အတူလုပ္တဲ႔ သူေတြအားလုံး တီဘီေရာဂါရွိ၊ မရွိေဆးစစ္ခုိင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူနဲ႔တ ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ အတူသြားလာေနတာမုိ႔ ဆရာ၀န္က ေဆးစစ္ဖုိ႔ေျပာလာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာကၽြန္ေတာ္ တခုသြားျပီးသိလုိက္ရတာက တီဘီေရာဂါဟာ အဲဒီေလာက္ကူး စက္ျမန္ပါလားဆုိတာပါပဲ။ အရင္ကေသ ခ်ာမသိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းတကယ္ မသိခဲ႔ပါဘူး။ အခုမွဆရာ၀န္နဲ႔ ေန႔တုိင္းနီး ပါးေတြ႔ေတာ႔ ဆရာ၀န္ရွင္းျပမွ ဒီတီဘီေရာဂါအေၾကာင္းကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိခြင္႔ရလုိက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားပါတယ္။ အရင္ကေတာ႔ မ်က္ကန္းတေစၱမေၾကာက္ ေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ အခုေတာ႔ ေၾကာက္သြားပါျပီ။ ဆရာ၀န္ရဲ႕ေထာက္ခံခ်က္နဲ႔ လူနာေကာင္ေလးနဲ႔ တစ္အိမ္ထဲေနသူေတြ အျပင္ ကၽြန္ေတာ္ပါ တီဘီေရာဂါပုိးရွိ၊ မရွိေဆးရုံမွာေဆးစစ္ရပါတယ္။ အားလုံးေရာဂါမရွိသလုိ တီဘီေရာဂါအ တြက္ေဆးစစ္ခ တျပားတခ်ပ္မွမေပးခဲ႔ရလုိ႔ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ၀မ္းသာမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ လူနာေကာင္ေလး လည္း ေဆးရုံ၁၀ရက္တက္လုိက္ရျပီး ၂၁ ရက္ေန႔ေဆးရုံကဆင္းပါတယ္။ ေဆး၀ါးကုသခ တျပားတခ်ပ္မွ မေပးခဲ႔ရပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီေဆးရုံေရာက္မွ တီဘီေရာဂါနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေၾကာက္စရာေကာင္းေၾကာင္း၊ မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ တီဘီေရာဂါေ၀ဒနာသည္ တေယာက္ရွိေနရင္ ဘယ္လုိကူးစက္ျပန္႔ပြားလြယ္တယ္၊ ဘယ္လုိကာကြယ္ရမယ္ ဆုိတာေတြကုိသိလာခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔အားလုံးမ်က္စိေတြ၊ နားေတြဖြင္႔ထားၾကရပါမယ္။ မ်က္ကန္း တေစၱမေၾကာက္ ေတြမျဖစ္ရေလေအာင္ ကၽြန္ေတာ္သိလာခဲ႔တဲ႔ တီဘီေရာဂါ အေၾကာင္းေလးျဖန္႔ေ၀ခ်င္ပါတယ္။

အဆုတ္နာေရာဂါ(တီဘီ)ဆုိတာဘာလည္း?

အဆုတ္နာေရာဂါ ဒါမွမဟုတ္ တီဘီေရာဂါဟာ လူတေယာက္ကေန တေယာက္ကုိ ေလထဲကေနျပန္႔ပြား သြား တဲ႔ ေရာဂါပုိးေတြေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ႔ ေရာဂါတမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေရာဂါကုိ အခ်ိန္မွီေဆးမကုသရင္ အသက္ေသ ဆုံးႏုိင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

တီဘီေရာဂါဘယ္လုိကူးစက္တတ္သလည္း?

တီဘီေရာဂါပုိးရွိသူ တေယာက္က ေခ်ာင္းဆုိးရင္၊ ႏွာေခ်ရင္၊ သီခ်င္းဆုိရင္၊ တံေတြးေထြးရင္ ဒါမွမဟုတ္ ရယ္ လုိက္ရင္ သူ႔ရဲ႕တီဘီပုိးေတြဟာ ေလထဲမွာျပန္႔ႏွံ႔သြားပါတယ္။ အဲဒီတီဘီပုိးေတြရွိတဲ႔ေလကုိ တျခားလူေတြ ကရႈမိတဲ႔အခါ အဲဒီတီဘီေရာဂါကုိ ရသြားတတ္ပါတယ္။ အင္မတန္သတိထားရမွာပါ။

ဘယ္သူေတြတီဘီေရာဂါျဖစ္ၾကသလည္း?

ကမၻာတ၀ွမ္းလုံးမွာ လူေပါင္းေျခာက္ဘီလီယံနီးပါး တီဘီျဖစ္ေစတဲ႔ ဘက္တီးရီးယားရွိေနတယ္လုိ႔ ကမၻာ့က်န္း မာေရးအဖြဲ႕ (WHO)ကခန္႔မွန္းထားပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္လည္း ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ လူေပါင္းႏွစ္သန္းေလာက္ တီ ဘီေရာဂါ ေၾကာင္႔ေသဆုံးၾကပါတယ္။ ဒီတီဘီေရာဂါရွိသူေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနတဲ႔ လူေတြ အေနနဲ႔ ေရာဂါကူးစက္ဖုိ႔ အႏၱရာယ္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီအထဲမွာ မိသားစု၀င္ေတြ၊ တစ္အိမ္ထဲအတူေနတဲ႔ သူေတြ၊ အတန္းေဖာ္ ေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ ပါပါတယ္။

ထၾကြျခင္းမရွိတဲ႔ရွိတဲ႔တီဘီနဲ႔ ထၾကြျခင္းရွိတဲ႔တီဘီေရာဂါဘယ္လုိကြာျခားသလည္း?

