ေဆြးေႏြးပြဲမွ အျပန္

အခ်ိန္ ကာလအားျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ နာဠႏၵာျမိဳ႕ ပါ၀ါရိက သူေ႒း၏ သရက္ ဥယ်ာဥ္၌သီ တင္းသံုးေနထုိင္ေတာ္မူခ်ိန္ျဖစ္၏။


ထုိၿမိဳ႕၌နိဂဏၭအမည္႐ွိေသာ `တိတိတၳိဆရာႀကီးသည္လည္း တပည့္ပရိသတ္ မ်ားစြာ
ႏွင့္အတူ ေနထုိ္င္၏၊ ထုိတိတၳိဆရာႀကီးသည္ ျမတ္ဗုဒၶထက္ အသက္အ႐ြယ္အား ျဖင့္
အတ္ငယ္ႀကီး၏၊ မဟာ၀ီရ-ဟုလည္း အခ်ဳိ႕ကေခၚၾက၏၊ ဇိန-ဟုလည္းအခ်ဳိ႕က ေခၚ
ၾက၏၊ ဇိနကုိယ္ေန ႔ေခတ္၌`ဂ်ိန္း´ဟုလည္းေခၚၾက၏။ ယင္း`ဂ်ိန္း´၀ါဒသည္ ယေန႔ 
တုိင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၌ ထင္႐ွားဆဲ ျဖစ္၏၊ နိဂဏၭသည္ ဂ်ိန္း၀ါဒကုိတည္ေထာင္ခဲ့သူ ဘာ
သာေရးေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးျဖစ္၏၊ နိဂဏၭ၏၀ါဒ ၌စာရိတၱေရးရာႏွင့္ပတ္သတ္၍
ေကာင္းေသာအခ်က္မ်ားလည္းပါ၀င္၏၊အတၱ၀ါဒကုိ အဓိကထား၏၊ အနတၱ၀ါဒကုိ 
လည္းလက္ခံ၏၊ သို႔ရာတြင္ အတၱ၀ါဒကုိအဓိကထားေသာေၾကာင့္ သူ၏၀ါဒကုိ တိတၳိ
ယ ၀ါဒ သို႔မဟုတ္ မိစၧာဒိ႒ိ၀ါဒ-ဟု သတ္မွတ္ရမည္ျဖစ္၏။


တစ္ေန႔ေသာအခါ နိဂဏၭ၏ တပည့္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဒီဃတပႆီသည္ ျမတ္ဗုဒၶထံ အ
လည္အပတ္ သေဘာမ်ဳိးျဖင့္ ခ်ည္းကပ္လာ၏၊ ျမတ္ဗုဒၶက မိမိတပည့္မဟုတ္ေသာ္ 
လည္း အိမ္႐ွင္ ၀တၱရား မပ်က္ေစဘဲ`ေနရာေတြ ႐ွိပါတယ္၊ အလုိ႐ွိတဲ့ေနမွာ ထုိင္ပါ´
ဟု ႏွဳတ္ေတာ္ကျမြတ္၍ ႀကိဳဆုိေတာ္မူ၏။


တပႆီသည္ ျမတ္ဗုဒၶကေအာက္နိမ့္ေသာ ေနရာတစ္ခုကုိယူ၍ ထုိ္င္လုိက္၏၊ ျမတ္
ဗုဒၶသည္ မိမိထံေမွာက္ ေရာက္႐ွိလာသူတုိ႔အား အက်ဳိးမဲ့ အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ေစလို ေပ၊
ေရာက္႐ွိလာသူႏွင့္ သင့္ေလွ်ာ္၍ အသုံးတည့္ အက်ဳိးမ်ားမည့္တရားလက္ေဆာင္တစ္ ခုခုကိုေပးလိုက္ရမွ ေက် နပ္အားရေတာ္မူေလ့ရွိ၏၊ ယခုလည္း တပႆီကို တရား လက္ေဆာင္ေပးေတာ္မူရန္ေဆြးေႏြးေမးျမန္း မႈကိုစတင္ေတာ္မူလိုက္၏။

`တပႆီသင္တို႔၏ဆရာနိဂဏၭသည္မေကာင္းမႈျပဳ႕ျခင္းမေကာင္းမႈျဖစ္ေပၚျခင္း၌အ

ဘယ္မွ်ေလာက္ကုန္ေသာကံတို႔ကိုပညတ္သနည္း´ဟုေမးေတာ္မူ၏၊(ျပစ္မႈက်ဴးလြန္
ရာ၌ျပစ္မႈအမ်ဳိးအစားဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးသတ္မွတ္သနည္း)ဟုဆိုလိုျခင္းျဖစ္၏၊´

`အရွင္ ေဂါတမ ကၽြန္ုပ္တို႔၏ဆရာသည္ ကံဟု ပညတ္ေလ့ သံုးေလ့မရွိပါ၊ ဒဏ္ဟု

သာသံုးႏႈန္းေလ့ ရွိပါသည္´ဟုေျဖ၏။ ဤေနရာ၌ အမွာစကားခ်ပ္ ၾကားညွပ္၍ ရွင္း
ျပလိုပါ၏၊ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံ ဟုသံုးႏႈန္းေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏၀ါဒသည္ 
`အေၾကာင္းတရား´ေပၚ၌ အေျခခံ၏။


အတၱာႏု၀ါဒ = မိမိကိုယ္ စြပ္စဲြျခင္းေဘး၊ 
ပရာႏု၀ါဒ = သူတစ္ပါးကို စြတ္စဲြျခင္းေဘး၊ 
ဒ႑= ေငြဒဏ္၊ၾကိမ္ဒဏ္၊ေထာင္ဒဏ္၊ စသည့္အျပစ္တစ္စံုတစ္ရာ ေပးခံရျခင္းေဘး၊ 
ဒုဂၢတိ=ေသျပီးသည့္ေနာက္မေကာင္းေသာဘံုဘ၀သို႔ေရာက္ျခင္းေဘးဟူေသာေဘး၊

