ထူူးျမတ္ေသာအျမင္
ထူးျမတ္ေသာအျမင္(၀ါ)အျမင္ထူးကိုပါဠိ လို ဒႆနာနုတၱရိယ ဟုေခၚ၏၊
မိမိတို႔ မ်က္စိျဖင့္ ျပပဲြအမ်ိဳးမ်ိဳး ကပဲြအမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြင့္ပဲြ ပိတ္ပဲြ ရႈိးပဲြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်စ္
စရာတိရိစၧာန္မ်ား စိန္ ေရႊ ေငြ ေက်ာက္သံပတၱျမား စေသာ အဖိုးတန္ ေလာ
ကီ ရတနာမ်ား မိမိတို့၏ခ်စ္ဇ နီး ခ်စ္လင္ တို့၏မ်က္ႏွာ သားသမီးမ်ား၏မ်က္
ႏွာခ်စ္သူမ်ား၏ မ်က္နွာေလးမ်ားကို ေတြ ့ရျမင္ရလွ်င္ ထူးျမတ္ေသာ အျမင္
ဟုမွတ္ယူၾက၏။ စင္စစ္ေသာ္ကား ထိုအျမင္မ်ဳိး သည္ တဏွာရာဂႏွင့္ တကြ
ျဖစ္ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးကိုသာ ေပးစြမ္းနိုင္ရကား ထူျမတ္ ေသာအျမင္မဟုတ္၊
သူသူ ငါငါ လူတကာျမင္ေတြ႔နိုင္ေသာ အျမင္ျဖစ္၏၊ သာမန္ ပုထု ဇဥ္တို့၏အ
ျမင္ျဖစ္၏၊ ကို္ယ္ထင္ ကုတင္ေရႊနန္းဟူေသာ ဥပဒါန္အစဲြ ကပ္ျငိေနေသာ အ
ျမင္ျဖစ္၏၊ မျဖဴစင္ မသန့္ရွင္း တစ္ခါတစ္ရံ အက်ိဳးမဲ့ကိုပင္ ျဖစ္ေစနိုင္၏၊ အ
ေႏွာင္အဖဲြ ့ မွ မလြတ္ကင္းနိုင္ေသးေသာ အျမင္ျဖစ္၏၊ အကုသိုလ္ကိုျဖစ္ေစ
၍ ကုသိုလ္ျဖစ္ခြင့္ အား နည္းေသာအျမင္ျဖစ္၏၊ အခ်ိန္မေရြးေနရာမေရြး ျမင္
ေတြ ့ခြင့္ရွိေသာ သာမန္အျမင္မ်ွ သာျဖစ္၏၊ ထို့ေၾကာင့္ ထူးျမတ္ေသာ အျမင္
မျဖစ္နိုင္ပါေခ်။
မိမိတို့မ်က္စိျဖင့္ ဘုရား ရဟႏ ၱာ ဣေျႏၵျငိမ္သက္ေသာ ရဟန္း သာမေဏမ်ား
ကို ဖူးျမင္ခြင့္ ရျခင္းသည္သာ ထူးျမတ္ေသာအျမင္(၀ါ)အျမင္ထူးျဖစ္ပါ၏၊ ထိုအ
ျမင္မ်ိဳးသည္ သာ ဂါရ၀နိ၀ါတ မဂၤလာကိုေရွ့တန္းတင္ထားျပီး ျဖစ္ရကား ကု
သိုလ္တရားကို တိုးပြား ေစပါ၏၊ စိတ္အစဥ္ကို ၾကည္လင္သန့္စင္ေစပါ၏၊ ေသာ
ကဟူသမ်ွကို ေက်ာ္လႊားနိုင္စြမ္းရွိပါ၏၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးဆင္းရဲမႈကို ထိမ္းခ်ဳပ္ေပး နိုင္စြမ္းရွိပါ၏၊ ေသာကအပူမ်ား ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ယိုစီး ငိုညည္းေနသူမ်ားကို အ ငိုတိတ္ေအာင္ ေခ်ာ့သိပ့္နိုင္စြမ္းရွိပါ၏၊ အသိဥာဏ္ဖံံြ ့ျဖိဳး ဥာဏ္ရည္တိုးကာ ေအး
ျမေသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ အထိပင္ ေပးစြမ္းနိုင္ စြမ္းရွိပါ၏၊ သာသနာတြင္းကာလ၌
သာ ရနိုင္ေသာ အျမင္ထူးျဖစ္ပါ၏၊ ထို့ေၾကာင့္ ဘုရား ရဟႏ ၱာ ဣေျႏၵျငိမ္သက္