ထၾကြျခင္းမရွိတဲ႔ တီဘီေရာဂါရွိေနသူေတြမွာေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ တီဘီျဖစ္ေစတဲ႔ ဘက္တီးရီး ယားေတြရွိေနေပမယ္႔ ဒီဘက္တီးရီးယားေတြက ထၾကြေနျခင္းမရွိဘဲ ေ၀ဒနာရွင္ေတြ ကလည္းဖ်ားနာျခင္း မျဖစ္ၾကပါဘူး။ ထၾကြြျခင္းမရွိတဲ႔ တီဘီေရာဂါရွိသူေတြက တျခားသူေတြကုိ ေရာဂါမကူးစက္တတ္ေပမယ္႔ မၾကာခင္မွာ တီဘီေရာဂါ ထၾကြလာႏုိင္ပါတယ္။

ထၾကြေနတဲ႔ တီဘီရွိေနသူေတြကေတာ႔ တီဘီေရာဂါရွိေနပါျပီ။ ဆုိလုိတာက တီဘီေရာဂါျဖစ္ေစ တဲ႔ဘက္ တီးရီးယားေတြက တက္တက္ၾကြၾကြပြားမ်ားေနၾကျပီး ခႏၱာကုိယ္ထဲကတစ္သွ်ဴးေတြကုိ ဖ်က္ဆီးေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သလိပ္မွာေသြးပါတာ၊ ေသြးအန္တာေတြျဖစ္လာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ေရာဂါက ထ ၾကြတဲ႔ တီဘီေရာဂါေပါ႔ ခင္ဗ်ာ။ သူတုိ႔ေတြဟာ တျခားသူေတြ ျပန္႔ပြားကူးစက္လြယ္ပါတယ္။

ေဆးမတုိးေသာတီဘီေရာဂါ?

တီဘီေဆးေတြ မတုိးရျခင္းအေၾကာင္းကုိဆရာ၀န္က အခုလိုရွင္းျပပါတယ္။ တီဘီေရာဂါရွိသူေတြ ဟာ ဆရာ၀န္ညြန္ ၾကားတဲ႔အတုိင္းေဆးကုိ မွန္မွန္တစ္ရက္မပ်က္ပဲ ကုန္ေအာင္စားရပါမယ္။ ဘာ အေၾကာင္းေၾကာင္႔ျဖစ္ေစ ေဆးေသာက္ျခင္းတစ္ရက္ပ်က္ကြက္သြားရင္ တီဘီပုိးဟာေသာက္ လက္စေဆး အေပၚမွာခံႏုိင္ရည္ရွိသြားျပီး အားေကာင္းတဲ႔တီဘီပုိး ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ပထမဆုံးေဆးပတ္ လည္ေအာင္မေသာက္ခဲ႔ရင္ ေဆးဒဏ္ကုိခံႏုိင္ျပီး အားေကာင္းတဲ႔တီဘီပုိးကုိ ပုိျပီးျပင္းတဲ႔ေဆးတမ်ဳိးနဲ႔ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ဆက္လက္ေသာက္သုံးရမွာပါ။ ဒါေၾကာင္႔တီဘီေရာဂါသည္ေတြအေနနဲ႔ ပထမဦး ဆုံးေဆးပတ္ကုိ ဂရုတစုိက္မွန္မွန္ေသာက္သုံးသြားပါက ၆လအတြင္းေပ်ာက္ကင္းႏုိင္ျပီး၊ ပ်က္ကြက္ခ့ဲ မယ္ဆုိရင္ အခ်ိန္ေတြ၊ ေငြေတြပုိကုန္သြားသလုိ လူအသက္အႏၱရာယ္ေတာင္ စုိးရိမ္ရတဲ႔ ေဆးမတုိးတဲ႔ တီဘီေရာဂါျဖစ္သြားတတ္ေၾကာင္း ေသခ်ာရွင္းျပလုိ႔ သိခြင္႔၊ မွတ္သားခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္။

တီဘီေရာဂါကုိကုသလုိ႔ရႏုိင္ပါသလား?

ဒီတီဘီေရာဂါကုိ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသလုိ႔ရႏုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကုသဖုိ႔အခ်ိန္နဲ႔ လူနာအေနနဲ႔ ေဆးမွန္ မွန္ ေသာက္ဖုိ႔ေတာ႔လုိပါတယ္။ ဆရာ၀န္ညြန္ၾကားတဲ႔အတုိင္း ေရာဂါအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ၆လမွ ၁၂လ အထိ တစ္ရက္မပ်က္ေဆးေသာက္ရပါမယ္။ အေရးအၾကီးဆုံးမွာ လူနာအေနနဲ႔ေဆးကုိတစ္ရက္မပ်က္ပုံ မွန္ေသာက္သြားဖုိ႔ ပါ။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ မိမိအေနနဲ႔ တီဘီေရာဂါရွိတယ္ လုိ႔ထင္တဲ႔ သူတေယာက္နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ဆက္ဆံေနထုိင္ခဲ႔ဘူးမယ္ဆုိရင္ ဒါမွမဟုတ္ ၂ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ ေခ်ာင္း တဟြတ္ဟြတ္ဆုိးေနတာ မေပ်ာက္ခဲ႔ဘူးဆုိရင္ တီဘီေရာဂါစစ္ၾကည္႔ဖုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

သူငယ္ခ်င္း ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးတီဘီေရာဂါကင္းေ၀းျပီး ဘ၀အေမာေတြေျပၾကပါေစ။

ရာဇာေထြး