ၾကီးေလးမ်ဳိး ကိုျဖစ္ေပၚေစေသာ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ကိုထိန္းသိမ္းျပဳ႕ျပင္ ဖို႔သာလမ္းညႊန္
ေတာ္မူ၏။ ဒဏ္ဟုသံုးႏႈန္းေသာနိဂဏၭဆရာၾကီး၏၀ါဒသည္`အက်ဳိးတရား´အေပၚ၌အ
ေျခခံ၏၊အျပစ္မျဖစ္ေစရန္ ကုိယ္ကိုဒဏ္ေပး၏၊ ႏႈတ္ကိုဒဏ္ေပး၏၊ စိတ္ကိုဒဏ္ေပး၏၊ 
ကိုယ္ ကို ဒဏ္ေပး၏ဆိုသည္မွာ ခႏၶာကိုညွင္းဆဲ ျခင္းျဖစ္၏၊ မီးပံုေပၚနင္းျခင္း ေျခ
ေထာက္ တစ္ေခ်ာင္းထဲျဖင့္ ၾကာျမင့္စြာရပ္ေနျခင္း အစာအငတ္ခံျခင္းစသည္တို႔ျဖစ္၏၊
ႏႈတ္ကို  ဒဏ္ေပး၏ ဆိုသည္မွာ စကားမေျပာသာ ၀စီပိတ္အက်င့္ကို က်င့္ျခင္းျဖစ္၏၊
စိတ္ကို ဒဏ္ေပးျခင္း ဆိုသည္မွာ စိတ္ကိုအတင္းအက်ပ္ဖိႏွိပ္ျခင္း၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း၊ ထြက္
ေပါက္ မေပးျခင္း ျဖစ္၏။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ကံ၀ါဒသည္ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ကို အျပစ္ျဖစ္ေအာင္ လွဴံ႕ေဆာ္အားေပး ေနၾကေသာ ေလာဘ ေဒါသ စသည္တို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ျပဳျပင္ေပးဖို႔ ဦး 
တည္၏။ နိဂဏၭ၏ ဒဏ္၀ါဒသည္ အရင္းခံအေၾကာင္းတရားကို အပင္ပန္းခံရွာေဖြေလ့
လာ ဖို႔မက်ဳိးစားဘဲ လတ္တေလာသိသာထင္ရွားေသာ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ကိုသာ ဒဏ္
ခတ္ဖို႔ ဦးတည္၏၊၊(ဤကား ကံ ဒဏ္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရအသံုအႏႈန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ 
အမွား အမွန္ ဆံုးျဖတ္နိုင္ဖို႔ စာေရးသူက သံုးသပ္ျပျခင္းသာျဖစ္၏။) ျမတ္ဗုဒၶ၏ ရည္
ရြယ္ခ်က္သည္ ၾကီးမား၏၊ ဘာသာ၀ါဒ မတူ မွ်ႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ ေတြ႔ ျခင္း ဆန္႔က်င္ျငင္း
ခုန္ရျခင္းကိုမလိုလား၊ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ တပႆီႏွင့္ ျငင္းခံုမ
ေနေတာ့ဘဲ ဆက္လက္ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။ `ကဲ တပႆီ အဲဒါဆိုရင္လဲ သင္တို႔၏
နိဂဏၭက ဒဏ္ဘယ္ႏွစ္မ်ဳိး ပညတ္ ပါသလဲ´

`ကာယဒဏ္ ၀စီဒဏ္ မေနာဒဏ္ ဟုဒဏ္ သံုးမ်ဳိး ပညတ္ပါသည္ အရွင္ေဂါတမ´

`တပႆီ ထိုဒဏ္သံုးမ်ဳိးသည္ မတူထူးျခားကဲြျပားမႈရွိသေလာ သို႔မဟုတ္အတူ တူ ပဲေလာ့´

`အရွင္ေဂါတမ တစ္မ်ဳိးစီပါပဲ မတူၾကပါ´

`တပႆီ ထိုဒဏ္ သံုးမ်ဳိးတို႔တြင္ အဘယ္ဒဏ္ကို အျပစ္အၾကီးဆံုးဟု သင္တို႔ ဆရာနိ

ဂဏၭက သတ္မွတ္ပညတ္ပါသနည္း´

`အရွင္ေဂါတမ ကာယဒဏ္(ကိုယ္ျဖင့္ျပဳေသာ အမႈ ကိုယ္အမူအရာ)ကို အျပစ္ အၾကီး

ဆံုးဟု သတ္မွတ္ပညတ္ပါသည္´

`တပႆီ ကာယဒဏ္ကို အျပစ္အၾကီးဆံုးဟု သတ္မွတ္ ပညတ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာ

တယ္ေနာ္´

`အရွင္ေဂါတမ ေသခ်ာပါသည္´

ျမတ္ဗုဒၶသည္ တပႆီ၏ စကားကို ခိုင္မာမႈရွိေစရန္ သံုးၾကိမ္ သံုးခါတိုင္ ေမးျမန္းေတာ္
မူ၍ အတည္ျပဳခ်က္ရယူေတာ္မူ၏၊ ေနာင္အခ်ိန္က်မွတစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ေျပာင္းလဲ ေျပာဆို
မည္ကိုၾကိဳတင္သိျမင္ေတာ္မူ၍ မိမိက စကားျဖင့္ အပိုင္ခ်ဳပ္ထားသည့္သေဘာ ျဖစ္၏။


တပႆီကလည္း ျမတ္ဗုဒၶနည္းတူ ျပန္လည္ေမးျမန္းပါ၏၊ ျမတ္ဗုဒၶက ဒဏ္ ဒဏ္ ဟု႔ 
မသံုးႏႈန္း မပညတ္ေၾကာင္း၊ ကံ ကံဟုသာသံုးႏႈန္းေၾကာင္း၊ `မေနာကံ´(စိတ္ျဖင္ ျပဳ႔႕
ေသာ အမႈ၊ စိတ္ အၾကံ စိတ္၏ေစ႔ေဆာ္မႈ)ကို အျပစ္အၾကီးဟု သတ္မွတ္ေၾကာင္း ျပန္
လည္မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။


တပႆီကလည္း မေနာကံသာ အျပစ္အၾကီးဆံုးဟု မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကုိ အခိုင္
အမာျပဳ၍ မွတ္သားထားျပီးလွ်င္ ေနရာမွထကာ သူ၏ဆရာ နိဂဏၭထံသို႔သြား ေလ၏။


ထိုအခ်ိန္၌ ဆရာနိဂဏၭအနီးတြင္ သူတို႔၏ ဒကာ ဥပါလိသူေဌးလည္းေရာက္ လည္း
ေရာက္ရွိေန၏၊ တပႆီကဆရာနိဂဏၭအား ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုးေဆြးေႏြးခဲ့ပံုအေၾကာင္း
စံုကို ျပန္လည္တင္ျပ၏၊ ဆရာေရာ ဒကာပါ ျပံဳးျပံဳးၾကီးနားေထာင္ေနၾက၏၊ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္
ယွဥ္ျပိဳင္ေျပာ ဆုိေဆြးေႏြးနိုင္ခဲ့သည္ကို ေက်နပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္၏၊ ဒကာ ဥပါလိက ၾကား
၀င္၍`ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္ဆိုတာ အဲဒါမ်ဳိးေပါ့´ဟုပင္ ခ်ီးမြန္းခန္းထုတ္
လိုက္ေသး၏၊ ဒါတင္မက ဆရာနိဂဏၭ၏ ကာယဒဏ္ကသာ အျပစ္ အၾကီးဆံုးဟူေသာ 
၀ါဒ ကိုပိုမိုႏွစ္သက္သေဘာက်ျပီး ျမတ္ဗုဒၶ၏ မေနာကံက အျပစ္ အၾကီးဆံုးဟူေသာ၀ါဒ
ကို သေဘာမက်ပစ္ပယ္ျပီးလွ်င္ သူ ကိုယ္တိုင္ ျမတ္ဗုဒၶထံသြား၍ ၀ါဒျခင္းျပိဳင္ အနိုင္ယူ
ပါမည့္ အေၾကာင္း တင္ျပေျပာဆို၍ ေနရာ မွထကာ ျမတ္ဗုဒၶထံသို႔ သြားေလ၏။


