ထူးျမတ္ေသာသတိ
ထူးျမတ္ေသာသတိ(၀ါ)သတိထူးကိုပါဠိိလို `အႏုႆတာႏုတၱရိယ´ ဟုေခၚ၏၊
သားကိုသတိရျခင္း မယားက္ိုသတိရျခင္း လင္သားကိုသတိရျခင္း မိမိပိုင္ဆိုင္
ေသာစည္း စိမ္ဥစၥာရတနာကိုသတိရျခင္း အယူတိမ္းမွားဆရာမ်ားကိုသတိရျခင္း
မ်ိဳးကို ထူးျမတ္ ေသာသတိရျခင္းဟုမွတ္ယူေနၾက၏၊ မိမိခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေနသူ
မ်ားကို(ခ်စ္တယ္)ဟု၍ လည္ေကာင္း၊ ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ေျပာဆိုလိုက္ရလွ်င္
(သတိရသည္)ဟုလည္ေကာင္း၊ အထူလြမ္းဆြတ္သတိရေနေၾကာင္း သတင္း
စာ/ဂ်ာနယ္ မ်ား၌ ေဖၚျပလိုက္ရလ်ွင္အ လြန္ေက်နပ္ေနတတ္ၾက၏၊ ထူးျမတ္
ေသာသတိဟုထင္မွတ္ေနၾက၏။
စင္စစ္ေသာ္ကား ထိုသတိရျခင္းမ်ဳိးသည္ ေလာဘေဒါသစေသာ ကိေလသာႏွင့္ တကြျဖစ္၏၊အပူအပင္ႏွင့္တကြျဖစ္၏။သူသူငါငါလူတကာသာမန္ပုထုဇဥ္တုိ႔သတိ
ရျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၏၊ကုိယ္ထင္ ကုတင္ေရႊနန္းဟူေသာ ဥပါဒါန္အစြဲကပ္ေနေသာသ
တိမ်ိဳးုျဖစ္၏၊ ငါကသာသတိရေနတယ္မင္းကေတာ့ေနႏုိင္ပဟူေသာအျပစ္တင္
သံႏွင့္တကြျဖစ္၏၊မွားယြင္းေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ႔ေရာက္ေနေသာမိစၧာသတိ
အကုသုိသ္မဂၢင္မ်ိဳးျဖစ္၏၊မ ျဖဴစင္မသန္႔ရွင္း တခါတရံအက်ဳိးမဲ့ကုိပင္ျဖစ္ေစ ၏၊
အေႏွာင္အဖြဲ႕မလြတ္ေသာသတိမ်ဳိးျဖစ္၏၊ကုသိုသ္မျဖစ္အကုသုိသ္ျဖစ္ေသာသ
တိမ်ဳိးျဖစ္ ၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္ထူးျမတ္ေသာသတိ- ဟုမဆုိႏုိင္ေခ်။
ဘုရားရွင္ကုိ သတိရျခင္း၊ ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တုိ႔ကုိသတိရျခင္း၊
သံဃာေတာ္မ်ားကုိ သတိရျခင္း၊ သံဃာေတာ္မ်ား၏ဂုဏ္ကုိ သတိရျခင္းမ်ဳိးကုိသာ
ထူးျမတ္ေတာသတိ-ဟုဆုိရမည္ျဖစ္၏၊သမၼာသတိမဂၢင္ျဖစ္ပါ၏။ ဘုရား တရား သံ
ဃာ ရတနာသုံးပါး၏ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႔ကုိ သတိရေနျခင္းသည္ ကိေလသာအပူအပင္
တုိ႔ကုိ ဖယ္ခြာထားႏုိင္၏၊ စိတ္အစဥ္ကုိ ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းေစ၏၊ ေသာကဒုကၡ ဟူ
သမ်ွကုိ ေက်ာ္လြားႏုိင္၏၊ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာ၀နာကုိအစဥ္ပြားေနသူ၏ခႏၶာအိမ္သည္
ေစတီအိမ္ ႏွင့္ တူသျဖင့္လူနတ္ဦးခုိက္ပူေဇာ္ထုိက္၏ဟုစာေပက်မ္းဂန္တုိ႔၌မိန္႔ဆုိ
ၾက၏၊ဥာဏ္ရည္ဖြ႔ံျဖဳိးအသိဥာဏ္တုိးကာ နိဗၺာန္အထိေပါက္ေရာက္ႏုိင္၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္
ထူးျမတ္ေသာသတိ(၀ါ) သတိထူးဟုျမတ္စြာဘုရားမိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
ဗုဒၶါႏုႆတိဆုိသည္မွာဘုရားရွင္ႏွင့္ဘုရားရွင္၏အရဟံအစရွိေသာဂုဏ္ေတာ္ေက်း
ဇူးေတာ္တုိ႔ကုိအဖန္အဖန္ အထပ္ထပ္အျမဲမျပတ္ေအာက္ေမ့ေနျခင္း၊အမွတ္ရေနျခင္း
ကုိဆုိလုိ၏၊ ႏႈတ္က ဂုဏ္ေတာ္ကုိရြတ္ပြါး ေနခ်ိန္တြင္စိတ္ကဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္အ
