ဘ၀ဆုိတာေဗဒါလုိပဲ

ေလာကမွာ အစဆုိတာရွိရင္ အဆံုးသတ္ဆုိတာလည္း ရွိရတယ္။ ငယ္ရြယ္ျခင္းဆုိတဲ့ အစရွိလို႔ရွိရင္ ၾကီး ရင့္ျခင္းဆိုတဲ့ အဆံုးသတ္လည္း ရွိရတယ္။ ႏုပ်ိဳျခင္းဆိုတဲ့ အစရွိရင္ အိုမင္းျခင္းဆိုတဲ့ အဆံုးသတ္လည္း ရွိရ တယ္။ က်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့ အစရွိရင္ ဖ်ားနာျခင္း၊ နာျခင္း ဆိုတဲ့အဆံုးသတ္လည္း ရွိရတယ္။ ေမြးဖြားျခင္း ဆို တဲ့အစရွိရင္ ေသဆံုးျခင္းဆိုတဲ့ အဆံုးသတ္လည္း ရွိရတယ္။ ေပါင္းဆံုျခင္းဆိုတဲ့ အစရွိရင္ ခြဲခြာျခင္းဆိုတဲ့ အဆံုးသတ္လည္း ရွိရတယ္။

ေလာကရဲ ႔ သဘာ၀ကိုက အစရွိရင္ အဆံုးရွိတတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေပါင္းဆံုျခင္းဆိုတာရွိရင္ လမ္းခြဲျခင္းဆို တာလည္း ရွိတတ္စျမဲပဲ။ လမ္းခြဲျခင္းဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် ရွိေနတာပါပဲ။ လမ္းခြဲျခင္းက ႏွစ္မ်ိဳး ရွိတယ္။ အသက္ ရွင္လ်က္ လမ္းခြဲျခင္းနဲ႔ ေသဆံုးျပီးေတာ့ လမ္းခြဲျခင္း၊ ရွင္ကြဲခြဲရတဲ့ လမ္းခြဲျခင္းနဲ႔ ေသကြဲခြဲ ရတဲ့ လမ္းခြဲျခင္း ဆိုျပီးေတာ့ လမ္းခြဲျခင္းႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ရွင္ကြဲခြဲရတဲ့ လမ္းခြဲျခင္းကေတာ့ အသက္ရွင္ေနသမွ်ကာလပတ္ လံုး ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ေလာကဓံတစ္ခုပါပဲ။

ေလာကဓံဆိုတာ ေလာကဓမၼ၊ " ေလာက " ဆိုတာ ေလာကၾကီးထဲမွာ " ဓမၼ" ဆုိတာ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာ တရား။ ဆုိပါေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၊ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ညဘက္လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ ထုိင္ၾကတယ္ဆုိရင္လည္း အားရေအာင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထုိင္ျပီးၾကလို႔ အခ်ိန္တန္ကုိယ့္အိမ္ ကိုယ္ ျပန္ၾကေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ လမ္းခြဲရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္လြန္းလို႔ ဆုိျပီးေတာ့ သူ႔အိမ္ကုိ ကိုယ္လုိက္အိပ္၊ သို႔မဟုတ္ ကုိယ့္အိမ္ကို သူလုိက္အိပ္နဲ႔ ဒီလိုလိုက္အိပ္လို႔မျဖစ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံပဲ ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အျမဲတမ္းေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ဒါလည္းပဲ ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ လမ္းခြဲျခင္းပါပဲ။

ေက်ာင္းသြားတဲ့သူ ဆိုလုိ႔ရွိရင္လည္း ေက်ာင္းသြားတယ္၊ ေက်ာင္းစတတ္တဲ့အခ်ိန္ကေန ေက်ာင္း ဆင္းေခါင္းေလာင္းထုိးတဲ့အခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းမွာေနရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ ေခတၱခ ဏေပါင္းဆံုရတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းတီးလိုက္ျပီဆိုတာနဲ႔ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္လာၾကရတယ္ ။ ေက်ာင္းမွာေတြ႔တဲ့သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔လည္း လမ္းခြဲရတယ္။ ၾကည္ညိဳေလးစားတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား နဲ႔လည္း လမ္းခြဲရတယ္၊ ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ လမ္းခြဲျခင္းပါပဲ။