ျမတ္ဗုဒၶထံေမွာက္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဥပါလိ သူေဌးကပင္ စတင္၍ ျမတ္ဗုဒၶကို ေမးျမန္း
ေလ၏။

`အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရားထံသို႔ တပႆီ အမည္ရွိ နိဂဏၭတစ္ပါး ေရာက္ရွိပါ သလား´

`ေရာက္လာပါတယ္ ဥပါလိ´

`အရွင္ဘုရားႏွင့္ တပႆီတို႔ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာေတြမ်ား ေဆြးေႏြးေျပာ ဆိုျဖစ္

ပါသလဲ´

`သူ၏ဆရာ နိဂဏၭအလိုအားျဖင့္ ဒဏ္သံုးပါးေပါ့ ငါဘုရား အလိုေတာ္အရေတာ့ ကံသံုးပါး

ေပါ့၊ အဲဒီသံုးပါးထဲမွာ တပႆီက ကာယဒဏ္က အျပစ္ၾကီးဆံုးလို႔ေျပာတယ္၊ ငါဘုရားက

ေတာ့ မေနာကံဟာ အျပစ္အၾကီးဆံုးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္´

`အရွင္ဘုရားကလည္း တပႆီေျပာသလို ကာယဒဏ္က သာအျပစ္အၾကီးဆံုး ဆိုတာမွန္

တာပဲ၊ မေကာင္မႈျပဳရာမွာ ကာယဒဏ္ကသာ အသိသာဆံုး အထင္ရွားဆံုးမို႔ အျပစ္အၾကီး

ေလးဆံုးဆိုတာ မမွားနိုင္ပါဘူး၊ စိတ္မေနာနဲ႔ျပဳမူတဲ့ မေနာဒဏ္ကေတာ့ မသိသာ မထင္ရွား

တဲ့အတြက္ ဘာမွမေျပာပေလာက္ပါဘူး မထင္ရွားတဲ့ မေနာဒဏ္က ဘယ္လိုလုပ္အျပစ္ အၾကီးဆံုးျဖစ္နို္င္ပါ့မလဲ´

`ဥပလိ သင့္အေနနဲ႔ သင့္အေနနဲ႔ အမွန္တရားေပၚမွာရပ္တည္ျပီး စကားကိုကပ္သီးကတ္ ဖဲ့မလုပ္ပဲ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မွန္မွန္ေဆြးေႏြးမယ္ စိတ္မဆိုးပါဘူးဆိုလွ်င္ ဒီ အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္

သက္ျပီးေအးေအးေဆးေဆးေက်လည္တဲ့အထိေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့´ ဟု ျမတ္ဗုဒၶက ဥပါ
လိသူေဌးအား ဖိတ္ေခၚေတာ္မူ၏၊ ဥပါလိသူေဌးကလည္း လက္ခံ သေဘာတူလိုက္၍
ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ ဥပါလိသူေဌးတို႔၏ စိတ္၀င္စားမွတ္သားဖြယ္ေကာင္း ေသာ ေဆြးေႏြးပဲြတစ္
ခုျဖစ္ေပၚလာ၏။

`ဥပါလိ ယခု ငါဘုရားေမးမယ့္ ေမးခြန္းကို သင္အမွန္အတိုင္းေျဖဆိုခြင့္ရွိတယ္၊ နိဂဏၭ

၀ါဒီေတြဟာ ေရေအးကိုပယ္၍ ေရေႏြးကိုသာ သံုးေဆာင္ေလ့ရွိၾကတယ္၊ အနာ ေရာဂါ

ႏွိပ့္ စက္ခံ ေနရတဲ့ နိဂဏၭတပည့္တစ္ေယာက္သည္ ေရေအးကိုသံုးေဆာင္ရမွ အနာႏွိပ္

စက္ခံရျခင္းမွကင္းျပီး အသက္ရွင္သန္နိုင္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီ နိဂဏၭတပည့္ဟာ ေရေအးကို

မရတဲ့အတြက္ အသက္ ေသဖို႔ပဲရွိတယ္၊ အဲဒီနိဂဏၭတပည့္ ေသသြားရင္ ဘယ္ဘံုကို

ေရာက္တယ္လုိ႔ သင္တိို႔၏ဆရာ နိဂဏၭၾကီးက သတ္မွတ္သလဲ´

`အရွင္ဘုရား အဲဒီ နိဂဏၭဟာ ေသခါနီးမွာ ေရေအးကိုစိတ္စဲြျပီးေသတဲ႔အတြက္မေနာ

တသတၱလို႔ေခၚတဲ့ နတ္တမ်ဳိး ျဖစ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္ ဘုရား´

`ဥပါလိ စဥ္းစားေနာ္စဥ္းစားျပီးေျပာပါ၊ မေနာကံဟာ အေရးမၾကီးဘူးလို႔ေျပာခဲ့တဲ့ သင့္

ရဲ့ေရွ့စကားနဲ႔ အခုေျပာခဲ့တဲ႔ေနာက္စကားသည္ ေရွ့ေနာက္မညီျဖစ္ေနျပီ၊ ေရွ့စကား နဲ႔

ေနာက္စကား ဆက္စပ္မႈ မရွိဘဲ ဆန္႔က်င္မႈျဖစ္ေနျပီ´

ဥပါလိသူေဌးသည္ အနည္းငယ္ေတြေ၀သြား၏၊ ျမတ္ဗုဒၶ အမိန္႔ရွိသလို မေနာကံ က
အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာ ဟုတ္သားပဲ ဟုအေတြး၀င္သြား၏၊ နိဂဏၭတစ္ဦးေသလို႔ နတ္
ျဖစ္တာဟာ စိတ္ရဲ့စဲြလမ္းမႈေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပါဆိုရင္ ကိုယ္မႈ ႏႈတ္မႈ တို႔ထက္ စိတ္မႈ 
လို႔ေခၚတဲ့ အစဲြဥပါဒါန္က ပိုျပီးသိမ္ေမြ႔ေလးနက္ျပီး ပိုျပီးအေရးၾကီးတဲ့ သေဘာပဲဟု
ေတြးရင္း မိမိစိတ္ မိမိအျမင္ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိထားမိလိုက္
၏၊ သို႔ေသာ္ `ဘုရားေဂါတမ တစ္ခါပဲေဟာလိုက္ရတယ္ ကၽြတ္သြားတာပဲ´ဟုအေျပာ
မခံ လုိသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ျမတ္ဗုဒၶထံမွ ယခုကဲ့သို႔ ထူးဆန္းေသာ တရားစကားမ်ား
ကို နာၾကားလိုေသာ စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာသည္ကတစ္ေၾကာင္း စေသာ အေၾကာင္း
ေၾကာင္း ေၾကာင့္ ဟန္လုပ္ျပီးျမတ္ဗုဒၶ၀ါဒကို ဆန္႔က်င္သေယာင္ လက္မခံနိုင္သ
ေယာင္ဆက္ လက္ျပဳလွ်က္ပင္ရွိေန၏။