ေသာ ရဟန္း သာမေဏမ်ားကို ဖူးျမင္ခြင့္ရျခင္းကို ထူးျမတ္ ေသာအျမင္(၀ါ)
အျမင္ထူးဟု ဗုဒၶဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ၏။
၀တၳဳသာဓက ထုတ္နုတ္ေဖၚျပရေသာ္ သာ၀တၳိျပည္တြင္ အဒိႏၷပုဗၺက အမည္ရ
ေသာ သူေဌးပုဏၰား တစ္ေယာက္ရွိ၏၊ သူ့တြင္ဇနီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ဦးတည္း
ေသာ သားတစ္ေယာက္ရွိ၏၊ တစ္ဦးတည္းေသာသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင့္မိဘ
မ်ားက အ လြန္ခ်စ္၏၊ သူ့ကို မ႒ကု႑လီဟုေခၚ၏၊
သူေဌးၾကီး အႏၷပုဗၺကသည္ သူ၏ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကိုနည္းနည္းမွ် အပြန္းအပဲ့မခံ
ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္တြင္ သီတင္းသံုးလွ်က္ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း
မလွဴ သာသနာ ပတၳိယ ဆရာၾကီးမ်ားလည္းမလွဴ သူ့ဘ၀တြင္မည္သည့္ ပစၥည္း
၀တၳကိုမ်ွမ လွဴဖူးခဲ့၊ ထို့ေၾကာင့္သူ့ကိုအမ်ားက အဒိႏၷပုဗၺကဟု ေခၚၾကျခင္းျဖစ္၏၊
အဒိႏၷပုဗၺက ၏ အဓိပၸါယ္မွာ တစ္ခါမွ `မလွဴဖူးသူ´ဟူ၍ျဖစ္၏။
သူသည္ သားထက္ ပစၥည္းဥစၥာကိုပို၍ခ်စ္သူျဖစ္၏၊ ပုိ၍မက္ေမာ၏၊ သူ၏သားအ
တြက္ နားေဋာင္းတစ္စံုျပဳလုပ္ေပးရာ၌ပင္ ေရႊပန္းတိမ္ထံအပ္လွ်င္ လက္ခကုန္မည္
စိုးသ ျဖင့္ သူကိုယ္တိုင္ျပဳ႕လုပ္၍ေပး၏၊ ထို့ေၾကာင့္သူ့သားကိုလူအမ်ားက မ႒ကု႑
လီ ဟု့ ေခၚၾက၏၊ အေကာင္းေခၚေတာ့မျဖစ္နိုင္ သူ့အေဖကိုယ္တိုင္မလုပ္တတ္လုပ္
တတ္နွင့္ျပဳ လုပ္ထားသည္ျဖစ္ရကား ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ ့မႈမရွိေသာ နားေဋာင္းကို ၀တ္ ဆင္ထား ေသာ ေၾကာင့္သငယ္ခ်င္းမ်ားကအရဲြ႕တိုက္ကာ`မင္းနားေဋာင္းကေခ်ာလွ
ေကာင္းလွခ်ည္လားကြ´ဟု စရင္း ေနာက္ရင္းအမည္ျဖစ္ဟန္တူ၏။
မ႒ကု႑လီ တဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္သားအရြယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေဖ်ာ့ေသာေရာ
ဂါျဖစ္၏၊ ယေန႔ေခတ္ ေ၀ါဟာရအရ အသား၀ါေရာဂါဟုဆိုနိုင္၏၊ သား၏ေရာဂါကို ဆရာ ေကာင္းသမားေကာင္းတို့ျဖင့္ကုသပါရန္မိခင္ျဖစ္သူက သူေဌးၾကီးအားတိုက္
တြန္း၏၊ သို့ရာတြင္ ေဆးဖိုး၀ါးခ ကုန္က်မည္စိုး၍ ေဆးဆရာမပင့္ပဲ သူကိုယ္တိုင္ ၾကားဖူးနား၀ ေဆးမီးတိုျဖင့္ကုသ၏၊ ေဆးဆရာမ်ားအိမ္သို့သြား၍လည္း အသား၀ါ