ေစ်းေရာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုရင္လည္း ထုိ႔အတူပဲေပါ့၊ ေစ်းဖြင့္တဲ့ အခ်ိန္ကေန ေစ်းသိမ္းတဲ့အခ်ိန္ထိ ေစ်းထဲမွာ ထုိင္ေရာင္းတယ္၊ ဆုိင္နီးနားခ်င္းပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔လည္း ေခတၱခဏ ေပါင္းဆံုရတယ္၊ ကိုယ့္ဆိုင္လာ၀ယ္ေန က် ေဖာက္သည္ေတြနဲ႔လည္း ေခတၱခဏ ေပါင္းဆံုရတယ္။ ဒါေပမဲ့ေစ်းသိမ္းလို႔ေစ်းပိတ္ျပီးကိုယ့္ အိမ္ကုိယ္ျပန္ ရျပီဆုိရင္ေတာ့ အင္မတန္ခ်စ္လွပါတယ္ဆုိတဲ့ ဆုိင္နီးနားခ်င္းေတြနဲ႔လည္း လမ္းခြဲရပါတယ္၊ ကိုယ့္ကုိေကာင္းက်ိဳးျပဳေနတဲ့ ေဖာက္သည္ေတြနဲ႔လည္း လမ္းခြဲရပါတယ္။

ရံုးတတ္တဲ့သူလည္းပဲ ဒီအတုိင္းပဲေပါ့ေလ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ရံုးကိစၥ ေဆာင္ရြက္ျပီးေတာ့ ရံုးဆင္းတဲ့အခ်ိန္ လည္းေရာက္ေရာ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္၊ ရံုးမွာေတြ႔တဲ႔သူေတြနဲ႔ လမ္းခြဲၾကရတယ္။ အဲဒီလုိအားျဖင့္ ရွင္ကြဲခြဲရတဲ့ လမ္းခြဲျခင္းကေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အခ်ိန္တိုင္း ၾကံဳေတြ႔ေနရပါတယ္။

သိပ္ခ်စ္ရပါတယ္ဆုိတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦေတာင္မွ တစ္ခ်ိန္လံုး တပူးတြဲတြဲ ေနလို႔ မရပါဘူး။ လမ္းခြဲရတဲ့ အခ်ိန္ဆိုတာ ရွိရပါေသးတယ္။ အိမ္မွာ အတူေနေနရင္းနဲ႔ တစ္ေယာက္က အိမ္ထဲမွာ ထမင္းခ်က္၊ ဟင္းခ်က္ လုပ္ေနတယ္၊ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ လမ္းမခြဲရဘူးလား၊ လမ္းခြဲေနရတာပါပဲ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မျမင္ေတြ႔ရေတာ့ဘူး။

အမ်ိဳးသားက ကိစၥတစ္ခုရွိလို႔ အျပင္ထြက္သြားရင္လည္း လမ္းခြဲရတာပါပဲ။ အမ်ိဳးသမီးက ကိစၥတစ္ခုရွိလို႔ အျပင္ထြက္သြားရင္လည္း လမ္းခြဲရတာပါပဲ။ တစ္ရပ္တစ္ေက်းကုိသြားမွ လမ္းခြဲရတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကုိယ့္ အိမ္ရဲ ႔အျပင္ဘက္ကုိ ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း လမ္းခြဲရတယ္၊ ကိုယ့္အိမ္ရဲ ႔ အေပၚထပ္ နဲ႔ ေအာက္ ထပ္၊ အိမ္ေရွ ႔နဲ႔ အိမ္ေနာက္၊ ဒီလိုသြားလာေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာလည္း လမ္းခြဲေန ရတာပါပဲ။