ေပၚ၌ အာရုံုျပဳညြတ္ေနရမည္ျဖစ္၏။ စိတ္ကဟုိေရာက္သည္ေရာက္မျဖစ္ေစသင့္၊ စိ္တ္ ကဂုဏ္ေတာ္အေပၚ၌ညြတ္မေနလွ်င္ ဟင္း၏ အရသာကုိမသိေသာဟင္းေမႊးေရာင္းမ
ကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဗုဒၶါႏုႆတ္ိဘာ၀နာမ်ား အားထုတ္လုိသူသည္ မိမိေရွ႕ငါးေထာင္ခန္႔ အကြာ၌ (သုိ႔မ ဟုတ္)မ်က္စိျဖင့္အာရုံုျပဳၾကည့္၍အဆင္ေျပမည့္ေနရာ၌သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္စြာ
ဘုရားကုိပင့္၍ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ေရႊပလႅင္ေပၚတြင္ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူဟန္(သုိ႔မဟုတ္) မိမိမ်က္စိထဲတြင္စြဲျမဲေနေသာ ဘုရားရွင္၏ ဟန္ပန္အမူအရာ ဣရိယာပုထ္တခုခု ကုိျမင္ ေအာင္စိတ္ျဖင့္ၾကည့္ရႈရမည္။
မိမိၾကည္ညိဳအားရေသာပံုေတာ္တစ္ခုခုကို ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚေပၚလြင္လြင္ စိတ္
အာရံု၌ ထင္ျမင္လာပါလွ်င္ အရဟံ အရဟံစသည္ျဖင့္ ပံုေတာ္ကိုေဖါက္ထြင္းကာ
ဂုဏ္ေတာ္ကို သြင္း၍ အားစိုက္ပြားမ်ားရမည္။
ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားသည္ မေရတြက္နိုင္ေအာင္ မ်ားျပား၏၊ ေကာင္း
ကင္ျပင္ၾကီးကဲ့သို႔ အဆံုးမွရွိပါေခ်၊ ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္မ်ားမည္မ်ွပင္မ်ားျပား
ေစကာ မူ မိမိဥာဏ္ျဖင့္လက္လွမ္းမွီသေလာက္ေအာက္ေမ့ပြားမ်ားရေပမည္၊ ဂုဏ္
ေတာ္တစ္ပါး ပြားလွ်င္ပင္ ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္အားလံုးကိုပြားမ်ားရာေရာက္ေပ
သည္။သမထကမၼဌာန္းအားလံုးတို႔တြင္ ဗုဒၶါနုႆတိ ကမၼဌာန္းကို အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး
အ မြန္ျမတ္ဆံုး ဟုသိအပ္၏၊ အလံုးစံုေသာ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္ “
အေပါင္း တြင္လည္း`အရဟံ´ဂုဏ္ေတာ္သည္ အဦးအစ ပဓာဏျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္
ဗုဒၶဘာသာ ၀င္သူေတာ္စဥ္မ်ားသည္ `အရဟံ´ဂုဏ္ေတာ္ကို အဓိကထားပြားမ်ား
လ့ရွိၾက၏။
ေန႔စဥ္နံနက္တိုင္းေစာေစာထ၍ ွဗုဒၶါနုႆတိဘာ၀နာကမၼဌာန္းစီးျဖန္းမႈျပဳေနပါ
လွ်င္ ဘုရားရွင္္အေပၚ၌ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရားမ်ား တဖြားဖြားေပၚလာ
အလြန္ ပင္ထက္သန္လာမည္ျဖစ္၏၊ ကိုယ့္အသက္ကိုပင္မငဲ့ကြက္ စြန္႔လႊတ္ပူ
ေဇာ္ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္နိုင္သူဥပါသကာအစစ္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္၏၊တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္၏၊ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုေက်နပ္ရႊင္လန္း
အျပံဳးေရာင္ မ်ားသန္းလာမည္ျဖစ္၏၊ ထို႔ေနာက္အေမွာင္ျဖိဳခြင္း ပီတိအလင္း
ဥာဏ္အလင္းမ်ား ဆီမီးတစ္ေထာင္လေနေရာင္ ကဲ့သို႔ တိုးတက္ျပန္႔ပြားလား
မည္ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ စေသာကိေလသာ နိ၀ရဏ အေႏွာက္
အယွက္ အေမွာင့္ပေယာဂမ်ား အေ၀သို႔ေျပးထြက္ၾကကာ စ်ာန္ႏွင့္နီးကပ္ျမင့္ျမတ္