`အို အရွင္ဘုရားကလည္း ဘာပဲေျပာေျပာ ထင္ရွားတဲ့ ကာယကံကသာ အေရး ၾကီး

ပါတယ္မေနာကံက ဒီေလာက္အေရးမၾကီးပါဘူး´

ထိုအခါျမတ္ဗုဒၶက ဥပမာ တစ္မ်ဳိးျဖင့္ ဆက္လက္ရွင္းျပေဆြးေႏြးေတာ္မူ၏။

`ဥပါလိ သင္တို႔၏ဆရာ နိဂဏၭသည္မေကာင္းမႈအားလံုးကိုမျပဳရန္တားျမစ္ထား ၏၊ အ

ကယ္၍ နိဂဏၭ တပည့္တစ္ေယာက္ေယာက္သည္ သြားရင္းလာရင္း ပိုး ပုရြက္ဆိတ္ အ

စရွိတဲ့သတၱ၀ါ အေသးစားေလးေတြကို အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့နင္းမိ၍ ေသ ေၾကပ်က္စီးသြားခဲ့

ေသာ္ သင္တို႔၏ဆရာ နိဂဏၭက ဘယ္လို အက်ဳိးအျပစ္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ပါသနည္း´

`ေၾသာ္ အရွင္ဘုရား အဲဒီကိစၥမွာေတာ့ စိတ္ေစတနာမပါသည့္အတြက္ အျပစ္မၾကီးအ

ျပစ္မရွိဟု သတ္မွတ္ထားပါ၏´

`ေသေစလိုတဲ့ စိ္တ္ေစတနာပါမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္ရွိပါသလား´

`မွန္ပါ၊ ေသေစလိုတဲ့ စိတ္ေစတနာပါမယ္ဆိုရင္ အျပစ္ရွိပါ၏´

`စိ္တ္ေစတနာကို သင္တို႔၏ဆရာ နိဂဏၭက အဘယ္ဒဏ္ ဟုသတ္မွတ္ပါ သနည္း´

`မေနာဒဏ္ဟု သတ္မွတ္ပါ၏´

`ဥပါလိ စဥ္းစားေနာ္၊ စဥ္းစားျပီးမွ ေျပာပါ မေနာကံ မေနာဒဏ္ အေရးမၾကီးဘူး လို႔

ေျပာခဲ့တဲ့ သင္တို႔ရဲ့ ေရွ့စကားနဲ႔ ယခုေျပာေနတဲ့ေနာက္စကားတို႔သည္ ေရွ့ေနာက္ မ

ညီျဖစ္ေနျပီ၊ ေရွ့ေနာက္ ဆက္စပ္မႈမရွိျဖစ္ေနျပီ၊ အမွန္တရားအေပၚမွာ ရပ္တည္ျပီး

ေဆြးေႏြးပါ့မယ္ဟု အသင္ဥပါလိကိုယ္တိုင္ ငါဘုရားအား ကတိေပး သေဘာ

တူညီထား တယ္ေနာ္´

`ဟန္ကိုယ္ဖို႔ မာန္သူ႔ဖို႔´ဆိုသည့္ စကားအတိုင္း ဥပါလိသူေဌးသည္ ဟန္လုပ္၍ ျမတ္
ဗုဒၶ၏ရွင္းလင္းခ်က္ကို မသိနားမလည္ေယာင္ေဆာင္၍ လက္မခံနိုင္ေသးပါ ေၾကာင္း
ေလွ်ာက္ထားျပန္၏၊ ျမတ္ဗုဒၶကလည္း`စိတ္ရွည္ဇြဲသန္ သည္းျငီးခံ ျပဳရန္ သာသနာ´
ဟူသည္ႏွင့္အညီ စိတ္ရွည္ရွည္ထား၍ ဆက္လက္ ရွင္းလင္းမိန္႔ၾကားေတာ္ မူ၏။

ဗုဒၶ။ ။`ဥပါလိ ငါဘုရားေမးေတာ္မူမယ္၊ သာယာ၀ေျပာ လူေတြေပါလွသည့္ ဤနာဠႏၵာ

ျမိဳ႕သို႔ လူတစ္ဦးေရာက္ရွိလာျပီး၊ ဓါး သံလ်က္ ကိုင္ရြယ္ကာ`ငါသည္ ဤ နာဠႏၵျမိဳ႕ရွိ့ 

ရွိရိွသမွ် သတၱ၀ါအားလံုးကို တခဏခ်င္း တမုဟုတ္ခ်င္းျဖင့္ အသားစု အသားပံုျဖစ္

ေအာင္ လုပ္ျပမည္´ဟုၾကံဳး၀ါးေျပာဆိုအံ့၊ ထိုသူသည္ ဤနာဠႏၵျမိဳ႕ရွိ ရွိရွိ သမွ် သတၱ

၀ါအားလံုးကို သူၾကံဳး၀ါးသည့္အတိုင္း တခဏခ်င္း တမုဟုတ္ခ်င္းျဖင့္ အသားစု အသား

ပံုျဖစ္ေအာင္ အမွန္တကယ္ လုပ္ျပနိုင္ပါမည္ေလာ´

ဥပါလိ။ ။ `အရွင္ဘုရား သူ႔လိုလူေပါင္း ေလးဆယ္ ငါးဆယ္က တစ္ျပိဳင္နက္ ျပဳလုပ္မည္

ဆိုလွ်င္ေတာင္မွ ဤနာဠႏၵာျမိဳ႕ရွိ ရွိရွိသမွ် သတၱ၀ါအားလံုးကို တခဏခ်င္း တမုဟုတ္ခ်င္း

ျဖင့္ အသားစု အသားပံုျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္နိုင္ငွာစြမ္းနိုင္မည္ မဟုတ္ပါ၊ တစ္ေယာက္

တည္းသာဆိုလွ်င္ေတာ့ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မျဖစ္နိုင္ပါ´

ဗုဒၶ။ ။ `ဥပါလိ စိတ္တန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ သူေတာ္စင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အကယ္၍ စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ခဲ့ပါလွ်င္ ဤနာဠႏၵာျမိဳ႕ကို တစ္ခဏအတြင္းျပာျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္နိုင္ပါ

သေလာ´

ဥပါလိ။ ။ `အရွင္ဘုရား စိတ္တန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဤ နာဠႏၵာျမိဳ႕