အတိတ္ကံေကာင္းလြန္းလို႔ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္က အျမဲတမ္းမ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္ မခံ တပူးတြဲတြဲ ေနႏုိင္တယ္ပဲထားဦးေတာ့ ၊ ေနာက္ဆံုး က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ စြန္႔ခ်င္လို႔ ေရအိမ္ခန္းထဲ ၀င္လို႔ရွိ ရင္ လမ္းမခြဲရဘူးလား။ လမ္းခြဲရပါတယ္။

စကၠန္႔နဲ႔အမွ် အျမဲတမ္း ကုိယ္ခ်စ္တဲ့လူနဲ႔ တပူးတြဲတြဲ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနရတယ္ဆိုတာ ရွိ ရဲ ႔ လား။ မရွိပါ ဘူး။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူနဲ႔ အခ်ိန္ျပည့္ ရင္ခ်င္းအပ္၊ ကိုယ္ခ်င္းထပ္ထားလုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေနာ္။ လမ္းခြဲခ်ိန္ဆို တာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ရွိပါတယ္။ ရွင္ကြဲခြဲခဲ့ရတဲ့ လမ္းခြဲျခင္းဆုိတာ အျမဲတမ္းရွိပါတယ္။

ဦးပဥၥင္းအပါအ၀င္ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ား က်င္လည္ေနရတဲ့ သံသရာဆိုတာက ျမစ္ျပင္ၾကီးနဲ႔ တူပါတယ္။ ဦးပဥၥင္းတို႔တစ္ေတြကေတာ့ ျမစ္ျပင္ထဲမွာရွိတဲ့ ေဗဒါပင္ေလးေတြနဲ႔တူပါတယ္၊ ကံၾကမၼာ သို႔မဟုတ္ ကံတရား ကေတာ့ ေလနဲ႔တူပါတယ္။ ျမစ္ျပင္ၾကီးထဲမွာ 

ေလက ေတာင္ဘက္ကေန တုိက္လိုက္ေတာ့ ေဗဒါပင္ေလးေတြ ေျမာက္ဘက္ေရြ႕သြားလိုက္

ေလက ေျမာက္ဘက္ကေန တုိက္လုိက္ေတာ့ ေဗဒါပင္ေလးေတြ ေတာင္ဘက္ေရြ ႔ သြားလုိက္

ေလက အေရွ႕ဘက္ေန တိုက္လိုက္ေတာ့ ေဗဒါပင္ေလးေတြ အေနာက္ဘက္ ေရြ ႔သြားလိုက္

ေလကအေနာက္ဘက္ေန တုိက္လိုက္ေတာ့ ေဗဒါပင္ေလးေတြ အေရွ ႔ဘက္ ေရြ ႔သြားလုိက္

နဲ႔ ေလေခၚ ေဆာင္ရာေနာက္ကုိ ေဗဒါပင္ေတြ ေရြ႕ေရြ႕ျပီးေတာ့ သြားၾကရပါတယ္။ အဲဒီလို ေရြ ႔သြားရင္းနဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံ ဟိုေဗဒါပင္အုပ္နဲ႔ ဆံုလိုက္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဒီေဗဒါပင္အုပ္နဲ႔ ဆံုလိုက္၊ ဒီေလတုိုက္လိုက္လို႔ပဲ ဆံုျပီး သား ေဗဒါအုပ္နဲ႔ ကြဲသြားျပန္လိုက္၊ တစ္ပင္တည္းျဖစ္ေနရျပန္လိုက္၊ ေတာ္ၾကာ ေလေၾကာင္းသင့္လိုက္လို႔ ဟိုေဗဒါတစ္အုပ္နဲ႔ ျပန္ေပါင္းမိလိုက္၊ အဲဒီလိုနဲ႔ ပဲ ေဗဒါပင္ေတြဟာ ဆံုလိုက္ ကြဲလုိက္၊ ကြဲလုိက္ ဆံုလုိက္ နဲ႔ျမစ္ျပင္ၾကီးထဲမွာ ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲျပီး ေရြ႕လ်ားက်င္လည္ေနရပါတယ္။