ေရာဂါျဖစ္လွ်င္ ဘယ္လိုေဆးျဖင့္ကုရသနည္းဟု့ မသိမသာေမး၏၊ ေဆးဆရာမ်ား
ကလည္း လာေရာက္ ပင့္ေဆာင္ျခင္း မဟုတ္သည့္ အျပင္ လူနာ၏ေရာဂါကို ကိုယ္
တိုင္က်ပ္မတ္ စမ္းသပ္စစ္ ေဆးရျခင္းမရွိသျဖင့္ ေတာ္သလို ေလွ်ာ္သလိုေျပာလိုက္
၏၊ ထိုအခါ ဆရာမ်ားေျပာ လိုက္ေသာေဆး၀ါးမ်ားျဖင့္သာ ကုသျပန္၏၊ ေရာဂါ
လည္းကၽြမ္းခဲ့ျပီ၊ အခ်ိန္လည္းေႏွာင္း ခဲ့ျပီ၊ သား၏ေရာဂါမသက္သာပဲ အေျခအေန
က ဆိုး၀ါးလာေသာအခါမွသာ သမားေတာ္ ကိုအိမ္သို့ပင့္၏၊ သမားေတာ္သည္ မ ႒ကု႑လီေရာဂါကိုစမ္းသပ္စစ္ေဆးၾကည့္၍ မိမိ၏ ေဆးခ်က္ အစြမ္းမထက္နိုင္
ေတာ့မွန္း သိသျဖင့္ အျခားသမားေတာ္မ်ားကို ပင့္ရန္လမ္း ညႊန္ျပီးထြက္ခြာသြား
ေတာ့၏၊ အျခားသမားေတာ္မ်ားကလည္းလက္မခံၾကေတာ့။
မိမိ၏သား မ႒ကု႑လီ ဆံုးပါးေတာ့မည္ကိုသိ၍ အိမ္အတြင္းခန္းမွ အိမ္အျပင္သို့
ထုတ္၏၊ လူနာလာေမးသူမ်ား သူ၏အတြင္းခန္းပစၥည္းမ်ားကိုျမင္ေတြ႔သြားမည္စိုး
သာ ေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ထိုေန႔မိုးေသာက္အလင္းေရာက္ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာဂရုဏာ သ
မာပတ္မွထ၍ ကၽြတ္သင့္ကၽြတ္ထိုက္ေသာ ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါတို့ကို ၾကည့္ရႈေတာ္
မူ ေသာအခါ မ႒ကု႑လီ သူေဌးသားကိုျမင္၏၊ ေသအံ့မူးမူးအခ်ိန္၌ အာသႏၷကံ
သည္ အ လြန္အေရးၾကီး၏၊ အာသႏၷကံသည္ေသခါနီးကာလ၌ ျပဳလုပ္အပ္
ေသာကံျဖစ္၏၊ မ႒ ကု႑လီသည္ သူ၏ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဖခင္မိုက္ေၾကာင့္
ဒါနလည္းမျပဳ့နိုင္ခဲ့၊ သီလ လည္းမေဆာက္တည္နိုင္ခဲ့၊ ဘ၀နာလည္းမပြားမ်ားနိုင္ခဲ့၊ ထုို့ေၾကာင့္သူတြင္ေကာင္းမႈကု သိုလ္ကံဟူ၍ မည္မည္ရရ ဘာမ်ွမရွိ၊ သိုရာတြင္ျမတ္ စြာဘုရားကိုဖူးျမင္ရေသာ ဗုဒၶါနု ႆတိ ဘာ၀နာကုသိုလ္အသႏၷကံေၾကာင့္ ေကာင္း
ရာသုဂတိ ဘံုဘ၀ေရာက္ မည္ကို ျမတ္စြာဘုရားျမင္ေတာ္မူ၏၊ ထို့ေၾကာက္ျမတ္စြာ
ဘုရားသည္ ရဟန္း သံဃာ အေပါင္းျခံ ရံလွ်က္ သာ၀တၳိျပည္တြင္းသို့ ဆြမ္းခံၾကြ
ေတာ္မူ၏၊ အိမ္စဥ္အတိုင္းၾကြေတာ္မူရာ အဒိႏၷ ပုဗၺက သူေဌး၏အိမ္အနီးသို့ေရာက္
ေတာ္မူလွ်င္ မ႒ကု႑လီ သူေဌးသား ဖူးျမင္နိုင္ေစ ရန္ ေရာင္ခ်ည္ေတာ္လႊတ္လိုက္
၏၊ မ႒ကု႑လီ သူေဌးသားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုဖူး ျမင္ရေလရာ ျမတ္စြာဘုရား၌ အလြန္ၾကည္ညိဳေသာစိတ္ျဖင့္ကြယ္လြန္သြားေလ၏၊ ျမတ္ စြားဘုရား ကို ဖူးျမင္လိုက္