သာ သမာဓိျဖစ္ေပၚလာမည္ျဖစ္၏၊ ထို႔ေနာက္`သမာဟိေတာယထာ ဘူတံပဇာ
နာတိ´ဟူသည္ႏွင့္အညီ သဘာ၀ရုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္ သေဘာအမွန္ကိုပိုင္နိုင္ က်
နသိျမင္ေသာ ယထာဘူတဥာဏ္မွ သည္ ဥာဏ္စဥ္အဆင့္ဆင့္ျဖစ္ေပၚလာျပီး
လွ်င္ ကိေလသာနိ၀ဏ တုိ႔ကိုသူ႔အဆင့္ႏွင့္သူ အျမစ္ျပတ္ပယ္သတ္နိုင္သည့္
အရိယာ သူ ေတာ္စဥ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာေတာ့မည္ျဖစ္၏။
သာသနာသကၠရာဇ္(၄၀၀)ေက်ာ္၀န္းက်င္ကာလ၌ သီဟိုကၽြန္း`ကဋအႏၶကာရ´ အ
ရပ္၌ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူေသာ ဖူႆေဒ၀မေထရ္ သည္ေစတီရင္ျပင္ကို တံ
ျမက္စီးလွည္း၍ သန္႔ရွင္းေသာ ေစတီရင္ျပင္ထက္၀ယ္ သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္စြာ
ဘုရား ကိုအာရံုျပဳကာ ဗုဒၶါနုႆတိ ကမၼဌာန္းစီးျဖန္းေန၏၊ ထိုစဥ္မာန္ရ္နတ္သည္
ေႏွာက္ယွက္လိုေသာ သေဘာျဖင့္ ေမ်ာက္ညိဳသ႑ာန္ဟန္ေဆာင္၍ လည္းေကာင္း
ႏြားအိုေယာင္ေဆာင္၍လည္းေကာင္း၊ အလြန္အရုပ္ဆိုးေသာ ေယာက္်ားၾကီးေယာင္
ေဆာင္၍လည္းေကာင္း(၃)ရက္တိတိလာ၍ ေစတီရင္ျပင္၀ယ္ ႏြားေခ်းမ်ား အမႈိက္
သ ရိုက္မ်ားျဖန္႔က်ဲေလ၏။
မေထရ္ရိပ္မိ၍ေနာက္ဆံုးေန႔၀ယ္`သင္မာရ္နတ္မဟုတ္ေလာ´ ဟုေမးေလရာ
ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း၀န္ခံေလ၏၊ ထိုအခါမေထရ္ကသင္မာရ္နတ္ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားရွင္
၏ပံု ေတာ္ကိုဖန္ဆင္းျပစမ္းပါ ဟုုတိုက္တြန္းေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္၏ပံု
ေတာ္ကို တူနိုင္သမ်ွတူေအာင္ ဖန္ဆင္းျပေလ၏၊ မာရ္နတ္ဖန္ဆင္းျပေသာ ဘုရား
ပံုေတာ္ကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း `ရာဂ ေဒါသ ေမာဟမကင္းေသးသူ´ဖန္ဆင္းအပ္
ေသာပံုေတာ္ သည္ပင္ ဤမ်ွေလာက္တင့္တယ္ သပၸါယ္ေတာ္မူေသးလွ်င္ `ရာဂ
ရင္း လြန္စြာႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳေသာ ဗုဒၶါရမၼဏာပီတိမ်ားျဖစ္ေပၚလာေလရာ ထိုပီ
တိကိုပင္ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေျပာင္းလည္းျဖစ္ေပၚေနေသာေၾကာင့္ မျမဲေသာအနိစၥပါ
တကား၊ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းသည္ ေၾကာက္စရာ ဒုကၡပါတကား၊ တစ္
ခုျပီးတစ္ခုျဖစ္ပ်က္ေနသည့္အ တြက္ အမာခံႏွင့္အႏွစ္သားမပါ အနတၱပါတကား
ဟု ၀ိပႆနာရႈပြားေလရာ အာသေ၀ါ ကုန္ခမ္း ရဟႏ ၱာအရွင္သူျမတ္အျဖစ္သို႔
ေရာက္ရွိသြားေလ၏။
ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္အခါက ကုကၠဳဋ၀တီျပည့္ရွင္ မဟာကပၸိနဘုရင္သည္ ဘုရား ရွင္
ထံသို႔အသြား လမ္းခရီးအၾကား အပရစၧာျမစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဟိုဘက္ကမ္းသို႔ ကူးရန္ ေလွေဖါင္မရွိသျဖင့္ ဘုရားရွင္ကိုအာရံုျပဳကာ ဗုဒၶါနုႆတိကမၼဌာန္းကိုစီးျဖန္ လွ်က္ ျမင္းစီးသူရဲေကာင္တစ္ေထာင္ႏွင့္ အတူျမစ္ကိုျဖစ္ကူးေလရာေက်ာက္ဖ်ာထက္ တြင္စိုင္ႏွင္းရသကဲ့သို႔ ျမင္းခြါကိုမွ်ေရမစိုဘဲတစ္ဖက္ကမ္းသို႔ေရာက္သြားေလ၏။