အဲဒီလိုပါပဲ သံသရာတည္းဟူေသာ ျမစ္ျပင္ၾကီးထဲမွာလည္း ဦးပဥၥင္းတုိ႔တစ္ေတြဟာ ကံၾကမၼာ ေလပင့္တဲ့အ တုိင္း၊ ကံတရား ေလက စီမံေပးလိုက္တဲ့အတုိင္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေပါင္းဆံုလုိက္ ခြဲခြာလိုက္၊ ခြဲခြာလိုက္ ေပါင္းဆံု လိုက္နဲ႔ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲျပီး လႈပ္ရွားက်င္လည္ ေနရပါတယ္။

ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်၊ လစဥ္နဲ႔အမွ်၊ ႏွစ္စဥ္နဲ႔အမွ် ဆိုသလိုလမ္းခြဲျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ၾကံဳေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒီေလာက္ေျပာလိုက္ရင္ ဉာဏ္နဲ႔ ခ်ဲ ႔ထြင္ျပီးေတာ့ အေသးစိတ္ ဆင္ျခင္လို႔ ရသြားပါျပီ။ အဲဒီလို အသက္ ရွင္ေနစဥ္မွာ ရွင္ကြဲခြဲရတဲ့ လမ္းခြဲျခင္းနဲ႔ လမ္းခြဲရတဲ့အခါမွာလည္း " လမ္းခြဲတာ ၀မ္းနည္းစရာလား " ဆို တဲ့ေမးခြန္းက အက်ံဳး၀င္ပါတယ္။

သံသရာခရီးရွည္ၾကီးကုိ

တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္လွမ္းလို႔

ရတာမဟုတ္ေတာ့လည္း

အေပါင္းအေဖာ္မိတ္ေဆြဆိုတာေတြနဲ႔

မလြဲမေသြဆံုစည္းၾကရမွာပါပဲ။

ေတြ႔ခိုက္ဆုံခိုက္ လက္တြဲခိုက္မွာ

သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ၾကိဳးမပါတဲ့

ေမတၱာစိတ္သန္႔သန္႔ေလးနဲ႔

သူ႔တာ၀န္ကုိယ့္တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ

ခ်စ္ခင္ၾကင္နာလိုက္ၾကမယ္ဆုိရင္

ဘ၀ခရီးေဖာ္ေတြနဲ႔

မလႊဲမေရွာင္သာလမ္းခြဲၾကရတဲ့အခါ

၀မ္းနည္းပူပန္ေနစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။

ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသူနဲ႔

လက္ျပက်န္ရစ္ခဲ့သူ

ဘယ္သူပို၀မ္းနည္းရပါသလဲ။

ထြက္ခြာသူက ပိုသံေယာဇဥ္ၾကီးရင္

သူပုိ၀မ္းနည္းရမွာပါ။

က်န္ရစ္ခဲ့သူက ပုိသံေယာဇဥ္ၾကီးရင္

သူပို၀မ္းနည္းရမွာပါ။

ႏွစ္ေယာက္လံုး ညီတူသံေယာဇဥ္ၾကီးရင္ေတာ့

ႏွစ္ေယာက္လံုးညီတူ၀မ္းနည္းရမွာေပါ့။

လမ္းခြဲမွာ၀မ္းနည္းစရာမလိုေအာင္

သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ၾကိဳးေတြကုိ

အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေျဖေလွ်ာ့လိုက္ၾကစို႔လားကြယ္။

 အရွင္ဆႏၵာဓိက

မွတ္ခ်က္။  ။ အရွင္ဆႏၵာဓိက၏ “ လမ္းခြဲတာ၀မ္းနည္းစရာလား ” စာအုပ္မွျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။