ရေသာ ထူးျမတ္ေသာ အျမင္ကုသိုလ္ေၾကာင့္ သာ၀တၱံသာ နတ္ျပည္၌ နတ္ျဖစ္ရ
ေလ၏။ထင္ရွားေသာ ၀တၳဳ့သာဓကလည္းရွိေသး၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသက္ရွိထင္ရွားရွိ
စဥ္ က အဇာတသတ္မင္းသားသည္ ခမည္းေတာ္ဗိမၺိသာရမင္းၾက္ီးကို သတ္မိသျဖင့္ အျမဲတ ေစေနာင္တရေန၏၊ အတြင္က်ိတ္ပူေဆြးေနရ၏၊ မိမိ၏သားငယ္ ဥဒယဘဒ
ၵ ကိုၾကည့္၍ `သူလည္းငါ့လို အေဖကိုသတ္၍ ထီးနန္းလု့ယူမယ့္သူပဲလား ´ဟု ေတြး
မိတိုင္း တစိမ့္စိမ့္ ေၾကာက္စိတ္၀င္ကာ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေန၏၊ သူ့ဆရာ ေဒ
၀ဒတ္ေျမမ်ိဳခံရလို့တဲ့ ဟူေသာသတင္းကိုၾကားျပီးကတဲက `အို ငါကိုးကြယ္တဲ့ဆရာ
ေဒ၀ဒတ္က လူမိုက္ၾကီးပါ လား သူခိုင္းခဲ့တ့ဲငါကိုလဲ ေျမမ်ိဳမည္လားမသိ´ေတြးရင္း
ေၾကာက္၊ ေၾကာက္တိုင္းအေတြး ၀င္လာျပီ ညည၌ အိပ္မေပ်ာ္ အိပ္မေပ်ာ္သည့္ အ ထဲတြင္အိမ္မက္ဆိုးမ်ားကလည္း ၀င္ ေရာက္ ေႏွာက္ယွက္ေျခာက္လွန့္ေနၾကျပန္
၏၊ အိမ္္မက္ထဲတြင္ ငရဲထိန္းနွင့္ ငရဲေခြး မ်ားလိုက္ေန၍ ေၾကာက္အားလန့္အား
ျဖင့္ေျပးေနရသည္မွာလည္း အားမရွိသလို ခံစား ေနရျပန္၏။ သာငယ္၏ လုပ္ၾကံ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံရသည္ဟူေသာ အိမ္မက္ဆုိးကိုမက္ျပီး သည့္ေနာက္ပုိင္း၌ကား မ
အိပ့္ရဲေအာင္ျဖစ္ေန၏၊ အိပ့္လို့လဲဘယ္လို့မွမေပ်ာ္ေတာ့။
ဤမ်ွေလာက္ေသာ ပဋိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆ တို့ျဖင့္ယူၾကံဳးမရ အပူလံုးၾကြေန
ေသာ အဇာတသတ္ဘုရင္သည္ စိတ္သက္သာရာရလိုျငား ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္
ဆရာဇိ၀ က၏ အကူအညီျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမွုာ္ရန္ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္
ေျခရိွ ဆရာဇိ၀က၏ သရက္ဥယ်ာဥ္သို့သြားေရာက္ေလ၏။
နန္းတြင္းသူ ေမာင္းမမိႆံ ငါးရာအျခံအရံႏွင့္တကြ ၾကီးက်ယ္ခန္းနား ေသာ
မင္းခမ္းမင္းနားႏွင့္လာေသာ ဘုရင္အဇာတသတ္သည္ ရဟန္း သံဃာ(၁၂၅၀) နွင့္တကြ ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသံုးေနထိုင္ပါသည္ဆိုေသာ သရက္ဥယ်ာဥ္သို့
ေရာက္လာပါေသာ္ လည္း လမ္းေလွ်ာက္သံ ေခ်ာင္းဟန့္သံ ႏွာခ်ီသံ စကားေျပာ
သံ မည္သည့္အသံကိုမွ်မ ၾကားရေသာအခါ ဆရာဇိ၀က အေပၚသံသယ၀င္ကာ