တစ္ျမိဳ႕ေလာက္ကိုမဆိုထားႏွင့္ ဆယ္ျမိဳ႕ ဆယ့္ငါးျမိဳ႕ ျမိဳ႕ေပါင္းေလးဆယ္ ငါးဆယ္

ေလာက္ကိုပင္ တခဏအတြင္းျပာျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္န္ုင္ပါလိမ့္မည္´

ဗုဒၶ။ ။ မွန္တယ္ ဥပါလိ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ဒ႑ကီ္ဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ရွိခဲ့ဘူး

တယ္၊ အဲဒီတိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့မင္းကိုလည္း ဒ႑ကီမင္းလို႔႔ပဲေခၚတယ္၊ ဒ႑ကီ

မင္းရဲ့ မင္းဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ကိသ၀စၧလို႔ ေခၚတဲ့ သူေတာ္စင္ရေသ့တစ္ပါး တရား ဘ၀နာ

အားထုတ္ေနထိုင္ခဲ့ဘူးတယ္၊ တိုင္းျပည္ရဲ့ စစ္သူၾကီးက အလြန္ၾကည္ညိဳလို႔ အလုပ္အ

ေကၽြးျပဳ႕ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လ်က္ရွိတယ္။

ဒ႑ကီတိုင္းျပည္ဟာ နံမည္ၾကီးျပည့္တန္ဆာမ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ပိုျပီးေတာ့ အ၀င္
အထြက္မ်ား စည္ကားေနတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီလိုစည္ကားေနတာကို ဒ႑ာကီ
ဘုရင္က`ငါ့တိုင္းျပည္ဟာ ငါဘုန္းကံေၾကာင့္အလိုလိုစည္ကားေနတဲ့တိုင္းျပည္ပါ၊ ဒီျပည့္
တန္ဆာ မေၾကာင့္ စည္ကားေနတာ မဟုတ္ပါဘူး´ဆိုျပီး ျပည့္တန္ဆာမကို ရာထူးမွ
ျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္၊ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ခြင့္မျပဳ႕ေတာ့ဘူးတဲ့ အဲဒီအခါမွာ ျပည့္တန္ဆာ
မက သူ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ သူ႔ေနရာျပန္ရေအာင္ဆိုျပီး ဘုရင့္ထံကိုနည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး နဲ႔ ၀င္ထြက္ နိုင္ေအာင္က်ိဳးစားေနစဥ္ တခုေသာေန႔ မင္းဥယ်ာဥ္မွာ ကိသ၀စၧကို ေတြ႔ သြားသတဲ့။


ကိသ၀စၧရေသ့ရဲ့ ပံုစံက အစစအရာရာ ခ်ဳိ႕ျခံေခၽြတာျပီး တရားဘ၀နာကိုပဲ အားထုတ္
ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ပိန္ျခံဳးပါးလီွ အရိုးေပၚအေရတင္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ ေမႊး
ေတြနဲ႔ ရႈတ္ေထြးေပြလီ မသတီစရာပံုစံျဖစ္ေနတာေပါ့။


အဲဒါကိုျမင္မိတဲ့ ျပည့္တန္ဆာမက သူ႔အတြက္ မဂၤလာမရွိ အမဂၤလာအတိ ျဖစ္တယ္၊ 
က်က္သေရယုတ္တယ္လို႔ယူဆျပီး ယၾတာေခ်တဲ့သေဘာနဲ႔ တရားအလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ 
ရေသ့ ရဲ့ ကိုယ္ေပၚကို ႏွပ္ တံေတြး ပလုပ္က်င္းေရေတြ ေထြးခ်ျပီး သြားၾကား ထိုးတံ
ေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ ကာ`အျပစ္ရွိသမွ်ေၾကပါေစ´လို႔ ပါးစပ္ကေရရြတ္ျပီး ဆက္လက္ 
ထြက္ခြာသြားတယ္။


တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရွင္ဘုရင္႕ အဲဒီေန႔မွာပဲ ျပည့္တန္ဆာမကို လုပ္
ပုိင္ခြင့္ ျပန္ေပးလိုက္တယ္၊`ထန္းသီးေကၽြခိုက္ ကီ်းနင္းလိုက္´ဆိုတဲ့အတိုင္း ျပည့္ 
တန္ဆာမဟာအတိတ္က ကုသိုလ္ကံအက်ဳိးေပးခ်ိန္ေရာက္လာလို႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ျပန္
ရ တာကို အယုတ္တမာ က်က္သေရမရွိတဲ့ ရေသ့ကို ႏွပ္ တံေတြးနဲ႔ ေထြးခဲ့လို႔လုပ္
ပိုင္ခြင့္ ျပန္ရတာလို႔ လြဲမွားစြာ ယံုၾကည္သြားေတာ့တယ္။


အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ျပီးေနာက္ မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္မွာပဲ ရွင္ဘုရင္က စိတ္ဆိုးျပီး 
သူ႔ရဲ့အၾကံေပး အရာရွိပုေရာဟိတ္ ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ကို ရာထူးမွျဖဳတ္ခ်လိုက္
တယ္ အဲဒီပုေရာဟိတ္ဆရာၾကီးက အေတြ႔အၾကံဳရွိခဲ့တဲ့ ျပည့္တန္ဆာမထံမွာ နည္း
နာနိႆယ ေတာင္းခံတဲ့အခါ လဲြမွာစြာ ယူဆယံုၾကည္ထားတဲ့အတိုင္း ညႊန္ျပေပး
လိုက္ပါတယ္။


ပုေရာဟိတ္ဆရာၾကီးဟာ ျပည့္တန္ဆာမညႊန္ျပလိုက္တဲ့အတိုင္း ကိသ၀စၧ ရေသ့ 
ကိုယ္မွာႏွပ္ တံေတြးနဲ႔ေထြးျပီး ယၾတာေခ်လိုက္ျပန္တယ္၊ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲ
ဒီေန႔မွာပဲ ရွင္ဘုရင္ ကစိ္တ္ဆိုးေျပျပီး ပုေရာဟိတ္အား ရာထူးျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္၊ 
အတိတ္ ကကုသိုလ္ကံ အ က်ဳိးေပးခ်ိန္ေရာက္လာလို႔ မိမိရာထူးျပန္ရတာကို အယုတ္
တမာ က်က္သေရမရွိတဲ့ ရေသ့ ကို ႏွပ္ တံေတြးေတြနဲ႔ ေထြးခဲ့လို႔ ရာထူးျပန္ရတာလို႔ 
ပုေရာ ဟိတ္ၾကီးကလည္း လြဲမွားစြာယူဆယံုၾကည္ သြားျပန္တယ္။


မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ဒ႑ကီမင္းရဲ့ နယ္စပ္ေဒသမွာ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈ 
တစ္ခုျဖစ္ေပၚလာပါတယ္၊ စစ္တိုက္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ရွင္ဘုရင္ကို အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ 
ပုေရာဟိတ္ဆ ရာၾကီးက ေအာင္ပဲြရခ်င္ရင္ ျပည့္တန္ဆာမနဲ႔ သူနဲဲ႔ ယၾတာေခ်တဲ့ 
နည္း အတိုင္း ယၾတာေခ်ျပီးမွ စစ္တိုက္ထြက္သင့္ပါေၾကာင္း ရွင္ဘုရင္အား အၾကံ
ဥာဏ္ေပး လိုက္ပါတယ္။


ရွင္ဘုရင္ကလည္း ပုရာဟိတ္ အၾကံေပးတဲ့အတိုင္း လုပ္တာေပါ့၊ ရွင္ဘုရင္က စလုပ္
ျပီဆိုမွေတာ့ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ စစ္သည္ ဗိုလ္ပါေတြေရာ စစ္ထြက္ခါနီး လိုက္ ပါ
ပို႔ေဆာင္ေပးၾကတဲ့ မိဖုရားေတြ ေမာင္းမမိႆံေတြေရာ တိုင္းသူျပည္သားေတြကပါ 
အကုန္လံုးလိုက္လုပ္ၾကတာေပါ့။


ဣႆရာႏု၀တၱေကာ ဟိ ေလာေကာ သတၱေလာက - လူသားအားလံုးဟာအစိုး ရသူ
အရွင္သခင္ ဘုရင္၊ သမတ တို႔ရ့ဲ ေနာက္လိုက္ေတြပဲ မဟုတ္လား။


အဲဒီေတာ့ ကိသ၀စၧရေသ့ေလးရဲ့ ကို္ယ္ေပၚမွ ႏွပ္တံေတြးေတြ သြားၾကားထိုးတံ ေတြ
ကျမင္မေကာင္း ရႈမေကာင္းပါပဲ၊ တံေတြးခြက္ထဲက ရေသ့ျဖစ္သြားတာေပါ့ ဒါကို 
ၾကည့္ျပီး ရေသ့ေလးကိုၾကည္ညိဳတဲ့ စစ္သူၾကီးဟာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေပမယ့္ အား
မ တန္လို႔မာန္ေလွ်ာ့ျပီး အမ်ားနဲ႔ တစ္ေယာက္ မေျပာရဲလို႔ေနခဲ့ရေပမယ့္ အားလံုးျပီး
သြား တဲ့အခါ ရေသ့ေလးကိုယ္ေပၚ က ႏွပ္တံေတြးေတြ သြားၾကားထိုးတံေတြကို ဖယ္
ရွား သုတ္သင္၍ သန္႔စင္ေသာ န႔ံသာရည္တို႔ျဖင့္ ေရခ်ဳိးေပးျပီး`အရွင္ရေသ့ လူေတြ
ဟာမလုပ္သင့္တာကို လုပ္မိၾကျပီ၊ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲဆိုတာ မသိေတာ့ပါဘူး´လို႔ စိုးရိမ္ ျငီးတြား ေလွ်ာက္ထားသတဲ့။


အဲဒီအခါမွာ ရွင္ရေသ့က `ဒကာေတာ္စစ္သူၾကီး ငါကေတာ့ ဘယ္သူ႔အေပၚမွ စိတ္
ဆိုးေဒါသ မျဖစ္ပါဘူး သို႔ေသာ္ ဓမၼဘက္သား နတ္အမ်ားကေတာ့ အရမ္းစိတ္ဆိုး
ေနၾကျပီ လူေတြကို အျပစ္ေပးလိမ့္မယ္၊ ငါ့ထံမွာ အျပစ္ကို၀န္ခ်ေတာင္းပန္မႈ မျပဳ
ၾကဘူး ဆိုရင္ ခုႏွစ္ရက္ အတြင္းမွာ ဒ႑ကီတိုင္းျပည္တစ္ျပည္လံုးကို ပ်က္စီးေအာင္
ဖ်က္ဆီး ၾကလိမ့္မယ္၊ စစ္သူၾကီးအေနနဲ႔ မိမိရဲ့ ဇနီးမယား သားသမီးေတြေခၚျပီး အိမ္
နီးနားခ်င္း တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ေခတၱခဏသြားေရာက္ ေရွာင္ပုန္းေနထိုင္ပါ´လို႔ 
အမိန္႔ရွိလုိက္ တယ္။


စစ္သူၾကီးလည္ ရွင္ရေသ့ကအဲဒီလိုအမိန္႔ရွိလိုက္တဲ့အခါ ဘုရင္ၾကီးကိုအက်ိဳး အေၾကာင္း
ေျပာျပေပမယ့္ လက္မခံတဲ့အတြက္ စစ္သူၾကီးအျဖစ္မွ ႏႈတ္ထြက္ျပီး ရေသ့ ေလးအမိန္႔ရွိ
တဲ့အတိုင္း တစ္ျခားတိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ေခတၱခဏ သြားေရာက္ေရွာင္ ပုန္း ေနထိုင္
လိုက္တယ္။


မေကာင္မႈ အကုသိုလ္ကံက အက်ဳိးမေပးခင္မွာ လူမိုက္ေတြဟာ မေကာင္မႈ အကုသိုလ္
လုပ္ရတာကို အရသာရွိတယ္ ဇိမ္က်တယ္လို႔မွတ္ထင္ၾကတယ္၊ ဒ႑ကီ ဘုရင္ ဟာလည္း
ရေသ့ေလး အေပၚမွာ ျပစ္မွားခဲ့ေပမယ္လို႔ အဲဒီအကုသိုလ္ကံက အက်ဳိးမေပးေသးေတာ့ ရန္သူကို ႏွိမ့္ႏွင္းျပီးေအာင္ပဲြခံျပန္လာနိုင္ခဲ့ပါတယ္။


ေအာင္ပဲြခံျပန္လာတဲ့ ဒ႑ကီဘုရင္ကို မိုးနတ္မင္းက ဆီးၾကိဳခဲ့ပါတယ္၊ ရိုးရိုးမိုး ပန္းမိုး 
အသျပာမိုး ေငြမိုး ေရႊမိုး ရြာသြန္းျဖိဳးလို႔ ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဒါကို ဒ႑ကီဘုရင္ က သူ႔
လုပ္ရပ္မွန္တယ္၊ သူ႔ယၾတာ အစြမ္းထက္တယ္ဆိုျပီး အရမ္းအရမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ေန တယ္၊ 
တကယ္ေတာ့ သူ႔အတြက္ ေသပန္းပြင့္ေနတယ္ဆိုတာလို႔ သူသေဘာမေပါက္ ေသးဘူး၊
ေဟာ မၾကာပါ ဘူး၊(၇)ရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ ဓါးမိုး၊ လွံမိုး၊ မီးက်ီးမိုး၊ သဲမိုး ေတြ ရြာခ်ျပီး 
ဒ႑ကီဘုရင္နဲ႔တကြ အေပါင္းပါ အားလံုးကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တယ္၊