ဗုဒၶါနုႆတိဘာ၀နာကမၼဌာန္းစီးျဖန္းသူရနိုင္ေသာ အက်ဳိးတရားမ်ားကား ေရး၍ ကုန္
နိုင္ဖြယ္မရွိပါေခ်၊ အဘယ့္ေၾကာင္ဆိုေသာ္ ထူးျမတ္ေသာသတိကုသိုလ္ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ေပးတည္း။
ဘုရားကိုအမွတ္ရေသာ သတိမွသည္ ကုသိုလ္တရားမွန္သမွ်တို႔၌ မေမ့ေသာ သတိ၊
ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ တို႔၏ ျဖစ္ပ်က္သေဘာကိုမေမ့ေသာ ရႈမွတ္ပြားမ်ားေသာ မဟာသ တိ
ပဌာန္အထိ အဆင့္ဆင္ျမင့္ေသာ သတိအျမဲရွိေနၾကရမည္ျဖစ္၏၊ သတိရွိလွ်င္ကိစၥ
အားလံုးျပီး၏၊ ကိစၥအားလံုး၌သတိမပါလွ်င္မျဖစ္၊ သတိတစ္လံုးအျမဲသံုး အဆံုနိဗၺာန္
တိုင္ ဟုလည္းဆံုးမေတာ္မူခဲ့သည္ကိုသတိျပဳအပ္ပါ၏။
လမ္းသြားေနစဥ္ သတိမထားမိလွ်င္ ဆူးစူးနိုင္၏၊ ခလုပ္တိုက္နိုင္၏၊ အႏ ၱရာယ္ ျဖစ္
နိုင္၏၊ လမ္းေခ်ာ္သြားနိုင္၏၊ သတိထားလွ်င္ ကိုယ္လိုရာခရီးကို ခလုပ္မထိ ဆူးမျငိပဲ အဆင္ေျပေခ်ာေမာစြာလမ္းဆံုးအထိေရာက္နိုင္၏။
အပၸမာေဒနသမၸာေဒထ မေမ့ေသာသတိျဖင့္ ေလာကီကိစၥ ေလာကုတၱရာကိစၥ သူ႔
ကိစၥကိုယ့္ကိစၥ အားလံုးျပီးစီးေအာင္ေဆာင္ရြက္ၾကဟု ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးအထိ အေရး ထားျပီးမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေသာ ေဒသနာၾသ၀ါဒကို တန္ဖိုးထားၾကပါလွ်င္ တကယ္ပင္ထူး
ျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္လာနိုင္ပါ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ထူးျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္နိုင္ေစရန္ ေသာကပရိေဒ၀ဒုကၡျဖစ္ေသာ
သတိရလြမ္းဆြတ္ျခင္းမ်ဳိးကို တတ္နိုင္သမ်ွထိမ္းခ်ဳပ္ျပဳျပင္၍ အဖိုးတန္ေသာသတိ
ရျခင္း မ်ဳိးျဖင့္ သမၼာသတိမဂၢင္လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေရာက္ေအာင္သြားအပ္ပါ၏၊
သို႔မွသာ ထူး ျမတ္ေသာသတိပုဂၢိဳလ္ရွင္မ်ား မလြဲဧကန္ အမွန္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္လာ
မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါ၏။အားလံုးကိုျခံဳ၍ သံုသပ္တင္ျပရပါလွ်င္ ထးူျမတ္
ေသာပုဂၢိဳလ္(ပုဂၢိဳလ္ထူး) ျဖစ္ၾကလုိေသာ လူသားအေပါင္းသည္ ဗုဒၶအဆံုးအမသာ သနာနွင့္ၾကံဳၾကိဳက္ခိုက္၌သာရနိုင္ေသာထူးျမတ္ေသာကုသိုလ္မ်ားကို အမိအရဆည္း ပူးအားထုတ္သင့္ၾကေပသည္၊ သို႔ျဖစ္၍….မိမိတို႔မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ခ်င္တာေတြခ်ည္
ၾကည့္မေနၾကပါႏွင့္ ၾကည့္သင့္တာကို ၾကည့္ပါ။မိမိတို႔၏နာျဖင့္ နားေထာင္ခ်င္ တာ
ေတြခ်ည္း နားမေထာင္ၾကပါႏွင့္ နားေထာင္ သင့္တာကုိနားေထာင္ပါ။
မိမိတို႔လိုခ်င္တာကိုခ်ည္မယူၾကပါႏွင့္၊ ယူသင့္သည္ ပစၥည္းလာဘ္ကိုရေအာင္ယူ ပါ။
မိမိတို႔ေလ့လာသင္ယူလိုတာခ်ည္း ေလ့လာသင္ယူမေနၾကပါႏွင့္ ေလ့လာသင္ယူ ထိုက္တာကိုလည္း ေလ့လာသင္ယူၾကပါ။မိမိတို႔ေကၽြးခ်င္သူခ်ည္းကိုသာမေကၽြးၾက
ပါႏွင့္၊ ေကၽြးသင့္သူကိုေကၽြးၾကပါ။မိမိတို႔ သတိရခ်င္သူမ်ားကိုသာ သတိမရၾကပါႏွင့္၊ သတိရသင့္တာကိုသတိရၾက ပါ။
သိုမွသာ……..