ပို၍ပင္ေၾကာက္ရံြ႔လာ၏။
တန္ေဆာင္းမုန္းလျပည့္ည၏ သာယာလွပ ရႈမ၀ေသာျမင္ကြင္းႏွင့္အျပိဳင္ မ႑ပ္ တန္ေဆာင္း၀န္းတစ္ခုအတြင္း၀ယ္ ဣေျႏၵျငိမ္သက္ေသာ ရဟန္းသံဃာ(၁၂၅၀)
တည္း ဟူေသာ ၾကယ္စင္မ်ား၀န္းရံလွ်က္ ထြန္းလင္းေတာက္ပက်က္သေရရွိလွ
ေသာ ဘုရား တည္းဟူေသာ လမင္းၾကီးကိုဖူးျမင္လိုက္ရေသာအခါ ေၾကာက္စိတ္
ေတြေပ်ာက္ျပီးတ အံ့တၾသေငးေမာၾကည့္ရႈရင္းေသာကဟူသမ်ွကိုဖယ္ရွားနိုင္ခဲ့
ေလ၏၊ ဆရာဇိ၀ကေျပာျပေသာ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုအာရံုျပဳ႕ရင္း ဗုဒၶဘုရားရွင္
ေဟာ္ေတာ္မူ အပ္ေသာ တရားေတာ္တုိ႔ကို နာယူခြင့္ရေသာအခါပစၥဳပၸန္ဘ၀၀ယ္
ၾကီးမားေသာစိတ္ ဆင္းရဲမွလြတ္ေျမာက္၍ သံသရာ၀ယ္ၾကံဳေတြ႔ရမည့္ ဒုကၡဆင္း
ရဲမွလည္းမ်ားစြာသက္ သာခြင့္ရသြားေလ၏၊ အဖကိုသတ္သည့္ အကုသိုလ္ျပစ္မႈ
ေၾကာင့္ခံရမည့္ အ၀ိစီငရဲဟူ ေသာျပစ္ဒဏ္မွ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေသာေလာ
ဟကုမၻီငရဲဟူေသာအျပစ္ဒဏ္သို႔ ေျပာင္းေရြ႕ခြင့္ရေလ၏။ ထို႔အျပင္ ေန႔ရက္ကာ
လႏွစ္ပရိေစၧဒ အလြန္ရွည္ၾကာေသာ မဟာကပ္တစ္ကပ္ ဟူေသာသတ္မွတ္ရက္
မွလည္း အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းသို႔ေျပာင္း၍ ေလ်ာ့ရက္မ်ားစြာရခဲ့ေလ၏၊ ဤကား အဇာတသတ္ဘုရင္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တ ကြဣေျႏၵျငိမ္သက္ေသာ ရဟန္း သံဃာမ်ားကိုဖူးျမင္ရေသာထူးျမတ္ေသာအျမင္ကုသိုလ္၏ ၾကီးမားေသာ အက်ဳိး ဆက္ဂုဏ္အာနိသင္ပင္ျဖစ္ပါ၏။
ထို႔ေၾကာင့္…..ပုဂၢိဳလ္ထူးပုဂၢိဳလ္ျမတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လိုသူမ်ား အေနျဖင့္ျမင္သ မ်ွ
ေတြ႔သမွ်အားလံုးသေဘာက်ဟူေသာ အလိုရမၼၾကီးေသာစိတ္ျဖင့္မေကာင္းမႈအကု သိုလ္ ျဖစ္ေစနိုင္ေသာအဆင္းအာရံုမ်ဳိးကိုသာမၾကည့္ပါႏွင့္၊ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈျဖစ္
ေစနိုင္ေသာ အဆင္အာရံုမ်ဳိးကိုလည္းၾကည့္ရႈၾကပါ မိမိတို႔၏မ်က္စိျဖင့္ၾကည့္ခ်င္တာ
ကိုခ်ည္ မၾကည့္ ပါႏွင့္၊ၾကည့္သင့္တာကိုၾကည့္ပါ၊
သို႔မွသာ………ထူးျမတ္ေသာအျမင္ကိုရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပအပ္ပါ၏၊ မိမိတို႔၏
မ်က္စိကို တန္ဖိုးရွိေအာင္အသံုးခ်ပါ။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
အရွင္သိရီဒတၳာလကၤာရ
No comments:
Post a Comment