ဒ႑ကီတိုင္းျပည္ၾကီး ဒ႑ကီနန္းေတာ္ၾကီးဟာ တခဏခ်က္ခ်င္း ထီးသုဥ္း နန္သုဥ္း အား
လံုး ဆိတ္သုဥ္းပ်က္စီးသြားျပီး ေတာအတိ ျဖစ္သြားတယ္။


ဒ႑ကီတိုင္းျပည္ၾကီး တခဏခ်င္းပ်က္စီးသြားတာဟာ သူေတာ္စင္ ကိသ၀စၧ ရွင္ရေသ့ရဲ့ 
စိတ္ တန္ခိုးလို႔ေခၚတဲ့ သီလ သမာဓိ ပညာတန္ခိုးတို႔ေၾကာင့္ပဲျဖစ္တယ္။

ဥပါလိ။ ။ မွန္ပါ၊ ေသခ်ာပါတယ္၊ စိတ္တန္ခိုးၾကီးလို႔ ျဖစ္ရတာပါ။

ဗုဒၶ။ ။ `ဥပါလိ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေနာ္၊ကိုယ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏႈတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စိတ္ပုိင္း

ဆိုင္ရာ အမူအရာသံုးမ်ဳိးထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္းဆိုင္ရာကသာ အဓိကက်တယ္၊အျပစ္ၾကီးတယ္

လို႔ေျပာခဲ့တဲ့ သင္တုိ႔ရဲ့ ေရ့ွစကားနဲ့ယခုသင္ေထာက္ခံေနတဲ့ စိတ္ပုိင္းဆိုင္ရာ အေရးၾကီး 

ပါတယ္ဆို တဲ့ ေနာက္စကားတို႔သည္ ေရွ့ေနာက္မညီျဖစ္ေနျပီ၊ အမွန္တရား ဘက္မွာ

ရပ္တည္ျပီးေျပာ ဆိုေဆြေႏြးမယ္လို႔ သင္နဲ႔ငါ ကတိျပဳ႕ထားၾကတယ္ေနာ္´

ထိုအခါ ဥပါလိသူေဌးသည္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ ေဆြးေႏြးရျခင္း အေပၚ ေက်နပ္သြား၏၊ ျမတ္ဗုဒၶ
၏ေမတၱာ ကရုဏာ အျပည့္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးေဟာေျပာပံုကိုလည္း လြန္စြာႏွစ္ခ်ိဳက္ ၾကည္
ညိဳေန၏၊ သူ၏အသိဥာဏ္တို႔သည္လည္း ေမွာက္ထားေသာအိုးကို လွန္လိုက္ သလို ဖံုး
ထားေသာအရာတို႔ကို ဖြင္ျပလိုက္သလို မ်က္စိလည္လမ္းမွားေနသူအား လမ္း မွန္သို႔ 
ညႊန္ျပလိုက္သလို ပြင့္လင္းျပတ္သား ထင္ရွားသြားၾက၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဥပါလိ သူေဌးသည္
ျမတ္ဗုဒၶအား လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးကန္ေတာ့လိုက္၏၊ ထို႔ေနာက္ ၾကည္လင္ ရႊင္ျပ အားရ
ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ -

ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား အရွင္ဘုရားညႊန္ျပသည့္ မထမဆံုး ဥပမာ

ျဖင့္ပင္လွ်င္ စိတ္မေနာကံက ကိုယ္ ႏႈတ္ တို႔ထက္ အေရးၾကီးေၾကာင္းကို တပည့္ ေတာ္

သေဘာေပါက္နားလည္ခဲ့ပါတယ္၊ စိတ္မေနာဟာ မေကာင္းတဲ့ ကိုယ္္ကာယပိုင္း ဆိုင္

ရာ အျပဳအမူ၊ မေကာင္းတဲ့ေျပာဆိုမႈ ႏႈတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အျပဳအမူေတြ ျဖစ္ေအာင္ ေစ့

ေဆာ္အားေပးတဲ့အရာ ဆိုတာ သိျမင္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမႈျပဳရာမွာမေနာ

ကံက အျပစ္အ ၾကီးဆံုး ျဖစ္နိုင္တယ္ဆုိတာလက္ခံပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အရွင္ဘုရားထံမွ 

ဆန္းၾကယ္တဲ့ တရားစကားတို႔ကို ဆက္လက္နာၾကားလိုတဲ့အတြက္ အခုလို စကား

ကပ္ ဖဲ့ လုပ္မိျခင္းပါ၊ တပည့္ေတာ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ၊ တပည့္ေတာ္ကို ရတနာသံုးပါးကို

အသက္ ထက္ဆံုး ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူ ဥပါသကာဒကာအျဖစ္အသိအမွတ္

ျပဳေတာ္ မူပါဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏၊ ျမတ္ဗုဒၶကလည္း ဥပါသကာ ဒကာအျဖစ္ အသိ
အမွတ္ျပဳ႕ လက္ခံေတာ္မူပါ၏။


ဤ၀တၳဳကို သာဓကျပဳ၍ စာေရးသူတင္ျပလိုသည္မွာ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ အျပဳအမူ တို႔တြင္
စိတ္သည္ အေရးၾကီး၏၊ စိတ္ေၾကာင့္ပင္ အကုသိုလ္အရာ၌ၾကီးမားေသာ ကာယကံျပစ္ မႈတို႔ကိုက်ဴးလြန္ျခင္းျဖစ္၏၊ ဥပမာ ေဒ၀ဒတ္၏ ဘုန္းၾကီးလိုေသာစိတ္၊ ဆရာၾကီးလုပ္လို
ေသာစိတ္ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္အား ေသြးထြက္ေအာင္လုပ္ၾကံမႈမ်ဳိး ေသ ေၾကာင္းၾကံစည္မႈ
မ်ဳိး စသည္တို႔ျဖစ္၏။


စိတ္ေၾကာင့္ပင္ အကုသိုလ္အရာ၌ ၾကီးမားေသာ ၀စီကံျပစ္မႈတို႔ကို က်ဴးလြန္ျခင္း ျဖစ္၏၊ 
ဥပမာ ငါ့ဆရာေတြကိုလာထိလွ်င္ ငါမခံဘူး ဟူေသာ ဆရာစဲြ ပုဂၢိဳလ္စြဲ မခံခ်င္ စိတ္ေၾကာင့္ စိဥၥမာနမိန္းမယုတ္၏ ျမတ္ဗုဒၶအေပၚ မဟုတ္မဟပ္ လုပ္ဇာတ္ခင္း၍ စြပ္စဲြ မႈမ်ဳိး စသည္တို႕
ျဖစ္၏။


ကုသိုလ္အရာ၌လည္း စိ္တ္ေၾကာင့္ပင္ ကာယကံမႈ ကိုယ္မႈကိစၥအ၀၀၌ ခ်မ္းသာ ရ၏၊ ၀စီကံမႈေျပာမႈ၊ ေဆြးေႏြးမႈ၌ခ်မ္းသာရ၏။