နိုင္ပါ ေၾကာင္း တင္ျပရင္ နိုဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါ၏။
ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ။
ထူးျမတ္ေသာသတိ(၀ါ)သတိထူးကိုပါဠိိလို `အႏုႆတာႏုတၱရိယ´ ဟုေခၚ၏၊
သားကိုသတိရျခင္း မယားက္ိုသတိရျခင္း လင္သားကိုသတိရျခင္း မိမိပိုင္ဆိုင္
ေသာစည္း စိမ္ဥစၥာရတနာကိုသတိရျခင္း အယူတိမ္းမွားဆရာမ်ားကိုသတိရျခင္း
မ်ိဳးကို ထူးျမတ္ ေသာသတိရျခင္းဟုမွတ္ယူေနၾက၏၊ မိမိခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေနသူ
မ်ားကို(ခ်စ္တယ္)ဟု၍ လည္ေကာင္း၊ ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ေျပာဆိုလိုက္ရလွ်င္
(သတိရသည္)ဟုလည္ေကာင္း၊ အထူလြမ္းဆြတ္သတိရေနေၾကာင္း သတင္း
စာ/ဂ်ာနယ္ မ်ား၌ ေဖၚျပလိုက္ရလ်ွင္အ လြန္ေက်နပ္ေနတတ္ၾက၏၊ ထူးျမတ္
ေသာသတိဟုထင္မွတ္ေနၾက၏။
စင္စစ္ေသာ္ကား ထိုသတိရျခင္းမ်ဳိးသည္ ေလာဘေဒါသစေသာ ကိေလသာႏွင့္ တကြျဖစ္၏၊အပူအပင္ႏွင့္တကြျဖစ္၏။သူသူငါငါလူတကာသာမန္ပုထုဇဥ္တုိ႔သတိ
ရျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၏၊ကုိယ္ထင္ ကုတင္ေရႊနန္းဟူေသာ ဥပါဒါန္အစြဲကပ္ေနေသာသ
တိမ်ိဳးုျဖစ္၏၊ ငါကသာသတိရေနတယ္မင္းကေတာ့ေနႏုိင္ပဟူေသာအျပစ္တင္
သံႏွင့္တကြျဖစ္၏၊မွားယြင္းေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ႔ေရာက္ေနေသာမိစၧာသတိ
အကုသုိသ္မဂၢင္မ်ိဳးျဖစ္၏၊မ ျဖဴစင္မသန္႔ရွင္း တခါတရံအက်ဳိးမဲ့ကုိပင္ျဖစ္ေစ ၏၊
အေႏွာင္အဖြဲ႕မလြတ္ေသာသတိမ်ဳိးျဖစ္၏၊ကုသိုသ္မျဖစ္အကုသုိသ္ျဖစ္ေသာသ
တိမ်ဳိးျဖစ္ ၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္ထူးျမတ္ေသာသတိ- ဟုမဆုိႏုိင္ေခ်။
ဘုရားရွင္ကုိ သတိရျခင္း၊ ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တုိ႔ကုိသတိရျခင္း၊
သံဃာေတာ္မ်ားကုိ သတိရျခင္း၊ သံဃာေတာ္မ်ား၏ဂုဏ္ကုိ သတိရျခင္းမ်ဳိးကုိသာ
ထူးျမတ္ေတာသတိ-ဟုဆုိရမည္ျဖစ္၏၊သမၼာသတိမဂၢင္ျဖစ္ပါ၏။ ဘုရား တရား သံ
ဃာ ရတနာသုံးပါး၏ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႔ကုိ သတိရေနျခင္းသည္ ကိေလသာအပူအပင္
တုိ႔ကုိ ဖယ္ခြာထားႏုိင္၏၊ စိတ္အစဥ္ကုိ ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းေစ၏၊ ေသာကဒုကၡ ဟူ
သမ်ွကုိ ေက်ာ္လြားႏုိင္၏၊ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာ၀နာကုိအစဥ္ပြားေနသူ၏ခႏၶာအိမ္သည္
ေစတီအိမ္ ႏွင့္ တူသျဖင့္လူနတ္ဦးခုိက္ပူေဇာ္ထုိက္၏ဟုစာေပက်မ္းဂန္တုိ႔၌မိန္႔ဆုိ
ၾက၏၊ဥာဏ္ရည္ဖြ႔ံျဖဳိးအသိဥာဏ္တုိးကာ နိဗၺာန္အထိေပါက္ေရာက္ႏုိင္၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္
ထူးျမတ္ေသာသတိ(၀ါ) သတိထူးဟုျမတ္စြာဘုရားမိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
ဗုဒၶါႏုႆတိဆုိသည္မွာဘုရားရွင္ႏွင့္ဘုရားရွင္၏အရဟံအစရွိေသာဂုဏ္ေတာ္ေက်း
ဇူးေတာ္တုိ႔ကုိအဖန္အဖန္ အထပ္ထပ္အျမဲမျပတ္ေအာက္ေမ့ေနျခင္း၊အမွတ္ရေနျခင္း
ကုိဆုိလုိ၏၊ ႏႈတ္က ဂုဏ္ေတာ္ကုိရြတ္ပြါး ေနခ်ိန္တြင္စိတ္ကဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္အ
ေပၚ၌ အာရုံုျပဳညြတ္ေနရမည္ျဖစ္၏။ စိတ္ကဟုိေရာက္သည္ေရာက္မျဖစ္ေစသင့္၊ စိ္တ္ ကဂုဏ္ေတာ္အေပၚ၌ညြတ္မေနလွ်င္ ဟင္း၏ အရသာကုိမသိေသာဟင္းေမႊးေရာင္းမ
ကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဗုဒၶါႏုႆတ္ိဘာ၀နာမ်ား အားထုတ္လုိသူသည္ မိမိေရွ႕ငါးေထာင္ခန္႔ အကြာ၌ (သုိ႔မ ဟုတ္)မ်က္စိျဖင့္အာရုံုျပဳၾကည့္၍အဆင္ေျပမည့္ေနရာ၌သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္စြာ
ဘုရားကုိပင့္၍ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ေရႊပလႅင္ေပၚတြင္ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူဟန္(သုိ႔မဟုတ္) မိမိမ်က္စိထဲတြင္စြဲျမဲေနေသာ ဘုရားရွင္၏ ဟန္ပန္အမူအရာ ဣရိယာပုထ္တခုခု ကုိျမင္ ေအာင္စိတ္ျဖင့္ၾကည့္ရႈရမည္။
မိမိၾကည္ညိဳအားရေသာပံုေတာ္တစ္ခုခုကို ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚေပၚလြင္လြင္ စိတ္
အာရံု၌ ထင္ျမင္လာပါလွ်င္ အရဟံ အရဟံစသည္ျဖင့္ ပံုေတာ္ကိုေဖါက္ထြင္းကာ
ဂုဏ္ေတာ္ကို သြင္း၍ အားစိုက္ပြားမ်ားရမည္။
ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားသည္ မေရတြက္နိုင္ေအာင္ မ်ားျပား၏၊ ေကာင္း
ကင္ျပင္ၾကီးကဲ့သို႔ အဆံုးမွရွိပါေခ်၊ ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္မ်ားမည္မ်ွပင္မ်ားျပား
ေစကာ မူ မိမိဥာဏ္ျဖင့္လက္လွမ္းမွီသေလာက္ေအာက္ေမ့ပြားမ်ားရေပမည္၊ ဂုဏ္
ေတာ္တစ္ပါး ပြားလွ်င္ပင္ ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္အားလံုးကိုပြားမ်ားရာေရာက္ေပ
သည္။သမထကမၼဌာန္းအားလံုးတို႔တြင္ ဗုဒၶါနုႆတိ ကမၼဌာန္းကို အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး
အ မြန္ျမတ္ဆံုး ဟုသိအပ္၏၊ အလံုးစံုေသာ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္ “
အေပါင္း တြင္လည္း`အရဟံ´ဂုဏ္ေတာ္သည္ အဦးအစ ပဓာဏျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္
ဗုဒၶဘာသာ ၀င္သူေတာ္စဥ္မ်ားသည္ `အရဟံ´ဂုဏ္ေတာ္ကို အဓိကထားပြားမ်ား
လ့ရွိၾက၏။
အရဟံ…….လူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါတို႔၏ ပူေဇာ္အထူးကိုခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ
ျမတ္စြာဘုရား။
အရဟံ……..ကိေလသာဟူ အပူခပ္သိမ္း ေအးျငိ္မ္းေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား။
အရဟံ……..လူမျမင္ေသာ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ေသာ္မွာမေကာင္မႈကိုျပဳ႕ေတာ္
မမူေသာျမတ္စြာဘုရား စသည္ျဖင့္ပြားမ်ားၾကရမည္ျဖစ္၏။
ေန႔စဥ္နံနက္တိုင္းေစာေစာထ၍ ွဗုဒၶါနုႆတိဘာ၀နာကမၼဌာန္းစီးျဖန္းမႈျပဳေနပါ
လွ်င္ ဘုရားရွင္္အေပၚ၌ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရားမ်ား တဖြားဖြားေပၚလာ
အလြန္ ပင္ထက္သန္လာမည္ျဖစ္၏၊ ကိုယ့္အသက္ကိုပင္မငဲ့ကြက္ စြန္႔လႊတ္ပူ
ေဇာ္ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္နိုင္သူဥပါသကာအစစ္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္၏၊တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္၏၊ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုေက်နပ္ရႊင္လန္း
အျပံဳးေရာင္ မ်ားသန္းလာမည္ျဖစ္၏၊ ထို႔ေနာက္အေမွာင္ျဖိဳခြင္း ပီတိအလင္း
ဥာဏ္အလင္းမ်ား ဆီမီးတစ္ေထာင္လေနေရာင္ ကဲ့သို႔ တိုးတက္ျပန္႔ပြားလား
မည္ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ စေသာကိေလသာ နိ၀ရဏ အေႏွာက္
အယွက္ အေမွာင့္ပေယာဂမ်ား အေ၀သို႔ေျပးထြက္ၾကကာ စ်ာန္ႏွင့္နီးကပ္ျမင့္ျမတ္
သာ သမာဓိျဖစ္ေပၚလာမည္ျဖစ္၏၊ ထို႔ေနာက္`သမာဟိေတာယထာ ဘူတံပဇာ
နာတိ´ဟူသည္ႏွင့္အညီ သဘာ၀ရုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္ သေဘာအမွန္ကိုပိုင္နိုင္ က်