စိတ္ေၾကာင့္ပင္ ခ်မ္းသာမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိရ၏၊ စ်ာန္ခ်မ္းသာ၊ မဂ္ခ်မ္သာ၊ ဖိုလ္ခ်မ္း သာ၊ နိဗၺာန္
ခ်မ္းသာ အထိရနိုင္၏၊ စိတ္ေၾကာင့္ပင္ မိုးပ်ံေျမလွ်ဳိးတန္ခုိးပိုင္ရွင္ျဖစ္ရ၏၊ ဤေနရာ၌စိတ္ဟူ သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏အဆံုးအမတို႔ျဖင့္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ေအာင္ ဆံုးမျပဳ ျပင္ထားေသာ အျပစ္
ကင္းေသာ စိတ္ကိုဆိုလို၏၊ `ေယာနိေသာ မနသိကာရ´ဟုလည္း ဆို၏၊ စိတ္ေကာင္းပင္
ျဖစ္၏။


ေယာနိေသာ မနသိကာရ(စိတ္ေကာင္း) ဟူသည္ အနိစၥျဖစ္ေသာ ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရ အားလံုးႏွင့္ပတ္သက္၍ အနိစၥဟုနားလည္သေဘာေပါက္ျခင္း၊ ဒုကၡျဖစ္ေသာ ရုပ္ နာမ္ 
ဓမၼ သခၤါရ...

အားလံုးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဒုကၡဟုနားလည္သေဘာေပါက္ျခင္း၊ အနတၱ ျဖစ္ေသာ ရုပ္ နာမ္
ဓမၼ သခၤါရ...

အားလံုးႏွင့္ပတ္သက္၍ အနတၱဟု နားလည္သေဘာ ေပါက္ျခင္း၊ အသုဘျဖစ္ေသာ ရုပ္
နာမ္ ဓမၼ သခၤါရ...

အားလံုးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အသုဘ ဟုနားလည္ သေဘာေပါက္ျခင္း၊ ဟုက်မ္းစာတို႔၌ ဖြင့္
ဆို၏၊ အရာရာ၀ယ္ အရွိကိုအရွိ အတိုင္း သဘာ၀ကို သဘာ၀အတိုင္း နားလည္လက္ခံနိုင္
ေသာ အသိတရားပင္ျဖစ္၏။


အနိစၥဟု နားလည္သေဘာေပါက္ထာလွ်င္ပင္ ဘာမွမျမဲေသာ အရာ၀တၳဳမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္
၍ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈမ်ားႏွင့္ၾကံဳလွ်င္လည္ စိတ္ဒုကၡမျဖစ္ေတာ့၊ နားလည္နိုင္၏၊ လက္ခံနိုင္၏၊ 
သက္သာရာရ၏၊ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ၾကံဳလာလွ်င္လည္း ထူး၍မေပ်ာ္ေတာ့ လိုလွ်င္ယူမည္ မလို
လွ်င္ မယူေတာ့ ဟု ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္လာ၏၊ ၾကြား၀ါဖို႔ စိတ္ကူးပင္ မရွိေတာ့၊ ထို႔ေၾကာင့္ပင္
ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက `စိတ္ေကာင္းရွိလွ်င္ ဟင္းေကာင္း လည္းမလို အိမ္ေကာင္း
လည္းမလို ေက်ာင္းေကာင္းလည္းမလို´ဟု ဆံုးမေတာ္ မူခဲ့ၾက ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။


စိတ္ကုိေကာင္းေသာစိတ္ျဖစ္ေအာင္ ေကာင္းေသာျဖဴစင္ေသာ မေနာကံျဖစ္ ေအာင္ ၾကိဳး
စားဖို႔ အေရးၾကီးပါ၏၊ စိတ္ေကာင္းရွိလွ်င္ ကာယကံအျပဳ႕အမူမ်ားလည္း ေကာင္းလာမည္
ျဖစ္၏၊ ၀စီကံ အေျပာအဆိုမ်ားလည္း ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လာျဖစ္၏၊ ထိုအခါ စိတ္ေကာင္းရွိ
၍ အရာရာအားေကာင္းလာမည္ျဖစ္၏၊ စိတ္ေဆာင္၍ အရာရာ ေအာင္ျမင္လာမည္ျဖစ္၏၊
စိတ္ထားၾကီး၍ အရာရာျပီးစီးနိုင္မည္ျဖစ္၏။


ေရွာင္ရန္အျဖစ္ စိတ္ကို ဒဏ္မခတ္မိဖို႔ အေရးၾကီး၏၊ စိတ္ကိုဒဏ္ခတ္ျခင္း၊ ဒဏ္ေပးျခင္း
သည္ မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းမဟုတ္ အခြင့္အလမ္း အားလံုးကို ပိတ္ဆို႔ျခင္း သာ ျဖစ္
ေၾကာင္း နားလည္အပ္ပါ၏။ ဥပါလိ သူၾကြယ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ ေဆြးေႏြးျပီးေသာအခါ 
ကံႏွင့္ ဒဏ္သေဘာတို႔ကို နားလည္သြား၏၊ မေနာကံ(စိတ္) အေရးၾကီးေၾကာင္းကို
လည္း နားလည္သေဘာ ေပါက္သြား၏။ေဆြးေႏြးဟူေသာ စကားႏွင့္အညီ ဥပါလိသူ 
ၾကြယ္၏ သံုးမရေသာ ေဆြးေျမ႕ ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ အေတြးအေခၚ အယူအဆ တို႔ သည္ ေႏြးေထြးလာ၏၊ ႏုပ်ဳိလန္း ဆန္းလာ၏၊ စြမ္းအားအျဖစ္ေရာက္ရွိလာ၏။


အမွားလမ္းေပၚ၌ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္ေနရသည့္ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္၍ အမွန္ လမ္း
ေပၚ၌ တည့္တည့္မတ္မတ္ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိရွိ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္း နိုင္
သူအျဖစ္သို႔ တခဏခ်င္းေရာက္ရွိသြား၏၊ သံသရာထြက္ေပါက္ကိုရွာေတြ႔၍ နိဗၺာန္ 
၀င္ေပါက္သို႔ ဦးတည္မိသြား၏၊ ဤသည္ပင္လွ်င္ ဥပါလိသူၾကြယ္၏ ေဆြးေႏြးပဲြမွ 
အျပန္ ရရွိလာေသာ ၾကီးမားေသာ ရလာဘ္ပင္ျဖစ္၏။


က်မ္းကိုး။ ။ မဇၩိမပဏၰာသပါဠိ၊ ဥပါလိသုတ္ကို မွီျငမ္းျပဳျပင္ တန္ဆာဆင္ေရးဖဲြ႔ထားပါသည္။

အရွင္သိရီဒတၳာလကၤာရ