နသိျမင္ေသာ ယထာဘူတဥာဏ္မွ သည္ ဥာဏ္စဥ္အဆင့္ဆင့္ျဖစ္ေပၚလာျပီး
လွ်င္ ကိေလသာနိ၀ဏ တုိ႔ကိုသူ႔အဆင့္ႏွင့္သူ အျမစ္ျပတ္ပယ္သတ္နိုင္သည့္
အရိယာ သူ ေတာ္စဥ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာေတာ့မည္ျဖစ္၏။
သာသနာသကၠရာဇ္(၄၀၀)ေက်ာ္၀န္းက်င္ကာလ၌ သီဟိုကၽြန္း`ကဋအႏၶကာရ´ အ
ရပ္၌ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူေသာ ဖူႆေဒ၀မေထရ္ သည္ေစတီရင္ျပင္ကို တံ
ျမက္စီးလွည္း၍ သန္႔ရွင္းေသာ ေစတီရင္ျပင္ထက္၀ယ္ သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္စြာ
ဘုရား ကိုအာရံုျပဳကာ ဗုဒၶါနုႆတိ ကမၼဌာန္းစီးျဖန္းေန၏၊ ထိုစဥ္မာန္ရ္နတ္သည္
ေႏွာက္ယွက္လိုေသာ သေဘာျဖင့္ ေမ်ာက္ညိဳသ႑ာန္ဟန္ေဆာင္၍ လည္းေကာင္း
ႏြားအိုေယာင္ေဆာင္၍လည္းေကာင္း၊ အလြန္အရုပ္ဆိုးေသာ ေယာက္်ားၾကီးေယာင္
ေဆာင္၍လည္းေကာင္း(၃)ရက္တိတိလာ၍ ေစတီရင္ျပင္၀ယ္ ႏြားေခ်းမ်ား အမႈိက္
သ ရိုက္မ်ားျဖန္႔က်ဲေလ၏။
မေထရ္ရိပ္မိ၍ေနာက္ဆံုးေန႔၀ယ္`သင္မာရ္နတ္မဟုတ္ေလာ´ ဟုေမးေလရာ
ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း၀န္ခံေလ၏၊ ထိုအခါမေထရ္ကသင္မာရ္နတ္ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားရွင္
၏ပံု ေတာ္ကိုဖန္ဆင္းျပစမ္းပါ ဟုုတိုက္တြန္းေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္၏ပံု
ေတာ္ကို တူနိုင္သမ်ွတူေအာင္ ဖန္ဆင္းျပေလ၏၊ မာရ္နတ္ဖန္ဆင္းျပေသာ ဘုရား
ပံုေတာ္ကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း `ရာဂ ေဒါသ ေမာဟမကင္းေသးသူ´ဖန္ဆင္းအပ္
ေသာပံုေတာ္ သည္ပင္ ဤမ်ွေလာက္တင့္တယ္ သပၸါယ္ေတာ္မူေသးလွ်င္ `ရာဂ
ေဒါသ ေမာဟ ကင္းျပီး ဘုရားရွင္အစစ္မူကား အဘယ္ဆိုဘြယ္ရာရွိအံ့ေတာ့နည္း၊
အလြန္တင့္တယ္ သပၸါယ္ေတာ္မူေပလိမ့္မည္တကား´ ဟုစိတ္ထဲ ေတြးရင္း ေတြးရင္း လြန္စြာႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳေသာ ဗုဒၶါရမၼဏာပီတိမ်ားျဖစ္ေပၚလာေလရာ ထိုပီ
တိကိုပင္ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေျပာင္းလည္းျဖစ္ေပၚေနေသာေၾကာင့္ မျမဲေသာအနိစၥပါ
တကား၊ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းသည္ ေၾကာက္စရာ ဒုကၡပါတကား၊ တစ္
ခုျပီးတစ္ခုျဖစ္ပ်က္ေနသည့္အ တြက္ အမာခံႏွင့္အႏွစ္သားမပါ အနတၱပါတကား
ဟု ၀ိပႆနာရႈပြားေလရာ အာသေ၀ါ ကုန္ခမ္း ရဟႏ ၱာအရွင္သူျမတ္အျဖစ္သို႔
ေရာက္ရွိသြားေလ၏။
ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္အခါက ကုကၠဳဋ၀တီျပည့္ရွင္ မဟာကပၸိနဘုရင္သည္ ဘုရား ရွင္
ထံသို႔အသြား လမ္းခရီးအၾကား အပရစၧာျမစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဟိုဘက္ကမ္းသို႔ ကူးရန္ ေလွေဖါင္မရွိသျဖင့္ ဘုရားရွင္ကိုအာရံုျပဳကာ ဗုဒၶါနုႆတိကမၼဌာန္းကိုစီးျဖန္ လွ်က္ ျမင္းစီးသူရဲေကာင္တစ္ေထာင္ႏွင့္ အတူျမစ္ကိုျဖစ္ကူးေလရာေက်ာက္ဖ်ာထက္ တြင္စိုင္ႏွင္းရသကဲ့သို႔ ျမင္းခြါကိုမွ်ေရမစိုဘဲတစ္ဖက္ကမ္းသို႔ေရာက္သြားေလ၏။
ဗုဒၶါနုႆတိဘာ၀နာကမၼဌာန္းစီးျဖန္းသူရနိုင္ေသာ အက်ဳိးတရားမ်ားကား ေရး၍ ကုန္
နိုင္ဖြယ္မရွိပါေခ်၊ အဘယ့္ေၾကာင္ဆိုေသာ္ ထူးျမတ္ေသာသတိကုသိုလ္ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ေပးတည္း။
ဘုရားကိုအမွတ္ရေသာ သတိမွသည္ ကုသိုလ္တရားမွန္သမွ်တို႔၌ မေမ့ေသာ သတိ၊
ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ တို႔၏ ျဖစ္ပ်က္သေဘာကိုမေမ့ေသာ ရႈမွတ္ပြားမ်ားေသာ မဟာသ တိ
ပဌာန္အထိ အဆင့္ဆင္ျမင့္ေသာ သတိအျမဲရွိေနၾကရမည္ျဖစ္၏၊ သတိရွိလွ်င္ကိစၥ
အားလံုးျပီး၏၊ ကိစၥအားလံုး၌သတိမပါလွ်င္မျဖစ္၊ သတိတစ္လံုးအျမဲသံုး အဆံုနိဗၺာန္
တိုင္ ဟုလည္းဆံုးမေတာ္မူခဲ့သည္ကိုသတိျပဳအပ္ပါ၏။
လမ္းသြားေနစဥ္ သတိမထားမိလွ်င္ ဆူးစူးနိုင္၏၊ ခလုပ္တိုက္နိုင္၏၊ အႏ ၱရာယ္ ျဖစ္
နိုင္၏၊ လမ္းေခ်ာ္သြားနိုင္၏၊ သတိထားလွ်င္ ကိုယ္လိုရာခရီးကို ခလုပ္မထိ ဆူးမျငိပဲ အဆင္ေျပေခ်ာေမာစြာလမ္းဆံုးအထိေရာက္နိုင္၏။
အပၸမာေဒနသမၸာေဒထ မေမ့ေသာသတိျဖင့္ ေလာကီကိစၥ ေလာကုတၱရာကိစၥ သူ႔
ကိစၥကိုယ့္ကိစၥ အားလံုးျပီးစီးေအာင္ေဆာင္ရြက္ၾကဟု ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးအထိ အေရး ထားျပီးမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေသာ ေဒသနာၾသ၀ါဒကို တန္ဖိုးထားၾကပါလွ်င္ တကယ္ပင္ထူး
ျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္လာနိုင္ပါ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ထူးျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္နိုင္ေစရန္ ေသာကပရိေဒ၀ဒုကၡျဖစ္ေသာ
သတိရလြမ္းဆြတ္ျခင္းမ်ဳိးကို တတ္နိုင္သမ်ွထိမ္းခ်ဳပ္ျပဳျပင္၍ အဖိုးတန္ေသာသတိ
ရျခင္း မ်ဳိးျဖင့္ သမၼာသတိမဂၢင္လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေရာက္ေအာင္သြားအပ္ပါ၏၊
သို႔မွသာ ထူး ျမတ္ေသာသတိပုဂၢိဳလ္ရွင္မ်ား မလြဲဧကန္ အမွန္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္လာ
မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါ၏။အားလံုးကိုျခံဳ၍ သံုသပ္တင္ျပရပါလွ်င္ ထးူျမတ္
ေသာပုဂၢိဳလ္(ပုဂၢိဳလ္ထူး) ျဖစ္ၾကလုိေသာ လူသားအေပါင္းသည္ ဗုဒၶအဆံုးအမသာ သနာနွင့္ၾကံဳၾကိဳက္ခိုက္၌သာရနိုင္ေသာထူးျမတ္ေသာကုသိုလ္မ်ားကို အမိအရဆည္း ပူးအားထုတ္သင့္ၾကေပသည္၊ သို႔ျဖစ္၍….မိမိတို႔မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ခ်င္တာေတြခ်ည္
ၾကည့္မေနၾကပါႏွင့္ ၾကည့္သင့္တာကို ၾကည့္ပါ။မိမိတို႔၏နာျဖင့္ နားေထာင္ခ်င္ တာ
ေတြခ်ည္း နားမေထာင္ၾကပါႏွင့္ နားေထာင္ သင့္တာကုိနားေထာင္ပါ။
မိမိတို႔လိုခ်င္တာကိုခ်ည္မယူၾကပါႏွင့္၊ ယူသင့္သည္ ပစၥည္းလာဘ္ကိုရေအာင္ယူ ပါ။
မိမိတို႔ေလ့လာသင္ယူလိုတာခ်ည္း ေလ့လာသင္ယူမေနၾကပါႏွင့္ ေလ့လာသင္ယူ ထိုက္တာကိုလည္း ေလ့လာသင္ယူၾကပါ။မိမိတို႔ေကၽြးခ်င္သူခ်ည္းကိုသာမေကၽြးၾက
ပါႏွင့္၊ ေကၽြးသင့္သူကိုေကၽြးၾကပါ။မိမိတို႔ သတိရခ်င္သူမ်ားကိုသာ သတိမရၾကပါႏွင့္၊ သတိရသင့္တာကိုသတိရၾက ပါ။
သိုမွသာ……..
ထူးျမတ္ေသာအျမင္
ထူးျမတ္ေသာအၾကား
ထးူျမတ္ေသာလာဘ္
ထူးျမတ္ေသာသိကၡာ
ထူျမတ္ေသာျပဳစုလုပ္ေကၽြးမႈ
ထူးျမတ္ေသာသတိ
ဟူေသာ ထူးျမတ္ေသာကုသိုလ္မ်ားျဖင့္ ထူျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္(ပုဂၢိဳလ္ထူး)မ်ားျဖစ္နိုင္ပါ ေၾကာင္း တင္ျပရင္ နိုဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါ၏။
ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ။
က်မ္းကိုး……အႏုတၱရိယသုတ္၊ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ပရိ၀ါရအ႒ကထာ၊
၀နိယပိဋက၊ ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား လက္စဲြက်မ္း။
အရွင္သိရီဒတၳာလကၤာရ ( ဒိြပိဋကဓရ၊ဒိြပိဋကေကာ၀ိဒ)
